© 2021, Μαρία Αγγελίδου για το κείμενο © 2021, Βασίλης Σελιμάς για την εικονογράφηση © 2021, Εκδόσεις Ίκαρος Τυπογραφική επιμέλεια: Μάνος Μπονάνος Στοιχειοθεσία – Σελιδοποίηση: Εκδόσεις Ίκαρος Εκτύπωση: Γ. Κωστόπουλος γραφικές τέχνες Α.Ε. Βιβλιοδεσία: Ηλ. Μπουντάς – Π. Βασιλειάδης Πρώτη έκδοση Νοέμβριος 2021 ISBN 978-960-572-445-0 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με τον ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα όλης της αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ Βουλής 4, 105 62, Αθήνα | Τ 210 3225152 www.ikarosbooks.gr – info@ikarosbooks.gr
Σε μια χώρα κάποτε ζούσαν πολλοί κι ευτυχισμένοι άνθρωποι, μ’ όλα τους τα καλά. Είχαν σπίτια πέτρινα, είχαν περιβόλια πράσινα και δροσερά, είχαν βρύσες με γάργαρα νερά, είχαν κήπους με αγάλματα, καράβια με πανιά, ρούχα κεντημένα. Κι όλα τα μετρούσαν. Για να ξέρουν πόσα είχαν. Εκεί ζούσε κι ένα Κοριτσάκι μικρό, που το μεγάλωνε ο Παππούς του. Ο Παππούς αυτός τώρα ήταν ο πιο σοφός σ’ εκείνη τη χώρα κι ήξερε ένα σωρό πράγματα καλύτερα απ’ τους άλλους. Αλλά στο μέτρημα ήταν άφθαστος. Μέχρι και τις άσπρες τρίχες της κεφαλής του είχε μετρήσει. Και για να ’ναι σίγουρος, τις ξαναμετρούσε πότε-πότε, όταν δεν είχε τι να κάνει.
Το Κοριτσάκι τον αγαπούσε πολύ τον Παππού του. Αυτός της έμαθε να περπατάει και να μετράει τα βήματα, να μιλάει και να μετράει τα λόγια, να κολυμπάει και να μετράει τις απλωτές. Την πήγαινε βόλτες στην ακρογιαλιά και μαζί μετρούσαν τα κοχύλια που ήταν σπασμένα ή τα βότσαλα που έμοιαζαν διάφανα στον ήλιο. Της έδειχνε τα άστρα στον ουρανό και παρέα τους έβαζαν αριθμούς. Κι όταν περνούσαν σμάρια πουλιά πάνω από το κεφάλι τους, τα μετρούσαν κι αυτά κι ύστερα χαμογελούσαν ο ένας στον άλλον ευχαριστημένοι.