Χαικουιουλη

ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ ΤΑ ΧΑΪΚ-ΟΥ ΛΙΑ

Ποιηματάκια μορφής Χαϊκού: Βάγια Γιαννακοπούλου Φωτογραφίες από Θάσο: Κώστας Λόβουλος

Καλημέρα σας αγάπη, χαρά και φως ειρήνη υμίν.

Γιαλού αγκαλιά γαλαζοπρασινίζει... Στα μπλε θα σβήσει.

Τόσο χρυσάφι! Όμως... Απελπισία... Στέρηση... Φτώχεια...

Σταλάζει αίμα!... Καθ' ηλιοβασίλεμα των ονείρων μας...

Δρόμους με αγκάθια πρέπει να διαβείς... Αν θες... τ' άνθη να φτάσεις.

Ντροπαλή κόρη, κοκκίνισε σαν θωρεί, πόθο πελάγους.

Ο ουρανός πενθεί... Θεέ κρύφτηκες πάλι... Γιατί άραγε;...

Ήλιε ζηλεύεις!... Τα κλαριά ηδονικά ερωτευτήκαν.

Ανάμεσά τους πλάγιασες, να σβήσεις φλογερό πάθος.

Αχ! Ουρανέ μου! Ζήλεψες. Κυματίζεις... Νεφών κύματα...

Μέγας ο Έρως! Το μαρτυρά η φύση με τρόπους χίλιους.

Τσιγκουνεύτηκα τις λέξεις, μα καθόλου τα χαμόγελα.

Νύχτα συντροφιά, των πόθων μας, των κρυφών. Στο φως μη φανούν...

Θα σου χαρίσω το ηλιοβασίλεμα να με θυμάσαι.

Η πόρτα κλειστή. Μέσα οι αναμνήσεις προστατευμένες.

Οι αγάπες μου, της ζωής χαλάσματα... Μα στέκουν ορθές...

Μάτωσες δείλι!... Δεν ρόδισες, καν στεριά!... Μες στη μαυρίλα.

Τα όνειρά μου, θαλασσοτρικυμίες!... Λιμάνια ποθούν.

Άγριος πόθος!.. Θάλασσα με τυραννάς. Δεν ημερεύεις.

Ελευθερία!... Αγκάλιασε πελάγη. Ξέχασε στεριές.

Ποθούν τον δρόμο!... Δενδροσκιές πασχίζουν, να τον κερδίσουν.

Μες στη θάλασσα, τα όνειρα του ήλιου καθρεφτίζονται.

Αχ να μουν εκεί... Θάλασσα να αγναντεύω. Στην σκια του πεύκου...

Αχ! Θάλασσά μου... Θύελες παραμονεύουν. Γαλήνια δείχνεις....

Των παλιών σπιτιών, η μνήμη ψυχολαλεί αναμνήσεις τους ...

Ζεϊμπέκικο στην άκρια του γκρεμού... Μεθύσι άλμης.

Άσπρα δελφίνια, στα κύματα πετάνε ανεμπόδιστα

Τριάντα χρόνια!... Στο ρολόι της ψυχής, ούτε μια ώρα.

Στο παράθυρο Μαγικής νύχτας φώτα, καλωσορίζω.

Δες κοκκίνισαν! Τα όνειρα ντράπηκαν, πριν μαυροντυθούν.

Μια πόρτα, βρες την, Απ' τη θλίψη στη χαρά, σ΄οδηγεί... Ψάξε!...

Σκορπάς χρώματα!... Φύση ονειρόχρωμη!... Μ' άχρωμα ζούμε...

Πουθενά νερό... Λίγο χώμα...Μα ελπίζω!... Κι όλο ανθίζω.

Ρούφα το νέκταρ... Άπληστα! Τα ωραία... Λίγα στη ζωή.

Τα χαμόγελα, στο κόσμο μας στέρεψαν... Δες, σκοτεινιάζει...

Η αγάπη σου κερί και στης ζωής μου τον δρόμο φέγγει.

Παλιές αγάπες, σύντροφοι στη μοναξιά. Αλησμόνητες.

Τα βουνά ποθείς. Θάλασσα! Μα όπου να πας, θάλασσα φτιάχνεις...

Αχ εξυπνάδα φύγε, χάσου, πληγώνεις.... Μα ξαναγύρνα...

Σκόρπισ' ασήμι φεγγάρι στη θάλασσα. Ωραίο ψέμα.

Της προσευχής φως, άσβηστο σαν καντήλι, φωτίζει πάντα.

Σκόρπα ασήμι, τα σκότη ομόρφυνε! Φεγγάρι γίνε.

Σαν σουρουπώνει, νιώθω μελαγχολία. Πέρασ΄ η μέρα...

Γέρνουν τα δένδρα ν΄ανταμωθούν. Αγάπη! Τι κι αν ριζώνουν;...

Διψούν οι βράχοι. Καρδιές σκληρές, πετρώσαν. Να πιουν δεν μπορούν.

Άφοβα κοίτα τ' άνθη της πικροδάφνης μα μη τα γευτείς ...

Χωματόδρομος. Ηλιακτίδες σ' οδηγούν. Μήνυμα Θεού;...

Ψυχρός ο φακός, Πόνο θλίψη τυπώνει... Χωρίς δάκρυα...

Φιδίσια ματιά... Βία ηχεί.. Κάλπικη... Μια καλημέρα.

Το δείλι δείχνει χρώμα καρδιάς ζωντανής... Κατακόκκινο!...

Πόρτα ανοιχτή! Αναμνήσεις λεύθερες. Πουλιά που πέτούν.

Άπονε χρόνε!!! Σπίτια, ανθρώπους ρίχνεις σε μύλους φθοράς.

Γάτος και γάτα... Μι' αγκαλιά. Γάτε ξύπνα! Κίνδυνος φτάνει...

Ματιά σίγουρη! Όλον τον κόσμο κρατά... Ζευγαρωμένος!

Πλούτος στ' αλήθεια!... Χρυσάφι στη θάλασσα!... Νόμισμα ουδέν...

Τα μανιτάρια συμβιώνουν φιλικα... Ίσα ειν΄όλα!... (οι άνθρωποι;...)

Φτωχικά σπίτια!... Η ευτυχία του απλού, πλούτος της ψυχής

Φώτα της νύχτας!... Αλλάζουν τις εικόνες!... Μαγικές μοιάζουν!

Βράχια, Θάλασσα, πεύκα, ήλιος κόκκινος!... Δεν είναι λίγα!

Πράσινο και μπλε!... Άσπρα νέφη διαιτητές!... Ποιος ο νικητής;

Γιορτή χρωμάτων, λογιών λογιών πλάσματα. Έλξη του βυθού.

Βράχος μονάχος. Γύρω γύρω θάλασσα. Ανυπόταχτος!...

Μνήμες σύννεφα... Ήλιε! Το φως σου, κρύβουν. Λύση η μπόρα;...

Πέτρες με ψυχή!... Ψάχνεις στις καρδιές, ψυχή... Μα, πέτρες βρίσκεις!...

Ομορφιά βυθού, μακριά απ΄ τους ανθρώπους. Θέλημα Θεού!...

Κίνδυνοι πολλοί!... Ντύθηκαν χρώμα βυθού, να ζήσουν θέλουν.

Άνθρωποι τυφλοί. Μπρος στο θαύμα της φύσης, ασυγκίνητοι.

Πίνακας τέχνης! Θαλασσινά στο πιάτο, με λεμονάκι...

Μεγάλη φωτιά! Η θάλασσα καίγεται! Δεν σβήνει με νερό;...

Ζωή στο βυθό... Νόμοι... Πάντα τηρούνται... Άνομ΄ η στεριά.

Βαρκούλα μόνη, σ΄ ακρογιάλι πράσινο όνειρα πλέκει...

Ποιηματάκια σε χαϊκού μορφή: Βάγια Γιαννακοπούλου

Φωτογραφίες από τη Θάσο:

Κώστας Λόβουλος (Γλύπτης, ζωγράφος)

https://www.facebook.com/profile.php?id=100007776970112

Ιούλιος 2014

Ποιηματάκια σε χαϊκού μορφή: Βάγια Γιαννακοπούλου Φωτογραφίες από τη Θάσο:

Κώστας Λόβουλος (Γλύπτης, ζωγράφος)