In ons magazine laten we iedere uitgave een ouder aan het woord. Hoe is de gezinssituatie en hoe is de kinderopvang ingericht? Hoe gaat dat in de praktijk en hoe bevalt dat?
Ouder aan het woord Renée Keeris
Renée (29 jaar) woont samen met Jaap en samen zijn zij de ouders van Roos (2 jaar). Roos gaat naar kinderdagverblijf De Paraplu in brede school ’t Busseltje (Eersel). Renée vertelt: ”Na de geboorte van Roos ben ik 24 uur blijven werken. Het was dus al voor Roos’ geboorte bekend dat we opvang nodig zouden hebben. Voor ons was het direct duidelijk dat we voor professionele opvang wilden gaan. We vinden het belangrijk en leuk voor Roos dat ze in contact komt met andere kinde ren. Daarnaast weet je van een kinder dagverblijf dat er voldoende variatie is in speelgoed en activiteiten. Een praktisch, maar belangrijk voordeel is dat ze er altijd terecht kan. Als er een pedagogisch medewerker ziek is, wordt er natuurlijk vervanging geregeld. Bij opvang door familie of een gastouder levert dat toch meer stress op, lijkt me. Bovendien wer ken er op een kinderdagverblijf meerdere medewerkers, die ieder op hun eigen manier met de kinderen omgaan. Met één gastouder moet je altijd maar afwachten of het klikt. Roos gaat vijf dagdelen per week naar De Paraplu. Op maandag, dinsdag en woensdagochtend. Op woensdagmid dag zorgt Jaap voor Roos en ik doe dat op donderdag en vrijdag. Jaap is bij ons degene die Roos altijd wegbrengt, dat komt met de werktijden beter uit. Op maandag en dinsdag ga ik haar halen, op woensdag doet Jaap dat. Prima verdeeld
6
Amber: “Ik
heb het zweet.”
dus. Heel soms haalt een van de oma’s haar op. Dat geeft ons wat meer ruimte op het werk en Roos vindt dat leuk. De oma’s zelf ook trouwens! Roos gaat heel graag naar het kinder dagverblijf. Vooral nu De Paraplu onlangs verhuisd is naar brede school ’t Busseltje. Ze vindt de ‘grote’ kinderen heel interes sant. Vanuit hun speelpleintje heeft ze daar zicht op. Hun eigen speelpleintje is helaas nog niet helemaal ingericht, maar ik heb begrepen dat daar binnenkort verandering in komt. Roos had altijd een vast vriendinnetje, Katja. Helaas voor Roos is Katja pas vier jaar geworden en dus naar de basisschool gegaan. Maar er zijn nog genoeg andere kindjes waar ze graag mee speelt. We merken gewoon aan Roos dat ze het er goed naar haar zin
Aan Stan wordt gevraagd of hij liever een broertje of een zusje wil.
heeft. En dat vind ik, heel cliché, eigenlijk ook het belangrijkst. Als zij het daar leuk heeft, ben ik zelf ook tevreden. De mede werkers zijn altijd spontaan en begaan; Roos krijgt er voldoende aandacht en ze is erg op haar gemak. Verder vind ik de flexibiliteit heel prettig en ik vind het een groot pluspunt dat ze zo vaak met de kinderen naar buiten gaan. En niet te vergeten, ik zie het kinderdagverblijf als voorbereiding op de basisschool. Spelenderwijs leert ze er al best veel en dat maakt de overgang naar groep 1 straks toch iets gemakkelijker. Tegen de leidsters van Roos wil ik graag nog zeggen: Ga vooral zo door! Jullie zijn enthousiast, betrokken en lief voor Roos. Wij laten haar met een gerust gevoel bij jullie achter. Hopelijk blijft dat zo!”
> Stan: “Niks,
ik wil Lego!”