107
και να απολαύσουν στιγμές άνεσης. Καθώς το εκκρεμές των επενδύσεων επιστρέφει στους σιδηροδρόμους, οι σταθμοί καθίστανται ξανά μέρος της αστικής ζωής, με την ποιότητα της εξωτερικής του αρχιτεκτονικής και το μεγαλείο των εσωτερικών τους χώρων να αλλάζουν την οπτική για τις πόλεις, όπως και στο παρελθόν. Η διαδραμάτιση της σύγχρονης ζωής απεικονίζεται στις συγκοινωνιακές εγκαταστάσεις –αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς και σταθμούς λεωφορείων, λιμενικές εγκαταστάσεις. Είναι κοινός τόπος η ένταση της ανθρώπινης δραστηριότητας στα πολυσύχναστα λιμάνια, αεροδρόμια ή σταθμούς. Είναι σε αυτά τα μέρη όπου οι άνθρωποι μετακινούνται από το ένα μέσο μεταφοράς στο άλλο, όπου η “τελετουργία της μετακίνησης” λαμβάνει τόπο σε νέας μορφής κατασκευές, νέες διατάξεις εσωτερικών χώρων, και νέες μεθόδους διαχείρισης μεγάλων ροών ανθρώπων. Η επιτυχία του σταθμού όμως, έγκειται στο ότι η ύπαρξή του, και οι επεμβάσεις σε αυτόν, επηρεάζουν και τον περιβάλλοντα αστικό χώρο του. Η επιρροή των σταθμών στον αστικό χώρο έχει ευεργετικές συνέπειες για τον περίγυρό τους, είτε κάνουμε λόγο για ανοικτούς δημόσιους χώρους, είτε εννοούμε καταστήματα και επιχειρήσεις. Οι σιδηροδρομικές αναπλάσεις λαμβάνουν υπόψη τους τον χαρακτήρα πυκνωτή που έχουν οι σταθμοί, περιλαμβάνοντας συνήθως και τον περίγυρο των σταθμών. Η πιο συνήθης παρέμβαση είναι η δημιουργία ενός αστικού προθαλάμου του σταθμού, με τη μορφή δημόσιας ανοικτής πλατείας. Οι πλατείες αυτές δίνουν την πρώτη γεύση αστικής ζωής στον ταξιδιώτη που μόλις κατέφθασε στην πόλη, ενώ λειτουργούν ως ενδιάμεσος μεταβατικός χώρος μεταξύ σταθμού και αστικού ιστού. Επιπλέον, έρχονται σε παραλληλισμό με την
Brian Edwards, Sustainability and the desing of transport interchanges, Routledge, New York [NY], 2011, σελ. 15-17