Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон муборак! Хештанро хайр хо[b, хайрхо[и халr бош!
НАСИМИ
Минбари рӯзноманигор
Оғози нашр 24 / 04 / 1932 *** № 43 (9274) *** Сешанбе, 06. 11. 2018
Дӯстӣ - омили рушд
ИСФАРА
НАШРИЯИ МАRОМОТИ ИXРОИЯИ {ОКИМИЯТИ ДАВЛАТИИ ША{РИ ИСФАРА
ТАБРИКИ раиси шаҳр Саломзода Сиҷоуддин бахшида ба Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҳамдиёрони азиз! Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр намудаанд: «Конститутсия воқеан ҳам шоҳсутун ва шиносномаи давлат, санади тақдирсоз ва таъйинкунандаи сарнавишти ҳар халқу миллат мебошад. Конститутсияи Тоҷикистон паёми рӯҳи бешикасту озодипарасти миллати тоҷик ба мардумони дунёст, ки аз истиқлолияти давлатии мо бозгӯйӣ мекунад». бораи Асосгузори сулҳу ваҳдати Нақши таърихии Конститутсия, миллӣ - Пешвои миллат», «Дар пеш аз ҳама дар он аст, ки халқи бораи танзими анъана ва ҷашну Тоҷикистон ҳамчун баёнгари маросими миллӣ дар Ҷумҳурии соҳибихтиёрӣ ва сарчашмаи ягонаи Тоҷикистон» ва «Дар бораи ҳокимияти давлатӣ сарнавишти масъулияти падару модар дар худро тибқи муқаррароти ҳамин таълиму тарбияи фарзанд» қабул ҳуҷҷати тақдирсоз муайян намуда, гардиданд, ки имрӯз мояи ифтихори самтҳои тараққиёти соҳаҳоро мардуми тоҷик мебошанд. мушаххас гардонид. Маҳз дар асоси талаботи Ҳамватанони гиромӣ! меъёрҳои ин санади тақдирсоз Чӣ тавре ҳомии Конститутсияи қонунҳои конститутсионӣ ва Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам дигар санадҳои муҳиме қабул Пешвои миллат таъкид намудаанд: карда шуданд, ки имрӯз заминаи «Танҳо ҳамон миллате дар боэътимоди пешрафти ҷомеаро байни оламиён соҳиби обрӯ таъмин намуда истодааст. мегардад, ки Конститутсия ва Дар ин радиф, бо иродаи халқ як қонунҳои худро эҳтиром ва риоя қатор қонунҳои миллӣ, аз қабили мекунад, танҳо ҳамон давлате қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар нуфуз пайдо менамояд, ки
Судьба человека
шаҳрвандонаш сарфи назар аз мансубияти нажодӣ, миллӣ ва диниашон эҳтиром ва волоияти қонунро ба ҷо меоранд ва ба арзишҳои беҳтарини башарият арҷ мегузоранд». Аз ин лиҳоз, ҳар як фарди бедордил ва бонангу номуси ҷомеа бояд, ки қадру манзалати зиндагисози сулҳу оромиро хуб дарк намояд, дар доираи Конститутсия ва қонунҳо ба хотири ободиву пешрафти Ватани маҳбубамон талош варзад ва дар роҳи расидан ба иҷрои ҳадафҳои созандаи давлату ҳукуматамон кӯшиш ва саҳмгузорӣ намояд. Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Исфара боварӣ дорад, ки мардуми бонангу ори шаҳрамон барои татбиқи талаботи моддаҳои ин ҳуҷҷати муқаддас талош менамоянд. Дӯстони азиз! Бори дигар ҳамаи шуморо ба ифтихори 24-солагии Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки гувоҳномаи давлати озоду мустақил ва шаҳодатномаи халқи соҳибистиқлоли мост, сидқан табрику таҳният мегӯям. Бароятон хонаи ободу рўзгори пурсаодат ва дар ҷодаи ободиву шукуфоии диёри маҳбубамон пешрафту пирӯзиҳо таманно дорам.
Пас аз фаноравии Иттиҳоди Шӯравӣ дар паҳнои шашяки рӯи замин тамоюли марказгурезӣ мушоҳида шуд. Тамоми ҷумҳуриҳои собиқ Шӯравӣ худро соҳибихтиёр эълон намуданд. Лекин бадбахтӣ дар он буд, ки идеологияи ягонаи давлатӣ барҳам хӯрда буд. Барои дар сарҷамъӣ ва доираи итоаткорӣ нигаҳдории мардум роҳбарони давр аксаран ба шиору ақидаҳои миллатгароӣ рӯй меоварданд. Чунин тасмимгириҳои хом бошад, риштаҳои бе ин ҳам заифи равобити байни ҷумҳуриҳоро бештар хароб мекард. Бо баробари гӯё болоравии ғурури миллӣ сатҳи иқтисодиёту фарҳанги маънавӣ паст мешуд. Ҷоҷо ҷангҳои шаҳрвандиву низоъҳои миллӣ-қавмӣ низ рӯй мезаданд. Оқибат, дараҷаи зиндагии мардум то ҳадде поён рафт, ки арзишҳои моддӣ барои одамон дар навбати аввал қарор гирифт. Дар чунин шароит сарварии халқи ранҷдидаву кулфатзадаи Тоҷикистонро фарзанди фарзонаи миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бар дӯш гирифтанд. Аввалин иқдомҳои Пешвои муаззами миллат ба барқарорсозии дӯстиву рафоқат байни мардумони минтақаҳои гуногуни кишвару ҷумҳуриҳои ҳамсоя равона шуда буд. Натиҷаи талошу заҳмат, сабру таҳаммул ва мавқеи устувори Роҳбари давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон буд, ки имрӯзҳо Тоҷикистон бо тамоми ҳамсоягонаш муносибатҳои неку ҳасана дорад. Муносибатҳои бародаронаи имрӯзаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарварони Ҷумҳуриҳои Қирғизистону Ӯзбекистон, Туркманистону Қазоқистон худ гувоҳи
Моя Родина - ТАДЖИКИСТАН! или как девушка из Чилгази добралась до Болгарии
смогла продолжить там обучение. С детства от родителей она познавала тонкости животноводства и когда подросла , на неё завели табель самостоятельной работы дояркой на молочно-товарной ферме колхоза им. С.М. Кирова. Отсюда и начали открываться всё новые и новые страницы её большого и славного трудового пути. Сафаргул Холикова еще в детские Сначала за ней было закреплено 18 годы из рассказов матери знала, дойных коров, из года в год это число что её предки из села Буджун увеличивалось и достигло 30 голов. Баткенского района. После войны Восьмидесятые годы минувшего её родители Охонджон и Нурихон столетия для Сафаргул Холиковой перебрались в кишлак Чилгази стали поистине “золотыми”. Исфаринского района и устроились В то время она становилась на молочную ферму колхоза. В то неоднократной победительницей время эта ферма располагалась на социалистического соревнования, месте нынешнего рынка Чилгази. её ударный труд был отмечен Несколько лет она училась в многочисленными Дипломами и средней школе № 37. В начале Почётными грамотами, автомобилем шестидесятых годов прошлого века “Жигули”, Почётным знаком “Мастер колхозую ферму перевели в местечко высоких надоев”, медалями “60 лет Беди Катор. От школы оно было СССР”, лауреата ВДНХ СССР (1982 далеко и Сафаргул вынужденно не г.)
Будучи “Дояркой первого класса”, она внесла большой вклад в развитие отрасли , подготовку и воспитание молодых кадров. За доблестные трудовые заслуги Сафаргул Холикова была поощрена туристическими путёвкамим в Болгарию (1984), Эстонию, Латвию и Литву (1985) . Из года в год её фотография, как одной из лучших доярок колхоза, украшала Доску Почёта хозяйства вплоть до его расформирования в 2014 году.
ВСЕГО ДВА ГОДА В БУДЖУНЕ В кишлаке Буджун Республики Кыргызстан из 66 лет жизни Сафаргул прошло только два года, а всё остальное время связано с Таджикистаном. В 1971 году она вышла замуж за кыргызского парня Юлдошбоя, переехала с ним на его родину в Буджун . У них родились две дочки
Кундузхон и Юлдузхон, затем они снова вернулись в Таджикистан, в свой дорогой кишлак Чилгази и Сафаргул вновь продолжила свою любимую работу на ферме. Дочки росли и учились в кишлаке Чилгази, сейчас обе замужем, имеют по трое детей и живут с семьями в кишлаке Буджун, часто навещают свою любимую мать и бабушку. Кроме них, у Сафаргул есть уже и четверо правнуков.
МОЯ РОДИНА – ТАДЖИКИСТАН Когда мы с председателем махаллинского комитета Гузлон Ахадхоном Иброхимовым пожаловали в гости к герою этого рассказа, нас ожидал радушный и тёплый приём хозяйки. Сафаргулапа искренне, с молодым задором в глазах рассказывала нам о своей юности и дальнейших годах жизни, особенно воодушевляясь при
дурустии ин гуфтаҳост. Аз Паёмҳои ҳамасолаи Сарвари муаззами кишвар ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дарёфтани он душвор нест, ки таҳкими риштаҳои дӯстӣ бо ҳамсоякишварҳо яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб мешавад. Инак, санаи 16-уми ноябри соли равон дар кишвари мо рухдоди муҳими таърихӣ – мавриди истифода қарор додани агрегати якуми Неругоҳи барқии обии «Роғун» ба вуқуъ мепайвандад. Лозим ба зикр аст, ки агарчӣ «Роғун» истиқлолияти комили энергетикии Тоҷикистонро таъмин намояд ҳам, барои рушду нумуи иқтисодиву иҷтимоии минтақаи Осиёи Марказӣ, болоравии сатҳи зиндагии мардум ва таҳкими муносибатҳои дӯстона байни халқҳо нақши муҳим хоҳад дошт. Ҳамагӣ ду сол муқаддам касе ба гӯшаи хаёл оварда наметавонист, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Ӯзбекистон ба зудӣ тамоми муаммову мушкилоти байни ҳам доштаашонро ҳаллу фасл мекунанд. Барои ин ҳамагӣ иродаи сиёсии роҳбарони ду кишвар лозим буд. Имрӯзҳо бо вуҷуди аҳди дӯстиву рафоқати бисёрасраи халқҳои тоҷику қирғиз ва равобити хуби имрӯзаи байни сарварони Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Қирғизистон ҳаллу фасли баъзе масъалаҳои вобаста ба муайянсозии хатти сарҳади давлатӣ ҳамкориву ҳамдигарфаҳмӣ ва хирадмандии минбаъдаро тақозо доранд. Набиҷон ХУДОЙБЕРДИЕВ,
аъзои Иттифоқи журналистони Тоҷикистон.
упоминании работы на ферме. Она и сейчас ведёт активный образ жизни, умело управляется со своим немалым дехканским хозяйством, участвует во всех мероприятиях махалли и кишлака. В ходе беседы речь зашла и о нынешнем состоянии дел при проведении различных традиционных обрядов и Сафаргул выразила своё неподдельное восхищение курсом руководства и правительства нашей республики, в частности, Законом РТ “Об упорядочении традиций, торжеств и обрядов в Республике Таджикистан”, значительно сокращающим расходы таджикистанцев на такие мероприятия. Прожив почти всю свою сознательную жизнь в Таджикистане, Сафаргул не собирается его покидать и говорит: “Эта земля для меня священа, в ней похоронены мои родители, поэтому я с гордостью и не устану повторять, что моя Родина – Таджикистан!” Акмалхуджа АКРАМОВ, член Союза журналистов Таджикистана.