Το μουσείο και η σύγχρονη τέχνη μέσα από τον καθρέπτη του κινηματογράφου
γράφει η Δρ Βασιλική Παπαγεωργίου Εθνολόγος- Κοινωνική Ανθρωπολόγος Σε μια ευχάριστη συνάντηση των δύο μέσων, ο κινηματογράφος έχει πολλά να πει για το μουσείο, στο Τετράγωνο του 2017 (The Square), που αφού βραβεύτηκε στις Κάννες με το Χρυσό Φοίνικα, ανακοινώθηκε ως υποψήφια για τα φετινά 90α Όσκαρ στην κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας. [1] Στο Τετράγωνο, το – μάλλον μεταμοντέρνο – μουσείο του σήμερα, μέσα από το πρόσωπο τού πρωταγωνιστή του, αποτελεί πυρήνα τού έργου. Ο κεντρικός ήρωας, επιμελητής ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης στη Στοκχόλμη, ετοιμάζει το νέο και φιλόδοξο έργο, που θα φιλοξενήσει στους χώρους του, την εγκατάσταση- project “το Τετράγωνο”. Ο κινηματογραφικός φακός “κοιτάζει” σαν αναστοχαστικός καθρέπτης τις διάφορες θεματικές που ξετυλίγονται γύρω από την πρόκληση, την αμφισβήτηση, τις πολιτικές και τα όρια του κόσμου τής σύγχρονης τέχνης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η ίδια η ζωή στο σύγχρονο δυτικό κόσμο παρουσιάζεται με τη μεταμοντέρνα ματιά της θραυσματικής εμπειρίας