Życie miasta rozgrywa się w teraźniejszości, połączonej z przeszłością nieskończoną liczbą nici pamięci. Z ich fragmentów tworzy się tożsamość i buduje przyszłość.
U podstaw myślenia o Festiwalu od początku leży wizja Łodzi, której materialne i duchowe dziedzictwo jest wielokulturowe, choć symbioza kultur rozpadła się bezpowrotnie. Cele, dla których zbudowane zostały pałace i fabryki – zniknęły. W przestrzeń należącą do przeszłości wdarł się współczesny świat, oddzielony od dawnego nieprzekraczalną granicą. Jest w nas otwartość na nowe zjawiska i świadomość, że znajdujemy się wciąż w tym samym miejscu, z jego historią i śladami tych, którzy je tworzyli. Żyjemy w przestrzeni, która nie powstała dla nas; dopasowujemy się do niej i przekształcamy ją na przyszłość dla tych, którzy przyjdą później.
