Σχολική Εφημερίδα 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου - Μαθητοτυπία (Φύλλο 9ο) -2020 by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΝΤΟΣΗ

Ε φ η μ ε ρ ί δ α τ ο υ 2 ο υ Ε Π Α . Λ Αγ ρ ιν ί ο υ

Τεχνολογία 2 & Κλιματική Αλλαγή Δομές Στήριξης

6 Συνέντευξη με τον Παν. Τσιχριτζή

Πάρκο Αγρινίου στο χτες και το σήμερα…

10-11

Μιλάμε 15-21 για ό,τι αγαπάμε Όσα φέρνει η ώρα… Οι μαθητές 24 της Γ΄Λυκείου μας αποχαιρετούν... Αποκλειστικός Χορηγός

Απρίλιος 2020

Αρ. Φύλλου 9

Τιμή 1€

«Τα αντισώματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης στην πανδημία»

3-5

Συνάντηση με τον συγγραφέα Ισίδωρο Ζουργό

Γράφει ο Αθανάσιος Φλωρόπουλος Διευθυντής 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου

ν μια νυκτί όλα μεταμορφώθηκαν και η αιτία ο ιός.

Δράττομαι της ευκαιρίας να σας ενημερώσουμε ότι οι εκπαιδευτικοί του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου βρίσκονται καθημερινά δίπλα στους μαθητές και στους γονείς τους και αυτό αποδεικνύεται από το ότι:

Όλες οι πτυχές της ζωής μας διαμορφώνονται και μ ετασ χ ηματίζονται. Καινούρια δεδομένα, καινούριες στάσεις στην εργασία μας, στη σ υμ π ε ρ ι φ ο ρ ά μας, στις σχέσεις μας, στην κοινωνικότητά μας, στην οικογένειά μας, στην ανθρωπότητα, στον τρόπο σκέψης μας. Καινούριοι προβληματισμοί, καινούρια ερωτήματα.

1. Όλοι οι εκπαιδευτικοί του τομέα πληροφορικής έθεσαν εαυτόν στη διάθεση του σχολείου από την πρώτη στιγμή, υποστηρίζοντας και επιμορφώνοντας το διδακτικό προσωπικό σε εφαρμογές και την πλατφόρμα που υποστηρίζουν την σύγχρονη και ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Διάχυτος ο φόβος σκιάζει ή προσπαθεί να σκιάσει τα πάντα…. Και όχι αδικαιολόγητα, αφού η πανδημία παρέλυσε τα πάντα. Μεταξύ αυτών και τη Δημόσια Εκπαίδευση. Τα σχολεία έκλεισαν.

2. Τα μαθήματα της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης άρχισαν για τη Γ΄ λυκείου, πριν λάβουμε τις οδηγίες του υπουργείου παιδείας και ακολούθησαν τα μαθήματα της Α΄ και Β΄ τάξης.

Παρ’ όλες τις πολύ δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών στέκεται δίπλα στους μαθητές. Σε όλη την Ελλάδα γίνεται προσπάθεια μέσω της σύγχρονης και ασύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης να στηριχθούν ψυχολογικά και μαθησιακά, έτσι ώστε να μη χάσουν την επαφή τους με το σχολείο, τα αντικείμενα των μαθημάτων, αλλά και τις παρέες, τη συζήτηση, την κοινωνικοποίηση που προσφέρει η σχολική ζωή. Το σχολείο πέρα από μάθηση είναι κοινωνικοποίηση, αυτονομία, επαφή με το συνομήλικο, που αυτές τις μέρες το στερούνται.

3. Η ιστοσελίδα του σχολείου μας φιλοξενεί υλικό όλων των μαθημάτων, για την εξάσκηση και την εμπέδωση της διδαχθείσας ύλης, το οποίο εμπλουτίζεται συνεχώς.

Σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνει όλος ο πλανήτης, η εκπαιδευτική κοινότητα, αντιλαμβανόμενη το μακροχρόνιο κλείσιμο των σχολικών μονάδων, ενήργησε άμεσα και ανταποκρίθηκε στην εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν.

4. Το δημόσιο σχολείο είναι παρόν και για άλλη μια φορά διαπαιδαγωγεί τους μαθητές με τις αξίες της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας. Εν κατακλείδι, επισημαίνουμε ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση απαιτεί υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και αυξημένο μορφωτικό κεφάλαιο από τους συμμετέχοντες και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως επικουρικό εργαλείο μάθησης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία. Η ευχή όλων: «Η κανονικότητα να επιστρέψει σύντομα και όλοι να είμαστε παρόντες!!!»

2 Τεχνολογία & Κλιματική Αλλαγή ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ (Γράφει ο Αθανάσιος Φλωρόπουλος, Διευθυντής του 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου) αλλαγή του κλίματος αποτελεί παγκόΈχοντας πλέον στη διάθεσή μας μέσα και «εργασμια πρόκληση που δεν σέβεται τα λεία» όπως την τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ, εθνικά σύνορα. Η κλιματική αλλαγή μπορούμε να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση του επηρεάζει πλέον κάθε χώρα σε κάθε προβλήματος της κλιματικής αλλαγής. Μιας κλιήπειρο και η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί ματικής αλλαγής που μαζί με τον υπερπληθυσμό πιθανότατα τη μεγαλύτερη απειλή του αιώνα μας. και την αγροτική παραγωγή, εξυφαίνουν τις επόΠολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, άνθρωποι του μενες μεγάλες επισιτιστικές κρίσεις. Η διεθνής πνεύματος και των τεχνών, καθώς και πολλές διά- κοινότητα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για σημες προσωπικότητες από όλο το επαγγελματικό τα εκατομμύρια «κλιματικών» προσφύγων, σύμφάσμα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και προ- φωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του ΟΗΕ. σπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες αλλά Η έξυπνη νοημοσύνη υπόσχεται ότι δύναται να και τις ηγεσίες των χωρών παγκοσμίως να λάβουν λύσει μεγάλο μέρος των σημερινών προβλημάτων άμεσα δράση. που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή. ΣυγκεΒρισκόμαστε πλέον στην αυγή της Τέταρτης Βι- κριμένα προσφέρει εφαρμογές που αφορούν την ομηχανικής Επανάστασης, η οποία ορίζεται ως «η ενέργεια, την βιοποικιλότητα, την ύπαρξη καθασυγχώνευση των τεχνολογιών που διαπλέκει τα όρια ρών ωκεανών, πόσιμου νερού και καθαρού αέρα μεταξύ των φυσικών, ψηφιακών και βιολογικών καθώς και την προστασία από ακραία καιρικά φαισφαιρών», σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό νόμενα. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι υπάρχουν ρομπότ Φόρουμ το 2016. Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημο- γεωργοί, ρομπότ που ανακυκλώνουν, ρομπότ που σύνης επελαύνει με θετικές και αρνητικές συνέπειες «τρώνε» τους ρύπους, ρομπότ που παράγουν ενέργια την κοινωνία. Παρόλο που η βιομηχανοποίηση γεια, εξειδικευμένα ρομπότ που καταπολεμούν τις μπορεί να αναγνωριστεί ως η αιτία πολλών περι- αρνητικές συνέπειες της αλλαγής του κλίματος… βαλλοντικών προβλημάτων, η σημερινή «Τέταρτη Η έξυπνη νοημοσύνη είναι όντως ελπιδοφόρα, Βιομηχανική Επανάσταση», με καινοτομίες και είναι ο πολλά υποσχόμενος κλάδος της νέας τεχνονέες τεχνολογίες, παρέχει ευκαιρίες που μπορούν λογίας, αλλά παρότι είναι επίσης κοινός τόπος ότι να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των περιβαλλο- ένα ρομπότ δεν θα λύσει όλα τα προβλήματά μας, ντικών προκλήσεων της Γης και να αλλάξουν τον από κοινού μπορούμε όλοι να εργαστούμε για να τρόπο διαχείρισης του περιβάλλοντός μας. κάνουμε τη διαφορά.

«Οι μελλοντικές γενιές αναμένεται να κληρονομήσουν έναν πολύ χαλασμένο κόσμο. Τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν πρέπει να πληρώνουν το κόστος της ανευθυνότητας της γενιάς μας.» Πάπας Φραγκίσκος, (απευθυνόμενος σε ηγέτες ενέργειας), 2019 Αντί επιλόγου, παραθέτω απόσπασμα από το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου που απέστειλε προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών António Manuel de Oliveira Guterres, με την ευκαιρία της Διεθνούς Συνόδου Κορυφής του Ο.Η.Ε. για την Κλιματική Δράση: «…Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι κυβερνήσεις, τα πανεπιστήμια, οι επιχειρήσεις, η κοινωνία των πολιτών, οι πιστοί, και όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρέπει να ενωθούν πίσω από την επιστήμη σε μια αποφασιστική και αρμονική προσπάθεια για την σωτηρία της δημιουργίας του Θεού από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, η οποία είναι πλέον πρωτοφανώς απειλητική για τον φυσικό κόσμο και την ανθρώπινη ζωή. Τώρα περισσότερο από ποτέ, η ανθρωπότητα πρέπει να σταθεί υπεράνω των πολιτισμικών και άλλων διαφορών - είτε πρόκειται για εθνικούς ή θρησκευτικούς διχασμούς, ιστορικές και κομματικές αντιπαλότητες, οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα – ώστε να διασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον για τα παιδιά μας και για τις γενεές του μέλλοντος.»

Ρομποτική και Κλιματική Αλλαγή – Εφαρμογές στην Αγροτική Παραγωγή Γράφει ο Παπαθανασίου Λεωνίδας (ΠΕ86) – Καθηγητής 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου

ο σχολείο μας θα συμμετάσχει και φέτος στον πανελλήνιο διαγωνισμό της WRO και μάλιστα σε ξεχωριστή κατηγορία για τα ΕΠΑΛ. Ο φετινός διαγωνισμός έχει κυρίως σκοπό να φέρει σε επαφή τους μαθητές των ΕΠΑΛ με την αγορά εργασίας στον βιομηχανικό χώρο, ώστε να ανακαλύψουν δεξιότητές τους και να επιλέξουν τους κατάλληλους τομείς που τους ενδιαφέρουν στην παραγωγική διαδικασία της τεχνολογίας. Επιπλέον, ο διαγωνισμός φιλοδοξεί να δημιουργηθεί επαφή βιομηχάνων και αγροτών της χώρας με τους μαθητές και τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης, για τυχόν συνεργασίες. Το έργο που υλοποιούμε αυτή την σχολική χρονιά σχετίζεται με την Κλιματική Αλλαγή και το πώς μπορούμε με ρομποτικά συστήματα - αυτοματισμούς να εξοικονομήσουμε πόρους στην Αγροτική Παραγωγή.

Συγκεκριμένα, υλοποιούμε ένα θερμοκήπιο στο οποίο θα υπάρχουν αυτοματισμοί για τον εξαερισμό του, για την σκίασή του, καθώς και για την θέρμανση το χειμώνα. Επίσης, με ρομποτικούς μηχανισμούς θα έχουμε τη συλλογή και στη συνέχεια τη διαλογή των προϊόντων, που παράγονται στο θερμοκήπιο. Αναλυτικότερα, με αισθητήρες θερμοκρασίας, όταν η θερμοκρασία μέσα στο θερμοκήπιο θα ανεβαίνει πάνω από ένα όριο, θα ανοίγουν οι θύρες αερισμού του θερμοκηπίου με ρομποτικούς βραχίονες. Εδώ θα υπάρχει η εξής καινοτομία: Το χειμώνα δεν θα ανοίγει η θύρα αερισμού προς το περιβάλλον αλλά προς το εργοστάσιο. Με αυτό το τρόπο ο ζεστός αέρας του θερμοκηπίου θα διοχετεύεται στο εργοστάσιο και θα το θερμαίνει. Κατά συνέπεια, αναμένουμε σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας που θα απαιτούταν για την θέρμανση του εργοστασίου. Το καλοκαίρι, όταν η περίσσια θερμότητα δε θα είναι χρήσιμη, θα ανοίγει η εξωτερική θύρα προς το περιβάλλον για απαγωγή της θερμότητας. Επιπλέον, θα κατεβαίνουν και τα σκιάδια του θερμοκηπίου, για να περιοριστεί η ηλιακή ακτινοβολία στο θερμοκήπιο, άρα και η θερμοκρασία, κάνοντας την ψύξη του Σχολική εφημερίδα 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου πιο αποδοτική. Επιμέλεια: Zέικου Κατερίνα (ΠΕ06) Το χειμώνα το θερμοκήπιο θα θερμαίνεται από ένα Παππά Αγγελική (ΠΕ02) σύστημα αβαθούς γεωθερμίας. Παίρνοντας ενέργεια από μία ανεξάντλητη - ανανεώσιμη πηγή, όπως το Συντακτική ομάδα: Καθηγητές & μαθητές 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου υπέδαφος, αναμένουμε σημαντικά οφέλη εξοικονό-

2ο ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

μησης ενέργειας, με δεδομένο ότι η γεωθερμία είναι ίσως ο πιο αποδοτικός τρόπος θέρμανσης τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Έτσι, με τη Κεντρικός Ομιλητής γεωθερμία έχουμε Δρ. Κωνσταντίνος Μουστάκας μια σταθερή θερμοκρασία παρέχοντας στα φυτά ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξή τους. Στο θερμοκήπιο θα υπάρχει ένα ρομποτικό σύστημα το οποίο θα συλλέγει τους καρπούς αυτόματα και θα τους οδηγεί σε διαλογή και συσκευασία. Με αυτόν τον τρόπο ο παράγων άνθρωπος περιορίζεται με αποτέλεσμα την υψηλή ποιότητα των προϊόντων. Όλες αυτές οι εργασίες θα παρακολουθούνται από υπολογιστικό σύστημα δίνοντας ανά πάσα στιγμή πληροφορίες στον αγρότη - παραγωγό για το τι συμβαίνει. Η προστιθέμενη αξία για τους μαθητές που θα εμπλακούν είναι πάρα πολύ μεγάλη, γιατί θα κληθούν να εφαρμόσουν στην πράξη αυτά που διδάσκονται. Έτσι σε ένα σχετικά ελεγχόμενο περιβάλλον αποκτούν δεξιότητες επαγγελματία που είναι ένα από τα ζητούμενα στα ΕΠΑΛ. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ

Αναπληρωτής Καθηγητής

Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Υπολογιστών Πανεπιστημίου Πατρών

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020 7:00 μ.μ.

ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ ΚΑΠΡΑΛΟΥ (ΤΕΡΜΑ ΟΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ)

Δ ο μ έ ς Σ τ ή ρ ιξ η ς

Γνωρίζουμε το κοινωνικό πρόσωπο της πόλης μας

μείς, η συντακτική ομάδα της «Μαθητοτυπίας», προβληματισμένοι από τα προβλήματα που δημιούργησε η οικονομική κρίση στη χώρα μας, θελήσαμε να ενημερωθούμε πάνω σε θέματα κοινωνικής πολιτικής του Δήμου Αγρινίου και βρεθήκαμε στην πολύ ευχάριστη θέση να ανακαλύψουμε ότι ο Δήμος μας έχει ενσωματώσει στις κοινωνικές του υπηρεσίες έναν μεγάλο αριθμό δομών προς όφελος των συνανθρώπων μας που έχουν πραγματικά ανάγκη βοήθειας σε πολλά επίπεδα. Στο χώρο του Κοινωνικού Ιατρείου συναντήσαμε την κ. Δημητρογιάννη Ευσεβία, Προϊστάμενη της Δ/νσης Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας του Δήμου Αγρινίου, η οποία είχε φροντίσει να είναι παρούσες εκπρόσωποι όλων των Δομών, έτσι ώστε να μας ενημερώσουν όσο πληρέστερα ήταν δυνατό για τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

κ. Δημητρογιάννη Ε.: Η Διεύθυνσή μας λέγεται Δ/ΝΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ και παρέχει υπηρεσίες ψυχολογικής και συμβουλευτικής υποστήριξης, βοήθεια στους έχοντες ανάγκη, ενώ παράλληλα αναπτύσσει δράσεις με σκοπό την πρόληψη και αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων και την αγωγή υγείας των πολιτών. Είναι πολύ σημαντικό και ουσιαστικό ότι στον Δήμο μας έχει δημιουργηθεί ένα δίκτυο προστασίας όχι μόνο για όλες τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες αλλά και για τον γενικό πληθυσμό. Θεωρώ ότι η ομπρέλα ως επιλογή για το σήμα των δομών είναι πολύ πετυχημένη γιατί, όντως, οι Δομές συνδυαστικά λειτουργούν προστατευτικά για τον πολίτη. Υπάρχουν πολλά πρόσωπα, μια αλυσίδα, από την κορυφή, το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο, έως τον κλητήρα και τους ανθρώπους της καθαριότητας που καθημερινά πασχίζουν για ένα θετικό τελικό αποτέλεσμα. Η επιλογή του προσωπικού των Δομών γίνεται μέσω ΑΣΕΠ, αλλά πέρα από τα τυπικά προσόντα χρειάζεται δύναμη ψυχής, ενσυναίσθηση και δοτικότητα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους με επάρκεια. Η Δ/νση έχει πάρα πολλές Δομές. Ασχολείται με το γραφειοκρατικό σκέλος, δηλ. τα επιδόματα και τις οικονομικές ενισχύσεις που πρέπει να παίρνουν κάποιοι συμπολίτες μας και έχουμε στην ευθύνη μας πολλές οικογένειες. Αύριο, παραδείγματος χάρη , έχουμε μια μετακίνηση παιδιών σε ίδρυμα. Αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της Υπηρεσίας, το οποίο ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει, γιατί δεν μπορούμε να δίνουμε στη δημοσιότητα τέτοια στοιχεία. Ερώτηση: Τι εννοείτε όταν λέτε «μετακίνηση παιδιών»; κ. Δημητρογιάννη Ε.: Η διαδικασία ξεκινάει με Εισαγγελική εντολή που ζητά να γίνει πρώτα η έρευνα στα σπίτια και να βεβαιώσουμε ότι η οικογένεια δεν είναι κατάλληλη για την ανατροφή ενός παιδιού. Στη συνέχεια, συντάσσεται ένα υπηρεσιακό σημείωμα στο οποίο εξηγούμε τις συνθήκες διαβίωσης των ανήλικων παιδιών στον Εισαγγελέα και αυτός με τη σειρά του δίνει εντολή να γίνει αφαίρεση της επιμέλειας από τους γονείς και να μεταφερθούν τα παιδιά σε κάποιο Ίδρυμα. Αυτή είναι μια ιδιαίτερη διαδικασία και για τις Κοινωνικούς Λειτουργούς και για την οικογένεια. Θυμάμαι ακόμη πόσο με είχε επηρεάσει ψυχολογικά η πρώτη μετακίνηση παιδιών που έκανα. Είναι τραγικό να παίρνεις ένα παιδί από την οικογένειά του και να το μετακινείς στον άγνωστο χώρο ενός Ιδρύματος, έστω και γνωρίζοντας ότι όλη η διαδικασία γίνεται για το καλό του παιδιού. Ερώτηση: Ποιο είναι το πρώτο βήμα για να ξεκινήσει η διαδικασία που μας περιγράψατε; κ. Δημητρογιάννη Ε.: Το πρώτο βήμα είναι συνήθως μια ανώνυμη καταγγελία που γίνεται τις περισσότερες φορές στο «Χαμόγελο του Παιδιού», στο 1052. Από το «Χαμόγελο του Παιδιού» μας έρχεται ένα έγγραφο με τα στοιχεία για όλα όσα καταγγέλλονται ότι συμβαίνουν στην οικογένεια. Η διαδικασία είναι μακροχρόνια και επώδυνη. Δεν υπάρχουν ιδρύματα για να μετακινηθούν τα παιδιά. Για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση αρκεί να σας πω ότι για να γίνει αυτή η μετακίνηση στις αρχές Φεβρουαρίου, η διαδικασία έχει αρχίσει από τον Σεπτέμβριο. Και να σκεφτείτε ότι μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, τα οποία παραμένουν στο περιβάλλον ενώ γίνονται οι εξετάσεις και η ανίχνευση των Ιδρυμάτων, που, δυστυχώς, είναι ελάχιστα.

4 Η Ακτίνα Εθελοντισμού στεγάζεται στο πέτρινο κτήριο του παλιού σταθμού του τρένου και συγκεντρώνει όλες τις εθελοντικές ομάδες της περιοχής μας, οι οποίες έχουν αδελφοποιηθεί με την Ακτίνα. Κάθε ομάδα κάνει το δικό της έργο, στο οποίο, όμως, μπορούμε να συνδράμουμε όλοι ως εθελοντές. Πέρα από τους συλλόγους, μπορεί κάποιος ανεξάρτητος πολίτης να προσφέρει εθελοντική βοήθεια όποτε μπορεί. Υπάρχει Μητρώο Εθελοντών στο οποίο εγγράφεται κάποιος και στη συνέχεια καλείται να συμμετάσχει σε δράσης της Ακτίνας ή άλλων Συλλόγων Εθελοντών. Για ακόμη μία χρονιά η Ακτίνα Εθελοντισμού έχει την ευθύνη της διοργάνωσης «Let’s do it». Η κ. Δανιά Ξανθή, νοσηλεύτρια, μας ενημέρωσε για το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ του Δήμου και τόνισε τον πολλαπλό ρόλο των νοσηλευτριών, καθώς καλούνται να λειτουργήσουν πέρα από την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών τους και σε ρόλο συμβουλευτικό, ψυχολογικής στήριξης των ασθενών, αλλά και διοικητικό-γραφειοκρατικό. «Πέρα από την επαγγελματική σου ιδιότητα πρέπει να προσεγγίσεις τον ασθενή με ανθρωπιά και χαμόγελο, για να αισθανθεί άνετα και να σου επιτρέψει να τον βοηθήσεις όσο μπορείς», εξηγεί η κ. Δανιά. κ. Δανιά Ξ.: Το Κοινωνικό Ιατρείο λειτουργεί από το 2012. Είναι μία Δομή που αποδείχθηκε πολύ δυνατή και χρήσιμη ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια συνεργασίας του Δήμου με ιδιωτικό φορέα. Για να στηθεί το Κοινωνικό Ιατρείο συνεργαζόμαστε με τον Ιατρικό και το Φαρμακευτικό Σύλλογο, δηλαδή με εθελοντές γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, φαρμακοποιούς και Διαγνωστικά Κέντρα. Όλοι αυτοί εξυπηρέτησαν πολύ κόσμο που το 2012 έμειναν ανασφάλιστοι και δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε σε γιατρούς να γράψουν τα απαραίτητα για τις παθήσεις τους φάρμακα. Γίνονται, επίσης, πολλοί προληπτικοί έλεγχοι για διάφορες παθήσεις και έχουν εντοπιστεί ασθενείς σε αρχικά στάδια, οι οποίοι συνέχισαν να αντιμετωπίζονται στο Κοινωνικό Ιατρείο. Τέλος, διενεργούνται δράσεις για μαστογραφίες, τεστ Παπ, οστεοπόρωση, καρκίνο του προστάτη, σάκχαρο, καρκίνο του μαστού, έντερο κλπ.

Για τη ΔΟΜΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ μας μίλησε η κ. Ελένη Μπαλαμάτση (Διοικητικός με σπουδές στην Κοινωνιολογία): «Το Παντοπωλείο και το Φαρμακείο προϋπήρχαν στον Δήμο. Το ΕΣΠΑ μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενισχύει αυτές τις Δομές. Το Κοινωνικό Φαρμακείο έχει Φαρμακοποιό και Κοινωνική Λειτουργό. Στο Συσσίτιο υπάρχουν Μάγειρας, Βοηθός Μάγειρα και Κοινωνική Λειτουργός. Αυτή τη στιγμή σιτίζονται περίπου 133 άτομα ημερησίως, από Δευτέρα έως Παρασκευή. Στηριζόμαστε κυρίως σε χορηγίες, αλλά έχει εξασφαλίσει και ο Δήμος ένα κονδύλι για να καλύπτουμε τις καθημερινές ανάγκες. Ο χώρος του Συσσιτίου βρίσκεται στην πλατεία «Τρία φανάρια» και φροντίζουμε τα άτομα που είναι ενταγμένα να έχουν φαγητό και το Σαββατοκύριακο, που δεν είναι ανοιχτό το Συσσίτιο. Το Παντοπωλείο έχει πάνω από 1000 ωφελούμενες οικογένειες. Κάνει σίγουρα μια διανομή το μήνα. Τα κριτήρια ένταξης είναι οικονομικά, αλλά και η Κοινωνική Λειτουργός κρίνει αν για κάποιους οι συνθήκες διαβίωσης είναι δύσκολες και μπορεί μετά από έρευνα να εντάξει κάποιο άτομο.»

Η κ. Σμυρλή Γρηγορία είναι η φαρμακοποιός του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ, το οποίο εξυπηρετεί τόσο ασφαλισμένους, όσο και ανασφάλιστους πολίτες. Αρχικά, οι υπεύθυνες της υπηρεσίας ενημέρωσαν τους πολίτες σε πόλεις και χωριά της περιοχής μας και η ανταπόκριση, όπως μας λένε, ήταν συγκινητική. Το Κοινωνικό Φαρμακείο δεν παραγγέλνει φάρμακα αλλά τα εξασφαλίζει μέσω συνεργασιών με τοπικούς φαρμακευτικούς συλλόγους, φαρμακοβιομηχανίες αλλά και άλλους συλλογικούς φορείς, επιχειρήσεις και απλούς πολίτες. Τα κριτήρια για την παροχή φαρμάκων είναι οικονομικά. Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, τα οποία ελέγχονται από την αρμόδια επιτροπή και στους δικαιούχους παρέχεται μία κάρτα, την οποία χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτησή τους στις κοινωνικές δομές. Για τη ΔΟΜΗ ΑΣΤΕΓΩΝ μας μίλησαν οι κ. Ελένη Στρογγύλη (Ψυχολόγος), Γεωργία Φραγκούλη και Φανή Ζαχείλα (Διοικητικοί): « Η Δομή αποτελείται από δύο υποέργα και εντάσσεται στην πολιτική της προσωρινής-μεταβατικής φιλοξενίας.

1ο ΥΠΝΩΤΗΡΙΟ Μια ιδιαίτερη δομή, καινούρια σαν ιδέα, που φιλοξενεί αστέγους, όχι όπως τους ξέρουμε σε μια μεγαλούπολη, που κοιμούνται στους δρόμους στα παγκάκια, αλλά που μπορεί να μένουν σε μια αποθήκη, σ’ ένα κοντέινερ, σ’ ένα αυτοκίνητο, να μην έχουν πρόσβαση σε νερό, σε ρεύμα. Όταν έρχονται σε μας υπάρχει μέριμνα για συμβουλευτική στήριξη, τους συνδέουμε και με άλλες Κοινωνικές Δομές, όπως το Συσσίτιο, το Κέντρο Κοινότητας. Αναλαμβάνουμε σταδιακά και την εργασιακή τους επανένταξη σε κάποια κοινωφελή προγράμματα του Δήμου. Ο στόχος μας είναι η στεγαστική επανένταξη, αφού η φιλοξενία σε μας είναι προσωρινή. Καθημερινά υπάρχουν αρκετά προβλήματα, τόσο από γραφειοκρατικής άποψης με παραδείγματα ανθρώπων που αρνούνται να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά ή να κάνουν τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, όσο και προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη σωματική υγιεινή, αφού αρνούνται ακόμη και να κάνουν μπάνιο. Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο ελαστικοί μπορούμε με το ωράριο και τους κανονισμούς, αλλά έχουμε αναγκαστεί να φέρουμε ακόμη και την αστυνομία για να διώξουμε άτομο που η επιθετική συμπεριφορά του δημιουργούσε πρόβλημα στους υπόλοιπους. 2ο ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ Χρησιμοποιείται για διημέρευση. Οι υπηρεσίες που παρέχονται είναι δυνατότητα για μπάνιο, προσφορά πρωινού, με προϊόντα τα οποία δίνονται δωρεάν από επιχειρήσεις της πόλης, πλυντήρια, στεγνωτήρια και χώροι για ανάπαυση έως το απόγευμα. Οι Διοικητικοί Υπάλληλοι δεν ασχολούνται μόνο με τις αρμοδιότητές τους, οι οποίες είναι πολύ δύσκολες, γιατί έχουν να κάνουν με γραφειοκρατικά και οικονομικά στοιχεία που χρειάζονται ιδιαίτερο έλεγχο και προσοχή, αλλά βοηθάνε και όσο μπορούν σε ό,τι χρειαστεί στις Δομές όπου βρίσκονται. Υπάρχει συνοχή, συνεργασία και όλες οι ειδικότητες εμπλέκονται σε ό,τι είναι απαραίτητο, ώστε το αποτέλεσμα να εξυπηρετεί τον πολίτη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.»

Για το ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ με Παράρτημα ΡΟΜΑ μας μίλησε η κ. Κατερίνα Δάτσικα (Κοινωνική Λειτουργός): «Εδώ γίνονται οι αιτήσεις του ΚΕΑ (Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης). Εξυπηρετούνται ευπαθείς ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Ρομά. Επειδή υπάρχουν πολλά άτομα που απευθύνονται στο Κέντρο Κοινότητας, δεν υπάρχει πολύς χρόνος και χώρος για κοινωνική εργασία, γι’ αυτό πολλές φορές η Κοινωνική Λειτουργός βλέπει κάποιους ανθρώπους στο Κοινωνικό Ιατρείο. Το Κέντρο λειτουργεί καθημερινά 8πμ-4μμ.»

5 Γνωρίζουμε το κοινωνικό πρόσωπο της πόλης μας Για τον ΞΕΝΩΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ μας μίλησε η κ. Μαριαλένα Λιόκαυτου (Ψυχολόγος): «Λειτουργεί στο Δήμο μας από το 2014. Το ΚΕΘΙ είναι ο φυσικός μας επόπτης μαζί με την Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, αλλά το πρόγραμμα υλοποιείται από τον Δήμο Αγρινίου και υπαγόμαστε στην Διεύθυνση Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας. Ο Ξενώνας παρέχει ασφαλή διαμονή, σίτιση και ψυχολογική στήριξη σε γυναίκες θύματα βίας και στα παιδιά τους. Όταν μιλάμε για βία αναφερόμαστε και στην έμφυλη βία αλλά και στις πολλαπλές διακρίσεις, δηλαδή γυναίκες άστεγες, άπορες, προσφύγισσες, ρομά, ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία, ηλικία ή κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο. Στη Δομή υπάρχουν Ψυχολόγος, Παιδοψυχολόγος, Κοινωνική Λειτουργός και το βοηθητικό προσωπικό που αποτελείται από φύλακες και καθαριστές. Υπάρχουν δωμάτια με μπάνιο, όπου φιλοξενούνται οι γυναίκες με τα παιδιά τους. Η κουζίνα είναι κοινόχρηστη και οι γυναίκες μαγειρεύουν μόνες τους με τις πρώτες ύλες που τους παρέχουμε. Αυτό το θέλουν, γιατί τις κάνει να αισθάνονται ότι δε μένουν σε ένα ίδρυμα. Η διαμονή στον Ξενώνα είναι βραχύχρονη, γιατί σκοπός είναι να μπορέσει η γυναίκα να ενδυναμωθεί ψυχολογικά και κοινωνικά. Ο Κοινωνικός Λειτουργός κάνει πολλή δουλειά ώστε αυτές οι γυναίκες να εξασφαλίσουν τα κοινωνικά επιδόματα και παροχές που δικαιούνται. Επίσης, συνεργαζόμαστε και με Νομικό Σύμβουλο από το Συμβουλευτικό Κέντρο Πατρών, οπότε οι γυναίκες δέχονται και νομική συμβουλευτική. Γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα να ενταχθούν οι γυναίκες και τα παιδιά τους ομαλά στην κοινωνία. Αν και δεν είναι αμιγώς μέσα στις τυπικές αρμοδιότητές μας, έχουμε ξεκινήσει μαθήματα Ελληνικών στις προσφύγισσες που φιλοξενούνται στον Ξενώνα. Είναι ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτές και τα παιδιά τους να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Η διεύθυνση και τα τηλέφωνα του Ξενώνα είναι απόρρητα για λόγους προστασίας των φιλοξενούμενων εκεί.» Ερώτηση : Πώς αισθάνεστε εργαζόμενη στο χώρο αυτό; κ. Δημητρογιάννη Ε.: Δουλεύω 25 χρόνια στην Κοινωνική Πρόνοια και είναι συνειδητή επιλογή μου. Περισσότερο με κουράζουν και με «βασανίζουν» τα καθαρά διοικητικά και οικονομικά καθήκοντα παρά τα υπόλοιπα πλαίσια. Πάντα αισθάνομαι την ιδιαίτερη δουλειά που κάνουμε για τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη. Από τη μια πλευρά κουραζόμαστε, αλλά από την άλλη η ικανοποίηση είναι απερίγραπτη. Αξίζει ο κόπος, όταν αισθάνεσαι ότι βοηθάς κι όταν βλέπεις ότι υπάρχει θετική Υπάρχει ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΝΗανταπόκριση κι από την πλειοψηφία των πολιτών. Το ενδιαφέρον μάς δίνει κίνητρο να κάνουμε περισΛΙΚΩΝ, η οποία αποτελείται από Κοινωνισότερες δράσεις, να βγούμε στην κοινωνία, να ευαισθητοποιήσουμε τους πολίτες. Θα σας δώσω ένα κούς Λειτουργούς που προσπαθούν με όλες παράδειγμα: τον συγκλονιστικό θεατρικό μονόλογο που ανέβηκε στο ΔΗΠΕΘΕ με θέμα τις κακοποιητους τις δυνάμεις να προστατέψουν τα παιμένες γυναίκες, βασισμένος σε πραγματικά γεγονότα. Ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνηση που επικρατούδιά που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις. σε στο θέατρο που είναι βέβαιο ότι το κοινό ευαισθητοποιήθηκε.» Η Κοινωνική Υπηρεσία είναι, επίσης, Ερώτηση: Ποια είναι τα συναισθήματά σας στο τέλος μιας ημέρας εργασίας; υπεύθυνη για τη διαχείριση των άλλων Δοκ. Δημητρογιάννη Ε.: Η αλήθεια είναι ότι το τέλος του εργασιακού ωραρίου με βρίσκει πολύ κουμών του Δήμου, όπως η Δομή Αστέγων, ο ρασμένη και στο σπίτι χρειάζομαι πολύ χρόνο για αποφόρτιση. Η επίσκεψή σας σήμερα με βοήθησε Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών κλπ. Είναι να συγκεντρώσω στο μυαλό μου πόσα πράγματα έχουν γίνει και γίνονται αυτή τη στιγμή και αυτό με πολύ σημαντικό να ευαισθητοποιηθούν οι κινητοποιεί να κάνω καινούρια πράγματα. Στη δουλειά μας είναι σημαντική η ομάδα. Δεν πρέπει να συμπολίτες μας για θέματα Κοινωνικής σπάσει κανένας κρίκος, για να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα.» Πρόνοιας αλλά και να κατανοήσουν ότι δεν Και η κ. Λιόκαυτου πρόσθεσε: «Η κ. Δημητρογιάννη είναι πάντα δίπλα μας και ξέρουμε ότι έχουμε είναι πάντα βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα είέναν άνθρωπο που μπορούμε να επικοινωνήσουμε τις σκέψεις και τις ιδέες μας και θα τις στηρίξει για ναι θετικό. να γίνουν πραγματικότητα.» Η κ. Αβράμπου Δήμητρα, υπάλληλος της Για περισσότερες πληροφορίες : http://www.cityofagrinio.gr Ακτίνας Εθελοντισμού και Πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών, μας μίΓούλα Νικολέτα, Ζαρκάδας Γιώργος, Τουρλίδα Λαμπρινή (Α1) λησε για την οργάνωση και τις δράσεις της Ακτίνας. κ. Αβράμπου Δ.: Η ΑΚΤΙΝΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ανήκει στη Δ/νση Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας και αποτελεί ένα δίκτυο εθελοντών που δραστηριοποιείται από το 2014 στους τομείς Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Παιδείας, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Τουρισμού και Υγείας. Εθελοντισμός είναι η ανιδιοτελής προσφορά προς τον συνάνθρωπό μας και στην κρίση που βιώσαμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν πραγματικά ουσιαστική η ύπαρξή του. Υπήρξαν άνθρωποι με πολύ σοβαρά προβλήματα κατάθλιψης και κοινωνικής απομόνωσης που μέσα από τη συμμετοχή τους σε εθελοντικές δράσεις ανέπτυξαν κοινωνικές σχέσεις και βοηθήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ Π.ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ

Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας και από 1ης Σεπτεμβρίου 2019 Πρόεδρος του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας, Παναγιώτης Α. Τσιχριτζής, δέχτηκε τη συντακτική ομάδα της «Μαθητοτυπίας» στο γραφείο του και συνομίλησε μαζί μας για θέματα επιχειρηματικότητας, εξωστρέφειας των επιχειρήσεων, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας για τα προϊόντα της περιοχής μας, αλλά και τις προοπτικές της μαθητείας ως σταδίου απαραίτητου για την ομαλή μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας. Ερώτηση : κ. Τσιχριτζή, είστε ο πρόεδρος του επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας. Μπορείτε να μας πείτε με λίγα λόγια τι είναι το Επιμελητήριο και ποιος ο κύριος λόγος ύπαρξής του; κ. Τσιχριτζής : Να πάμε πολύ πιο πίσω; Το πρώτο επιμελητήριο στον κόσμο ιδρύθηκε το 1580 περίπου στη Μασσαλία και στη συνέχεια έχουμε την ίδρυση του Επιμελητηρίου των Παρισιών επί Λουδοβίκου 14ου . Μάλιστα, το Επιμελητήριο στη Μασσαλία έχει ένα καταπληκτικό κτίριο και στην όψη του υπάρχουν οι δύο μορφές των ιδρυτών της Μασσαλίας από την Φώκαια της Μικράς Ασίας, ο Πυθέας και ο Ευθυμένης. Το επιμελητήριο Αιτωλ/νιας ιδρύθηκε το 1932, συμπληρώνουμε 90 χρόνια ζωής το 2022. Μέχρι τότε το επιμελητήριο ήταν στην Πάτρα. Τι είναι το Επιμελητήριο; Το Επιμελητήριο είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, δηλαδή δημόσιο με αιρετή διοίκηση. Οι υπάλληλοι του Επιμελητηρίου είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Οταν λέμε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου εννοούμε ότι έχουμε την κρατική σφραγίδα, δημιουργούμε δίκαιο. Οι αποφάσεις και τα έγγραφα του Επιμελητηρίου φέρουν το εθνόσημο και δημιουργούν δίκαιο. Ποιος είναι ο ρόλος; Ο ρόλος των Επιμελητηρίων διεθνώς είναι συμβουλευτικός κατά βάση, δηλαδή είναι σύμβουλοι της πολιτείας για τα οικονομικά και αναπτυξιακά θέματα. Εχουμε γνώμη και προτάσεις επί όλων των νομοσχεδίων και νόμων, τα οποία αναφέρονται στην επιχειρηματικότητα , κάνουμε τις δικές μας προτάσεις και παρεμβάσεις όταν πρόκειται να ψηφιστεί ένα καινούριο νομοσχέδιο και από την άλλη πλευρά είμαστε οι σύμβουλοι του επιχειρηματία και η δράση μας είναι στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της περιοχής μας. Μέλη του Επιμελητηρίου είναι όσοι ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα. Δηλαδή, όλες οι εταιρείες (είτε είναι ατομικές είτε είναι ανώνυμες κλπ.) είναι υποχρεωμένες να είναι μέλη του Επιμελητηρίου. Ερώτηση : Πριν περάσουμε στο δικό σας ρόλο ως προέδρου του Επιμελητηρίου, θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε; Υπάρχει κάποια ανάμνηση εκείνης της εποχής που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; κ. Τσιχριτζής : Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αγρίνιο. Οι σημαντικότερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας συνδέονται με τον Παναιτωλικό. Στην οικογένειά μου είμαστε τρεις γενιές «Παναιτωλικός». Ο παππούς μου, Παναγιώτης Τσιχριτζής, ήταν ένας από τους ιδρυτές της ομάδας. Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού κι εμένα με βάφτισε το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας. Είχα δεκαοχτώ νονούς! Λόγω του πατέρα μου ακολουθούσα την ομάδα παντού. Κατά τα άλλα, παρόλο που το πατρικό μου βρισκόταν στο σιντριβάνι, δηλαδή ήμουν παιδί του κέντρου, δε μου έλειψε το παιχνίδι στις αλάνες. Ερώτηση : Τι θυμόσαστε από τα μαθητικά σας χρόνια; κ. Τσιχριτζής : Στο Δημοτικό ήταν δύσκολα, αλλά μαθαίναμε πολλά πράγ-

ματα. Πήγα δύο χρόνια στο Οικονομικό και μετά συνέχισα στον Τζούλη. Ηταν ένα εξαιρετικό αλλά αυστηρό ιδιωτικό σχολείο, το οποίο μας παρείχε υψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Ερώτηση : Τι σπουδές έχετε κάνει; κ. Τσιχριτζής : Σπούδασα Φαρμακευτική στην Αθήνα και Business Studies στο Λονδίνο. Ερώτηση : Ως επιχειρηματίας, ποια προσόντα θεωρείτε ότι θα πρέπει να έχει κάποιος για να πετύχει; κ. Τσιχριτζής: Αφοσίωση, πολλή δουλειά και ρίσκο. Δεν υπάρχει επιτυχία στον επιχειρηματικό χώρο χωρίς ρίσκο! Ερώτηση : Ποια προσόντα και δεξιότητες πιστεύετε ότι βοήθησαν ώστε να βρίσκεστε σήμερα στη θέση του Προέδρου του Επιμελητηρίου Αιτ/νίας; κ. Τσιχριτζής: Πρώτα απ’ όλα η αγάπη για το θεσμό, όπως μου την εμφύσησε ο πρόεδρος τον οποίο διαδέχτηκα, ο αείμνηστος Γεώργιος Πιστιόλας, ένας εκ των ιδρυτών της Agrino. Αυτός με κάλεσε να συμμετάσχω στις εκλογές το 1987 κι αυτός υπήρξε ο καθοδηγητής μου. Ερώτηση: Με ποιο τρόπο μπορεί ένας μαθητής να αποκτήσει και να καλλιεργήσει δεξιότητες του μέλλοντος κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων; κ. Τσιχριτζής: Το σχολείο όπως και το Πανεπιστήμιο σου δίνουν το θεωρητικό υπόβαθρο. Από κει και πέρα, η πρακτική άσκηση και η απόκτηση εμπειρίας γίνονται μόνο μέσα στη δουλειά. Ερώτηση: Πιστεύετε ότι η πρακτική άσκηση αποτελεί τον καλύτερο και πλέον αποτελεσματικό τρόπο για να ολοκληρώσουν οι μαθητές τη φοίτησή τους έχοντας αποκομίσει σπουδαία οφέλη τόσο σε εκπαιδευτικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο; κ. Τσιχριτζής : Η αλήθεια είναι ότι χωρίς πρακτική άσκηση δεν προχωράς. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στη Γερμανία τα Επιμελητήρια είναι αυτά που εκ του νόμου δίνουν τις άδειες ασκήσεως επαγγέλματος. Αν θέλεις, παραδείγματος χάρη, να γίνεις ξυλουργός, πρέπει να περάσεις από τις σχολές μαθητείας των Επιμελητηρίων για να πάρεις την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Στο εξωτερικό δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην τεχνική εκπαίδευση και την πρακτική άσκηση. Στις ελληνικές επιχειρήσεις δεν υπάρχει αυτή η κουλτούρα. Σ’ αυτό μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των επιχειρηματιών έγιναν επιχειρηματίες όχι από αγάπη προς την επιχειρηματικότητα αλλά εξ ανάγκης, επειδή δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι άλλο.

7 Ερώτηση : Δηλαδή, πολλοί επιχειρηματίες δεν έχουν επιχειρηματική παιδεία; κ. Τσιχριτζής : Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα έντονο πρόβλημα της επιχειρηματικότητας στο νομό μας. Βλέπεις επιχειρήσεις να ξεχωρίζουν, να είναι πρωτοπόρες, καινοτόμες και από την άλλη το «χάος». Ερώτηση : Πώς μπορεί το ίδιο το Επιμελητήριο να βοηθήσει τους επιχειρηματίες ώστε να στραφούν σε πιο καινοτόμες ιδέες, δράσεις και προϊόντα; κ. Τσιχριτζής : Οργανώνουμε πολλές ενημερωτικές εκδηλώσεις για νέα προγράμματα και οτιδήποτε καινοτόμο προκύπτει, αλλά, δυστυχώς, η αίθουσα δε γεμίζει … Ερώτηση : Ως θεσμικός παράγοντας θα μπορούσατε να εισηγηθείτε στα υπόλοιπα Επιμελητήρια αλλά και στο Υπουργείο Παιδείας την αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης της πρακτικής άσκησης, ώστε να είναι υποχρεωτική; κ. Τσιχριτζής : Αυτό το έχουμε ήδη κάνει. Υπήρξαν και πολιτικοί που το πίστεψαν ως θεσμό, το υποστήριξαν και επιχείρησαν να το κάνουν. Ωστόσο, ένας σοβαρός λόγος που οι επιχειρήσεις -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν ανταποκρίνονται θετικά στην πρακτική άσκηση είναι η γραφειοκρατία που απαιτείται. Υπάρχει ένας φόβος στον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο για τους ελέγχους του ΙΚΑ, σχετικά με θέματα ασφάλισης, για την εκταμίευση των χρημάτων για τους μαθητευόμενους κλπ. Ερώτηση : Το σχολείο μας είναι εταίρος με 5 χώρες ευρωπαϊκές σε πρόγραμμα Erasmus KA2 με θέμα «Διευκόλυνση των μαθητών να μεταβούν από τη επαγγελματική εκπαίδευση στην αγορά εργασίας». Θα σας θέλαμε αρωγό σε αυτή την προσπάθεια. Πώς θα μπορούσατε εσείς μέσω του Επιμελητηρίου να συμβάλετε στο να συνεργαστούμε με επιχειρήσεις του νομού μας; κ. Τσιχριτζής: Η απάντηση ειπώθηκε στα προηγούμενα. Είναι πολύ καλό να κάνετε το πρόγραμμα Erasmus. Οσοι γνωστοί μου πήγαν ως φοιτητές πήραν πράγματα και έχω να σας πω ότι υπάρχει επιχειρηματικό Erasmus πλέον για επιχειρηματίες ανταλλαγής. Μας έχουν κάνει και πρόσκληση να συμμετάσχουμε κι εμείς σε κάτι ανάλογο και, όπως σας είπα, επειδή είχαμε επαφές με τα Επιμελητήρια εκτός Ελλάδας, είχαμε και εμείς ένα πρόγραμμα ιδεών για νέους επιχειρηματίες, ένα σχολείο 2μηνης και 3μηνης διάρκειας στην Ανκόνα με όλα τα έξοδα πληρωμένα για προτάσεις καινοτόμες στην επιχειρηματικότητα και χρηματοδοτείται από το Ιδρυμα Ανδρέα Μποτσέλη. Αυτές οι ανταλλαγές είναι πάρα πολύ χρήσιμες, αλλά όχι τόσο για να αξιοποιηθούν από υφιστάμενες επιχειρήσεις, όσο για να αποκτήσεις τις δεξιότητες που θα αξιοποιηθούν από εσάς , που εσείς θα εκμεταλλευτείτε αν θελήσετε να γίνεται επιχειρηματίες. Ο μεγάλος μου γιος, για παράδειγμα, τελείωσε μηχανολόγος στο Μετσόβιο. Εκανε μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και δούλεψε 3 χρόνια στην Αγγλία. Δεν ήταν προετοιμασμένος παρά μόνο από το γερμανικό πανεπιστήμιο για το πώς θα φτιάξει το βιογραφικό του, πώς θα στηθεί στη συνέντευξή του… Το Μετσόβιο είναι κορυφαίο Πανεπιστήμιο αλλά δεν του έμαθε τέτοια πράγματα απαραίτητα στην αγορά εργασίας. Στο μεταπτυχιακό τού το μάθανε. Και γι’ αυτό λέω ότι είναι εξαιρετικά τα Erasmus. Ανοίγουν το μυαλό και σε βοηθούν να αντιμετωπίσεις τα πράγματα. Να σκέφτεσαι πιο σφαιρικά. Βοηθούν στο άνοιγμα του μυα-

λού σε περισσότερες εμπειρίες. Ερώτηση : Το ζητούμενο για το σχολείο μας είναι πώς θα μπορέσουμε όλα τα παιδιά μας να τα συνδέσουμε με την αγορά εργασίας και πού θα βρούμε τελικά βοηθούς σε αυτή την προσπάθειά μας. κ. Τσιχριτζής: Κοιτάξτε, από πλευράς Επιμελητηρίου εκείνο που μπορούμε και κάνουμε είναι να προτρέπουμε τις επιχειρήσεις, αλλά, όπως σας είπα, χωρίς απαλοιφή των γραφειοκρατικών διαδικασιών φοβάμαι ότι δε θα έχουμε αποτέλεσμα. Ερώτηση : Αν γίνει υποχρεωτικό και απλουστευτεί η διαδικασία, τότε και οι επιχειρήσεις με κάποιο τρόπο θα εμπλακούν. Αν δεν είναι υποχρεωτικό κάτι και είναι στη διακριτική ευχέρεια του όποιου επιχειρηματία, σίγουρα δε θα το κάνει εύκολα. κ. Τσιχριτζής : Ας ελπίσουμε ότι, επειδή ακούγεται ότι θα αρχίσει να θεσμοθετείται η άδεια για τα τεχνικά επαγγέλματα, θα πάνε αλλιώς τα πράγματα, θα γίνουν αλλιώς. Δεν είναι εύκολο να κυλήσει το ζήτημα. Ερώτηση : Πώς οραματίζεστε και πιστεύετε ότι η Επαγγελματική Εκπαίδευση θα μπορούσε να βοηθήσει την τοπική και εν γένει την οικονομία της Ελλάδας; κ. Τσιχριτζής: Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι μηχανολόγοι ή ηλεκτρολόγοι του Πολυτεχνείου. Χρειάζεται μια διαβάθμιση τεχνική. Ηταν πολύ κακό που έκλεισαν για παράδειγμα οι Σχολές Εργοδηγών. Ηταν πολύ κακό που έκλεισε το λεγόμενο «Μικρό Πολυτεχνείο», διότι έβγαζε ανθρώπους οι οποίοι μπορούσαν να στήσουν ένα εργοτάξιο και να λειτουργεί ικανοποιητικά και σωστά. Το ίδιο και η Σχολή Εργοδηγών. Ολη η Ελλάδα χτίστηκε, να έχετε υπόψη σας, πάνω σε αυτά τα ενδιάμεσα επίπεδα γνώσης. Εχετε προσέξει πολλές φορές σε ένα δρόμο καινούριο ότι υπάρχουν κάποιες ανωμαλίες; Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποτε υπήρχε η ΜΟΜΑ. Η ΜΟΜΑ έβγαζε τεχνίτες απίθανους. Καταργήθηκαν και πλέον δεν υπάρχουν τεχνίτες με γνώσεις σωστές, για να φέρουν το δρόμο σε σωστό επίπεδο. Επίσης, έφτιαχνε πράγματα απίθανα στα πιο δύσκολα σημεία της Ελλάδας, αλλά έβγαζε τεχνίτες. Εγώ έχω στο εργοστάσιο πρακτικούς μηχανικούς και ηλεκτρολόγους που δεν τους περνάει ο μηχανολόγος ή ο ηλεκτρολόγος του Πολυτεχνείου σε καμιά περίπτωση. Με αυτό το παράδειγμα θέλω να σας πω πόσο αναγκαία είναι. Ερώτηση : Η Μαθητεία, τώρα που το συζητάμε, μαζί με το Πτυχίο του Βοηθού από το ΕΠΑΛ προσφέρουν τις πρώτες γνώσεις, τα πρώτα απαραίτητα προσόντα, για να προχωρήσουν ως βοηθοί σε κάποια ειδικότητα. Γι’ αυτό επιμένουμε πως είναι απαραίτητη η Μαθητεία για να αποκτή-

σουν την εμπειρία του βοηθού. κ. Τσιχριτζής: Εγώ πιστεύω πως πρέπει να δώσουμε και να επανέλθουμε σαν κοινωνία, σαν κράτος, στην Τεχνική Εκπαίδευση, η οποία λείπει. Ερώτηση : Στην Αιτωλοακαρνανία εσείς που βλέπετε συνολικά τις επιχειρήσεις βλέπετε να υπάρχει επιχειρηματικότητα με πιο καινοτόμα δράση; κ. Τσιχριτζής: Υπάρχουν κάποιες λίγες επιχειρήσεις οι οποίες με εκπλήσσουν πραγματικά. Ομως στο σύνολο είναι πεσμένη. Υπάρχουν επιχειρήσεις με νέα προϊόντα καινοτόμα. Εχουμε πολλά τυροκομεία στο νομό μας, συγκεκριμένα 54. Δεν υπάρχουν τόσα σε κανένα άλλο νομό της Ελλάδας και πρέπει να ξέρετε ότι η Αιτωλοακαρνανία έχει το 10% του ζωικού κεφαλαίου της Ελλάδας σε αμνοερίφια. Καμιά άλλη περιοχή δεν έχει τόσα και γι’ αυτό υπάρχουν τόσα τυροκομεία. Ερώτηση : Εσείς σαν Επιμελητήριο πηγαίνετε σε Εκθέσεις; Δηλαδή έχει το ίδιο το επιμελητήριο παρουσία ή μόνο οι επιχειρήσεις; κ. Τσιχριτζής: Εμείς χρηματοδοτούμε την παρουσία σε Εκθέσεις. Παλιότερα, που υπήρχαν προγράμματα, πηγαίναμε σαν Επιμελητήριο μπροστά και εκθέτανε οι επιχειρήσεις. Και τώρα στη Διεθνή Εκθεση εμείς κλείνουμε το περίπτερο και βάζουμε αυτές τις επιχειρήσεις που θέλουν με συμβολικό ποσό συμμετοχής. Τώρα θα πάμε στην καλύτερη Εκθεση Τροφίμων στην Ελλάδα τον Μάρτιο στην FoodExpo, η οποία προσομοιάζει με τις καλύτερες Εκθέσεις. Οι δύο μεγάλες Εκθέσεις τροφίμων και ποτών στον κόσμο είναι στο Παρίσι και στην Πολωνία. Είναι διεθνείς, οι μεγαλύτερες, γίνονται ανά 2 χρόνια, ένα χρόνο η μία ένα χρόνο η άλλη. Αυτή λοιπόν η Εκθεση, η FoodExpo, είναι μια μικρογραφία αυτών των Εκθέσεων και γίνεται στο Μαρκόπουλο, που είναι μετά το αεροδρόμιο και γίνεται ένας χαμός. Ερώτηση : Από το εξωτερικό, δηλαδή, έρχονται επενδυτές, επειδή υπάρχει η φήμη ότι είναι μια πολύ καλή έκθεση; κ. Τσιχριτζής: Αυτό δε γίνεται από την Περιφέρεια αλλά γίνεται από τον οργανωτή. Και βάζεις εσύ κάπου τα στοιχεία σου και ζητάς να έχεις συνάντηση ή με συγκεκριμένους εκπροσώπους ή αυτοί βάζουν τα στοιχεία τους και τους ψάχνεις εσύ. Κώστας & Εβελίνα : Σας ευχαριστούμε πολύ, κ. Τσιχριτζή! κ. Τσιχριτζής: Εγώ ευχαριστώ!

Η συνέντευξη δόθηκε στους μαθητές της Β’ Λυκείου Εβελίνα Μητρογιώργου και Κωνσταντίνο Ζαρκαδούλα.

8 Ο Αρκάς μας στρίβει τα «άντερα»… (Γράφει η Αγγελική Παππά, Φιλόλογος)

ο 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου υποδέχτηκε την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020 την Εφηβική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ με την θεατρική παράσταση «Εχθροί εξ αίματος»

του Αρκά. Παχύ και λεπτό έντερο, δυο στενά συνδεδεμένοι εργάτες του σώματος, που βιώνουν το φόβο του θανάτου και αναζητούν την αλήθεια για το τι συμβαίνει και ο οργανισμός καταρρέει, μαζί με το πονηρό νεφρό που προσπαθεί να τους εξαπατήσει, ώστε να μην στασιάσουν και δημιουργήσουν πρόβλημα στην επικείμενη μεταμόσχευσή του, μας ξεσήκωσαν, στρίβοντάς μας τα «άντερα» (έντερα) από το γέλιο. Ένα έργο που, ενώ διαπραγματεύεται την ιστορία των οργάνων ενός σώματος σε κώμα μετά από ατύχημα, καταφέρνει να περάσει αβίαστα ποικίλα συναισθήματα και σκέψεις. Ήταν κωμωδία; Ναι. Το παχύ έντερο, για παράδειγμα, με την αθωότητα και την αφέλειά του αλλά και με τους χαρακτηριστικούς γνώριμους ήχους του μας έκανε να γελάμε αυθόρμητα. Το κωμικό στοιχείο βέβαια κρυβόταν στις περισσότερες ατάκες του έργου. Ήταν δράμα; Ναι. Η αγωνία και ο φόβος που προκαλεί η σκέψη ότι σύντομα μπορεί να πεθάνουμε γινόταν αισθητά μέσα από την καχύποπτη συμπεριφορά του λεπτού εντέρου και την προσπάθεια του κάθε οργάνου του σώματος να επιβιώσει με κάθε τρόπο. Ήταν σάτιρα; Ναι, κυρίως αυτό. Οικογενειακοί δε-

σμοί (το σχοινί που ενώνει τα δύο έντερα), κοινωνικοί δεσμοί (ο διπρόσωπος φίλος, το δεξί νεφρό και η προδοσία) και σχέσεις εξουσίας (νεκρός εγκέφαλος και ανισορροπία συστήματος) προβάλλουν και προβληματίζουν μέσα από τον φανερό αλλά και κρυφό ρόλο του κάθε οργάνου και τον τρόπο που λειτουργούν μέσα στο μικρόκοσμο του σώματος που ζουν, ενώ αυτός καταρρέει. Έχουμε το δίπολο παχύ και λεπτό έντερο, όπου το πρώτο δε θέλει να δει την αλήθεια, υπομένει και υπακούει, καλόπιστο όπως είναι. Αντιθέτως, το λεπτό έντερο, παρά την καχυποψία που το διακρίνει και βλέπει παντού συνομωσίες, παρασύρεται από το πονηρό νεφρό, που λειτουργεί ως ενδιάμεσος ανάμεσα στην εξουσία - εγκέφαλος και τους εργάτες -όργανα του σώματος. Πείθονται γιατί, αφού βολιδοσκοπεί την κατάσταση ως φίλος, τους λέει όσα θέλουν να ακούσουν και κερδίζει την εμπιστοσύνη τους. Έτσι λειτουργούν οι εκμεταλλευτές ενός προβληματικού συστήματος και όλοι εκείνοι που έχουν ως δόγμα τους το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Από την άλλη μεριά έχουμε μια εξουσία, τον εγκέφαλο, που είναι προβληματική, σε κώμα, την οποία παραμερίζουν οι ενδιάμεσοι, καρδιά και νεφρό, προκειμένου αυτοί να κερδίσουν τη ζωή εις βάρος των υπολοίπων οργάνων. Αυτοί είναι που παίρνουν τελικά τις αποφάσεις. Θίγονται, επίσης, σημαντικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας. Οι καταχρήσεις, όπως το αλ-

κοόλ και το τσιγάρο, που έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στα όργανα. Η μεταμόσχευση που πρέπει να γίνει όσο υπάρχει χρόνος, για να υπάρχει επιτυχία και να επιβιώσουν ζωτικά όργανα, όπως η καρδιά και το νεφρό. Η αναγκαία θυσία και απώλεια για ιερό σκοπό, όπως αυτή των εντέρων. Έντονη συνομωσιολογία και βαθύτερα μηνύματα μέσα από τα καυστικά σχόλια και τη δράση των ηρώων, με τους οποίους αυθόρμητα ταυτιζόμαστε και συμπάσχουμε, προβληματιζόμενοι για το ποια είναι η ορθή και ενδεδειγμένη στάση απέναντι στα όσα συμβαίνουν και στην κοινωνία που ζούμε. Ήταν μία παράσταση που οι μαθητές μας απόλαυσαν. Κωμωδία, δράμα και σάτιρα, όλα σε ένα δρώμενο με αξιόλογους νέους ηθοποιούς και εμπνευσμένους σκηνοθέτες, βασισμένο στην ευφυή πένα του Αρκά. Με το τέλος της παράστασης οι συντελεστές της είχαν μια πολύ όμορφη συζήτηση με τα παιδιά, όπου μοιραστήκαν ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως το θέατρο είναι το πιο πρόσφορο διδακτικό μέσο για να θιγούν εύστοχα με χιούμορ ζητήματα που απασχολούν και προβληματίζουν όλους μας.

Η πτώση του Βασιλιά Γράφει η Ζέικου Κατερίνα, Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας

Λεόντιος Έξαρχος, πρωταγωνιστής του νέου μυθιστορήματος του Ισίδωρου Ζουργού «Οι ρετσίνες του Βασιλιά» (Εκδόσεις Πατάκη, 2019) συνομιλεί με το πιο σκοτεινό δημιούργημα του Σαίκσπηρ, τον «Βασιλιά Ληρ», αλλά και με τον αναγεννησιακό «Γαργαντούα» του

Φ. Ραμπελαί. Πώς αντιδρά ένα πρόσωπο εξουσίας όταν αρχίζει η πτώση; Πώς ο χρόνος μπορεί να αποδομήσει το πατριαρχικό πρόσωπο της εκάστοτε εξουσίας είτε αυτή είναι πολιτική, είτε οικονομική είτε γονεϊκή; Αυτό είναι, ίσως, το καίριο ερώτημα που ώθησε τον συγγραφέα να καταπιαστεί με μια ιστορία, στην οποία το πέρασμα του χρόνου αλλά και οι εκ βάθρων αλλαγές του σύγχρονου κόσμου συμμαχούν, ώστε το πρόσωπο της εξουσίας να αισθάνεται ότι χάνει το στέρεο έδαφος κάτω από τα πόδια του και οδηγείται στο κενό, στο τέλος της πορείας του. Αλλάζει ο κόσμος, αλλάζει και η χώρα του «Βασιλιά». Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός δε μπορεί να διαχειριστεί και να προσαρμοστεί στις αλλαγές αυτές; Γυρίζει στις ρίζες, στα παιδικά του χρόνια αλλά και στη μάνα γη. Νοσταλγεί την κάλυψη των βιοτικών αναγκών, όπως την έχει φυλάξει στη μνήμη του, τη βρώση, την πόση, το γέλιο… Προσπαθεί να τα αναβιώσει, να «κρατηθεί» απ’ αυτά. Μπορεί; Μπορεί μέσα από την κατανάλωση της ρετσίνας να ρευστοποιήσει τα πετρωμένα από τον χρόνο και τις δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις δάκρυα; Ο Λεόντιος Έξαρχος, μία εξουσιαστική σε όλη την ενήλικη ζωή του περσόνα, καταρρέει. Μέσα από ανεπίδοτα γράμματα στη νεκρή γυναίκα και τις κόρες του προσπαθεί να εκφράσει ό,τι συμβαίνει στο μυαλό και την ψυχή του και, μ’ αυτό τον τρόπο, να ξορκίσει φόβους και ενοχές. Δίπλα του ο δια Χριστόν σαλός, ο «τρελός» του χωριού, λειτουργεί άλλοτε ως καθρέφτης της κοινωνίας κι άλλοτε ως το alter ego του «Βασιλιά», λέγοντας πικρές αλήθειες που ο ίδιος ο Λεόντιος αρνείται να παραδεχτεί στον εαυτό του.

Το μυθιστόρημα του Ι. Ζουργού βρίθει παραδειγμάτων διακειμενικότητας, όπως και τα περισσότερα έργα του συγγραφέα, γιατί, όπως τονίζει ο ίδιος - παραφράζοντας το ‘no man is an island’- κανένα λογοτεχνικό έργο δεν υπάρχει χωρίς επιρροές, Είναι, εξάλλου, κι ένας τρόπος να τιμήσει ο συγγραφέας άλλους, παλαιότερους ομότεχνούς του που χαρίσανε πραγματικά έργα τέχνης στην παγκόσμια λογοτεχνία. Παρόλο, λοιπόν, που μιλάμε για ένα καθόλα αυτόνομο έργο που δεν απαιτεί προηγούμενη γνώση άλλων έργων, σε κάθε «γωνιά» του υπάρχει έντονη η συνομιλία του μυθιστορήματος με τον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίκσπηρ (βλέπε: ένας πατέρας-τρεις κόρες, ο γελωτοποιός-σύντροφος, η καταιγίδα αλλά και τα θέματα που πραγματεύονται τα δύο κείμενα) αλλά και τον «Γαργαντούα» του Φ. Ραμπελαί, στον αναγεννησιακό κόσμο των αρχετυπικών απολαύσεων του οποίου ο Λεόντιος προσπαθεί να βρει λύτρωση, παρηγοριά και λήθη. Στις «Ρετσίνες του Βασιλιά» ο Ισίδωρος Ζουργός κάνει χρήση πληθώρας αφηγηματικών τεχνικών, τριτοπρόσωπης, κατά κύριο λόγο, αλλά και πρωτοπρόσωπης κατά διαστήματα αφήγησης, μέσω των γραμμάτων στη νεκρή γυναίκα του ή μέσα σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του ίδιου προς τις κόρες του, με τις οποίες έχει χάσει κάθε επαφή. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο αναγνώστης δεν «χάνεται» ούτε μια στιγμή, ακολουθεί το νήμα της αφηγηματικής πορείας με σιγουριά και εμπιστοσύνη στην αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα. «Γιατί το μυθιστόρημα ακολουθεί τις τέσσερις εποχές και ολοκληρώνεται το καλοκαίρι;», ρωτήσαμε τον συγγραφέα. Οι αλλαγές των εποχών σηματοδοτούν τις εσωτερικές αλλαγές του πρωταγωνιστή, μας απάντησε, και η επιλογή του καλοκαιριού για το τέλος έγινε γιατί το φως του καλοκαιριού είναι πιο «σκληρό», άρα όλες οι αλήθειες που έρχονται στην επιφάνεια φωτίζονται μεν σκληρά, αλλά δίκαια και σε όλο τους το μεγαλείο. Αυτό, τελικά, δεν επιζητούμε όλοι; Nα φωτίσουμε την εσωτερική μας, τουλάχιστον, αλήθεια…

9 Συνάντηση με τον συγγραφέα Ισίδωρο Ζουργό

ναν από τους πλέον γνωστούς και αγαπημένους συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, τον Ισίδωρο Ζουργό, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε στην πόλη μας. Με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου του βιβλίου «Οι Ρετσίνες του Βασιλιά», Εκδόσεις Πατάκη, στο Αγρίνιο, «ο μαέστρος των λέξεων» δέχτηκε να διαθέσει χρόνο για τη μεταξύ μας συνομιλία, πριν την παρουσίαση του βιβλίου του, και μας υποδέχτηκε στο χώρο του βιβλιοπωλείου «Βιβλιοτρόπιο» με αμεσότητα και εγκαρδιότητα. Θα ήταν παράλειψή μας, αν δεν ευχαριστούσαμε και δημόσια την κ. Ματίνα Δάμπλια, ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου, για την παραχώρηση του χώρου στο πάντα φιλόξενο «Βιβλιοτρόπιο». Μαθητές: Κύριε Ζουργέ, κάποια μέλη της ομάδας μας επισκέφτηκαν πρόσφατα ένα παλιό αρχοντικό του Αγρινίου. Μέσα σε αυτό παρατήρησαν τα αντικείμενα που υπήρχαν στον χώρο και εμπνεύστηκαν από αυτά για να γράψουν ένα μικρό θεατρικό. Εσείς από πού εμπνευστήκατε για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο; Ι.Ζ.: Εγώ είχα την «πετριά» από μικρός. Θυμάμαι ότι πήγαινα με μια έντονη και αναιτιολόγητη περιέργεια και διάβαζα βιογραφίες συγγραφέων, οι οποίοι ωστόσο είχαν πεθάνει, διότι οι αναφορές των βιβλίων μας τότε ήταν σε πολύ παλιούς συγγραφείς. Αργότερα, την εποχή της εφηβείας μου, περίπου στα δεκατέσσερα, εποχή που προσπαθούσα να βρω τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους, ξεκίνησα να γράφω κρυφά από όλους ποίηση και έκρυβα τα ποιήματα στο συρτάρι, γιατί ντρεπόμουν. Κάποια στιγμή αυτή η σχέση μου με την ποίηση άρχισε να γίνεται συνεχής, φτάνοντας σε βαθμό εξάρτησης, οπότε άρχισα δειλά να δείχνω τα γραπτά μου. Στα δεκαοχτώ μου δημοσίευσα το πρώτο μου ποίημα με τον τίτλο «Βαρούλκο» στο γνωστό περιοδικό «Ταχυδρόμος», το οποίο είχε μία στήλη που ονομαζόταν «Το κλαμπ των νέων» κι από αυτή τη δημοσίευση εισέπραξα απίστευτη χαρά. Ως φοιτητής στη Φλώρινα έζησα δίπλα σε έναν ποιητή κι εκδότη εφημερίδων για ενάμιση χρόνο. Αυτός μου έδωσε μια στήλη στην εφημερίδα του, όπου έγραφα διάφορα χρονογραφήματα κάθε εβδομάδα. Από τότε κατάλαβα ότι η γραφή μπορεί να είναι αποδοτική ακόμη και με καταναγκασμό,

γιατί έπρεπε να παραδώσω γραπτό σε συγκεκριμένο χρόνο. Στη συνέχεια έγραψα μερικά διηγήματα, ενώ εξακολουθούσα να γράφω και σε κάποια λογοτεχνικά περιοδικά, μέχρι την ηλικία των είκοσι δύο ετών. Κατά την περίοδο της στρατιωτικής μου θητείας, στις ατελείωτες ώρες σκοπιάς, μου πέρασε πολλές φορές η εξής ιδέα: Τι θα γινόταν αν ένας νεαρός συγγραφέας με φιλοδοξίες, όπως ήμουν εγώ τότε, έβρισκε έτοιμα μυθιστορήματα στο δρόμο, πλαστογραφούσε την ταυτότητα και τα παρουσίαζε για δικά του; Αυτή η ιδέα έμεινε τόσο πολύ στο μυαλό μου που αργότερα, όταν διορίστηκα δάσκαλος στην Κεφαλονιά, στην ηλικία των είκοσι τεσσάρων ετών, ξεκίνησα το πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο «Φράουστ», που βασίστηκε σ’ αυτή ακριβώς την ιδέα. Μαθητές: Τα θέματα των βιβλίων σας είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Πώς επιλέγετε το θέμα κάθε φορά; Ι.Ζ.: Δεν διαλέγω εγώ το θέμα, αλλά εκείνο εμένα. Είναι μια έμμονη ιδέα, κάτι σαν τσίμπημα μύγας, που στην αρχή τη διώχνεις αλλά εκείνη επιμένει να σε ταλαιπωρεί, με αποτέλεσμα να τη λαμβάνεις κάποια στιγμή σοβαρά υπόψη. Αρχίζεις, λοιπόν, να διερευνάς τι έχει γραφτεί γύρω από αυτό το θέμα από άλλους συγγραφείς - παράδειγμα για την Επανάσταση του ’21, που είναι το θέμα στην «Αηδονόπιτα - και σιγά σιγά φτιάχνεις μέσα σου το μύθο κι αρχίζεις να γράφεις. Μαθητές: Στο βιβλίο σας «Οι Ρετσίνες του Βασιλιά» η αφήγηση ακολουθεί την πορεία των εποχών, ξεκινάει το φθινόπωρο και τελειώνει το επόμενο καλοκαίρι. Τι θέλετε να δηλώσετε με τον κύκλο αυτό; Ι.Ζ.: Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσω ότι ο συγγραφέας δεν έχει πάντα ως ξεκάθαρη πρόθεση όλα όσα υπάρχουν σ’ ένα βιβλίο. Στο ερώτημα, όμως, αυτό έχω απάντηση. Επειδή ο πρωταγωνιστής του βιβλίου έχει ζήσει μια πολύ κοσμική ζωή μακριά από τη φύση, ήθελα καθώς ξεκινάει να ψάχνει τον εαυτό του να παρατηρεί ταυτόχρονα και τις αλλαγές στη φύση, καθώς περνούν οι εβδομάδες και οι μήνες. Η φύση, λοιπόν, είναι ένα σχολείο για αυτόν και ακριβώς έτσι μπορεί να ωθήσει κι εμάς σε μια συνειδητοποίηση του εαυτού μας, του τι ακριβώς θέλουμε και πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας. Μαθητές: Στο τελευταίο σας βιβλίο

ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ζωής του και κάνει τον απολογισμό του. Εσείς φοβάστε τη φθορά που συνεπάγεται το πέρασμα του χρόνου; Ι.Ζ.: Υπάρχει κάποιος που δεν τη φοβάται; Θεωρώ ότι ο φόβος της φθοράς είναι βαθιά φυτεμένος στον άνθρωπο. Το στοίχημα με τη φθορά και τη θνητότητα είναι ένα βαθύτατα υπαρξιακό ζήτημα, καθορίζει τον τρόπο που υπάρχουμε και καλούμαστε όλοι κάποια στιγμή να το αντιμετωπίσουμε. Πώς; Με φιλοσοφικές θεωρίες, με πιο έντονη γυμναστική, δίαιτα και υγιεινή ζωή, με συνδυασμό και των δύο; Κανέναν τρόπο δεν αποκλείουμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν τον απασχολεί ο φόβος της φθοράς και αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό όταν το ίδιο το σώμα μας αρχίζει να μας δίνει κάποια μηνύματα. Μαθητές: Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια αναστάτωση στην εκπαίδευση λόγω της εισαγωγής της λογοτεχνίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Ποια η δική σας άποψη για αυτό; Ι.Ζ.: Νομίζω ότι η αλήθεια - και η επιστημονική αλλά και η δική μου η βιωματική - είναι ότι η λογοτεχνία είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να βαθμολογηθεί. Ο καλύτερος βαθμολογητής είναι ο χρόνος κι όχι ένας βαθμολογητής στις Πανελλαδικές. Άρα υπάρχει μια δυσπιστία για την αξιολόγηση της λογοτεχνίας και πολύ περισσότερο την κατάταξή της βαθμολογικά. Ωστόσο, αν η λογοτεχνία αφαιρεθεί λόγω της προβληματικής της προσαρμογής στο εξεταστικό σύστημα και δεν εντάξουμε τη διδασκαλία της στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με μια υποχρεωτικότητα -την οποία η λογοτεχνία κατά βάση απεχθάνεται, αλλά το θεωρώ αναγκαίο κακό- τότε θα υπάρξουν παιδιά που λόγω οικογένειας θα γνωρίζουν λογοτέχνες, όπως ο Σολωμός και ο Καβάφης, και θα μετέχουν αυτού του αγαθού που λέγεται λογοτεχνία, ενώ τα παιδιά που οι γονείς τους είναι απλοί βιοπαλαιστές ή έχουν έρ-

θει από μια άλλη χώρα δεν ξέρουν καλά τη γλώσσα και δεν μπορούν να ξέρουν τη λογοτεχνική ιστορία θα είναι μαθησιακά πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Άρα, λοιπόν, δε με βρίσκει εξ’ ορισμού αντίθετο η υποχρεωτικότητα της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση, αλλά αυτή η υποχρεωτικότητα οφείλει να γίνει με φειδώ και μεγάλη προσοχή, ώστε τα παιδιά να μην την αντιπαθήσουν. Μαθητές: Τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά να σκεφτούν προκειμένου να επιλέξουν τι θα κάνουν στη ζωή τους; Ι.Ζ.: Συνήθως στην επιλογή του επαγγέλματος εμπλέκονται πολλές παράμετροι. Υπάρχει, όμως, ένας βασικός κανόνας και για όσα κάνω για την ψυχή μου και για αυτά που κάνω για το επάγγελμά μου. Μην κάνετε ποτέ κάτι το οποίο σιχαίνεστε, γιατί δε θα το κάνετε ποτέ πολύ καλά. Σίγουρα θα χρειαστεί να κάνετε τους συμβιβασμούς σας, αλλά να μην επιλέξετε κάτι που σας προκαλεί ασφυξία. Σε ό,τι αφορά τη γραφή ή οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση με την τέχνη, εγώ διακρίνω δύο επίπεδα. Είτε ασχολούμαι έτσι ώστε να αντλώ απόλαυση από μία θεατρική παράσταση, μία κινηματογραφική ταινία, μία έκθεση ζωγραφικής, ένα βιβλίο, είτε ασχολούμαι με την τέχνη ως δημιουργός για να προσφέρω κάτι στην πανανθρώπινη εμπειρία που λέγεται παραγωγή τέχνης. Μαθητές : Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ! Ι.Ζ.: Εγώ σας ευχαριστώ, παιδιά. Καταλαβαίνω ότι οι πειρασμοί της εικόνας είναι πολλοί αλλά να θυμάστε ότι τα κείμενα και τα βιβλία δίνουν μία ευρεία θέαση του κόσμου την οποία χρειάζεστε. Να είστε καλά! (Η ομάδα Φιλαναγνωσίας).

Πάμε μια βόλτα στον χρόνο … Πάρκο Αγρινίου στο χτες και το σήμερα… ιδέα να περπατήσουμε στην πόλη μας και να καταγράψουμε με τη φωτογραφική μας μηχανή τα σημεία του Αγρινίου που θα αποτελούσαν τις «στάσεις» που θα έκανε ένας ξεναγός με μια ομάδα τουριστών σε μια πιθανή αλλά, προς το παρόν, εικονική περιήγηση της πόλης, μας ενθουσίασε και αποφασίσαμε να την κάνουμε πραγματικότητα. Τελικά, λόγω του περιορισμένου χώρου που μπορεί να μας διαθέσει η εφημερίδα μας, θα σας ξεναγήσουμε μόνο στο χώρο του πάρκου της πόλης μας, συνδυάζοντας τις φωτογραφίες του σήμερα με αυτές παλαιότερων

εποχών. Η περιοχή του Πάρκου αποτέλεσε σημείο συνάντησης των κατοίκων τις πόλης για πολλά χρόνια. Πότε δημιουργήθηκε κι από ποιον; Λίγα λόγια για την ιστορία: Το Δημοτικό Πάρκο είναι σήμερα ο μεγαλύτερος δημόσιος ελεύθερος χώρος ξεκούρασης και αναψυχής της πόλης του Αγρινίου, καθώς καλύπτει συνολικά 54 στρέμματα. Η ιστορία του αρχίζει εδώ και εκατό περίπου χρόνια, όταν το 1919 η οικογένεια Παπαστράτου αγόρασε από τον ποιητή Κωνσταντίνο Χατζόπουλο μια σημαντική έκταση στα όρια του παλαιού σχεδίου πόλης, την οποία μέσα στα επόμενα χρόνια (1934-1937) διαμόρφωσε σε πρότυπο πάρκο για τους κατοίκους του Αγρινίου. Σήμερα….

Χθες

Δυστυχώς, η σημερινή του εικόνα είναι, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, απογοητευτική. Γιατί, αλήθεια, αυτός ο πανέμορφος χώρος πρασίνου αφέθηκε στην τύχη του; Ερευνώντας την ιστορία του πάρκου, βρήκαμε ένα άρθρο από εφημερίδα του 1934, που αναφερόταν στα εγκαίνια του Αναψυκτηρίου εντός του πάρκου: «Αυτό το περίπτερο θα κάνει το θαύμα του. Θα συντελέσει να φύγει το μελίσσι από το μέρος που είναι και να πάει εκεί. Μ’ άλλα λόγια, το μέρος αυτό έχει όλα τα προσόντα να γίνει το (Ζάππειο) του Αγρινίου. Τι άλλο θέλαμε; Τι καλύτερο μπορούσε να γίνει; Προχθές έγιναν τα εγκαίνια. Ο κόσμος βέβαια πήγε «πατείς με πατώ σε». Αλλά για πέστε μου, ποιος θα λείψει από εκεί τις άλλες μέρες; Ποιος δεν θα τρέχει εκεί πάνω ν’ ακούσει κάθε βράδυ τον γλυκό ήχο της τζαζ; Ποιος και ποια περισσότερο, δεν θα καρτερεί να έρθει το βραδάκι, για να βρεθεί στο μέρος αυτό, που θα μπορεί ευχάριστα να χορέψει πραγματικά ταγκό ή μια ρούμπα ή ό,τι άλλο θέλει, επάνω σε μια πραγματική πίστα; Ποιος φίλοι μου θ’ αφήσει αυτόν τον χώρο, για να επιδείξει την ματαιοδοξία του στη πλατεία, που ασφυκτιά από καινούργια ζωή για όλους, χάρη στο ενδιαφέρον των συμπολιτών μας αδελφών Παπαστράτου.» «Απ’ τη ζωή που περνά» «Φως» Αγρινίου 15-7-1934 Το Αρχαιολογικό Μουσείο, επίσης χτισμένο με δωρεά των Αδελφών Παπαστράτου, εγκαινιάστηκε το 1969 και τα εκθέματά του προέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους του νομού Αιτωλοακαρνανίας και καλύπτουν το χρονικό διάστημα από τη νεολιθική εποχή έως την περίοδο της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.

Το αναψυκτήριο στο χώρο του πάρκου Χθες και ….

Σήμερα

11 Η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, δωρεά της Χαρίκλειας Παπαστράτου, χτίστηκε μέσα στο πάρκο.

Η Γλυπτοθήκη «Χρήστου Καπράλου» είναι ένα κτήριο στη συνέχεια της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και φιλοξενεί μόνιμη έκθεση γλυπτών του σπουδαίου μας γλύπτη Χ. Καπράλου, τον οποίο οι Αδελφοί Παπαστράτου υποστήριξαν πολύ ακόμη και με χορηγία υποτροφίας για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και το Παρίσι. Η αίθουσα φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ στην είσοδο του συγκροτήματος δεσπόζει η «Μάνα», το περίφημο έργο του γλύπτη Χ. Καπράλου.

Στην ίδια περιοχή και τα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια. Οι Αδελφοί Παπαστράτου ανέλαβαν την ανέγερσή τους, ώστε να βοηθήσουν στην επίλυση του στεγαστικού προβλήματος της εκπαίδευσης στην πόλη του Αγρινίου. Εγκαινιάστηκαν το 1932 και το 1976 έγινε η δωρεά τους προς το Δημόσιο. Το 2010 το σχολικό συγκρότημα αναπαλαιώθηκε και σήμερα στεγάζει το 1ο Γυμνάσιο και το 5ο Δημοτικό σχολείο Αγρινίου.

Η Παπαστράτειος Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1961 με δωρεά των Αδελφών Παπαστράτου και λειτούργησε το 1964. Αρχικά, στεγαζόταν στο ίδιο κτήριο με το Αρχαιολογικό Μουσείο, ενώ το 1984 με νέα δωρεά της ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ Α.Β.Ε.Σ στεγάστηκε σε νέο, σύγχρονο κτήριο, που χτίστηκε στο χώρο που βρίσκεται σήμερα και εγκαινιάστηκε το 1987.

Τελικά, η βόλτα μας στην περιοχή του πάρκου μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε πόσα από τα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης μας οφείλουμε στην οικογένεια Παπαστράτου. Υπήρξαν πραγματικοί ευεργέτες του Αγρινίου και απέδειξαν την αγάπη για τον τόπο τους αφήνοντάς μας μια τεράστια κληρονομιά, που οφείλουμε να τιμούμε.

Το άρθρο επιμελήθηκαν οι μαθητές της ΖΔΔ1 Υπεύθυνη Καθηγήτρια : Ζέικου Αικατερίνη

ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ

ο έργο είναι το Look Back in Anger (Μετάφραση : Οργισμένα Νιάτα) γραμμένο μέσα σε 17 μόλις μέρες το 1956 και συγγραφέας ο 27χρονος John Osborne. Η ιστορία απλή. Πρόκειται για νέους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς που βιώνουν τη διάψευση των ελπίδων των γονιών τους για ένα καλύτερο κόσμο. Η παράσταση που ανεβαίνει φέτος στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε μετάφραση, σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια του Αλέξανδρου Κοέν, προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε θέματα πάντα επίκαιρα, όπως η πολιτική, οι κοινωνικές αξίες, οι δύσκολες διαπροσωπικές σχέσεις, η έλλειψη ιδανικών και προτύπων, η μάχη των δύο φύλων, η φιλία, η οικογένεια, η ανεργία, το χάσμα των γενεών. Τα Οργισμένα Νιάτα του Όσμπορν δεν έχουν γεράσει ακόμα επειδή, όπως αναφέρει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, «δεν πάλιωσαν τα προβλήματα που προκάλεσαν την οργή τους». Οι πρωταγωνιστές της παράστασης Ευθύμης Ζησάκης, Ιωάννα Πηλιχού, Φιλίτσα Καλογεράκου και Αλέξανδρος Δαβιλάς δέχτηκαν να μιλήσουν στη συντακτική ομάδα της «Μαθητοτυπίας» και να φωτίσουν σκοτεινές πλευρές του θεατρικού κειμένου αλλά και των ρόλων τους. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς για όσα μοιράστηκαν μαζί μας. ¾Γιατί τα νιάτα είναι οργισμένα; Αλέξανδρος : Είναι οργισμένα τα νιάτα, γιατί είναι νιάτα πρώτα απ’ όλα και διεκδικούν ή θέλουν να διεκδικήσουν κάποια πράγματα. Στην παράσταση, βέβαια, ο κεντρικός ρόλος/χαρακτήρας που θέλει να διεκδικήσει αυτά τα πράγματα, ίσως το κάνει με έναν τρόπο ανορθόδοξο και έτσι βγαίνει η οργή. Φυσικά. αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι ότι προσπαθεί να ξυπνήσει τους άλλους γύρω του, αλλά το κάνει με έναν περίεργο τρόπο. ¾Θέλετε να μας πείτε ποτέ γράφτηκε το θεατρικό αυτό έργο, σε ποια εποχή είμαστε, για να καταλάβουμε ίσως καλύτερα τις αιτίες της οργής; Φιλίτσα: H παράσταση έχει μεταφερθεί στο σήμερα, αλλά το έργο είναι γραμμένο το 1956. Είναι μια άλλη εποχή, τελείως διαφορετική η νοοτροπία των ανθρώπων, η φιλοσοφία τους. Ο Αλέξανδρος Κοέν το έχει φέρει στο σήμερα. Τα νιάτα ήταν, είναι και θα είναι πάντα οργισμένα, και με την καλή και με την κακή έννοια. Θα θέλουν πάντα να αλλάξουν καταστάσεις και πράγματα που δεν τους αρέσουν και θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό. ¾Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τους ρόλους σας; Φιλίτσα : Εγώ υποδύομαι την Έλενα Τσαρλς, είναι φίλη της Άλισον, της πρωταγωνίστριας, που υποδύεται η Ιωάννα Πηλιχού. Στο επάγγελμα είμαι θεατρίνα, μια ελεύθερη γυναίκα της εποχής, ένα ελεύθερο πνεύμα. Δεν την περιορίζουν τα κοινωνικά πρέπει και αυτό είναι και καλό και κακό ταυτόχρονα. Κάνει αυτό που θέλει, ό,τι ώρα το θέλει, χωρίς να λογαριάζει τίποτα. Έρχεται στο σπίτι όπου υπάρχει μια δύσκολη κατάσταση,

μπαίνει στο rage room για την ακρίβεια και το κάνει νομίζω πιο θυμωμένο, το κάνει χειρότερο, φέρνει μια ταραχή. Αλέξανδρος : Εγώ θα μιλήσω για τον Κλιφ, που είναι ο φίλος του Τζίμι. Είναι συγκάτοικος με τον Τζίμι και την Άλισον και έχει μια ωραία σχέση με την Άλισον και μια περίεργη σχέση με τον Τζίμι. Είναι κολλητοί αλλά εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες. Ο Κλιφ είναι μια δύναμη ειρήνης, ,προσπαθεί να ισορροπεί τα πράγματα. Κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει να υπάρξει ειρήνη σε αυτό το σπίτι και τότε πρέπει να αποφασίσει αν θα φύγει ή όχι. Ιωάννα : Εγώ υποδύομαι την Άλισον Πόρτερ. Η Άλισον είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε μια μεγαλοαστική οικογένεια με στεγανά, με συγκεκριμένους κανόνες και έτσι έχει διαπαιδαγωγηθεί και η ίδια με συγκεκριμένες αξίες. Γνωρίζοντας τον Τζίμι έρχεται αντιμέτωπη με όσα της έχουν μάθει οι δικοί της και συγκρούεται μαζί τους λόγω του Τζίμι. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτή η σύγκρουση είχε τελικά νόημα να συμβεί εξαρχής, γιατί στο έργο βλέπουμε ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι δεν συμβαδίζουν. Έχουν αρκετά προβλήματα επικοινωνίας και βλέπουμε ότι πολλά πράγματα λείπουν από αυτή τη σχέση, κυρίως εξαιτίας των διαφορετικών «κόσμων», κοινωνικών τάξεων, απ’ όπου προέρχεται ο καθένας. Με τον Κλιφ η Άλισον έχει μια πολύ τρυφερή σχέση και ουσιαστικά είναι το στήριγμά της. Πιστεύω ότι είναι η δύναμή της, δηλαδή μια υγιής προσωπικότητα μέσα από την οποία αντλεί δύναμη για να αντιμετωπίζει την καθημερινότητα. Παρόλα αυτά, κάποια στιγμή έρχεται αντιμέτωπη με το κόστος των αποφάσεων που έχει πάρει και παίρνει έναν διαφορετικό δρόμο, παροδικά τουλάχιστον. Είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος που πληγώνεται από πολλά πράγματα που συμβαίνουν μέσα σε αυτό το σπίτι και ταυτόχρονα προσπαθεί να ανταπεξέλθει. Της συμβαίνουν κάποια περιστατικά στην πορεία του έργου, που δεν θα σας τα αποκαλύψω, που ουσιαστικά νομίζω την αλλάζουν ριζικά σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα, γιατί θεωρώ ότι, όταν οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με κάτι τέτοιο, ποτέ πια δεν είναι ίδιες, κάτι αλλάζει μέσα τους. Υπάρχει μια απότομη ωρίμανση, αιφνίδια και καθόλου ήρεμη, οδυνηρή. Αυτό ήταν για μένα το ενδιαφέρον στον ρολό. Δηλαδή, η πορεία που είδα ότι ακολουθούσε και ταυτόχρονα πως ένα μεγάλο μπαμ και ένα μεγάλο κρακ στη ζωή μας, που μπορεί να είναι το οτιδήποτε -μια απώλεια ενός ανθρώπου, ένα ατύχημα- ξαφνικά σηματοδοτεί μια νέα περίοδο για εμάς και δεν είμαστε πια ποτέ αυτό που ήμασταν πριν. Ευθύμης : Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα έργο το οποίο αντιπροσωπεύει 100% την σημερινή εποχή, ειδικά με την προσέγγιση που έχει κάνει

ο σκηνοθέτης μας και οι συνάδελφοι. Οργισμένα νιάτα …Τα οργισμένα νιάτα δεν έχουν να κάνουν με την ηλικία, για μένα έχουν να κάνουν με την διάθεση. Οργισμένο νιάτο μπορεί να είναι και ένας άνθρωπος 80 χρονών, οργισμένο νιάτο μπορεί να είναι και ένας άνθρωπος 15 χρονών, οπότε εκ των πραγμάτων έχει να κάνει μόνο με την αίσθηση και την ανάγκη αλλαγής. Οργίζομαι, γιατί θέλω να αλλάξω και δεν βρίσκω τον τρόπο, οργίζομαι με τον ίδιο μου τον εαυτό. Η οργή δεν είναι ένα θετικό ούτε ένα αρνητικό συναίσθημα, είναι ένα συναίσθημα το οποίο ξεκινάει από έμενα και τελειώνει σε έμενα. Η οργή είναι αποτέλεσμα της μη αλλαγής, όταν δεν καταφέρνω να αλλάξω, όταν δεν έχω λεφτά να πάρω ένα καινούργιο μπλουζάκι, νευριάζω με την μανά μου, νευριάζω με τον διπλανό μου, νευριάζω με όλους εκτός από τον εαυτό μου. Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη αλλαγής, αλλάζουμε ρούχα κάθε μέρα, τρώμε ένα διαφορετικό φαγητό κάθε μέρα, γιατί δεν θα μπορούσαμε να φοράμε τα ίδια ρούχα και να τρώμε τα ιδία φαγητά. Όταν δεν είναι αυτό εύκολο να συμβεί, τότε αρχίζουμε και έχουμε οργή με οποιονδήποτε υπάρχει γύρω μας και μετέπειτα με όλον τον κόσμο. Είναι, λοιπόν, ένα έργο το οποίο μιλάει για την ανάγκη της αλλαγής, την ανάγκη της εξέλιξης. Εγώ κάνω έναν τύπο ο όποιος είναι γύρω στα 25, σπουδαγμένος, από μια όχι τόσο ευκατάστατη οικογένεια, έτσι δουλεύει από πολύ μικρός και έχει ανάγκη για αλλαγή. Το πρόβλημα που συναντώ εγώ είναι ότι αρχίζω και οργίζομαι με ότι υπάρχει γύρω μου εκτός από τον ίδιο μου τον εαυτό. Φταίνε όλοι εκτός από έμενα, γιατί θέλω να αλλάξω, γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι παρά πολύ μορφωμένος, έχει τις γνώσεις που χρειάζεται αλλά δεν έχει την απορρόφηση που χρειάζεται, όπως γίνεται και σήμερα. Υπάρχουν παρά πολλοί άνθρωποι που έχουν ένα, δύο και τρία πτυχία και δουλεύουν σε μπαρ ή στη λαϊκή ή οπουδήποτε.

13 Για μένα κάθε θεατρικό έργο έχει ένα πρόβλημα, μια λύση και το εμπόδιο σε σχέση με τη λύση. Πρόβλημα αυτού του έργου είναι ο αυτόματος πιλότος, δηλαδή ότι υπάρχουν άνθρωποι στην ζωή μας, οι όποιοι πράττουν χωρίς να συνειδητοποιούν τι κάνουν. Σηκώνομαι το πρωί και δεν έχω στόχους, απλά λειτουργώ, απλά αποδέχομαι τη ζωή, δεν τη ζω. Δεύτερο πρόβλημα η παραίτηση, παραίτηση από τους στόχους, παραίτηση από τη ζωή, παραίτηση από το θεμιτό αύριο. Απλά περιμένω να έρθει το αύριο, δε διεκδικώ το αύριο, η ζωή δεν δίνει σε αυτούς που περιμένουν, δίνει σε αυτούς που διεκδικούν. Τρίτο πρόβλημα η απαισιοδοξία, δεν έχω καμιά ελπίδα για τίποτα, δεν περιμένω τίποτα, δεν θέλω τίποτα. Τέταρτο πρόβλημα η ανεργία, δεν υπάρχουν ευκαιρίες και πέμπτο η ασφυξία. Αυτά είναι κατά την γνώμη μου τα προβλήματα του έργου και του δικού μου ρολού. Λύση είναι η συνειδητότητα, αρχίζω και συνειδητοποιώ τι κάνω είτε είναι λάθος, είτε είναι σωστό, δρω. Δεύτερη λύση αγώνας για εξέλιξη, πάμε να βγούμε έξω, να πέσουμε σε λάθος, πάμε να φάμε τα μούτρα μας. Τρίτη λύση μια πολύ λαϊκή λέξη την οποία, αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα να κρατήσετε στη ζωή σας σα φυλακτό είναι «γιούργια». Τι σημαίνει αυτό; Βούτα, χωρίς να σε νοιάζει αν χάσεις ή αν κερδίσεις κάτι. Βούτα, το λάθος σου είναι η εμπειρία. Η νίκη είναι θεμιτή, για να έρθει η νίκη, όμως, πρέπει να περάσεις από το λάθος, κατά τη δική μου γνώμη. Τέταρτη λύση η σύγκρουση. Είχε πει ο Τσάρλι Τσαπλιν «Τις συγκρούσεις να μην τις φοβάστε, γιατί δημιουργούν καινούργιους γαλαξίες». Πολλές φόρες σας έχει τύχει σε διαπροσωπικές σχέσεις, π.χ. όταν τσακώνεσαι με έναν φίλο σου, η επομένη μέρα να είναι καλύτερη, γιατί έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Όσο δεν μιλάς, τόσο καταπιέζεις τον εαυτό σου. Οπότε, ποια είναι η λύση; Σύγκρουση. Συγκρούονται δυο μεγάλες δυνάμεις και βγαίνουν καινούργιοι γαλαξίες. Πέμπτη λύση η αγάπη άνευ όρων, αγάπη χωρίς να περιμένεις τίποτα πίσω, αγάπη χωρίς αντάλλαγμα. Μοιάζει με την αγάπη που έχει ο γονιός στο παιδί, που αύριο τον παίρνουν τηλέφωνο από το σχολειό και του λένε «ο γιος σου δημιούργησε κάποιο πρόβλημα» και πάλι υπάρχει μια αγκαλιά κι ένα «Παιδί μου, τι έγινε; Πες μου τι συμβαίνει.» Αγάπη άνευ όρων είναι αυτή και, κατά την γνώμη μου, είναι η αγάπη που ζητάμε όλοι. Αυτή είναι η λύση…… Εμπόδια. Γιατί δεν συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί δεν βρίσκουμε τη λύση; Η απάντηση είναι: Συναισθηματισμοί. Mας πιάνουν οι συναισθηματισμοί και αρχίζουμε και κλαίμε με κάτι ή αρχίζουμε και παραπονιόμαστε κι αυτό μας κρατάει σε έναν εσωτερικό μονόλογο, ο οποίος κανέναν δεν αφορά. Δεύτερο εμπόδιο η αποστασιοποίηση από τον άλλον, δηλαδή, όταν δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω στον άλλο, δεν εμπλέκομαι στο πρόβλημά του, μένω στη γωνιά μου, γιατί ουσιαστικά αυτό με βολεύει, γιατί το πρόβλημα είναι του άλλου. Αυτό το έργο προτείνει ότι το πρόβλημα σου δε θα είναι πρόβλημα, αν δεν είναι και δικό μου πρόβλημα. Ολική ευθύνη. Επόμενο θέμα το σύνδρομο εγκατάλειψης. Όλοι οι άνθρωποι, κατά την δική μου γνώμη, έχουν 1% ή 99% σύνδρομο εγκατάλειψης. Αυτό το έργο, το σχολιάζει 100% και είναι και το εμπόδιο για να

προχωρήσουμε στην εξέλιξη. Και τέταρτο εμπόδιο είναι ο χειρισμός, που μπορεί να συμβεί με παρά πολλούς και διαφόρους τρόπους. Πολλές φορές ο χειρισμός γίνεται με την σιωπή. Υπάρχουν άνθρωποι οι όποιοι τους φωνάζεις και δε μιλάνε, δε σε τρελαίνει αυτό; «Mίλα», του λες, «πες κάτι» και εκείνη την στιγμή εκείνος ο άνθρωπος σε μεταχειρίζεται. Είναι εύλογο να χάνεις, να μπαίνεις σε μια διαδικασία και να χάνεις τον έλεγχο σε κάποια πράγματα, γιατί ίσως προκύψουν κάποια καλύτερα. Αυτά είναι τα προβλήματα, οι λύσεις και τα εμπόδια σε σχέση με τις λύσεις. ¾Πιστεύετε, δηλαδή, ότι ο Τζίμι θέλει να βελτιωθεί αλλά εξαιτίας της πραγματικότητας που βιώνει και λόγω της καθημερινότητας και των προβλημάτων του δυσκολεύεται να προχωρήσει στη λύση; Εύθυμης: Είναι ένας ρόλος ο συγκεκριμένος ο οποίος, κατά τη δική μου γνώμη, έχει την εύλογη αίσθηση της εξέλιξης. Ενώ θέλει να εξελιχθεί, δεν έχει τον τρόπο να το κάνει. Ένας άνθρωπος που θα έρθει εδώ και θα δει αυτό το έργο, ίσως πάρει μια πληροφορία, η οποία μπορεί να λέει: Eάν θέλεις να αλλάξεις, δεν αφορά τους γύρω, άλλαξε μόνος σου. Το μαζί έρχεται μετέπειτα. Πολλές φορές η αδυναμία μπερδεύεται με τη συμμαχία, δηλαδή ο Τζίμι θέλει συμμαχία για να αλλάξει, θέλει την βοήθεια των άλλων. Πας να κάνεις κάτι αύριο και λες «Ρε φίλε, έλα μαζί μου, μην πάω μόνος μου». Δεν ισχύει αυτό πολλές φορές; Θέλω να πάω να διεκδικήσω κάτι και δεν πάω μόνος μου. Για παράδειγμα, σπάνια παιδιά πάνε μόνα τους για κάλαντα, παίρνουν πάντα και τον φίλο τους μαζί, γιατί χτυπάνε πόρτες, βλέπουν άγνωστους και θέλουν μαζί κάποιον

για να νιώθουν ο ένας ότι είναι στην πλάτη του άλλου. Αυτό ουσιαστικά ζητάει, πραγματεύεται αυτός ο ήρωας. Ζητάει από τη γυναίκα που είναι παντρεμένος να εξελιχτούν. Το λέει με έναν περίεργο, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τον οποίο δεν θα κρίνω εγώ, θα κρίνει το κοινό. Αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος, όμως, φέρνει σχεδόν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλει, δεν φέρνει τα θεμιτά αποτελέσματα. Ενώ αυτό που πραγματεύεται ίσως είναι και υγιές, ο τρόπος είναι αυτός που στρεβλώνει τον σκοπό. Μερικές φόρες βράζεις στο καζάνι σου, όπως ένας έφηβος ο όποιος θέλει να πει στη μαμά του και στον μπαμπά του κάτι και φτάνει στο σημείο να σπάσει όλο το σπίτι και τελικά δεν επικοινωνεί πραγματικά αυτό που θέλει. Με λίγα λόγια, αυτό το έργο για εμένα και σε σχέση με τον ρόλο που κάνω εγώ πραγματεύεται 100% τι σημαίνει πραγματική αγάπη. Τι σημαίνει πραγματική αγάπη; Σημαίνει να είμαστε μαζί στα καλά; Σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει να είμαστε μαζί μόνο στα καλά. Τα καλά είναι τα απόνερα. Τα νερά τα βασικά είναι ότι αγαπώ οποιαδήποτε τούμπα σου που θα μου προκύψει, εκεί είναι το δύσκολο, το τι θα γίνει μετά. Θα αρχίσεις να τρέχεις μετά την τούμπα; Οκ… όλοι τρέχουμε, αλλά όταν φάω τούμπα, ποιος θα είναι κοντά μου; ¾Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν σας πρότειναν τον ρόλο; Ταυτίζεστε με την προσωπικότητα του ρόλου σας; Ιωάννα: Η πρώτη αντίδραση πριν ακόμα διαβάσω το έργο ήταν «Ναι», γιατί έχω ξανασυνεργαστεί με τον σκηνοθέτη μας κι έχω μια τεράστια αδυναμία σε αυτόν τον άνθρωπο. Τον θεωρώ υπερταλαντούχο, έχει ένα φωτεινό αστέρι πάνω από το κεφάλι του και ό,τι δουλειά και να μου πρότεινε θα έλεγα απευθείας ναι. Όταν διάβασα το έργο, ήρθα σε αρκετή κόντρα μέσα μου, γιατί διαφωνώ σε παρά πολλά πράγματα με αυτόν τον ρολό και δυσκολεύτηκα αρκετά. Βέβαια, επειδή ουσιαστικά είναι διασκευή που έχει κάνει ο Αλέξανδρος Κοέν, ο σκηνοθέτης μας, βρήκα τη χρυσή τομή να μπορώ να επικοινωνήσω πράγματα με αυτόν τον ρόλο και να πάρω και να δώσω. Οπότε βρήκα ένα ενδιάμεσο στάδιο, γιατί όπως είναι αρχικά γραμμένο και στην εποχή που είναι γραμμένο είναι τόσο διαφορετικό από την ψυχοσύνθεση τη δική μου, από αυτά που έχω μέσα στο κεφάλι μου και από αυτά που θα έκανα εγώ σαν συμπεριφορά στους άλλους ανθρώπους, που πραγματικά είναι τελείως διαφορετικός ο ρόλος από μένα. Όπως βγαίνει, όμως, έχει παρά πολλά στοιχεία και από μένα και πράγματα που δεν τα έχω εγώ, αλλά έχουμε παντρευτεί θεωρώ με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Αυτό το οφείλω στον Αλέξανδρο προσωπικά. ¾Άρα ήταν μια σύγκρουση που έγινε μέσα σας ανάμεσα στην Ιωάννα και στον ρόλο, στο τι διαπραγματεύεται, στο τι θέλει να δείξει, αλλά και στο πώς εκφράζεται; Ιωάννα: Στη ζωή μου σαν Ιωάννα εγώ θα χαρακτήριζα έναν άνθρωπο που θα συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο, που ανέλυσε πριν ο Eυθύμης, ψυχασθενή. Οπότε δεν θα είχα καμιά επαφή μαζί του, δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να τον έχω στη ζωή μου, ενώ στο έργο ο ρόλος που

14 κλήθηκα να κάνω είναι παντρεμένος με αυτόν τον άνθρωπο. Έπρεπε να βρω τη χρυσή τομή και να δικαιολογήσω μέσα μου γιατί αυτή η γυναίκα είναι παντρεμένη με αυτόν τον άνθρωπο, γιατί εγώ σαν Ιωάννα δεν θα ήμουν. Εκεί ήρθε η σύγκρουση και έψαξα να βρω πράγματα και βέβαια είναι και ευτύχημα να δυσκολεύεσαι κάνοντας ένα έργο σε αυτή την δουλειά, γιατί δεν είναι ό,τι καλύτερο να είναι όλα συμβατά με εσένα και να κάνεις έναν ρόλο εκ του ασφαλούς. ¾Θα σας ταίριαζε περισσότερο ο άλλος ρόλος; Ιωάννα: Όταν το πρωτοδιάβασα, ναι αυτό ένιωσα, θα πήγαινα πιο κοντά στον άλλο ρόλο. Βέβαια, ταιριάζει πολύ και στη Φιλίτσα, γιατί είναι και εκείνη μια παρά πολύ δυναμική προσωπικότητα. Οπότε ήταν ξαφνικά σαν να ήμασταν δυο άνθρωποι που ήμασταν για το ίδιο πράγμα. Αυτό αισθανθήκαμε εμείς, γιατί έχουμε πολλά κοινά σημεία αναφοράς, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ ότι βρήκαμε μια παρά πολύ καλή, ολόχρυση οδό με τον Αλέξανδρο και ο καθένας εκφράστηκε μέσα από αυτό που είχε να κάνει. Φιλίτσα : Κι εγώ λίγο - πολύ θα συμφωνήσω με την Ιωάννα. Χάρηκα όταν μου έγινε αυτή η πρόταση από τον Αλέξανδρο, γιατί, ενώ δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί , είχα ακούσει πολλά για το ταλέντο και τη δουλειά του. Όπως σας είπα και πριν, η Έλενα δεν περιορίζεται από κοινωνικά πρέπει κι αυτό είναι και καλό και κακό. Το σημείο που συγκρούομαι εγώ με την Έλενα είναι στο ότι δεν έχει ένα όριο και εκεί ήταν για μένα το δύσκολο σημείο. Αυτό που ισχύει και που πολύ σωστά είπε η Ιωάννα είναι ότι ο Αλέξανδρος έχει ένα φωτεινό αστέρι που πραγματικά σε κάνει να παντρέψεις τον εαυτό σου με τον ρόλο που δεν ταιριάζεις τελείως, οπότε ναι και σε μένα υπήρξε λίγο μια δυσκολία με κάποια πράγματα που κάνει η Έλενα. Εγώ στη ζωή μου αυτό που κάνει στο έργο δεν το έχω κάνει και δεν θα το κάνω ποτέ, γιατί είναι κάτι τελείως έξω από μένα. Πρέπει να πει κανείς στοπ, μέχρι εδώ, γιατί η ελευθερία η δική σου σταματάει εκεί που ξεκινάει του άλλου. Αλέξανδρος: Εγώ με τον Κλιφ έχω πολλά κοινά. Αυτό που με ενοχλεί, όμως, πάρα πολύ στον Κλιφ είναι ότι αργεί πολύ να πάρει κάποιες αποφάσεις που πρέπει. Σε αυτό είμαι πολύ αντίθετος. Πιο πολύ όμως εγώ θαυμάζω και ταιριάζω με τον Τζίμι. Πιστεύω ότι είμαι αυτός ο άνθρωπος πολλές φόρες στη ζωή μου, που είναι κακό ας πούμε ή περίεργο, αλλά ναι ταιριάζω πολύ με αυτόν τον ρολό. Επίσης, ο Αλέξανδρος Κοέν ήταν δάσκαλός μου στη σχόλη, τον ξέρω αρκετά χρόνια, οπότε όταν με πήρε τηλέφωνο και τον σκύλο να μου έλεγε να κάνω ναι θα έλεγα, γιατί είναι υπερταλαντούχος. Εννοείται ότι είπα κατευθείαν ναι. Έκανε ο ίδιος τη μετάφραση, τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια. Είναι πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και δεν ξέρω πως να το πω, κάνει κάτι μαγικό και σε ξεκλειδώνει, σε βάζει μέσα στον ρόλο.

¾Πως αποφασίσατε να σπουδάσετε και να γίνετε ηθοποιοί; Φιλίτσα: Aπό τότε που θυμάμαι τον εαυτό, είναι παρά πολύ κοινότυπο αυτό που θα πω, ήθελα πάντα να γίνω ηθοποιός. Υπάρχει, ας το πούμε, μια κληρονομικότητα προς την ψυχαγωγία, την τέχνη. Η γιαγιά μου, η Τριανταφυλλιά Ταμπουρατζή, ήταν ρεμπέτισσα, ήταν με τον Τσιτσάνη στα μπουλούκια, οπότε υπάρχει γενικότερα ένας δρόμος. Στην αρχή σαν μικρό παιδί άρχισαν να με τραβάνε τα φώτα, μεγαλώνοντας, όμως, και διαβάζοντας έργα είδα τα πράγματα λίγο διαφορετικά και αποφάσισα ότι ήθελα να κάνω αυτό το επάγγελμα όχι για τα φώτα αλλά γιατί μέσα από αυτό γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Όλοι οι χαρακτήρες στο παγκόσμιο θέατρο είναι δημιουργίες ανθρώπων, οπότε στην ουσία είναι σαν να γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα και τον εαυτό σου καλύτερα, γιατί σχετίζεσαι μ’ αυτούς και τεστάρεις το πώς θα συμπεριφερόσουν εσύ στη θέση τους ή απέναντι τους. ¾Άρα σας βοηθά να διορθώσετε και να εξελίξετε τον δικό σας χαρακτήρα μέσα από κάποιο ρόλο; Φιλίτσα: Αυτό δε γίνεται μόνο μέσα από κάποιο ρόλο, γίνεται μέσα από προσωπική δουλειά εκτός δουλειάς και είναι ή πρέπει να είναι για τον καθένα μας μια συνεχής διαδικασία. Ιωάννα: Eγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ στην ζωή μου να γίνω ηθοποιός. Σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Βαλκανικών και Ανατολικών Σπουδών. Μια μέρα περνούσα από την πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη και έτσι, όπως περπατούσα, είδα τη Σχολή θεάτρου και μου το θύμισε αυτό μια φίλη μου που κάναμε μαζί ιστιοπλοΐα. Της τηλεφώνησα και της είπα ότι αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Πίστεψε ότι μάλλον τρελάθηκα! Κάπως έτσι το αποφάσισα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, μάλλον ένα ένστικτο με οδήγησε. Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει σε αυτή την δουλειά είναι ότι ίσως την έχω διαλέξει, γιατί μπορώ να ζω διαφορετικές ζωές μέσα από κάθε έργο. Επειδή εγώ κουράζομαι πολύ εύκολα και βαριέμαι πολύ εύκολα, μάλλον είναι κάτι που με ανανεώνει προσωπικά σαν Ιωάννα και θέλω να ζω διαφορετικά πράγματα και να υποδύομαι κάτι διαφορετικό. Έργα σαν και αυτό που κάνουμε τώρα είναι επίσης ένας λόγος για τον οποίο κάνω αυτή την δουλειά, γιατί αυτά τα έργα με ενδιαφέρουν. Συνάδελφοι που με έχουν δει μου έχουν πει ότι μέσα από αυτή τη δουλειά τελικά εγώ κάνω την ψυχοθεραπεία μου. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά για να το έχουν εντοπίσει κάτι θα έχουν δει και μάλλον είναι ένας τρόπος που οδηγεί σε μια αυτοβελτίωση σε παρά πολλά πράγματα, γιατί όντως μέσα από αυτή τη δουλειά κάνω και την ψυχανάλυση μου χωρίς να το καταλαβαίνω, ασυνείδητα. Και έτσι πορεύομαι.

Αλέξανδρος: Λοιπόν, γιατί έγινα ηθοποιός …. Εγώ δεν το είχα σκεφτεί καθόλου, μέχρι που στο γυμνάσιο ένας καθηγητής μού είπε «Πρέπει να γίνει ηθοποιός εσύ αγόρι μου». Δευτέρα γυμνάσιου πήγαινα και από τότε που μου το είπε είναι σαν να μου το έβαλε στο μυαλό και άρχισα να το ψάχνω λίγο μέσα μου και είδα ότι όντως το ήθελα. Όταν ήμουν στο δεύτερο έτος στη Σχολή, μου είπε ο πατέρας μου ότι και εκείνος ήθελε παλιά να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν μου το είχε πει όταν του το είχα πει εγώ πρώτα, γιατί ήθελε να δει αν το εννοούσα όντως. Οπότε μπορεί και από αυτόν να έχω πάρει κατιτίς. ¾Άρα κατευθείαν μπήκατε σε σχόλη θεάτρου; Αλέξανδρος : Ναι, κατευθείαν. Ήθελα να μπω στη Φιλοσοφική, γιατί μόνο αυτό μου άρεσε, αλλά δεν πέρασα για 10.000 μόρια μόνο, δηλαδή ήταν η βάση 14 και έγραψα 4, αλλά νομίζω ότι τελικά μου βγήκε σε καλό. Ευθύμης: Επειδή μπορεί να θέλει κάποιος από σας να ασχοληθεί με το θέατρο μετέπειτα και επειδή έχω και εγώ μαθητές και τους κάνω θέατρο παιδιά με ειδικές ανάγκες, με σύνδρομο Ντάουν, με αυτισμό και με νοητική υστέρηση - θα σας πω ότι δεν το σκέφτηκα ποτέ αν έχω κοινά πράγματα με τον ρόλο, δεν κρίνω τον ρόλο, παίζω τον ρόλο. Αυτή είναι η δουλειά μας, κατά την δική μου γνώμη. Η δουλειά του ηθοποιού είναι να μην κρίνει. Ποιεί ήθος και το ήθος δεν έχει κρίση μέσα. Για μένα ο ηθοποιός είναι γιατρός. Ο γιατρός ποιεί θεραπεία, ποιεί υγεία, εμείς ποιούμε ήθος. Το ήθος είναι η υγεία του πνεύματος και της ύπαρξης. Πώς γίνεται αυτό; Μέσω της κάθαρσης, όπως έχουν πει οι αρχαίοι μας πρόγονοι, μέσω της αρχαίας τραγωδίας. Η κάθαρση λοιπόν πώς επέρχεται; Μέσω του καθρέφτη. Όταν κάθεσαι στον καθρέφτη και κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς να κάνεις μύτες, ούτε χειλάκια, ούτε να ρουφάς μάγουλα, τότε καταλαβαίνεις την πραγματικότητά σου. Αυτό είναι το θέατρο. Έρχεσαι εδώ, βάζεις τα καλά σου, κάθεσαι σε κόκκινες βελούδινες καρέκλες, βλέπεις μια κατάσταση και λειτουργεί μια διαδικασία, πρώτα η ταύτιση και μετέπειτα η επιλογή. Βλέπεις τον εαυτό σου, λες «Φίλε, και εγώ το έχω κάνει αυτό» και βλέπεις τη συνέχεια και λες «Θα έκανα το ίδιο σε αυτή την περίπτωση ή κάτι άλλο;». Φτιάχνει καλύτερους ανθρώπους το θέατρο. Με λίγα λόγια, για μένα η δουλειά μας είναι λειτούργημα και δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ άλλη δουλειά. Είναι από τις σημαντικότερες δουλειές που υπάρχουν στον κόσμο και δεν είναι τυχαίο το ότι είναι από τις αρχαιότερες δουλειές. ¾Άρα κι εσείς από τα παιδικά σας χρόνια ξεκινήσατε με το ίδιο όνειρο ή αλλάξατε; Ευθύμης: Χωρίς ακριβώς να ξέρω τι σημαίνει θέατρο, μπήκα στην Ιατρική, την παράτησα, όμως, στη συνέχεια και επέλεξα το θέατρο, όταν συνειδητοποίησα πως ό,τι είναι ο γιατρός για το σώμα είναι ο ηθοποιός για το πνεύμα. Από εκεί και περά έδωσα εξετάσεις σε κρατική σχόλη θεάτρου, μπήκα και δεν έχω σταματήσει να δουλεύω πάνω σ’ αυτό. Πρέπει να δείτε λίγο ειδικά εσείς τα παιδιά κάποια πράγματα τα οποία θα σας πάνε μπροστά σε σχέση με την παράσταση, δηλαδή το πώς μπαίνει ένας άνθρωπος πανεύκολα σε μια διαδικασία «λακκούβας» του ίδιου του εαυτού. Το πρόβλημα είναι δίπλα μου, δεν το βλέπω και με καταπίνει…

15 ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ Επί-Σκέψεις στο Κατάστημα Κράτησης Ανηλίκων στην Κόρινθο

ο σχολείο μας από το 2014 μέσω του προγράμματος «Αγωγή Υγείας» με θέμα την σχολική διαμεσολάβηση εντάσσει τους μαθητές στη μαθητική διαμεσολάβηση μέσω της βιωματικής διαδικασίας. Απώτερος σκοπός του προγράμματος είναι η βελτίωση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων των μαθητών, η απόκτηση θεμελιωδών αρχών που ενεργοποιούν το αίσθημα της αυτογνωσίας, αλλά και η άνθηση της ψυχικής ωριμότητας των μαθητών. Με την υιοθέτηση των παραπάνω η αντιπαλότητα μεταξύ μαθητών αποκλιμακώνεται, οι βίαιες συμπεριφορές εξαλείφονται και προάγεται η μαθησιακή συνεργασία. Στις 25 Ιανουαρίου 2019, λοιπόν, η ομάδα των διαμεσολαβητών του σχολείου με μια μερίδα μαθητών πραγματοποίησε διδακτική επίσκεψη στο Κατάστημα Κράτησης Ανηλίκων Κορίνθου. Η επίσκεψη αυτή, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του εν λόγω προγράμματος, στόχευσε στην ευαισθητοποίηση των μαθητών ως προς την παραβατικότητα και στην ανάδειξη της λεπτής εκείνης γραμμής που διαχωρίζει την ελευθερία του ανθρώπου από τη βουβή ζωή των φυλακών. Τη συνοδεία των μαθητών ανέλαβαν η επιμελήτρια του Δικαστηρίου Ανηλίκων Αγρινίου κυρία Ευτυχία Μανιάκη, ο Διευθυντής του σχολείου μας κύριος Αθανάσιος Φλωρόπουλος και οι υπεύθυνες καθηγήτριες κα. Ευρυδίκη Ξένου και κα. Ειρήνη Γεωργίου, οι οποίες διεξάγουν και επιμελούνται το πρόγραμμα «Σχολική Διαμεσολάβηση». Αρχικά, μας υποδέχτηκαν ο αρχιφύλακας του καταστήματος κύριος Μίχος και η κοινωνική λειτουργός κα. Κατερίνα Κωλέτσου, οι οποίοι ανέλυσαν λεπτομερώς στα παιδιά τους όρους και την γενικότερη

λειτουργία του Καταστήματος Κράτησης ανηλίκων. Αμέσως μετα μεταβήκαμε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο εκδηλώσεων που στεγάζεται εντός του Καταστήματος Κράτησης και παρακολουθήσαμε την ενδιαφέρουσα παρουσίαση του διευθυντή του καταστήματος κυρίου Τσουρέκη. Μας μίλησε για τα προγράμματα που διεξάγονται στο χώρο του σχολείου του ιδρύματος, τον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων, αλλά και τα προβλήματα των μαθητώνκρατουμένων. Με το τέλος της παρουσίασης, οι μαθητές του σχολείου μας εξέφρασαν απορίες και γενικότερες ερωτήσεις και ακολούθως ξεναγήθηκαν σε κάποια κελιά και στον εξωτερικό πύργο φρούρησης. Μερικές από τις σκέψεις των μαθητών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα: «…η εμπειρία μου εκεί μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα, σχεδόν όλα όμως ήταν δυσάρεστα. Μου χαράχθηκαν στην μνήμη μου κουβέντες που άκουσα από τους ίδιους τους φυλακισμένους. Ακόμα και αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που βρέθηκα στο κελί ένιωσα ασφυξία. Τέλος, έβλεπα τη στέρηση της ελευθερίας σε αντίθεση με την ελευθερία.» Ζ.Κ. «..Ήταν μια εμπειρία πολύ σημαντική που είχε πολλά μαθήματα. Όταν αντίκρισα τον χώρο εκεί, ένιωσα μια πίεση και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τον τόπο στον οποίο βρισκόμουν. Όταν πήγαμε σε ένα κελί και είδα τον χώρο, κατάλαβα ότι η ελευθερία μας είναι πολύτιμη….. Αυτά θα τα θυμάμαι για πάντα, διότι έχουν χαραχθεί στην καρδιά μου και στο μυαλό μου». Β.Μ. «…Μου έκανε εντύπωση η καθημερινότητά τους και οι δραστηριότητες που κάνουν. Ήταν μια καλή

εμπειρία που αντίκρισα και την άλλη πλευρά των πραγμάτων».Ε.Μ. «Η ιδιαίτερη επίσκεψη στο κατάστημα ανηλίκων κράτησης Κορίνθου ήταν διδακτική και μας έκανε να συλλογιστούμε την καθημερινή τους ρουτίνα και είδαμε μια διαφορετική πραγματικότητα. Φεύγοντας από εκεί διαπιστώσαμε ότι η ελευθερία μας είναι πολύτιμη». Ε.Β. Στις 5:00 μμ αναχωρήσαμε για Αγρίνιο. Όπως πληροφορηθήκαμε από τους αρμόδιους για το πρόγραμμα των φυλακών, οι ανήλικοι κρατούμενοι θα πάρουν το γεύμα τους και μετά από ένα μικρής διάρκειας διάλλειμα «ελευθερίας» στο περιφραγμένο προαύλιο των φυλακών θα κλειδωθούν στα κελιά τους με την δύση του ηλίου. Η αφθονία χρόνου σε συνδυασμό με την έλλειψη χώρου και δραστηριοτήτων καταλήγει τελικά να είναι η μεγάλη τους τιμωρία. Είναι όμως αρκετή για να σωφρονίσει, να διδάξει, να παραδειγματίσει; Αρκεί αυτή η τιμωρία για να μεταλλάξει τους νεαρούς παραβάτες του νόμου σε νόμιμους και λογικευμένους πολίτες; Εφαρμόζεται έτσι ώστε να μην εντείνει την οργή τους ως προς τις αρχές; Για το καλό της κοινωνίας μας και ένα ελπιδοφόρο μέλλον ενταγμένο στα πλαίσια του νόμου, της τάξης και της λογικής, ας είναι η απάντηση «ΝΑΙ». «Με τη δύναμη της θέλησης ο άνθρωπος αλλάζει τον εαυτό του. Με τη δύναμη της αγάπης αλλάζει τους άλλους. Με τη δύναμη της σκέψης αλλάζει τον κόσμο.» Ρ. Ταγκόρ

Ειρήνη Γεωργίου (ΠΕ86 & ΤΕΟ1.13) Ευρυδίκη Ξένου (ΠΕ87.09)

Συμμετοχή σε πρόγραμμα ERASMUS KA2

o 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου συμμετέχει σε πρόγραμμα ERASMUS ΚΑ2 με θέμα «Αναβάθμιση των εκπαιδευτικών για τη διευκόλυνση των μαθητών στη μετάβαση από την εκπαίδευση στην εργασία» Το πρόγραμμα θα διαρκέσει δύο χρόνια και σκοπός του είναι η δημιουργία ενός καινοτόμου μοντέλου καθοδήγησης των μαθητών από το σχολείο στην αγορά εργασίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας μας είναι η ανεργία, που το ποσοστό της -ιδιαίτερα μεταξύ των νέων 18-30 ετών- είναι το μεγαλύτερο ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε., το πρόγραμμα αυτό αποτελεί πρόκληση για τους καθηγητές μας, τους μαθητές μας και την πόλη μας. Το 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου είναι ένας από τους συντελεστές του φιλόδοξου προγράμματος που απώτερο στόχο έχει την υιοθέτηση, την καθιέρωση και την εφαρμογή του συγκεκριμένου μοντέλου από

χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην προσπάθεια αυτή απαιτείται να συνεπικουρηθούμε από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπ/ σης, την Περιφερειακή και Δημοτική Αυτοδιοίκηση, το Εμπορικό Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας, το Τεχνικό Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας, την Ένωση Εμπόρων Αγρινίου, τις τοπικές επιχειρήσεις και ευελπιστούμε ότι θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά μας προς όφελος της νέας γενιάς και της κοινωνίας γενικότερα. Συντονιστής του προγράμματος είναι το τεχνολογικό λύκειο COMETA FΟRMAZIONE στο COMO της Ιταλίας και εταίροι είναι το 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου, το Τεχνολογικό Λύκειο ΜΑΡΚΟΝΙ στο Bari Ιταλίας, το Τεχνολογικό Λύκειο ΕΤΙC της Λισσαβόνας, το Γενικό Λύκειο Vilniaus, της Λιθουανίας, το Γενικό Λύκειο Rukainiu Gimnazija της Ρουμανίας και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, το οποίο με τη τεχνογνωσία που διαθέτει θα μοντελοποιήσει τον τρόπο διδασκαλίας.

Η πρώτη συνάντηση των εταίρων πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο COMO, στις 2 και 3 Δεκεμβρίου 2019, οριοθετώντας το πλαίσιο εργασίας, αποσαφηνίζοντας δυσνόητες παραμέτρους του προγράμματος και προγραμματίζοντας τα πρώτα βήματα που θα ακολουθηθούν στην υλοποίηση του. Έπονται και άλλες συναντήσεις, μία εκ των οποίων θα πραγματοποιηθεί στο Αγρίνιο. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην Ιταλία και στην Πορτογαλία οι μαθητές των τεχνολογικών λυκείων υποχρεωτικά συμμετέχουν σε πρακτική άσκηση, ως μαθητευόμενοι σε επιχειρήσεις, πρακτική που τους βοηθά να αντιληφθούν έγκαιρα και ιδίοις όμμασι τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς εργασίας. Τέλος, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι το μοντέλο καθοδήγησης που εφαρμόζεται στους μαθητές, το περιβάλλον και η φιλοξενία της COMETA FORMAZIONE μας εξέπληξαν ευχάριστα.

16 ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ

Από την αποδοχή της διαφορετικότητας σε ένα πιο Συμπεριληπτικό Σχολείο

να εκπαιδευτικό σύστημα μη δεκτικό στη διαφορετικότητα είναι απόρροια των αντιλήψεων και της ιδεολογικής κληρονομιάς, που εδώ και αιώνες συνοδεύουν την έννοια της αναπηρίας. Η φιλανθρωπία ως όρος υπήρξε ανέκαθεν άμεσα συνδεδεμένη με αντιλήψεις περί οίκτου, ανικανότητας και εξάρτησης από τον μη ανάπηρο συνάνθρωπο. Εντούτοις, αποτελεί ακόμα και σήμερα την επικρατούσα ιδεολογία, τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης όσο και στις καθημερινές μας συναλλαγές. Πρόκειται για μια καλά θεμελιωμένη και επικίνδυνη άποψη, η οποία τροφοδοτεί την ιδέα της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού, με αποτέλεσμα την απώλεια ευκαιριών, που δύνανται να οδηγήσουν σε μια σειρά εκπαιδευτικών και κοινωνικών αλλαγών, για μια κοινωνία πιο συμπεριληπτική, η οποία θα εξασφαλίσει τη δημιουργία Βιβλιογραφικές Αναφορές μιας συμπεριληπτικής εκπαίδευσης. • Αγγελίδης Π. (2011), Παιδαγωγικές της συμπερίληψης. Αθήνα, εκδ. Επιπλέον η ισχύουσα Νομοθεσία, Διάδραση αν και θα πρέπει να αναγνωρίσου• Angelides, P., Stylianou, T., & Gibbs, P. (2006). Preparing teachers for με τη συνεισφορά της στο χώρο inclusive education in Cyprus. Teaching and Teaching Education, 22(4), 513της Ειδικής Εκπαίδευσης, επι522, DOI: 10.1016/j.tate.2005.11.013 τρέπει ταυτόχρονα τη διατήρηση • Ματσαγγούρας, 2008. Εκπαιδεύοντας παιδιά υψηλών ικανοτήτωνμάθησης: ενός διαχωριστικού εκπαιδευτικού Διαφοροποιημένη συνεκπαίδευση. Αθήνα . Gutenberg. • Μιχαηλίδης, Κ. (2009) Συνεκπαίδευση και αναπηρία. Αθήνα. συστήματος, που επιβεβαιώνει τις Ππασωτηρίου υπάρχουσες αντιλήψεις. Αν στόχος • Φτιάκα, Ε. (2008). Η ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο γενικό μας, επομένως, είναι η δημιουργία σχολείο μέσα από τα μάτια των γονιών: επιτυχίες, προβλήματα και συνεργασία ενός συμπεριληπτικού σχολείου, στην οικογένεια και το σχολείο. Στο Ε. Φτιάκα (Επιμ.) Περάστε για ανάμεσα κρίνεται απαραίτητη η αντικατάσταση της αρνητικής εικόνας που διαέναν καφέ (σς.123-167). Αθήνα: Ταξιδευτής τρέχει τη διαφορετικότητα και η ριζική αναδιοργάνωση της εκπαίδευ• UNESCO (1994). ∆ιακήρυξη της Σαλαμάνκα και πλαίσιο δράσης για σης, με απώτερο σκοπό την εξάλειψη όλων εκείνων των εμποδίων που την Ειδική Αγωγή. Παγκόσμια διάσκεψη για την Ειδική Αγωγή. Έκδοση της οδηγούν στην κατηγοριοποίηση των παιδιών, επιτρέποντας την αξιοΕλληνικής Επιτροπής για την UNESCO, Αθήνα ποίηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους. Η συμπερίληψη σχετίζεται με την καθολική συμμετοχή στην μαθησιακή διαδικασία. Σύμφωνα με αυτή, η διαφορετικότητα δεν ετικεττοποιείται, αντίθετα γίνεται αποδεκτή ως αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας και προσωπικότητας του εκάστοτε ατόμου, ενώ αποτελεί πρόκληση για αλλαγή. Αποτελεί επιπλέον δικαίωμα αναφαίρετο και προϋποθέτει συνεχή αγώνα για αναγνώριση και απάλειψη πρακτικών περιθωριοποίησης και αποκλεισμού. Το σχολείο αντικατοπτρίζει την κοινωνία και μια κοινωνία δημοκρατική στην οποία ανήκουν όλοι χτίζεται πάνω σε ένα σχολείο που ανήκει σε όλους.

(Κορδολαίμης Λεωνίδας (Α3), Στα πλαίσια του μαθήματος: Ερευνητική Εργασία Υπεύθυνη καθηγήτρια: Πάζιου Γεωργία)

Tipping Point

έσα από την δράση του Tipping Point επιχειρείται η βιωματική αλλαγή του μαθητή, της τάξης, του σχολείου, του Πανεπιστημίου, της κοινωνίας σε κάθε άκρη της Ελλάδας. Πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη δράση θα διευρύνει του ορίζοντες των μαθητών μας και θα τους βοηθήσει να κάνουν επιλογές που θα είναι πιο κοντά στα πραγματικά ενδιαφέροντά τους και στα νέα δεδομένα της εποχής, που αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, ερχόμενοι σε επικοινωνία με διακεκριμένους επιστήμονες και επαγγελματίες. Υπεύθυνη καθηγήτρια της δράσης είναι η κα Γεωργίου Ειρήνη, ειδικότητας πληροφορικής, η οποία με ιδιαίτερη ζέση αγκάλιασε το θεσμό, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τους μαθητές μας σχετικά με τις επαγγελματικές τους προοπτικές. Την Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 2020, οι μαθητές της Α΄τάξης του Α1 τμήματος του 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου, στα πλαίσια του μαθήματος ΣΕΠ, παρακολούθησαν στην πρώτη ομαδική συνεδρία, μέσω online video, την Ιατρική Ψυχολόγο, κ. Μαριάμ Συρεγγέλα, μία από τους 100 μέντορες του Tipping Point. Πριν από την συνεδρία, οι μαθητές δημιούργησαν την ατζέντα της συζήτησης, θέτοντας τις ερωτήσεις τους με βάση το θέμα που επέλεξαν. Κατά τη διάρκεια της online video συνεδρίας της πλατφόρμας, η κ. Μαριάμ Συρεγγέλα, ο «μέντορας», παρουσίασε τον εαυτό της, την ακαδημαϊκή και επαγγελματική της πορεία, και απάντησε σε ερωτήσεις που έθεσαν οι μαθητές εκ των προτέρων αλλά και κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Η κ. Συρεγγέλα μίλησε στους μαθητές, αρχικά, για την σχολική ψυχολογία. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον θεσμό του σχολικού ψυχολόγου στα ελληνικά δημόσια σχολεία θεωρώντας απαραίτητη την παρουσία τους, καθώς η συμβολή τους είναι πολύ σημαντική στην εκμάθηση και την υγιή ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων. Επιπλέον, παρουσίασε τον κλάδο της ψυχολογίας και τις επαγγελματικές προοπτικές απαντώντας στις ερωτήσεις των μαθητών. Έπονται και άλλες τηλεδιασκέψεις στα πλαίσια του μαθήματος του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Φλωρόπουλος Αθανάσιος (Δ/ντης 2ου ΕΠΑΛ) Γεωργίου Ειρήνη (ΠΕ86 & ΤΕΟ1.13)

17 H ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

λοι ξέρουμε ότι η άσκηση είναι καλή για εμάς, ότι χρειάζεται να αποτελεί μια από τις προτεραιότητές μας και ότι ωφελεί το σύνολο του οργανισμού μας. Όμως, ξέρουμε όντως το πόσο καλή είναι; Και, τελικά, γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι αυτό που μας προσφέρει και πόσο μεγάλη είναι η επίδραση που έχει; Ας δούμε αναλυτικά τα οφέλη της. Ελέγχει το βάρος μας: Η άσκηση διατηρεί το βάρος μας και βοηθά σε περιπτώσεις που θέλουμε να χάσουμε κιλά. Όταν ο οργανισμός μας συνηθίζει την τακτική γυμναστική, καίει περισσότερες θερμίδες. Όσο πιο έντονη η δραστηριότητα, τόσο πιο πολλές θερμίδες καίμε. Βέβαια, είναι γνωστό ότι μια μέρα στο γυμναστήριο ανοίγει την όρεξή μας, οπότε πιθανότατα να καταναλώνουμε περισσότερο φαγητό. Ακόμα κι έτσι όμως, η γυμναστική καταφέρνει και πάλι να κάνει το θαύμα της· αυξάνει τον ρυθμό μεταβολισμού τόσο, που καίμε περισσότερες θερμίδες, ακόμα κι όταν ξεκουραζόμαστε. Παρ’ όλα αυτά, εδώ η τακτική άσκηση χρειάζεται απαραιτήτως τον καλύτερό της σύμμαχο, την υγιεινή διατροφή. Μειώνει το στρες και βελτιώνει τη διάθεσή μας: Είχαμε μια άσχημη και πιεστική μέρα στη δουλειά ή στο σχολείο; Ακόμα κι αν νιώθουμε εξαντλημένοι, ας προτιμήσουμε να πάμε για μια βόλτα ή για μια σύντομη επίσκεψη στο γυμναστήριο. Η ανακούφιση από το σωματικό και ψυχικό στρες αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα οφέλη της άσκησης. Κατά τη διάρκεια της γυμναστικής, παρατηρούνται μεγαλύτερες συγκεντρώσεις νορεπινεφρίνης στον οργανισμό μας, μιας ορμόνης που μας βοηθά να διαχειριστούμε αποτελεσματικότερα την απόκρισή μας στο έντονο στρες. Αλλά η νορεπινεφρίνη δεν είναι η μόνη χημική ουσία που συνεισφέρει στην αποσυμπίεση από τα άγχη και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Κατά την άσκηση, απελευθερώνουμε ενδορφίνες, οι οποίες μας χαρίζουν εκείνη τη χαρακτηριστική αίσθηση ευφορίας και χαράς. Οι έρευνες πλέον επιβεβαιώνουν ότι οι ενδορφίνες μπορούν να ανακουφίσουν από συμπτώματα που σχετίζονται με την κατάθλιψη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η γυμναστική αποδεικνύεται το ίδιο αποτελεσματική με τα αντικαταθλιπτικά χάπια, χωρίς, όμως , τις αρνητικές συνέπειες που αυτά έχουν. Βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου: Δυσκολευόμαστε να αποκοιμηθούμε ή ξυπνάμε συχνά μέσα στη νύχτα; Η μέτριας έντασης γυμναστική, για πολλούς ισοδυναμεί με την επίδραση ενός υπνωτικού χαπιού, ακόμα και για εκείνους που ταλαιπωρούνται από αϋπνίες. Όταν κινούμαστε περίπου 5 ή 6 ώρες, πριν την ώρα του ύπνου, αυξάνετε τη θερμοκρασία του σώματός

μας. Όταν χαλαρώνουμε και η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει, ο οργανισμός μας λαμβάνει το σήμα ότι η ώρα του ύπνου πλησιάζει. Αυτής η ποιότητας κούραση κάνει τον ύπνο μας πιο βαθύ. Απλά πρέπει να προσέξουμε να μην γυμναζόμαστε λίγο πριν πέσουμε για ύπνο, γιατί θα έχουμε υπερένταση και ενέργεια. Αποτελεί το καύσιμο που πυροδοτεί την παραγωγικότητα και δημιουργικότητά μας: Αν νιώθουμε ότι δεν έχουμε έμπνευση ή δεν μπορούμε να αποδώσουμε στη δουλειά μας, ας επιλέξουμε να πάμε για τρέξιμο στο πάρκο ή για ένα μάθημα yoga. Οι έρευνες πια υποδεικνύουν ότι ο εγκέφαλός μας, λόγω των ορμονών που εκκρίνει, είναι υψηλά λειτουργικός και δημιουργικός, ακόμα και δύο ώρες μετά τη γυμναστική. Μάλιστα, η αλληλεπίδραση με τη φύση και η ενδοσκόπηση, διαδικασίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνοδεύουν πολλές μορφές γυμναστικής, πυροδοτούν την έμπνευση και το κίνητρό μας για εργασία και δημιουργία. Τονώνει την αυτοπεποίθησή μας: Ασχέτως βάρους, φύλου, ηλικίας, η γυμναστική βελτιώνει την αντίληψη ενός ατόμου για το πόσο ελκυστικό είναι, την αυταξία του και δημιουργεί μια θετική αυτοεικόνα. Η υγιής φυσική κατάσταση έχει άμεσα ορατά αποτελέσματα στην εξωτερική εμφάνιση κάποιου. Εξάλλου, η γυμναστική πρόκειται για μια προσωπική επένδυση, είναι χρόνος που αφιερώνουμε μόνο σε εμάς και για εμάς. Η άσκηση λοιπόν προλαμβάνει παθήσεις, βελτιώνει τη φυσική μας κατάσταση και λειτουργεί καταλυτικά στη σωστή λειτουργία του οργανισμού μας. Ακόμα στον καναπέ κάθεστε;

Ζαρκάδας Γιώργος (Α1)

Η μουσική στη ζωή των νέων

α παιδιά στην εφηβεία εκτός από σωματικές αντιμετωπίζουν και ψυχικές μεταβολές. Επιλέγουν να εκφράζονται μέσα απ’ την μουσική είτε παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο, είτε ακούγοντας διάφορα είδη μουσικής. Μέσα από την εξάσκηση ενός μουσικού οργάνου τα παιδιά εκτονώνονται, εκφράζουν συναισθήματα και σκέψεις και καλλιεργούν το ήθος τους. Απ’ την άλλη, οι έφηβοι που ακούν μουσική ταυτίζονται με τους στίχους των τραγουδιών και νιώθουν ότι η μουσική συμπάσχει μαζί τους. Ανέκαθεν οι έφηβοι ζούσαν με την μουσική, γιατί είναι ένας τρόπος να εκδηλώνουν συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες και απόψεις τα οποία είναι δύσκολο να υλοποιηθούν με οποιοδήποτε τρόπο. «Μέσα από τα ντραμς εκτονώνομαι και ξεσπάω, ειδικά όταν είμαι ψυχολογικά φορτωμένη» λέει η Χρύσα. «Η κιθάρα και το τραγούδι με χαλαρώνουν και μέσα στις δύσκολες ώρες πίεσης από τα μαθήματα με βοηθάνε να ξεχνιέμαι» συμπληρώνει ο Κώστας. «Τις περισσότερες ώρες της μέρας μου τις περνάω εξασκώντας τις ικανότητές μου στην κιθάρα. Έτσι ξεχνάω τα προβλήματα που με απασχολούν» καταλήγει ο Πάνος. Όπως και να το εκφράσει κανείς, η μουσική αποτελεί έναν τρόπο άσκησης ή ψυχικής εκτόνωσης για πολλούς νέους (και όχι μόνο), αφού εκφράζει το ψυχικό μας συναίσθημα. Δεν είναι λίγες οι φορές που η μουσική μας προσφέρει χαλάρωση και μας δίνει τη δυνατότητα να αποδράσουμε νοητά από την καθημερινότητα, να αφήσουμε το μυαλό μας να ονειρεύεται μέσα από την μουσική, έτσι ώστε να ανεβάσουμε τη διάθεσή μας και να αφεθούμε στους ρυθμούς της. Κάντζου Χρύσα, Μέντζος Πάνος, Καρκαμπούνας Κώστας (Μαθητές Β Λυκείου)

18 ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ς αθλητισμός ορίζεται το σύνολο των φυσικών και σωματικών δραστηριοτήτων με περιεχόμενο κοινωνικό, ψυχαγωγικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό. Η προσφορά του αθλητισμού είναι τεράστια για την ζωή του ανθρώπου, ιδίως στις μέρες μας όπου υπάρχει η πίεση την καθημερινότητας. Ωστόσο, υπάρχει και η αρνητική εικόνα του αθλητισμού, την οποία βλέπουν πολλοί νέοι και αποφασίζουν να μην ασχοληθούν ποτέ μ’ αυτόν, αγνοώντας τα οφέλη του. Ας τονίσουμε πρώτα, όμως, την προσφορά του και τα πλεονεκτήματα του και στη συνέχεια θα αναφερθούμε και στην άσχημη πλευρά του. Πρώτα απ’ όλα, ο αθλητισμός ευνοεί την κατάσταση της υγείας του ατόμου, ενισχύοντας τη μυϊκή του δύναμη και τη σωματική του ευεξία. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σκοπό της ζωής τους να κάνουν τα τέλεια σώματα ή να κατέβουν σε αγώνες, αλλά το μόνο που θέλουν είναι να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και την υγεία τους. Μια ήπιας μορφής άσκηση, λοιπόν, θα συνέβαλε σε όλο αυτό και θα τους έκανε να αισθανθούν καλύτερα. Επιπλέον, όσον αφορά τα κοινωνικά του οφέλη, μέσω των ομαδικών αθλημάτων τα παιδιά μαθαίνουν πώς να συνεργάζονται με τους άλλους, κοινωνικοποιούνται και βελτιώνουν τις σχέσεις τους με τους γύρω τους. Ταυτόχρονα, η φιλική προσέγγιση των λαών ευνοείται μέσω του αθλητισμού, καθώς καταπολεμούνται ρατσιστικές αντιλήψεις για την ανωτερότητα των λαών. Λόγω της δύσκολης καθημερινότητας που βιώνει το άτομο στην εργασιακή και κοινωνική του ζωή έχει την ανάγκη να εκτονωθεί με κάποιο τρόπο. Έτσι, κάνοντας κάποια αθλητική δραστηριότητα αισθάνεται ευχαρίστηση, ικανοποίηση με τον εαυτό του και πιο ξεκούραστος ψυχολογικά. Επίσης, το άτομο αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία, μαθαίνει να σέβεται τον άλλο, να παλεύει για να πετύχει τους στόχους του και να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν, στο πλαίσιο ενός ομαδικού αθλήματος. Τέλος, τα παιδιά μπορούν να παραδειγματιστούν από τους ανθρώπους πρότυπα, όπως είναι οι συμμετέχοντες στους Παραολυμπιακούς αγώνες, οι οποίοι πάρα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν έχουν καταφέρει να φτάσουν πολύ

ψηλά και να γίνουν παραδείγματα προς μίμηση πολλών ανθρώπων. Απ’ την άλλη όμως πλευρά, ο αθλητισμός έχει και την αρνητική του εικόνα, η οποία αποτρέπει τον νέο απ’ το να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Αρχικά, υπάρχουν αθλητές που, όπως προαναφέρθηκε, λειτουργούν ως πρότυπα για τον κόσμο. Δυστυχώς, όμως, προκειμένου να πετύχουν υψηλούς στόχους καταφεύγουν στη χρήση αναβολικών, παραβιάζοντας έτσι και τους κανόνες της ευγενούς άμιλλας. Επιπρόσθετα, η επιδίωξη του οικονομικού κέρδους έχει κυριεύσει μέχρι και τους Ολυμπιακούς αγώνες που πλέον έχουν μετατραπεί σε πολυέξοδη δραστηριότητα. Πλέον η διαφημιστική προβολή είναι το μόνο που ενδιαφέρει τους διοργανωτές και τους αθλητές και μπλέκουν σε παρανομίες προκειμένου να γίνουν γνωστοί και να φύγουν με πολλά χρήματα. Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι το γεγονός πως οι φίλαθλοι έχουν αλλάξει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, παλιότερα κινούνταν από αγάπη για τις αθλητικές ομάδες, ενώ σήμερα υιοθετούν βίαιη συμπεριφορά προς τον αντίπαλο, αλλοιώνοντας έτσι τον χαρακτήρα του αγώνα. Έτσι, λοιπόν, συνειδητοποιούμε την σπουδαιότητα του αθλητισμού στη ζωή μας και κυρίως τα οφέλη του προς τους νέους, στον ψυχολογικό και κοινωνικό τομέα. Παρόλο που έχει και τις αρνητικές του πτυχές θα πρέπει να δοθεί περισσότερη έμφαση στα πλεονεκτήματά του προσπερνώντας τα μειονεκτήματα, καθώς όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν θα διαπιστώσουν πως θα δουν μεγάλη αλλαγή στη ζωή τους και θα νιώθουν ολοκληρωμένοι και υγιείς, ανεξαρτήτως αθλήματος ή είδους εκγύμνασης. Νικάκη Θεοδώρα (Β5)

Νευρική ανορεξία και εφηβεία

λα τα παιδιά στην εφηβική ηλικία αντιμετωπίζουν σωματικές μεταβολές. Αυτό είναι γεγονός πολύ σημαντικό και χρειάζεται να τρέφονται σωστά, με τις κατάλληλες τροφές, ώστε να παίρνουν θρεπτικές ουσίες και να έχουν ενέργεια. Ειδικότερα, στην ηλικία 15-18 που οι υποχρεώσεις είναι ακόμα περισσότερες, το φαγητό το έχουν ανάγκη για να μπορούν να ανταπεξέλθουν. Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία των εφήβων, δεν τρέφεται σωστά, παραλείπει το πρωινό φαγητό και άλλα ενδιάμεσα γεύματα μέσα στη μέρα. Κυρίως τα κορίτσια ακολουθούν πρότυπα, όπως διάσημα μοντέλα, και προσπαθούν να τους μοιάσουν. Επίσης, η ψυχολογία επηρεάζει αρνητικά συνήθως και τους «κόβει» την όρεξη. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να μην παίρνει την τροφή που χρειάζεται ο οργανισμός και να γίνεται όλο και πιο αδύναμος, μέχρι να καταλήξει στο πιο ακραίο στάδιο, τη νευρική ανορεξία. Αυτή η πάθηση είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, εάν βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Επομένως, τα παιδιά πρέπει να έχουν συνείδηση, να καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα των πραγμάτων και να προσπαθούν να αποφεύγουν τέτοιου είδους παθήσεις. Μπορεί να τους κοστίσει μία ολόκληρη ζωή. Είναι καλό, όταν υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, να απευθυνόμαστε σε μεγαλύτερους

και ακόμη καλύτερα σε ειδικούς γιατρούς, όπως ψυχολόγους. Κάντζου Χρύσα (Β4)

TIK TOK

ο tik tok είναι μια εφαρμογή δημιουργίας και κοινοποίησης μικρού μήκους βίντεο. Ξεκίνησε ως musical.ly τον Απρίλιο του 2014 από τον Άλεξ Τσου και τον Ουίλιαμ Γιόχαν. Στις 9 Νοεμβρίου του 2017 η εταιρεία ByteDance ξόδεψε ένα χρηματικό ποσό και εξαγόρασε το musical.ly, όπου και έγινε η ευρέως γνωστή εφαρμογή tiktok. Ο κάθε χρήστης έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει διάφορα βιντεάκια, να δημιουργήσει δικιά του μουσική, να πατήσει «μου αρέσει», να σχολιάσει και να κοινοποιήσει. Επίσης μπορεί να επικοινωνεί με άλλους χρήστες και να ακολουθεί.

Συνέντευξη από τη μαθήτρια και tiktoker Ευαγγελία Μητρογιώργου Ερώτηση: Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις τα βιντεάκια; Απάντηση: Όλο αυτό ξεκίνησε από τη μέρα που κατέβασα την εφαρμογή. Έβλεπα τους tiktokers να κάνουν τα βιντεάκια και γενικά μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό που έβλεπα. Αποφάσισα μία μέρα να δοκιμάσω και εγώ και, αφού έβλεπα ότι πήγαινε καλά, το συνέχισα και ακόμα δεν μου έχει φύγει η έμπνευση. Ερώτηση: Πόσους followers έχεις; Απάντηση: Αυτήν την στιγμή που μιλάμε έχω 57K ακόλουθους. Ερώτηση: Θεωρείς τον εαυτό σου διάσημο; Απάντηση: Επειδή ζω στο Αγρίνιο, μια σχετικά μικρή πόλη, πιστεύω ότι με γνωρίζουν αρκετά άτομα. Στην Ελλάδα δεν θεωρώ τον εαυτό μου διάσημο, ξέρουν, όμως, κάποιοι τον λογαριασμό μου και με ακολουθούν και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό. Συγκεκριμένα, έχω 75% ακόλουθους από Ελλάδα, 6% από την Αλβανία, 5% από την Κύπρο, 1% από την Γερμανία και 1% από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ερώτηση: Πόση ώρα σας παίρνει για να γυρίσετε και να φτιάξετε ένα βιντεάκι; Απάντηση: Αν είναι slow mo, σκετσάκια κτλ μας παίρνει αρκετή ώρα. Άμα έχουμε καλή συνεννόηση και δεν γελάμε με τους φίλους μου, που με βοηθάνε στα γυρίσματα, μας παίρνει γύρω στα 10 λεπτά. Άμα είναι λίγο δύσκολο το σκετσάκι, μπορεί να μας βγει και 20 λεπτά. Αναλόγως, δηλαδή. Τα χορευτικά είναι μέχρι να τα μάθω, να βρω τα τραγούδια. Εκεί μου παίρνει περίπου 20 λεπτά. Μέσα σε αυτά τα λεπτά υπολογίζω και το μοντάζ. Ερώτηση: Είχες την συμπαράσταση της οικογένειάς σου; Απάντηση: Οι γονείς μου, εντάξει, το έβλεπαν και το βλέπουν ως πλάκα, απλά ότι κάνω κάτι βιντεάκια. Δεν πιστεύουν ότι μέσα από αυτό μπορεί να είμαι γνωστό πρόσωπο. Γενικότερα, όμως, υπάρχει στήριξη, τα βλέπουν, τους αρέσουν... Ερώτηση: Οι φίλοι σου τι λένε για όλο αυτό, σε βοηθάνε;

Απάντηση: Και με βοηθάνε και έχουν πάρει μέρος σε κάποια από αυτά. Ερώτηση: Είσαι μέλος σε κάποια ομάδα; Απάντηση: Ναι, είμαι μέλος στο teenagerfamilygreece. Μου έγινε πρόταση και δέχτηκα. Είμαστε 10 μέλη και είμαστε από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας. Ερώτηση: Έχεις κάποιους fans και κάποιους haters; Απάντηση: Πάντα υπάρχουν και fans και haters, αλλά δίνω περισσότερη σημασία στους «παδούς», καθώς είναι περισσότεροι. Ερώτηση: Έχει τύχει να σε συναντήσουν στον δρόμο και να σε αναγνωρίσουν ως tiktoker; Απάντηση: Αρκετές φορές. Οι περισσότεροι ζητάνε φωτογραφίες, ακόμα και ένα βιντεάκι. Ερώτηση: Έχεις να μας αφηγηθείς κάποια ιστορία με κάποιον από τους fans σου; Απάντηση: Έχει τύχει να με ακολουθήσουν πολλές φορές στον δρόμο, ακόμα και να με περιμένουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο που πιστεύουν πως θα περάσω. Το πιο ακραίο, πιστεύω, ήταν όταν μια κοπέλα έτρεξε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλαίει. Ερώτηση: Τι είδος Tiktok σου αρέσει να κάνεις και να βλέπεις; Απάντηση: Λοιπόν, μου αρέσει να παρακολουθώ τα αγόρια της Αμερικής, που κάνουν cute βιντεάκια και διάφορα χορευτικά, αλλά δεν έχω θέμα, παρακολουθώ τα πάντα. Εμένα προσωπικά μου αρέσει να κάνω διάφορα σκετσάκια και χορευτικά. Ερώτηση: Πώς το βλέπεις να εξελίσσεται όλο αυτό στο μέλλον; Απάντηση: Θέλω να πιστεύω αρκετά καλά, καθώς έχω αρκετή όρεξη, αλλά πρέπει να υπάρχει συνεργασία και από τον κόσμο. Ευχαριστούμε πολύ, Εβελίνα! Καλή συνέχεια με πολλές επιτυχίες!

Τη συνέντευξη πήραν οι : Μπιτσώρη Βάσια (Β4) & Ζαρκαδούλας Κωνσταντίνος (Β3)

Εθελοντισμός Είναι δεδομένο πως ο εθελοντισμός στη σημερινή εποχή παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου. Πέρα από το γεγονός ότι αποκαλύπτει την «ανθρωπιά» και την συμπόνια για το πλησίον του, εξυπηρετεί την προσωπική βελτίωσή του, την πνευματική και ηθική του ανύψωση και προσφέρει το αίσθημα την συνεισφοράς στον συμπολίτη. Υπάρχουν πολλές μορφές εθελοντισμού. Μια από αυτές είναι η προσφορά αίματος. Οι αιμοδότες τον τελευταίο καιρό όλο και μειώνονται λόγω του πιεσμένου προγράμματος ενός ατόμου αλλά, αν εξετάσει κανείς το ζήτημα διαφορετικά, θα συνειδητοποιήσει τα προβλήματα και τους κινδύνους που καραδοκούν. Άνθρωποι με έλλειψη αίματος είναι ευαίσθητοι σε ασθένειες, καθώς δεν τους επιτρέπεται να βιώσουν τις «απολαύσεις» της ζωής. Αυτά τα προβλήματα που βιώνουν τα συμπληρώνει και το πρόβλημα της έλλειψης του εθελοντισμού. Μια άλλη μορφή του εθελοντισμού είναι η αναδάσωση. Άνθρωποι από όλες τις μεριές του κόσμου συγκεντρώνονται για να πετύχουν ένα συγκεκριμένο κοινό στόχο, την φύτευση δένδρων και φυτών! Κρίνεται αρκετά σημαντικό να καταλάβει κανείς τη σημασία του φυτικού βασιλείου στο πλανήτη. Πέρα από την πλούσια αισθητική ομορφιά που προσφέρουν, χαρίζουν, επίσης, στον άνθρωπο καθαρό και οξυγονωμένο αέρα. Χωρίς αυτά η ζωή στον πλανήτη θα γίνονταν αρκετά δύσκολη και οι συνθήκες αντίξοες. Είναι ανάγκη όλοι οι υγιείς άνθρωποι να συμμεριστούν τα προβλήματα, να καταλάβουν την σοβαρότητά τους και τακτικά να αρχίσουν να προσφέρουν το μέγιστο που μπορούν!

Μπεκούλης Παύλος (Β5)

20 ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ TRAP

Trap Music είναι ένα είδος μουσικής που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Χαρακτηρίζεται από επιθετικό στιχουργικό περιεχόμενο και έναν ήχο που ενσωματώνει πολυεπίπεδη σκληρή επένδυση και μελωδικές συνθέσεις, οι οποίες περιέχουν και ρυθμικές παγίδες. Το 2012 ένα νέο κίνημα ηλεκτρονικών μουσικών παραγωγών και DJs εμφανίστηκαν, οι οποίοι άρχισαν να ενσωματώνουν στοιχεία της Trap Music στις μουσικές τους παραγωγές. Από το 2013 έχει πολύ μεγάλη δημοτικότητα και αισθητό αντίκτυπο στην ηλεκτρονική χορευτική μουσική. Τα τελευταία χρόνια έχει ενσωματωθεί με την ηλεκτρονική χορευτική μουσική από καλλιτέχνες που έχουν κάνει ρεμίξ και έχουν δημιουργήσει τραγούδια τραπ. Ο όρος Trap (=παγίδα) αναφέρεται σε έναν τόπο (στέκι διακίνησης ναρκωτικών), όπου οι τοξικομανείς παγιδεύονταν λόγω του εθισμού τους και δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από εκεί. Τα Trap Houses δημιουργήθηκαν κυρίως σε περιοχές όπου υπήρχε μεγάλη εγκληματικότητα, ακραία φτώχια, κυρίως από τον έγχρωμο πληθυσμό της Αμερικής στα ghetto (Μπρονξ, Φιλαδέλφεια και Μπρούκλιν). Μέσα σε αυτούς τους χώρους παράλληλα με την διακίνηση ναρκωτικών παράγονταν και ένα παρακλάδι της Hip hop υποκουλτούρας, που ονομάστηκε Trap μουσική. Τέλος, η Trap μουσική ορίζεται από ένα δυσοίωνο και λιτό περιεχόμενο στίχων που ποικίλει ευρέως, ανάλογα με τον καλλιτέχνη. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης ότι η Trap είναι πλέον ένα από τα πιο διαδεδομένα είδη μουσικής, αφήνοντας πίσω της άλλα είδη τα οποία έχει ξεπεράσει. Χαρακτηριστικά θέματα των στίχων που ερμηνεύονται περιλαμβάνουν παρατηρήσεις για τις κακουχίες της ζωής, τη ζωή στο δρόμο, τη φτώχεια, τη βία και τις σκληρές εμπειρίες. Αναφορές στο δύσκολο παρελθόν και στις αλλαγές του παρόντος είναι επίσης θέματα, τα οποία ακούγονται συχνά στην Τrap μουσική. Κάποιοι απ τους καλλιτέχνες που έχουν ξεχωρίσει παγκοσμίως είναι οι : Migos , Travis Scott , Tekashi 6ix9ine, Juice Wrld, XXXTENTACION, Lil Nas X, Lil Skies και διάφοροι άλλοι...

Ευριπίδης Kατσάρης (Α2)

Το έργο των στοχαστών του λόγου στην ψυχοσύνθεση του ατόμου – Ενα Δοκίμιο Γράφει η Άννα Λυμπέρη – Μαθήτρια Γ’ Λυκείου

ε αφορμή τις συζητήσεις που κατά καιρούς γίνονται σχετικά με τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι στην πορεία και την εξέλιξη της κοινωνίας θα ήθελα να εκφράσω κάποιες απόψεις μου. Αναμφισβήτητα, η ζωή του ανθρώπου δεν προσδιορίζεται μόνο από τις υλικές ανάγκες, τη βιοτική μέριμνα και τη φυσική ένδεια, αλλά αποκτά ιδιαίτερο νόημα και σκοπό από την προσπάθεια ικανοποίησης των συναισθηματικών, ηθικών και πνευματικών αναγκών, που απορρέουν από τη συμβίωση με τους άλλους στην κοινωνία. Σαφέστατα, καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια του πνεύματος και στην ανέλιξη του πολιτισμού, γενικότερα, διαδραματίζουν οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι. Καταρχήν, ο πνευματικός ανθρωπος διακρίνεται από την πολύπλευρη μόρφωση, την πολυμάθεια, την ευρύτητα του πνεύματος. Είναι απαλλαγμένος από τη στείρα εξειδίκευση, αποκτώντας σφαιρική άποψη για τις καταστάσεις και τα φαινόμενα της κοινωνικής ζωής, γι’ αυτό και ο ρόλος του στην πνευματική ζωή ενός τόπου κρίνεται απαραίτητος. Με το έργο τους, τα δημιουργήματά τους, ωθούν τον άνθρωπο στην πνευματική του ολοκλήρωση, απομακρυνοντάς τον από πηγές παραπληροφόρησης, προπαγάνδας, προκαταλήψεων και ρατσιστικών τάσεων. Συγκεκριμένα, με την στάση τους επιδιώκουν να προβάλλουν την αλήθεια, την κριτική πλευρά των πραγμάτων, ώστε να διευρύνονται οι ορίζοντες των ανθρώπων. Η παρουσία τους στα ΜΜΕ κρίνεται, επίσης, αναγκαία, ώστε να μεταλαμπαδεύουν αποτελεσματικότερα τις γνώσεις τους στους δέκτες. Παράλληλα,οι διανοούμενοι οφείλουν να διασφαλίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα, να το υπερασπίζονται και να το προστατεύουν. Ως πρότυπα, χρέος τους είναι να σταθούν αρωγοί της προσπάθειας του ατόμου να υπερβεί τον ατομικισμό του και να στραφεί προς τη συνεργασία και τη συλλογικότητα. Τέλος, η ελευθερία του πνεύματός τους και η ψυχική τους ηρεμία ωθούν τον άνθρωπο στη μείωση της έξαρσης του θυμού και της εξαθλίωσης της αγριότητας και ταυτόχρονα σε δράσεις με απώτερο στόχο την ηθικοπνευματική ισορροπία. Οι συνεχείς αλλαγές, τόσο στο βιοτικό όσο και στον πολιτιστικό τομέα των σύγχρονων κοινωνιών, καθιστούν επιτακτική τη συμβολή των πνευματικών ανθρώπων. Η έλλειψη ανθρωπισμού, η αποξένωση των ανθρώπων, η καταπάτηση υψηλών αξιών, όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη καθώς και η ενίσχυση της αδικίας, του ψέμματος, της διαφθοράς δικαιολογούν απόλυτα την ανάγκη κινητοποίησης των πνευματικών ανθρώπων για εξάλειψη αυτών των φαινομένων. Ταυτόχρονα, αναζωπυρώνονται τα επεισόδια βίας και εγκληματικότητας, τα οποία χαρακτηρίζουν τη σημερινή κοινωνία και καθιστούν απαραίτητη την παρουσία των ανθρώπων του πνεύματος. Ωστόσο, παράλειψη θα ήταν να μην τονιστούν οι ανισότητες μεταξύ των κοινωνικά και οικονομικά υποδεέστερων έναντι των κοινωνικά και οικονομικά ισχυρών, η αναξιοκρατία αλλά και η άσκηση μονομέρειας των πολιτικών εκπροσώπων σε βάρος του λαού. Σίγουρα, η πορεία της κοινωνίας, όπως αυτή περιγράφεται, δε μπορεί παρά να ακολουθήσει πιστά το έργο των στοχαστών του πνεύματος. Εν κατακλείδι, ο πνευματικός άνθρωπος οφείλει να είναι πρωτοπόρος στην προσπάθεια ανύψωσης του βίου του ανθρώπου. Η ανεξάντλητη πνευματική του δύναμη πρέπει να αξιοποιείται από τον ίδιο σωστά, ώστε να αποτελεί το θεμέλιο για τη δόμηση της σύγχρονης κοινωνίας.

21 Ανακυκλώστε γιατί … χανόμαστε!

νακύκλωση είναι η διαδικασία με την οποία επαναχρησιμοποιούνται διάφορα υλικά ή οτιδήποτε αποτελεί αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και το οποίο στην μορφή που είναι δεν αποτελεί πλέον αγαθό για τον άνθρωπο. Στην διαδικασία αυτή, συνήθως, τα απορρίμματα μετατρέπονται σε πρώτες ύλες από τις οποίες παράγονται νέα προϊόντα. Ανακυκλώσιμα προϊόντα μπορεί να είναι το χαρτί, τα πλαστικά, το αλουμίνιο, το γυαλί, οι μπαταρίες, οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, αλλά και τα ρούχα και τα υποδήματα. Για την ιστορία να πούμε ότι η ανακύκλωση άρχισε ήδη από την εποχή του Χαλκού. Την τότε εποχή έλιωναν τα μεταλλικά αντικείμενά τους, έτσι ώστε αυτά να μπορούν να παράγουν νέα προϊόντα. Η κατάσταση άλλαξε με την αλματώδη πρόοδο της βιομηχανίας που έκανε την ανακύκλωση πιο δύσκολη. Το 1970 σε συνέδριο για την ανακύκλωση αποφάσισαν με λογότυπο να σηματοδοτούνται τα ανακυκλώσιμα προϊόντα. Το 2007 για την παραγωγή, την αποθήκευση, την ανακύκλωση και την μεταχείριση των σκουπιδιών υιοθετήθηκε κανόνας για την διευκόλυνση της ανακύκλωσης. Στις Η.Π.Α η βιομηχανία της ανακύκλωσης αντιπροσωπεύει 236 δισεκατομμύρια δολάρια, 1,1 εκατομμύρια μισθωτούς και 5.600 επιχειρήσεις. Η ανακύκλωση έχει μεγάλη σημασία για την ζωή μας, μειώνει τα απορρίμματα και την ρύπανση του περιβάλλοντος. Συσκευασίες οι οποίες είναι ανακυκλώσιμες πολτοποιούνται, για να μπορέσουν να ξαναχρησιμοποιηθούν και έτσι δεν ρυπαίνουμε το περιβάλλον. Όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι τα πλαστικά και τα γυάλινα μπουκάλια, που πετάμε κάτω ή σε θάλασσες, αργούν να αποσυντεθούν. Πιο κάτω μπορείτε να δείτε πίνακα με ενδεικτικούς χρόνους αποσύνθεσης απορριμμάτων. Γι’ αυτό καλό είναι να κάνουμε ανακύκλωση και να χωρίζουμε τα απορρίμματά μας σε κατηγορίες, ώστε να ανακυκλώνονται τα υλικά και να δημιουργούνται νέες πρώτες ύλες. Δυστυχώς, η Ελλάδα κατατάσσετε στις τελευταίες θέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς την ανακύκλωση. Πολύ χαμηλό ποσοστό ανάκτησης και ανακύκλωσης στο σύνολο των απορριμμάτων, μόλις 16% -ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η επίδοση αυτή φτάνει ακόμα και στο 70%- εμφανίζει η χώρα μας, η οποία συνεχίζει να χρησιμοποιεί ως κύρια μέθοδο διαχείρισης την τελική απόθεση στο έδαφος σε ποσοστό 80%. Ένας λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν για τους πολίτες και τις εταιρίες ενημέρωση αλλά και κίνητρα για να συμμετέχουν σε προγράμματα ανακύκλωσης. Θα πρέπει, λοιπόν, από μικρή ηλικία να διδασκόμαστε την αξία της ανακύκλωσης, τα πλεονεκτήματά της και τον τρόπο που αυτή γίνεται, έτσι ώστε να αλλάξει η νοοτροπία μας και να επωφεληθούμε από τα οφέλη της. Πηγή : el.wikipedia.org Σταμουλακάτος Γιάννης (Γ1 Πληροφορικής)

«Τ

Ένα ταξίδι … όνειρο! α ταξίδια στη ζωή μας είναι πολύ σημαντικά. Μας βοηθάνε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να γνωρίσουμε τη χώρα μας, αλλά και την κουλτούρα άλλων λαών και πολιτισμών», έλεγε η καθηγήτρια της Ερευνητικής εργασίας στο σχολείο κι εγώ ήδη «ταξίδευα»… «Μακάρι να μπορούσα να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο ζωής!», έλεγα στις φίλες μου στο διάλειμμα, «Ένα ταξίδι στην πόλη του φωτός, στο Παρίσι!». Η Παρασκευή και η Ειρήνη γέλασαν. «Πού θα βρεις τα χρήματα, Φωτεινή;», με ρώτησαν και με προσγείωσαν στην

πραγματικότητα. Πιστεύετε στα θαύματα; Όχι; Κι όμως, το μεσημέρι ήρθε μήνυμα στο κινητό μου ότι είχα κερδίσει σε ένα διαγωνισμό που έκανε ένα νεανικό περιοδικό. Το έπαθλο ήταν ένα ταξίδι μιας εβδομάδας για τρία άτομα στο Παρίσι! «Κορίτσια, ετοιμάστε βαλίτσες! Φύγαμε!» Οι μέρες μας εκεί ήταν ένα όνειρο! Από πού να ξεκινήσω; Ο Πύργος του Άιφελ, το ορόσημο της πόλης, ήταν πραγματικά εντυπωσιακός την ημέρα, αλλά ακόμη πιο φαντασμαγορικός όταν ήταν φωτισμένος τη νύχτα. Στο Μουσείο του Λούβρου χρειαστήκαμε μισή μέρα για να περιηγηθούμε μόνο σε ένα μικρό τμήμα του και να θαυμάσουμε, βέβαια, τη Νίκη της Σαμοθράκης και τη Μόνα Λίζα. Η Παναγία των Παρισίων, ένας από τους παλαιότερους καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης, δυστυχώς, είναι υπό κατασκευή λόγω της πρόσφατης πυρκαγιάς και δεν μπορέσαμε να τον επισκεφτούμε. Μας αποζημίωσε, όμως, η βραδινή κρουαζιέρα στον Σηκουάνα, το ποτάμι που διασχίζει το Παρίσι, με τα φώτα της πόλης να καθρεφτίζονται στα νερά του. Μουσεία, εκθεσιακοί χώροι, παλάτια, πολυτελή καταστήματα, μπιστρό με έξοχο φαγητό, είναι μόνο λίγα από τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί κανείς να απολαύσει στη ρομαντική πόλη του Φωτός. Το τελευταίο διήμερο το περάσαμε στην EURODISNEY και οι βόλτες, οι φωτογραφίες με τους ήρωες, τα πρωτότυπα παιχνίδια θα μας μείνουν αξέχαστα. «Φωτεινή, ξύπνα, ώρα για το σχολείο…». Τι δουλειά έχει το σχολείο στο Παρίσι; Ακόμα κι εδώ με κυνηγάει; Ωχ… καλά το καταλάβατε. Ήταν ένα όνειρο! Αυτό, όμως, το όνειρο που έζησα στον ύπνο μου είναι σίγουρο ότι μια μέρα θα το ζήσω πραγματικά, γιατί το θέλω τόσο μα τόσο πολύ!

Φλώτσιου Φωτεινή, Στρογγύλη Ειρήνη, Τσαμποδήμου Παρασκευή (Α5)

22 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Εξερευνώντας το χρόνο και τον τόπο Αντί Εισαγωγής…

ι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος «κυλάει» με τον ίδιο πάντα ρυθμό και μόνο προς μια κατεύθυνση - από το παρελθόν προς το μέλλον. Η κίνηση αυτή ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά ούτε και να αντιστραφεί. Με την λέξη χρόνος σχετίζεται και η ηλικία του ανθρώπου. Πολλοί έφηβοι, λοιπόν, νιώθουν πως θέλουν να μάθουν πράγματα για τον κόσμο, να τον εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τα μυστικά που κρύβει. Άλλοι, ωστόσο, ενδιαφέρονται να μάθουν όσα συνέβαιναν παλιότερα και αρχίζουν να εξερευνούν το παρελθόν του τόπου τους μέσα από διηγήσεις, ιστορικές αναφορές, κτήρια, προφορική και γραπτή παράδοση, τραγούδια και χορούς. Δύο απ’ αυτούς τους εφήβους, ο Πέτρος και η Αθηνά, είναι οι ήρωες της ιστορίας που άρχισε δειλά-δειλά να παίρνει σάρκα και οστά στη σκέψη μας. Δύο παιδιά γεμάτα πάθος για τη ζωή, με όρεξη να μάθουν πράγματα, με αγάπη για την ιστορία, γεμάτα όνειρα και φιλοδοξίες, ακολουθούν ένα μαγικό μονοπάτι. Η εξερεύνηση ενός αρχοντικού μπαίνει στα σχέδιά τους και η ανακάλυψη διαφόρων στοιχείων που σχετίζονται με αυτό τους κινητοποιεί να ψάξουν πρόσωπα και να «σκαλίσουν» προσωπικές ιστορίες έρωτα και πόλεμου. Εκείνη τη μέρα όλα θα άλλαζαν. Η πορεία δύο παιδιών θα άλλαζε ολότελα, επηρεάζοντας όχι μόνο την δική τους αλλά και την ιστορία ολόκληρης της πόλης. Είναι σαν αυτό που λέμε «βρέθηκαν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος». Για αυτά τα παιδιά, όμως, ήταν μια απλή μέρα, που θα πήγαιναν μια απλή βόλτα αλλά, τελικά, ποτέ τα πράγματα δεν είναι όσο απλά φαίνονται. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα μιας λογοτεχνικής δοκιμής, που αποτελεί την πρώτη μας απόπειρα, γι’ αυτό να είστε επιεικείς μαζί μας. Πηγή έμπνευσης για την απόπειρα αυτή αποτέλεσε το αρχοντικό Σωχωρίτη , για το οποίο θα θέλαμε να απευθύνουμε έκκληση προς όλους τους αρμόδιους, να μην επιτρέψουν να καταρρεύσει γιατί θα μπορούσε να γίνει ένα στολίδι για την πόλη μας. ___________________________ Ο Πέτρος ξύπνησε με μία περίεργη αίσθηση. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε μαύρα σύννεφα από τη μεριά του Παναιτωλικού. Ερχόταν καταιγίδα. Μπορούσες να αισθανθείς τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα. Μάλλον τα χθεσινά γεγονότα τον είχαν στοιχειώσει και ήταν ακόμη φορτισμένος. Το μυαλό του πήγε στην Αθηνά, την κολλητή του “till death do us part”, όπως έλεγαν πάντα και γελούσαν. Ήταν σίγουροι ότι δύσκολα θα χώριζαν, αφού ακόμα κι ο θάνατος θα φοβόταν να τα βάλει μαζί τους. Εξάλλου, ήταν μόλις 16. Τι δουλειά έχει ο θάνατος με δύο δεκαεξάρηδες; Πώς να ένιωθε εκείνη; Ήταν γεγονός πως με την Αθηνά μοιράζονταν το ίδιο «κουσούρι», βαριόνταν τα συνηθισμένα και αγαπούσαν τα απρόσμενα. Αυτό τους είχε οδηγήσει στη χτεσινή τους περιπέτεια, στην εξερεύνηση του παλιού αρχοντικού. Βλέπει παρατημένο στο κομοδίνο του το αγαπημένο του ημερολόγιο. Το ανοίγει στην τελευταία σελίδα, αυτή που έγραψε χτες αργά το βράδυ. Διαβάζει και ξαναζεί τα γεγονότα της χτεσινής επεισοδιακής μέρας…

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου, 10:00 μμ Μόλις μπήκαμε στο επόμενο δωμάτιο, ακόμα ταραγμένοι κι έτοιμοι να το βάλουμε στα πόδια ανά πάσα στιγμή, το είδα. Χριστέ μου, ήταν τόσο φωτεινό, ένα μικρό λαμπερό κομματάκι. Έσπαγε το σκοτάδι καθώς μια αχτίδα του ήλιου τολμούσε να χτυπάει στην χρυσή λαμπερή του όψη. Ήταν λες και το ξέχασε ο χρόνος,, άφθαρτο, ακόμα πανέμορφο. Το έδειξα στην Αθηνά. Χαρήκαμε πολύ που μετά από κάτι τόσο τρομακτικό βλέπαμε κάτι τόσο όμορφο.

Το μαζέψαμε από το πάτωμα, το σκουπίσαμε από τη σκόνη και καθώς το περιεργαζόμαστε και κάναμε σενάρια για την ιδιοκτήτριά του και το πώς βρέθηκε πεταμένο εκεί, ακούστηκε ένα κλικ και άνοιξε. Μέσα είχε ένα χαρτί. Τόσο δα μικρό καλά διπλωμένο, ώστε να χωράει ολόκληρο χωρίς να πιέζει την πορτούλα του μενταγιόν. Παρά τις αντιρρήσεις μου, η Αθηνά ήταν αποφασισμένη να το διαβάσει. Εξάλλου, δεν ξέραμε σε ποιον ανήκε. Άνοιξε βιαστικά το χαρτί και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είναι ένα γράμμα και μάλιστα ένα γράμμα … αγάπης.

«Αγαπημένη μου, Δεν έχω ιδέα πως έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ. Μάλλον δεν μας έχει μείνει και πολύς χρόνος. Ήταν ένα όνειρο όλο αυτό που ζήσαμε, ένα ταξίδι. Θα προτιμούσα να ήταν όνειρο και να μην ξυπνούσα ποτέ. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος άνθρωπος που το έχει βιώσει, αλλά ό,τι και να πιάσω το καταστρέφω. Ξεκινάω πάντα με καλή πρόθεση και καταφέρνει αυτός ο εγωισμός να με κυριεύσει. Εγωισμός … έχει καταστρέψει εκατομμύρια κόσμου. Έχει φθείρει τις ψυχές των ανθρώπων. Μαζί και τη δίκη μου. Θέλω να ξέρεις ότι σε αγάπησα πραγματικά . Στην αρχή νόμιζα ότι είναι ένας απλός ενθουσιασμός αλλά αργότερα έγινες ο άνθρωπός μου. Χανόμουν ώρες στη σκέψη ότι θα είμαστε για πάντα μαζί. Μακριά από αυτήν την κοινωνία την τόσο αυστηρή. Τι εποχή όμως και αυτή! Όχι, όχι, σε καμία περίπτωση δεν ρίχνω την ευθύνη ούτε στο γερμανικό στρατό αλλά ούτε και στη δίκη σας κουλτούρα. Κατηγορώ, όμως, τον εαυτό μου. Αν είχα μιλήσει τότε που έπρεπε, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Αν ήξερες πόσα θέλω να σου πω αλλά δεν έχω χρόνο. Αυτό, λοιπόν, είναι το αντίο; Νομίζω πως ναι. Μετά από όλα όσα έγιναν, δεν περιμένω να μου απαντήσεις. Θα το βάλεις κι αυτό σε εκείνο το καταραμένο μπαούλο όπως όλα τα άλλα. Αν μάθαινα που είναι αυτό το μπαούλο, … αχ, μόνο να μάθαινα . Δεν ξέρω αν όλα αυτά απαλύνουν τον πόνο σου, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να πω.

Δικός σου, ο στρατιώτης της καρδιάς σου (όπως με αποκαλούσες)» Σε ποια απευθυνόταν το γράμμα; Ποιος ήταν ο αποστολέας; Ποια εποχή γράφτηκε; Τι απέγινε εκείνος ο έρωτας; Κοιταχτήκαμε αμήχανα. Οι ερωτήσεις γεννούσαν κι άλλες ερωτήσεις,, ενώ οι απαντήσεις ήταν καλά κρυμμένες σε εκείνο το εγκαταλελειμμένο αρχοντικό κάτω από ατελείωτα στρώματα σκόνης και μας περίμεναν υπομονετικά τόσα χρόνια να τις ανακαλύψουμε……

Θεοδώρα Νικάκη & Παύλος Μπεκούλης (Β5 Υγείας)

23 Όσα φέρνει η ώρα… Γράφει η Αγγελική Παππά, Φιλόλογος 2ου ΕΠΑΛ

ολύ συχνά επικαλούμαστε ρητά, παροιμίες και κάθε είδους τσιτάτα για να τεκμηριώσουμε άποψη. Ίσως το κάνουμε μηχανικά, γιατί έτσι μας διδάξανε, και κάποιες φορές χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευση και τη σημασία τους. Μέχρι που η ίδια η ζωή έρχεται να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία και αξία αυτών των φράσεων. Είμαι κι εγώ μια από αυτούς που το «Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος» το έχω πει αρκετές φορές, κάθε φορά που ένιωθα απροετοίμαστη για κάτι απρόσμενο που συνέβαινε σε μένα ή τους γύρω μου. Ακόμα και στην πιο απροσδόκητη στιγμή, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Η τελευταία μου όμως περιπέτεια, ένα ατύχημα που με κράτησε για ένα χρονικό διάστημα ανήμπορη να κάνω όσα έκανα συνήθως, όσα αγαπούσα να κάνω, όσα ήθελα να κάνω, αλλά δεν είχα τις δυνάμεις να κάνω, με έκανε να το σκεφτώ περισσότερο. Να θελήσω να εμβαθύνω σε μια φράση χιλιοειπωμένη και να βρω από πού προήλθε. Έψαξα (γκούγκλαρα, όπως κάνουν τα περισσότερα παιδιά με το κινητό στο χέρι) και βρήκα πώς προέκυψε αυτή η παροιμιώδης φράση. Σας μεταφέρω τον αρχαιοελληνικό μύθο, όπως τον έχει καταγράψει στο διαδίκτυο ο κ. Γ. Ε. Αυγουστινάκης, συνταξιούχος δάσκαλος, και έχοντας προηγουμένως ελέγξει την αξιοπιστία των γραφόμενών του (ανθολογούνται στην «Σαμίων πολιτεία» του Αριστοτέλη): Μετά την Αργοναυτική εκστρατεία, όπου έλαβε μέρος, ο Αγκαίος, βασιλιάς της Σάμου, γιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Αστυπάλαιας, έδωσε μεγάλη ώθηση στην αμπελοκαλλιέργεια. Φύτεψε δικούς του αμπελώνες. Τους καλλιεργούσαν σκλάβοι, στους οποίους όμως η συμπεριφορά του ήταν άσχημη. Αγανακτισμένος ένας από τους σκλάβους τον καταράστηκε, κρυφά, να μην προφτάσει να πιει κρασί από τα αμπέλια εκείνα. Ο βασιλιάς άκουσε την κατάρα. Δεν αντέδρασε. Το κράτησε στο νου του. Τα αμπέλια μεγάλωσαν, κάρπισαν και οι σκλάβοι τρυγοπάτησαν και γέμισαν με μούστο τα βαρέλια. Όταν έγινε το κρασί και άνοιξαν τα βαρέλια, ο Αγκαίος θυμήθηκε την κατάρα του δούλου. Τον κάλεσε και του είπε: «Βλέπεις! Η κατάρα σου δεν έπιασε. Βάλε μου κρασί από το

Αν αγαπάς τον εαυτό σου Μπορείς να αγαπήσεις και τους άλλους Αν μπορείς να αγαπήσεις Μπορείς και να αγαπηθείς Όταν αγάπη υπάρξει Λουλούδια, πεταλούδες, καρπούς Γεμίζει η ζωή σου (Α.ΜΠΙ.) Αν τυχαία σε δω Στο παρκάκι το γνωστό Με τα μάτια θα σου πω Όσα νιώθω τόσο καιρό Αν εσύ ξανά με αρνηθείς Και όσα κρύβεις δεν τα πεις Την καρδιά μου θα ραγίσεις Και όσα ζήσαμε θα σβήσεις (Αλεξάνδρα Τσαούση)

βαρέλι να ευφράνει το λαρύγγι μου». Ο δούλος πειθαρχικά εκτέλεσε την εντολή, λέγοντας συγχρόνως: «πολλὰ μεταξὺ πέλει κύλικος καὶ χείλεος ἄκρου», που σημαίνει «Μεγάλη είναι, βασιλιά μου, η απόσταση του ποτηριού από την άκρη των χειλιών σου.» Τη στιγμή ακριβώς αυτή άλλος δούλος φτάνει λαχανιασμένος. «Βασιλιά μου, τεράστιο αγριογούρουνο καταστρέφει τον αμπελώνα!». Παρατά ο Αγκαίος το γεμάτο ποτήρι, αρπάζει το τόξο του και τρέχει προς τον αμπελώνα. Όμως το αγριογούρουνο τον πλήγωσε θανάσιμα. Έτσι δεν πρόλαβε να πιει το κρασί. Πολλοί μάλιστα έλεγαν ότι η θεά Άρτεμη, χολωμένη γιατί ο Αγκαίος δεν της πρόσφερε τις «απαρχές», τα πρώτα σταφύλια του αμπελιού, έστειλε το αγριογούρουνο να καταστρέψει το αμπέλι και να τιμωρήσει με θάνατο τον Αγκαίο! Έτσι φαίνεται να προήλθε αυτή η παροιμία, που σήμερα εμείς έχουμε το επιβίωμά της: «Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος». Είναι μια παροιμία για τα απροσδόκητα, τα ξαφνικά, όσα καλώς ή κακώς συμβαίνουν σε μια στιγμή, ανατρέποντας την «κανονικότητα» της ζωής μας. Ώρα είναι να σκεφτούμε και να εκτιμήσουμε όλα όσα έχουμε αυτή τη στιγμή – και δεν εννοώ τα υλικά αγαθά. Να χαιρόμαστε το κάθε λεπτό, την κάθε μέρα, χωρίς να θυσιάζουμε αξίες και ιδανικά, κυνηγώντας τα όνειρά μας.

Μη με αφήνεις Αν με αγαπάς Μη με διώχνεις μακριά σου Δεν είμαι εχθρός σου Αλλά το αφεντικό σου. Αν με αγαπάς Άσε με να σε φροντίσω Άσε με να σε οδηγήσω Αν δε μ’ αγαπάς Δεν έχει νόημα το αύριο Δεν έχει νόημα το μαύρο Αν με αγαπάς Θα σε αγαπώ κι εγώ Φίλοι πιστοί κι οι δυο Σκύλος εσύ άνθρωπος εγώ (Π.Γ.Μ.)

Αν είχα τον έλεγχο Αν μπορούσα να έχω τον έλεγχο του τι θα νιώσω, τι θα φάω, τι θα πιω και πόσο Αν μπορούσα να ελέγξω τις σκέψεις μου, τις αντιδράσεις μου, το σώμα μου, το περιβάλλον μου, τη γνώμη των άλλων για μένα, τότε ίσως να ήμουν πιο χαρούμενη Υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να βάζεις εσύ τους κανόνες της ζωής σου; Αν δεν μπορώ να ελέγξω τα πάντα, σίγουρα μπορώ να ελέγξω εμένα Το πώς φαίνομαι, την εικόνα που παρουσιάζω Υπάρχουν επιπτώσεις Είσαι μονίμως σε πόλεμο με το τι πραγματικά θες Και στο τέλος, άλλοι παράγοντες σε ελέγχουν Αλλά η τελειότητα πονάει. Θέλει κούραση, πίεση, πόνο (πείνα) Αν με ρώταγε κάποιος: θα δεχόσουν τη ζωή σου πίσω για μερικές ατέλειες; Φοβάμαι πως όχι. Και φοβάμαι γενικά. (Ν.Γ.)

Οι μαθητές της Γ΄Λυκείου μας αποχαιρετούν... Με αφορμή το ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ «Αν» Πότε νομίζεις ότι πεθαίνει κάποιος; Όταν τον πυροβόλησαν με ένα πιστόλι; Όχι Όταν τον έχει σκοτώσει μια ασθένεια; Όχι Ο άνθρωπος πεθαίνει ότΑΝ ξεχνιέται............. (Κατσιμάρδος) Μην υποθέτεις ότι τα όνειρα σου είναι μόνο μια φαντασία. Αν μπορείς να φανταστείς έναν κόσμο πίστεψε σε αυτόν και βούτηξε μέσα. Αν υπάρχει μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να πετύχεις κάτι, κυνήγα την. Ίσως πετύχεις, ίσως όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν πετύχεις κάτι τόσο σπάνιο, θα έχει μεγαλύτερη αξία από το να το χάσεις. Και πού ξέρεις; Ίσως το να ρισκάρεις δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο μπορεί να φαίνεται. (Βασίλης Θώδης) Αν δεν κάπνιζα, θα ήμουν πιο υγιής. (RK1) Αν διάβαζα, θα πετύχαινα στις Πανελλήνιες. (RK2) Αν κοιτάς το παρελθόν, κάνεις λιγότερα λάθη. (Ανδρέας Μπουλούμπασης) Αν είχα ποτέ τη δύναμη τον κόσμο να άλλαζα, θα ήταν όλα εύκολα και το κακό δε θα άφηνα να υπερισχύσει. Αν ο κόσμος ήταν διαφορετικός, αν η αγάπη ήταν ο σκοπός σε κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου, τότε σίγουρα θα είχαμε πετύχει το ακατόρθωτο: την Ανθρωπιά. (Άννα Λυμπέρη) Αν τα όνειρά μου ήταν φαγητά, θα έτρωγα μέχρι να σκάσω. Γιατί ποτέ δε χορταίνεις με αυτά. Είναι τόσο απολαυστικά, που θες συνέχεια κι άλλα. Ειδικότερα, όταν επιτέλους γίνονται πραγματικότητα. (Ιωάννα Τηγανίτα) Αν υπήρχε ειρήνη σε όλο τον κόσμο, κανείς δε θα πεινούσε, όλα τα παιδιά της γης θα ζούσαν μια φυσιολογική ζωή. Αν υπήρχε αγάπη σε όλο τον κόσμο, τότε κανείς δε θα ξεχώριζε. Αν δεν υπήρχε μίσος και κακία, όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι στον κόσμο αυτό. (Κωνσταντίνα Κ.) Αν ήμουν Δήμαρχος της πόλης, θα έκανα κάποιες αλλαγές … Αν μπορούσα, δε θα είχαμε οικονομική κρίση, όλοι θα είχαν δουλειά, θα υπήρχε κράτος, η αστυνομία θα ήταν πάντα εκεί να δώσει λύση και να σώσει… (Μαριλένα) Αν η ζωή μου ήταν αλλιώς, θα ήμουν άλλος άνθρωπος, με άλλη συμπεριφορά και άλλο χαρακτήρα (Κρίστοφερ) Αν μπορούσα να ήμουν αόρατη, θα άκουγα τι έλεγαν οι εχθροί μου και τι οι φίλοι μου. Επίσης, αν μπορούσα να γίνω πλούσια, θα έσωζα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και θα έφτιαχνα μια φάρμα να βάλω τα κακοποιημένα αδέσποτα ζωάκια. (Σοφ.) Αν γινόταν τον κόσμο να αλλάξω και μπορούσα να τους κάνω πιο ευτυχισμένους, αν μπορούσα να τους βγάλω από αυτή τη μίζερη ζωή, αν μπορούσα να τους μάθω την αγάπη, τότε ο κόσμος θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον. (Βαρβάρα Καραβίδα) Αν μπορούσα να σταματήσω το χρόνο και να μείνω σε αυτή την ηλικία, θα ήμουν πανευτυχής να έχω πάντα αυτή την ανεμελιά, δίχως έγνοιες και άγχη.

Αν μπορούσα να είχα ένα τρένο και να ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, να ανακάλυπτα νέους τόπους, να μάθαινα διαφορετικές κουλτούρες και να αγνάντευα τον ουρανό και τ’ άστρα. (Νίκη Σαμψώνα) Αν είσαι υπομονετικός, θα έχεις πολύ αγάπη και αν είσαι σπουδαίος, θα γίνεις μια καλή ανάμνηση. Αν υπάρχει αγάπη, υπομονή, ελευθερία, δικαιώματα, έχεις ελεύθερη έκφραση χωρίς να έχεις ένα βάρος μέσα σου. Ύστερα, αν δεν μάθεις από μόνος σου να τα κάνεις όλ’ αυτά, δεν θα μάθεις ποτέ πώς είναι να είσαι Άνθρωπος και να συνεργάζεσαι με άλλους. Άρα, όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνεις να ζεις. (Δέσποινα Ευθυμίου) Αν μπορούσα να ξεφύγω από τον εαυτό μου, θα το είχα κάνει. Αν είχα βρει τη δύναμη μέσα μου, θα είχα αλλάξει. Μα ακόμη και τότε θα ήμουν ευχαριστημένη; Κι αν δε χρειάζεται ν’ αλλάξω;

Αν είναι απλά ο φόβος που με κυριεύει; Αν έκανα το βήμα, θα ήταν μοιραίο; Ποιο είναι το σωστό; Δε θέλω να χάσω τον εαυτό μου. Αν ξυπνήσω από τον εφιάλτη, ποιος θα είναι εκεί να με καθησυχάσει; (Ιωάννα Χαρακίδα) Αν μπορείς να κοιτάξεις πραγματικά τον εαυτό σου χωρίς να κρύβεσαι από αυτόν, μόνο τότε θα τον αποδεχτείς και αν θες θα τον βελτιώσεις. Αλλιώς, θα μείνεις κρυμμένος στην κρυψώνα σου δείχνοντας μια ψευδαίσθηση σε σένα και στους γύρω σου. Αν μπορείς να νικήσεις τους φόβους σου, μπορείς να καταφέρεις κάθε στόχο σου. Και όταν καταφέρεις όλους αυτούς τους στόχους σου, θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος. Μη φοβηθείς, έγινες καλύτερος! (Δήμητρα Παπούτση) ΑΝ τη στιγμή που ζούμε οι ευκαιρίες μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι είναι μετρημένες στα δάχτυλα κ με δεσμεύσεις, για αρχή πρέπει να βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας είναι ο στόχος μας προς την επιτυχία για ένα καλύτερο κ πιο όμορφο κόσμο... ΑΝ μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας συμβεί κατά τη διάρκεια της μέρας σκεπτόμενοι με ηρεμία κ ψυχική γαλήνη. ΑΝ μπορούμε να μην σκεφτόμαστε εγωκεντρικά κ εγωιστικά, να καταργήσουμε από πάνω μας το ΕΓΏ απέναντι στο συνάνθρωπο μας γιατί ο ανώτερος άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του σε αντίθεση ο κατώτερος τους άλλους. Τότε όλα θα μπούνε με τη σειρά στη θέση τους και θα οδεύουμε προς το καλύτερο δυνατό αύριο. (Χρήστος Σταυρόπουλος) Αν μπορείς να μην είσαι ίδιος με κανέναν απ’ τους άλλους

Αν μπορείς να έχεις έναν δικό σου ξεχωριστό εαυτό Αν δε συναγωνίζεσαι κανέναν πέρα από «αυτό» Αν τ’ ακούσεις και «αυτό» Ίσως βγει και σε καλό… (Ε.Π.) Αν μετρήσω τα λάθη που έκανα, θα πω πως φταίω μόνο εγώ που δεν κράτησα κάτι για μένα. (Μια στιγμή πάνω σ’ ένα τραγούδι) (Η μικρή Λουλού) Αν εξασκηθώ αρκετά, θα γίνω πολύ καλή στην δουλειά μου. Αντιθέτως, αν δεν εξασκηθώ όπως πρέπει, θα τα βρω σκούρα! (Γατούλα) Αν δεν διαβάσω αρκετά, δεν θα περάσω στη σχολή που επιθυμώ. (Σταύρος Μαστρογιάννης) Αν θέλεις να είσαι σωστός, να μπεις στη θέση του άλλου. Αν θέλεις, μπορείς να βρεις τον εαυτό σου. Αν θέλεις να πραγματοποιηθεί το όνειρο, πρέπει να ρισκάρεις. Αν μάθεις να παλεύεις, θα γίνεις αυτό που θέλεις. Αν μάθεις να αγαπάς, θα έχεις μία πραγματική αγάπη. Αν συγχωρείς, θα σε συγχωρούν. (Ι.Κ.) Αν είσαι καλός με τον συνάνθρωπό σου, θα σου το ανταποδώσουν Αν κάποια άτομα έχουν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα για σένα Αν αδιαφορούσες για το τι λέει ο καθένας για τον διπλανό του ή ακόμα και για σένα Αν είσαι πιο κλειστός χαρακτήρας και δεν μπορούν να σε καταλάβουν… Αν ανοιγόσουν; Αν εμπιστευόσουν; Αν πετύχεις τους σκοπούς σου; Αν περάσεις στις ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ (Χ.Σ.) Αν στη ζωή τα βρούμε δύσκολα, να κοιτάξουμε και το καλό, γιατί στη ζωή υπάρχει ισορροπία. Αν υπάρξουν πολλά εμπόδια, πρέπει να τα προσπεράσουμε σκαλί σκαλί και να κοιτάμε το θετικό θέλοντας να κάνουμε κάτι στο οποίο φοβόμαστε πως θα αποτύχουμε. Δεν πρέπει να τα παρατάμε, αλλά να ρισκάρουμε και να κάνουμε όνειρα. Τέλος! (Γιώργος Κρανιάς) Αν στη ζωή σου πρέπει να θέτεις προτεραιότητες Πρέπει να γίνεις η προτεραιότητά σου Αν πιστεύεις πως δεν πρέπει να το μάθει κανείς Απλά μην το κάνεις Αν ποτέ σκέφτηκες να αυτοκτονήσεις και ζεις ακόμη Θέλω να ξέρεις πως είσαι πιο δυνατός από αυτόν που σε έφερε σε δύσκολη θέση (aggelo-o2-a)