Σελίδα 4
Αιγάλεω
Τουρκία και Ρωσία Στο σηµερινό µου θέµα θα ασχοληθώ µε τη γειτονική Τουρκία και την εξέλιξη τών σχέσεων µεταξύ αυτών τών δυο χωρών, Ρωσίας και Τουρκίας. Και παρ' όλο ότι δεν µπορώ να ξέρω τι θα συµβεί στο µέλλον, γράφω βάσει τής ροής τών γεγονότων που είναι σε εξέλιξη, και προπάντων είναι υπαρκτές. Και η απορία µου είναι τι είναι εκείνο που συνδέει τις δυο χώρες να συµφωνήσουν, παρά τη θρησκευτική διαφορά που τις χωρίζει, όχι µόνο για αγορά προϊόντων τής Τουρκίας από τη Ρωσία, αλλά και να συνάψουν διµερή συµφωνία για τον εφοδιασµό τής Τουρκίας σε καύσιµα (µέσω αγωγού τής Μαύρης Θάλασσας) αλλά και να πραγµατοποιηθεί συµφωνία για ατοµική ενέργεια, αλλά και για τον εφοδιασµό τών Ενόπλων ∆υνάµεων τής Τουρκίας µε ρωσικούς πυραύλους S400. Με βάση αυτές τις εξελίξεις (µεταξύ τών δυο χωρών) βγαινει ένα συµπέρασµα: Η διµερής συµφωνία τών δυο χωρών είναι αναµφισβήτητη. Και δεν είναι µόνο το οικονοµικό συµφέρον τους από τη συµφωνία αυτή (τών δυο χωρών) αλλά κάτι περισσότερο. Και που δεν ενδιαφέρει µόνο αυτούς τους δύο (Ρωσία-Τουρκία) αλλά και κάποιους άλλους. Εποµένως το θέµα αυτό παίρνει διαστάσεις τεράστιες ανάµεσα στα αµερικανικά συµφέροντα και την Ενωµένη Ευρώπη, και παρ' όλους τους φόβους τής ∆ύσης, η συµφωνία ανάµεσα στις δυο χωρες είναι γεγονός. Το µαρτυρούν τα έργα τών Ρώσων που ήδη εφαρµόζονται βάσει αυτής τής συµφωνίας που επετεύχθη ανάµεσα στις δυο χώρες. Μια συµφωνία µε υπογραφές εκατέρωθεν, που αναφέρεται σε αριθµούς δισεκατοµµυρίων. Και το θέµα δεν είναι µόνο τα δισεκατοµµύρια, αλλά ο εναγκαλισµός µιας χώρας τού ΝΑΤΟ (Τουρκία) που σήκωσε παντιέρα στις τάξεις του, χωρίς να δίνει λογαριασµό σε κανένα, προπάντως σε Αµερικάνους και Ευρώπη. Και η συµφωνία ανάµεσα στις δυο χώρες σηµαίνει έργα που ήδη γίνονται. Η Ρωσία τώρα ποντίζει αγωγούς για την τροφοδοσία (µέσω Μαύρης Θαλάσσης) σε καύσιµο και τροφοδοτεί την Τουρκία. Η συµφωνία για πυρηνική ενέργεια έχει κοστολογηθεί και υπεγράφη. Υπάρχει ακόµα µια συµφωνία περί αγοράς S400 που βρίσκεται στα χαρτιά ακόµα, παρόλο ότι η Τουρκία διαθέτει δύναµη πυρός αξιόλογη από το δικό της οπλοστάσιο, και τώρα γίνεται µια στρατιωτική δύναµη αρκετά υπολογίσιµη, µε 4 φρεγάτες που ρίχτηκαν στη θάλασσα µε τουρκική τεχνολογία. Εποµένως, γιατί να µην απειλεί προς πάσα κατεύθυνση, αφού διαθέτει οικονοµική και στρατιωτική δύναµη, µε τον εφοδιασµό σε καύσιµα από τη συµφωνία µε τη Ρωσία και µε την εγγύηση τών υπογραφών που έχουν συνάψει; Να που η υποµονή τών Ρώσων (το έχουν αυτό) έφερε τη Ρωσία ρυθµιστή στην περιοχή αυτή. Το ρίξιµο ενός ρωσικού αεροπλάνου και ο χαµός ενός αεροπόρου ήταν βούτυρο στο ψωµί τών Ρώσων. Η σιωπή τού Ρώσου είχε το λόγο της, όπως απεδείχθη στη συνέχεια. Τα επόµενα γεγονότα που ακολούθησαν (ο φόνος τού Ρώσου επιτετραµένου στην Τουρκία) και η ενηµέρωση τών Ρώσων περί πραξικοπήµατος, έφεραν την Τουρκία στην αγκαλιά τών Ρώσων τού Πούτιν. Φαίνεται ότι η συµφωνία που επετεύχθη τούς ήρθε γάντι. Η Τουρκία θα εφοδιάζεται µε καύσιµα, όσα τής χρειάζονται, βάσει τής συµφωνίας, και η Ρωσία θα εφαρµόζει τα υπολοιπα συµφωνηθέντα: Ατοµική ενέργεια, αγορά S400 και τα προϊόντα που παράγει (δεν υπάρχει από την Τουρκία εµπάργκο, µόνο εµείς είµαστε οι έξυπνοι;) εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται από τη Ρωσία, κι ενώ το τραπέζι στρώθηκε ανάµεσα στις δυο χώρες, τίθεται ένα ερώτηµα: Θα µπορέσουν αυτές οι δυο χώρες να κρατήσουν αυτές τις συµφωνίες; Πώς αποφάσισε η Ρωσία να διακινδυνεύσει οικονοµικά να αναλάβει τόσο µεγάλο έργο; Ποια εγγύηση έχει λάβει; Είναι αρκετή; Ήδη µια φορτηγίδα διστάσεων τεσσάρων γηπέδων, φορτωµένη µε σωλήνες, δρα στη Μαύρη Θάλασσα ποντίζοντάς τες. Προορισµός η τροφοδοσία τής Τουρκίας µε καύσιµα. Κι ενώ οι συµφωνίες αυτές ανάµεσα στις δυο χώρες προχωρούν, η Τουρκία έχει να αντιµετωπίσει σοβαρά προβλήµατα, εντός και εκτός συνόρων. Φαίνεται ότι λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο (τις ΗΠΑ και την Ενωµένη Ευρώπη). Θα αφήσουν για µια φορά ακόµα τη Ρωσία να πατήσει πόδι και στην Τουρκία όπως στη Συρία; Ασφαλώς όχι. Όχι, µια λέξη είναι. Λες να µην ήξεραν Ρωσία και Τουρκία σε τι χώρο µπήκαν; Ασφαλώς και το ήξεραν. Προπάντων η Τουρκία που γνωρίζει τις συνέπειες που αναλαµβάνει µε τις συµφωνί-
Σεπτέµβριος 2017 Γράφει ο Μιχάλης Αρθούνας
ες αυτές µε τη Ρωσία. Και παρ' όλα αυτά µιλά για 2ο και 3ο σχέδιο στην πορεία, αν της χρειαστεί. Πιθανόν να αφορά τα στενά τού Εύξεινου Πόντου προς και µέσα στη Μαύρη Θάλασσα, λόγω θέσης που ελέγχει, που τη φέρνει νάχει τον πρώτο λόγο, και ακόµα φοβερίζει και αδιαφορεί αν θα µπει στην Ενωµένη Ευρώπη. Άλλωστε γιατί να µπει; ∆εν βλέπει την κατάντια τής Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ελλάδας, Ουγγαρίας, Τσεχίας, Σλοβακίας κ.ά.; Στα πρόθυρα βρίσκονται Γαλλία-Ιταλία, τών οποίων η οικονοµία κλυδωνίζεται. Πέραν όµως τών ευθυνών που έχει αναλάβει (σχέση µε τη Ρωσία) παίζει µεγάλο παιχνίδι και στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η µυρωδιά τού πετρελαίου δεν την αφήνει αδιάφορη. Βάσει τής θέσης που κατέχει µέσω τών Τουρκοκυπρίων (µε το 38% υπό την Κατοχή της) πιέζει δυναµικά για µερίδιο και δηµιουργεί απρόβλεπτες καταστάσεις. Και ενώ το θέµα παίρνει µεγάλες διαστάσεις, θα καταπιούν οι ΗΠΑ τον ελέφαντα (Τουρκία-Ρωσία) που της βγήκε στη µέση; Η δηµιουργία ενός νέου κράτους (κουρδικό) στα σύνορά της, και η εγκατάσταση τών ΗΠΑ στη Μεσόγειο (µέσω πετρελαίου) και µε τη συµπαράσταση Γαλλίας-Ιταλίας, ίσως είναι η αρχή µιας περιπέτειας χωρίς τέλος. Και δυστυχώς µάς αφορά γιατί βρισκόµαστε ανάµεσα στα συµφέροντα Τούρκων και ΗΠΑ. Εδώ ταιριάζει η παροιµία "∆υο γάιδαροι µάλωναν σε ξένο αχυρώνα". Το παιχνίδι έχει αρχίσει. Γύρω-γύρω όλοι, και στη µέση ο προδοµένος ελληνικός λαός, από τους ντόπιους ιθύνοντες που παρήλασαν µέχρι σήµερα (και µας έφεραν σ' αυτό το χάλι) αλλά και από τους... φίλους µας ΗΠΑ και Ε.Ε.. Και δυστυχώς ή ευτυχώς, για καλή µας ή κακή µας τύχη, στρογγυλοκάθισαν επάνω στο σβέρκο µας στη Μεσόγειο. Τώρα µάς θυµήθηκαν. Τότε που οι Τούρκοι µάς σκότωναν και έπαιρναν τη µισή Κύπρο, δεν µας ήξεραν. Όµως ήξεραν τι κρύβει η ελληνική θάλασσα και η στεριά. Να λοιπόν γιατί µας άφησαν ακάλυπτους για να έχουµε τώρα την ανάγκη τού χωροφύλακα τών ΗΠΑ και δυστυχώς την έχουµε λόγω θέσης. Κι έτσι λοιπόν, όπως διαµορφώθηκε η κατάσταση, έχουµε την κάλυψη (λόγω πετρελαίου) από τους ενδιαφερόµενους ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία (λόγω ανάγκης) και θα υποµείνουµε την παρουσία τους. Αλλά τώρα έχουµε κι εµείς έναν άσσο στο µανίκι µας. Ο λόγος, τα πλούσια κοιτάσµατα που κρύβουν οι θάλασσές µας αλλά και η στεριά µε το χρυσό κι άλλα. Τώρα µπορούµε να ελπίζουµε για τις γενιές που έρχονται για ένα καλύτερο µέλλον. Τώρα µπορούµε να λέµε στους Τούρκους "Μολών Λαβέ". Άλλωστε το 'χουµε πει από την αρχαιότητα και µέχρι στες, το '40 στους Ιταλούς, και κατόπιν στους Γερµανούς, και θα το ξαναπούµε και σήµερα αν χρειαστεί σε όποιον επιχειρήσει να µπει στο πάτριον έδαφος, αρκεί να υπάρξουν αξιόλογοι ιθύνοντες που δυστυχώς µάς έλειψαν και φτάσαµε σ' αυτό το χάλι και να κρεµόµαστε (......... .......). Στο σηµείο αυτό σταµατώ για τα όσα τεκταινόµενα γίνονται στη γειτονιά µας µε βάση τη συµφωνία τών δυο χωρών Ρωσίας-Τουρκίας, που αν περάσουν ανώδυνα, αλλάζουν το στάτους κβο, όχι µόνο στην περιοχή µας, αλλά και πέραν αυτής. Κι ενώ η συµφωνία µαµούθ ανάµεσα στις δυο χώρες (Ρωσία-Τουρκία) εξελίσσεται σύµφωνα µε το σχέδιο τών δύο, στο Κογκρέσσο τών ΗΠΑ πριονίζουν καρέκλες πώς να ρίξουν τη νόµιµη κυβέρνηση τού Τραµπ. Και το να πέσεις από καρέκλα, µην το πεις ούτε τού παπά. Το πολύ να σπάσεις πόδι ή χέρι. Στον γύψο και τελείωσες. Η άλλη λύση δεν παίρνει γύψο, αλλά νεκροτοµείο. Οι Κένεντι ξέρουν. Το ξέρουν και οι µαύροι µε τις κουκούλες και τις κρεµάλες. Κι ενώ αυτά γίνονται µέσα στο Κογκρέσο, στην άλλη άκρη τής γης ο Πούτιν κουβεντιάζει µε µαθητές, προβλήµατα τής χώρας του. Εδώ δεν χρειάζονται ούτε πριόνια ούτε γύψος ούτε νεκροτοµείο, αλλά µόνο αγάπη για την πατρίδα τους (και όχι µόνο). Οι λαοί περιµένουν απ' αυτόν να φτάσει πάλι τη χώρα εκεί που σταµάτησε, στο σοσιαλισµό. Και για να φτάσουµε εκεί, πρέπει να πάψουν να υπάρχουν οι γύπες που διαχειρίζονται µέρος τής οικονοµίας, και να περάσει υπό τον έλεγχο τού κράτους που θάχει την ευθύνη για δίκαιη κατανοµή τού εισοδήµατος. Όµως το τοπίο δεν είναι ξεκάθαρο. Η περίοδος 19902000 άφησε τα σηµάδια µιας εποχής ανεξέλεγκτης που πληρώνεται ακόµα και σήµερα. Τελειώνοντας, εύχοµαι να επικρατήσει η σύνεση που διαθέτει ο Ρώσος ηγέτης για το συµφέρον τής ανθρω-
πότητας. Όσο για την εξαλλοσύνη που επικρατεί στις ΗΠΑ, είναι πολύ επικίνδυνο. Το πιστόλι στον κρόταφο δεν έχει πια πέραση, το απέδειξαν οι φοβέρες εναντίον τής Β. Κορέας και η συµφωνία Τουρκίας - Ρωσίας που αγνοήθηκαν. Τώρα µένει η σύνεση για συναλλαγή Ρωσίας και ΗΠΑ, για να δει η ανθρωπότητα καλύτερες µέρες. •••••
ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
Παλιά, για να βάλεις υποψηφιότητα για πρωθυπουργός και να κάνεις πολιτική εκστρατεία, έπρεπε να δαπανήσεις λεφτά δικά σου, και γι' αυτό δεν είχαµε πολλά κόµµατα. Από τότε που το κράτος άρχισε να δανείζει τους πολιτικούς, δανεικά κι αγύριστα, αποκτήσαµε και άλλα κόµµατα, προκειµένου να πάρουν και αυτά τα δανεικά κι αγύριστα, να αποκτήσουν κι αυτά σε Τράπεζα, λογαριασµό στο όνοµά τους. Έτσι έβαλε υποψηφιότητα και η κουτσή Μαρία. Για µένα θα έπρεπε να µην τους δίνει το κράτος λεφτά, µια και είµαστε σε πτώχευση, αφού δεν έχουν επιστρέψει κανείς τους τα δανεικά και αγύριστα. Και το κράτος κόβει συντάξεις για να συµπληρώσει τη δόση τού δανείου. Γιατί το κράτος να κόβει τον συνταξιούχο για να τα βγάλει πέρα, και να µη ζητά από τους πολιτικούς να πληρώσουν τα δανεικά κι αγύριστα; Να τους κρατά από τους µισθούς τους ένα ποσό προς εξόφληση. Κανείς τους, όποιος και να ανέβηκε για πρωθυπουργός, δεν κοίταξε να νοικοκυρέψει την πατρίδα µας, που για χρόνια πλήρωνε ενοίκια εκατοµµυρίων σε ιδιώτες, να στεγάσει ΙΚΑ, ΠΙΚΠΑ και ό,τι άλλα γραφεία χρειαζόταν. Που φυσικά θα ανήκαν σε δεξιά στελέχη κι έτσι σε κάθε εκλογές είχε εξασφαλισµένους ψηφοφόρους. Κάποιοι όµως ξύπνησαν εγκαίρως πριν φτάσουµε σ' αυτά τα χάλια που είµαστε τώρα, κι έχτισαν κάποια ΙΚΑ και στεγάστηκαν. Με την πονηριά να πάρουν τις µίζες από τις εταιρίες και να γίνουν πλούσιοι. Και στις µέρες µας, όσα ήταν ακόµα νοικιασµένα, τα ξενοίκιασαν γιατί δεν έχει το κράτος να πληρώσει. Έτσι σχόλασαν γιατρούς και υπαλλήλους και έχουµε µεγάλη ανεργία. Έτσι, την πονηριά τού πρώτου υπουργού ΠΕΧΩ∆Ε, την έκαναν όλοι όσοι ανέβαιναν, δήθεν πως ενδιαφέρονται για τους συµπολίτες τους. Άρχισαν να χτίζουν νοσοκοµεία στην επαρχία, όπου δεν είχαν, και έπαιρναν προσφορές από εταιρίες. Και όποια εταιρία έδινε τη µεγαλύτερη προσφορά, έπαιρνε και την εργολαβία. Και η µίζα έµπαινε σε τράπεζες τού εξωτερικού και έγιναν ζάπλουτοι. Ενώ θα έπρεπε οι µίζες να µπαίνουν στα ταµεία τού κράτους, αφού οι εταιρίες από εκεί θα πληρώνονταν. Ακόµα και τις µίζες για τον εξοπλισµό τών νοσοκοµείων. Φαντάζεστε τι µίζα πήραν ακόµα για κρεβάτια, στρώµατα, µηχανήµατα, εξοπλισµούς ακτινολογικού, εντατικής, και ό,τι άλλο θέλει ένα νοσοκοµείο. Και µάλιστα, ήξεραν πως θα έµεναν έτσι όπως θα τα τελείωναν, αφού δεν θα µπορούσαν να προσλάβουν έµψυχο υλικό για να λειτουργήσουν. Και όλα αυτά έγιναν, άδειασαν τα ταµεία και άρχισαν να παίρνουν δάνεια, γιατί δεν έφταναν τα λεφτά να πληρώσουν µισθούς. Ο Καραµανλής όταν έβαλε την υπογραφή τού να µπούµε στην Ευρωπαϊκή ζώνη, ήξερε ότι πουλά την πατρίδα του στους τοκογλύφους; Και πως αυτωνών που µας δάνειζαν, ο σκοπός ήταν να κλέψουν την πατρίδα µας όταν το χρέος έφτανε σε σηµείο να µη µπορούµε να το ξοφλήσουµε. Κι έτσι φτάσαµε σε σηµείο να έχουµε νοικιάσει λιµάνια και αεροδρόµια και να µας έχουν οι Γερµανοί υπό έλεγχο. ∆ηλαδή όσα δεν µπόρεσε να µας κάνει ο Γερµανός στον πόλεµο -γιατί υπήρχαν πατριώτες που αγαπούσαν την Ελλάδα και αντιστάθηκαν-, τα παίρνουν µ' αυτό τον τρόπο, τον οικονοµικό. Εγώ ακόµα πιστεύω πως ανάγκασαν πρωθυπουργούς να τα νοικιάσουν, δίνοντάς τους µίζα για όποια εταιρία θα τα ενοικίαζε. Και δεν βρέθηκε ένας πρωθυπουργός να δώσει µια κλωτσιά σε όποιον Γερµανό έµπαινε µέσα στα υπουργεία µας, να µας κάνει έλεγχο. Ζίνα •