Η φιλία γιατρεύει τη βία Ιστορίες φιλίας από την Ε’ τάξη 9ο Δημοτικό Σχολείο Χίου
μαλώνουν)
«Τα κουμπιά της καρδιάς σου»
συναισθήματα των άλλων)
• «Η χώρα ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙΣ»
τα
(Για την περιθωριοποίηση λόγω διαφορετικότητας. Ένα παιδάκι έρχεται ένα μέρος όπου όλοι προσπαθούν περισσότερο σε έναν τόπο όπου όλοι τους λένε «δεν ταιριάζεις»)
• «Το ανάγωγο μικρόφωνο»
(Για το πείραγμα – κοροϊδία. Ένα ανάγωγο μικρόφωνο μεταφράζει τα λόγια των παιδιών όπως
θέλει και τα κάνει προσβλητικά και κοροϊδευτικά)
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την «ημέρα κατά της σχολικής βίας» οι μαθητές της Ε’ τάξης αποφασίσαμε να φτιάξουμε ομάδες φιλίας – γιατρούς της βίας, για να γράψουμε μαζί ιστορίες. Όλες έχουν ευχάριστο τέλος, αφού η φιλία κάνει τη ζωή πιο όμορφη! Περιεχόμενα: • «Η αδέσποτη σφαλιάρα» (Παραμυθάκι για τη σωματική βία. Μια αδέσποτη σφαλιάρα προσγειώνεται σε αθώα κεφάλια) • «Το σπασμένο τηλέφωνο» (Ιστορία για τα ψέματα εις βάρος άλλων. Ένα χαλασμένο τηλέφωνο μεταφέρει ψεύτικα λόγια και κάνει τους φίλους να
•
(Για
με κουμπιά που ελέγχουν
τη χειριστικότητα – εκμετάλλευση. Ένα τηλεκοντρόλ
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια αδέσποτη σφαλιάρα. Όλοι την κορόιδευαν και δεν της έδιναν καθόλου προσοχή. Αυτή αποφάσισε να το αλλάξει αυτό. Την επόμενη μέρα άρχισε να βαράει τα μισά παιδιά του σχολείου. Το αποτέλεσμα; Όλοι την φοβόντουσαν. Αυτό όμως δεν της άρεσε. Κατάλαβε το λάθος της κι αποφάσισε να το διορθώσει. Το κατάφερε! Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Μια μέρα στον δρόμο της αδέσποτης σφαλιάρας βρέθηκε μια παρέα παιδιών, που δεν είχε καλό σκοπό. Την παρότρυναν να πάει να χτυπήσει όλους τους φίλους της. Η αδέσποτη σφαλιάρα δεν έβαλε το μυαλό της να σκεφτεί, και λογικό είναι, αφού είναι μόνο μια σφαλιάρα. Τους άκουσε και πήγε και βάρεσε όλους τους φίλους της. Οι αληθινοί της φίλοι δεν την παράτησαν, αλλά την παρότρυναν να ξαναδείξει τον καλό της εαυτό και να μην ακούει όποιον να ‘ναι. Έτσι κι έγινε! Η αδέσποτη σφαλιάρα έγινε μια καλή σφαλιάρα, που άκουγε μόνο όσους την αγαπούσαν. Η αδέσποτη σφαλιάρα Ομάδα φιλίας: Γιώργος Γ., Γιώργος Μ., Θωμάς, Λευτέρης, Σπύρος
σπασμένο τηλέφωνο
της για να λύσει τις απορίες της: -Δε μου άρεσαν καθόλου όσα είπες για
εμένα στο τηλέφωνο!
-Δεν καταλαβαίνω, τι είπα; -Είπες «έδωσα στην ανόητη Μαριάννα τα
σκουλαρίκια μου και τα έχασε»!
-Μα… δεν το είπα ποτέ! Πώς είναι δυνατόν
να άκουσες αυτά τα ψέματα;
Η Κατερίνα πήρε τηλέφωνο τη φίλη της να της μιλήσει για μια παρεξήγηση που είχε γίνει στο σχολείο, όμως το τηλέφωνο είχε βραχυκυκλώσει και η φίλη της άκουγε λάθος πράγματα! Η φίλη της, η Μαριάννα, δεν είχε ιδέα ότι αυτό το τηλέφωνο μετέφερε όλα τα λόγια διαφορετικά, μέχρι που μια μέρα πίστεψε ότι η Κατερίνα έλεγε ψέματα για εκείνη. Όταν το ξανασκέφτηκε, αποφάσισε να μιλήσει από κοντά στη φίλη
Το
Η Κατερίνα της εξήγησε πως είχε
πει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό
που είχε ακούσει. Τότε εκείνη
σοκαρίστηκε και τη ΄ρώτησε αν το
τηλέφωνό της είναι αξιόπιστο.
Από τότε αποφάσισαν να μιλάνε
μεταξύ τους, χωρίς να μπλέκουν
άλλους ανθρώπους ή …σπασμένα
τηλέφωνα. Έτσι θα προστατέψουν τη
φιλία τους, που είναι πιο πολύτιμη κι
από διαμάντι!
Ομάδα φιλίας:
Βανέσα, Μελίνα, Υπατία, Φίλιππος
«Όταν θέλω κάτι κι εσύ δε συμφωνείς, θα πατάω στο τηλεκοντρόλ τα κουμπιά της καρδιάς σου κι αμέσως θα κάνεις ό,τι θέλω», είπε μια μέρα ο Ταξιάρχης στη Γιάννα. Κι από τότε την εκμεταλλευόταν. Μια φορά ο Ταξιάρχης ζήτησε από τη Γιάννα χρήματα, για να πάει σ’ ένα μουσείο, αλλά εκείνη δεν ήθελε να τα δώσει. Τότε εκείνος πάτησε το κουμπί του φόβου στο τηλεκοντρόλ. Η Γιάννα φοβήθηκε πάρα πολύ κι έτρεξε προς το σπίτι της. Πίσω της άκουγε απειλές. Όταν ο Ταξιάρχης την πρόλαβε κρατώντας το τηλεκοντρόλ, εκείνη πάτησε το κουμπί της στενοχώριας. Εκείνος τότε στενοχωρήθηκε που πλήγωσε τη φίλη του και δεν ξαναχρησιμοποίησε ποτέ το τηλεκοντρόλ. Ομάδα φιλίας κουμπιά της καρδιάς σου
χώρα «Δεν ταιριάζεις»
Η Λίζα ήταν ένα καλόψυχο παιδί. Καταγόταν από έναν τόπο, όπου όλοι έπρεπε να προσπαθούν περισσότερο, αλλά μετακόμισε σε μια χώρα που λεγόταν «Δεν ταιριάζεις». Εκεί όλοι την κορόιδευαν και την εκβίαζαν. Στο νέο σχολείο περνούσε τον χρόνο της ολομόναχη. Μόνη της έτρωγε, μόνη της έπαιζε. Κάθε φορά που ξεκινούσε για να πάει σχολείο ήταν λυπημένη. Ήθελε να αλλάξει σχολείο, ακόμα και χώρα. Το όνειρό της ήταν να πάει στην Ιταλία, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα. Τα απογεύματα τα περνούσε μόνη της, δεν είχε παρέα. Μέχρι που μετακόμισε στην «Δεν ταιριάζεις» κι ένα άλλο κοριτσάκι, η Τζέσι. Αμέσως έγιναν φίλες. Συμπτωματικά έμεναν και δίπλα-δίπλα. Περνούσαν τα απογεύματα μαζί, διάβαζαν μαζί. Έτσι γνωρίστηκαν καλά κι έγιναν αχώριστες.
Η
Το κουδούνι χτύπησε κι όλοι έπαιζαν μαζί, κι ας μην ταίριαζαν! Ξημέρωσε η μέρα που άνοιξαν τα σχολεία και η Τζέσι πέρασε να πάρει τη Λίζα να πάνε μαζί. Η Λίζα φοβόταν ότι πάλι θα την κοροϊδεύουν και θα την πειράζουν. Αντιθέτως, τα παιδιά ζητούσαν να παίξουν μαζί τους. Η δασκάλα τους είχε μάθει για τη συμπεριφορά τους απέναντι στη Λίζα, αφού της είχε μιλήσει η Τζέσι. Εξήγησε στα παιδιά ότι η Λίζα είχε έρθει από διαφορετικό τόπο κι ότι προσπαθούσε πολύ να ταιριάξει. Έπρεπε αμέσως να την είχαν καλοδεχτεί! Όμως, δεν ήξεραν πώς, αφού είχαν μεγαλώσει στην «Δεν ταιριάζεις»! Πήραν όμως παράδειγμα από τη Λίζα, που είχε μάθει να προσπαθεί πολύ. Το καλοκαίρι, κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τ’ όνειρό τους, πήγαν στην Ιταλία! Πέρασαν τέλεια, πετούσαν δύο ώρες και, όταν έφτασαν, όλα ήταν μαγευτικά. Η Ρώμη, η πρωτεύουσα, ήταν υπέροχη. Επέστρεψαν τον Ιούλιο κι έμενε άλλος ένας μήνας μέχρι ν’ ανοίξουν τα σχολεία. Ήταν ο καλύτερος μήνας! Ομάδα φιλίας: Μαρκέλλα, Μαρία Μ., Μαρία Μ.
Το ανάγωγο μικρόφωνο
Η Έλενα ήταν ένα κοριτσάκι που άσχημη κουβέντα δεν έλεγε ποτέ για κανέναν. Τη Δευτέρα κάτι άλλαξε. Στο πρώτο διάλειμμα αποφάσισε να πει ένα τραγούδι στο καινούριο παιδάκι της τάξης τους, για να το κάνει να νιώσει πιο άνετα. Όταν έπιασε το μικρόφωνο για να τραγουδήσει, άρχισαν ν’ ακούγονται άσχημες, προσβλητικές και στενόχωρες λέξεις. Το καινούριο παιδάκι τότε άρχισε να κλαίει κι έφυγε από τον χώρο όπου ήταν όλα τα παιδιά. Η Έλενα δεν κατάλαβε πώς έλεγε αυτές τις λέξεις. Πήρε το μικρόφωνο ξανά. «Συγνώμη», είπε. Από το μικρόφωνο όμως ακούστηκε «δε με νοιάζει που στενοχωριέται». Τρομαγμένη, το πέταξε κάτω κι έφυγε. Όλα τα παιδιά άρχισαν να αναρωτιούνται γιατί μιλούσε έτσι η συμμαθήτριά τους. Η Έλενα έτρεξε προς το αγοράκι και του εξήγησε πόσο λυπόταν γι’ αυτό που έγινε. Αυτή τη φορά δεν ακούστηκαν άσχημες λέξεις. Χάρηκε πολύ που βρήκε πάλι τον εαυτό της. Τότε φώναξε δυνατά «συγνώμη» κι αυτό ακούστηκε σε όλο το σχολείο. Ομάδα φιλίας: Κατερίνα, Κάτια, Σταματίνα
Δεν είναι ανάγκη να χτυπάμε τους άλλους, μπορούμε να τραβήξουμε την προσοχή με όμορφο τρόπο! Δε χρειαζόμαστε κανένα σπασμένο τηλέφωνο για να επικοινωνήσουμε με τους φίλους μας, μιλάμε απευθείας σε αυτούς! Οι φίλοι μας μπορούν να μας πουν «όχι» και να συνεχίσουν να είναι φίλοι μας, δεν είναι ανάγκη να τους πιέζουμε! Δε χρειάζεται να ταιριάζουμε παντού, αρκεί να είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον! Τα ευγενικά λόγια μας μπορούν να κάνουν κάποιον χαρούμενο! Αυτά αποφάσισαν οι ομάδες φιλίας μας!