วรรณสาร "พลังแห่งภาษาในยุคดิจิทัล"

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕

บอกกล่าวเล่าเรื่อง

บรรณาธิการ

สวั ส ดี ผู้ อ่ า นทุ ก ท่ า นที่ ส นั บ สนุ น วารสาร “วรรณสาร” มาอย่ า งต่ อ เนื่ อ ง วรรณสารฉบั บ นี้ มุ่งนําเสนอในประเด็น “พลังแห่งภาษาในยุคดิจิทัล” เพื่อให้สอดรับกับการเปลี่ยนแปลงในโลกยุคดิจิทัล โดยยังคงนําเสนอผลงานเขียนของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทยทีห่ ลากหลายเช่นเดิม วรรณสารฉบั บ นี้ มี ก ารปรั บ เปลี่ ย นเพื่ อ ความสะดวก และทั น ต่ อ การเผยแพร่ เ นื่ อ งในงาน ภาษาไทยรํ าลึ ก ของคณะมนุ ษยศาสตร์และสั งคมศาสตร์ ดังนั้นวรรณสารฉบับนี้จึงเป็นฉบับพิเศษ ฉบับที่ ๖๐ ประจําเดือนมิถุนายน – กรกฎาคม ๒๕๖๒ เนื้อหาสาระของวรรณสารฉบับนี้ ประกอบด้วย คอลัมน์สืบเนื่องจากปก บทความสัมภาษณ์พิเศษ เสริมสร้างประสบการณ์กับโครงการดี ๆ ปลูกกล้านักวิจัย กด Like วรรณกรรม มุมคําร้องมองอย่างนักวิจารณ์ ไขภาษากับไทยศิลปศาสตร์ ชวนชิมชวนเที่ยว เจ้าบทเจ้ากลอน เกร็ดความรู้ บันทึกภาพในความทรงจํา และข่าวสารประชาสัมพันธ์ เป็นการนําเสนอข้อมูลสาระ ความบันเทิงแก่ผู้อ่านที่สนใจ และหวังว่าจะนําไปปรับใช้ หรือเติมเต็มให้เกิดประโยชน์ต่อไป สุดท้ายนี้กองบรรณาธิการขอขอบคุณสมาชิกผู้จัดทําวรรณสาร ที่ปรึกษาวรรณสาร รวมทั้งผู้อ่าน ทุกท่าน ที่ให้การสนับสนุนเป็นอย่างดีเสมอมา แล้วพบกันใหม่ฉบับหน้านะคะ ที่ปรึกษา ผศ.ดร.รุ่งรัตน์ ทองสกุล ดร.วรพงศ์ ไชยฤกษ์ อ.สุริยา ทองคา อ.ปรีดา สุวรรณจันทร์ อ.จุฬารัตน์ เสงี่ยม อ.พัชราภรณ์ คชินทร์

บรรณาธิการ

จัดพิมพ์

นางสาวทิพวรรณ ทองคา

นางสาวธีราพร วายุภักดิ์ นางสาวธัญรดา พิเคราะห์ นางสาวปภัศรา คีรีพันธุ์

กองบรรณาธิการ นางสาวนุจรี เริงสมุทร นางสาวนูรฏ์ฮัยฟาร์ คอลออาแซ

พิสจู น์อกั ษร

ศิลปกรรมปก นางสาววนุช อินทวงษ์

นางสาววรรณธิดา สามสี นางสาวดวงธิดา นาชุมเห็ด นายสราวุธ เส็นสามารถ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖

สารบัญ วรรณสารฉบับที่ ๖๐ ฉบับวันภาษาไทยแห่งชาติ เดือนมิถุนายน – กรกฎาคม ๒๕๖๒

................................................................................................................................... เรือ่ ง

หน้า สืบเนื่องจากปก รําลึกบาทบพิตรอดิศร เล่นกับภาษา สร้างสีสันเพื่อการโฆษณา “คําทับศัพท์” เจ้าปัญหา

๑ ๒ ๕

บทความสัมภาษณ์พิเศษ พลังแห่งภาษา สาขาวิชาภาษาไทย (ศศ.บ.) เส้นทางอาชีพที่หลากหลาย

๘ ๑๒

เสริมสร้างประสบการณ์กับโครงการดี ๆ เยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น แปูนเหย้า

๑๗ ๒๐

ปลูกกล้านักวิจัย กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี

๒๒

ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ - ๒๕๖๑ ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๓

๗

สารบัญ (ต่อ) เรื่อง

หน้า กด Like วรรณกรรม จุดยืนที่สําคัญ โกง บท (แต่ละ) คน บท (ตัว) ละคร

๔๓ ๔๘ ๕๕

มุมคาร้องมองอย่างนักวิจารณ์ เพลินเพลงในดวงใจ

๕๙

ไขภาษากับไทยศิลปศาสตร์ สถาปนาฐานันดรศักดิ์ ๑๐ พระองค์ ภาษาไทยใครทํา

๖๕ ๖๙

ชวนชิมชวนเที่ยว PKRU so cool pic ๑๐ สถานที่ถ่ายรูปสุด Chic

๗๑

ในมหาวิทยาลัย “๕ เมนูเด็ด ๘ เหลี่ยม PKRU” Coffee Break เจ้าบทเจ้ากลอน นิราศเพชรอันดามัน ปุาดงพงไพร บัวเฉา เอกาอาจารย์ ได้หมด คะ หรือ ค่ะ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๗ ๗๙

๘๑ ๘๖ ๘๖ ๘๗ ๘๗

๘

สารบัญ (ต่อ) เรื่อง

หน้า เกร็ดความรู้ “สะเดา สยบโรค” เทคนิคการดูแลผิวให้กระจ่างใสกับ ๕ เคล็ด เกร็ดไม่ลับ

๘๘ ๙๑

บันทึกภาพในความทรงจา เสริมสร้างคุณธรรมนักศึกษา เตรียมความพร้อมนักศึกษาใหม่ ทศศ.

๙๒ ๙๔

ข่าวสารประชาสัมพันธ์

๙๖

ผู้เรียบเรียง

๙๗

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙

ราลึกบาทบพิตรอดิศร / เล่นกับภาษา สร้างสีสันเพื่อการโฆษณา / “คาทับศัพท์” เจ้าปัญหา

สืบเนื่องจากปก

ราลึกบาทบพิตรอดิศร สรวมชีพราลึกพระนวราช

บรมนาถนวมินทร์

น้อมนึกพระคุณพระภูบดินทร์

บุพราชกษัตรา

ทรงศาสตร์และศิลป์อนันต์อเนก

ดุจเฉกสุเมธา

ด้วยเดชะคุณพระกรุณา

พระเมตตา ธ เกื้อกูล

ทรงมีพระราชดาริให้

ทานุไว้มใิ ห้สูญ

ภาษาประเทศจรัสจารูญ

กาเนิดวัน ภาษาไทย

พระจรเสด็จเสวยสวรรค์

ประคุณนั้น สถิตใจ

ขอน้อมราลึกมหาราชไท้

ธ สถิต ณ จิตนิรันดร์ สุริยา ทองคา ผู้ประพันธ์

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑

เล่นกับภาษา สร้างสีสนั เพื่อการโฆษณา ธนพจน์ กะเตื้องงาน

ปัจจุบันเป็นยุคทีธ่ ุรกิจต่าง ๆ เติบโตอย่างรวดเร็ว มีเกิดขึ้น และหายไป ด้วยเหตุของการแข่งขัน ที่สูงขึ้น การโฆษณาจึงเป็นช่องทางหนึ่งที่ช่วยสนับสนุนให้ธุรกิจนั้น ๆ ยังคงดํารงอยู่ การโฆษณาปรากฏให้ เ ห็ น หลากหลายช่ อ งทาง เช่ น เฟซบุ๊ ก ยู ทู บ เว็ บ ไซต์ โทรทั ศ น์ หนังสือพิมพ์ ปูายโฆษณา เป็นต้น การออกแบบการโฆษณาที่น่าสนใจเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ ช่วยสร้างความสนใจได้มากขึ้น รวมทั้งช่วย กระตุ้นความต้องการของผู้บริโภค ดังนั้นการออกแบบปูายโฆษณาให้น่าสนใจไม่ว่าจะเป็นด้านกราฟิก สีสัน หรือการใช้ภาษาจึงเป็นสิ่งที่ผู้ประกอบการให้ความสําคัญ การใช้ภาษาบนปูายโฆษณาในปัจจุ บันมีหลากหลายวิธีที่ผู้ประกอบการเลือกใช้เพื่อดึงดูด และ กระตุ้นความต้องการของผู้บริโภค เช่น การใช้ภาษาให้น่าสนใจ เป็นต้น ลักษณะของการใช้ ภาษาให้น่าสนใจมีหลายวิธี เช่น การใช้คําซ้ําเพื่อเล่นคํา การใช้คําสัมผัส คล้องจอง การใช้คําทับศัพท์ภาษาอังกฤษ เป็นต้น ๑. การใช้คาซ้าเพื่อเล่นคา เป็นลักษณะของการใช้คําเพื่อเน้นให้เห็นคุณภาพของสินค้า และ บริการ โดยการใช้คําซ้ําเพื่อเล่นคําเพื่อให้ผู้อ่านจดจําได้ง่าย รวมทั้งเข้าใจคุณสมบัติ หรือลักษณะพิเศษ ของสินค้าได้ชัดเจนขึ้น ดังเช่นการซ้ําคําเพื่อเล่นคําคําว่า ลด “ต้นลด ดอกลด” จากโฆษณาต่อไปนี้

สินเชื่อทะเบียนรถ ต้นลด ดอกลด โปะได้ ปลดหนี้เร็ว ๒. การใช้คาสัมผัสคล้องจอง คําคล้องจองเป็นคําที่สามารถจดจําได้ง่ายทําให้ผู้อ่านโฆษณา อ่านแล้วไม่ติดขัด จึงช่วยในการแนะนําสินค้า และบริการได้เป็นอย่างดี เช่น วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒

สมหวังเงินสั่งได้ กูไ้ ว ไว้ใจราคาเรา ๓. การใช้คาทับศัพท์ภาษาอังกฤษ การใช้คําในลักษณะนี้ส่วนมากพบทั้งที่เป็นชื่อยี่ห้อสินค้า และบริการ รวมไปถึงคุณสมบัติของสินค้า และบริการโดยคําทับศัพท์ที่โฆษณาส่วนใหญ่เป็นคําที่คนทั่วไป รู้ความหมาย และเข้าใจความหมายได้ไม่ยาก เช่น

Index livingmall ลดเคลียร์สต๊อกหมดแล้วหมดเลย ๔. การใช้คาที่เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด เป็นข้อความโฆษณาที่ใช้ภาษาอังกฤษทั้งหมดในการ สื่อสารแก่ผู้อ่าน ซึ่งกลุ่มเปูาหมายของสินค้า และบริการส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ หรือ กลุ่มลูกค้าที่มี รายได้สูงเป็นหลัก เช่น

Smart hotel smart reward วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓

ตัวอย่างกลวิธีการใช้ภาษาโฆษณาข้างต้นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ของการนําเสนอสินค้า และบริการ ให้เป็นที่สนใจของผู้บริโภค แม้บางครั้งภาษาที่ใช้อาจไม่ถูกต้องตามหลักภาษา แต่หากพิจารณาถึงเจตนา ของการโฆษณาจะพบว่าเพื่อมุ่งเน้นยอดขายซึ่งนําไปสู่รายได้ในเชิงธุรกิจเป็นสําคัญ ผู้ใช้ภาษาจึงต้องใช้ ดุล ยพินิ จ ในการรั บสาร เพื่อไม่ให้ ภาษาเพื่อ การโฆษณาเป็นแบบอย่างของการใช้ภ าษาที่ผิ ดไปจาก ระเบียบแบบแผนมากเกินไป อ้างอิง สรศักดิ์ เชี่ยวชาญ. (๒๕๕๘). การวิเคราะห์ลักษณะภาษาโฆษณาจากหนังสือพิมพ์เพื่อสร้างแบบฝึกหัด เสริมทักษะวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. สุทธิปริทัศน์, ๒๙(๙๐), ๑๙๙ - ๒๑๗.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔

“คาทับศัพท์” เจ้าปัญหา ทิพวรรณ ทองคํา

คําทับศัพท์ เป็นการรับคําภาษาอื่นมาใช้โดยตรง โดยถ่ายทอดเสียงจากภาษาต่างประเทศมาเป็น ภาษาไทยให้ใกล้เคียงกับภาษาเดิม และเป็นไปได้ตามการออกเสียงภาษาไทย ประเทศไทยแม้จะมีภาษาเป็นของตนเอง แต่จําเป็นต้องมีการหยิบยืมคําภาษาต่างประเทศเข้า มาใช้ โดยเฉพาะการหยิบยืมภาษาบาลี สันสกฤต เขมร มาใช้จนคนส่วนใหญ่เข้าใจว่าคําเหล่านั้นเป็น ภาษาไทย ด้วยความคุ้นเคย และใช้กันมาอย่างยาวนานจนแทบกลืนกลายไปกับภาษาไทย สาเหตุที่คนไทยนิย มนํา คําทั บศัพท์มาใช้ เกิดจากการติดต่อสั มพันธ์ กัน ระหว่างประเทศ การศึกษาต่างประเทศ รวมทั้งการศึกษาในประเทศโดยใช้ตําราต่างประเทศ อีกทั้งความเจริญก้าวหน้า ทางเทคโนโลยี และการคิดค้นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ๆ ทําให้มีการสร้างคําใหม่ขึ้นเพื่อใช้เรียกสิ่งเหล่านั้น คําทับศัพท์จํานวนมากที่ไทยหยิบยืมมาใช้ดูเหมือนว่า คําทับศัพท์ภาษาอังกฤษจะสร้างปัญหา ให้ แ ก่ ผู้ ใ ช้ ม ากที่ สุ ด ด้ ว ยระบบระเบี ย บของการเขี ย นคํ า ทั บ ศั พ ท์ ยั ง ไม่ นิ่ ง นั ก โดยเฉพาะการใช้ รู ป วรรณยุกต์ อย่างไรก็ตามเมื่อยึดหลักการเขียนคําทับศัพท์ภาษาอังกฤษตามที่ราชบัณฑิตยสถานกําหนดไว้ พบว่า มีการเขียนคําดังกล่าวผิดอยู่มาก ดังตัวอย่างคําผิดที่ปรากฏในปูายร้านค้าดังต่อไปนี้

สนุ๊กเกอร์ สนุกเกอร์

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕

โน้ตบุ๊ค โน้ตบุ๊ก

สติ๊กเกอร์

สปอรต์

สติกเกอร์

สปอร์ต

อลูมิเนียม อะลูมิเนียม

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖

บิวตี้ บิวตี

ซีฟู๊ด ซีฟู้ด

การใช้คําทับศัพท์ในสื่อหรือในข้อเขียนต่าง ๆ แม้เป็นเรื่องยาก เพราะหลักเกณฑ์การเขียนยังไม่ เป็นระบบเดียวกันนัก ผู้เขียนจึงจําเป็นต้องพิจารณา และใส่ใจการเขียนเป็นกรณีพิเศษเพื่อให้การเขียน สะกดคําเป็นไปด้วยความถูกต้อง แสดงออกถึงความประณีตของการใช้ภาษาที่ช่วยสร้างความน่าเชื่อถือ ให้เกิดขึ้นแก่ผู้เขียนเอง อ้างอิง ราชบัณฑิตยสถาน. (๒๕๓๕). หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษอังกฤษ. www.royin.go.th เข้าถึงเมื่อ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๙ รุ่งรัตน์ ทองสกุล. (๒๕๖๒). การทับศัพท์ภาษาอังกฤษที่ปรากฏในนิตยสาร Vogue Thailand. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, ๑๔(๑), ๕๔ – ๖๖.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗

พลังแห่งภาษา / สาขาวิชาภาษาไทย (ศศ.บ.) เส้นทางอาชีพที่หลากหลาย

บทความสัมภาษณ์พิเศษ

วรรณธิดา สามสี

พลังแห่งภาษา

จุมพล ทองตัน “โก้ไข่” อาจารย์พิเศษภาควิชาสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

นั ภาษาไทยเป็นภาษาที่ปรากฏการใช้มาตั้งแต่สมัยสุโขทัยจวบจนถึงปัจจุบัน มีภาษาที่เกิดขึ้นใหม่ ก และมีภาษาที่หายไป ในส่วนของภาษาที่เกิดขึ้นใหม่พบว่า มีการใช้อย่างแพร่หลายจนกลายเป็นภาษาที่ ร้ คนส่วนใหญ่นิยมใช้ ทําให้ลักษณะการใช้ภาษาเริ่มเลือนหายจากความเป็นไทยที่มีมาแต่ดั้งเดิม การใช้ อ ภาษาอย่างประณีตจนกลายเป็นความงามทางภาษาเริ่มลดน้อยลง ด้วยความเร่งรีบ ฉาบฉวย จนขาด ง กลิ่นอายทางภาษาที่สื่อถึงวัฒนธรรมไทย บุคคลสําคัญที่มีบทบาทในการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องนอกจากพ่อแม่ ครู อาจารย์แล้ว ยังมี นั ศิลปิน ดารา นักร้อง บุคคลต้นแบบที่เยาวชนชื่นชอบที่สามารถชี้นํา และเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เยาวชน ก ได้ วรรณสารฉบับนี้จึงมีบทสัมภาษณ์นักร้องชื่อดัง “โก้ไข่” คุณจุมพล ทองตัน ศิลปินผู้เคยได้รับรางวัล แ ผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นว่ามีความรู้สึกอย่างไรกับการใช้ภาษาในสังคมปัจจุบัน ส ด ง วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘

คิดอย่างไรกับคาว่า ภาษาในยุคดิจิทัล ตื่นเต้นกับมันนะ โก้คิดว่าดีใจที่มันพัฒนาการไปอย่างไม่หยุดยั้ง เราต้องดีใจกับมัน เพราะว่า ภาษามั น เป็ น วั ฒ นธรรมอย่ า งหนึ่ ง วั ฒ นธรรมแปลว่ า อะไร วั ฒ นะ แปลว่ า พั ฒ นา ธรรม แปลว่ า ธรรมชาติ อะไรก็ตามที่มันพัฒนาไปตามธรรมชาติ เราก็ควรจะยินดีกับมัน มันเป็นเรื่องของวัฒนธรรม ทุกวันนี้ที่ภาษามันเป็นอยู่ จากเดิมภาษาพูดเป็นภาษาอย่างเดียว มาสู่ภาษาเขียน มาสู่ภาษาพิมพ์ หรือ ก่อนหน้านั้นอาจจะเป็นภาษามือก็ได้ หรือภาษากาย ภาษาใจอีกมากมาย เพราะฉะนั้นภาษาที่มันพัฒนา มาถึงยุคนี้ ยุคดิจิทัล พิมพ์คําต่าง ๆ บางครั้งขาดเกินบ้าง เกิดเป็นคําใหม่ แล้วเราก็นํามาใช้กัน โก้ คิดว่า มันเป็นการพัฒนาการอย่างหนึ่งที่น่าสนใจ

สาเหตุหลักที่ทาให้ภาษาเปลี่ยนแปลงไปคืออะไร อย่างที่บอกว่าภาษาเป็นเรื่องของการพัฒนาไปตามธรรมชาติ เพราะฉะนั้นวิถีชีวิตของมนุษย์เรา ไลฟ์ส ไตล์ ป ระจํ าวันที่มันเกิดขึ้น มันเป็ นตัว แปรสําคัญเหมือนกัน แล้ว ก็ประกอบกับการพัฒ นาของ เทคโนโลยีที่มันก้าวหน้าไป ก็ทําให้ภาษามันเปลี่ยนแปลง เราอย่าลืมว่าภาษาคือการสื่อสารอย่างหนึ่ง มนุษย์เดิมก็อาจจะนั่งคุยกันอยู่สองคน พอมีสมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้นก็ต้องคุยกันหลายคน มีเพื่ อน บ้านก็ต้องคุยกับเพื่อนบ้าน พอสังคมมันเปลี่ยนแปลงไป มันก็ปรับเปลี่ยนไปตามไลฟ์สไตล์ แล้วก็โลกของ ดิจิทัล โก้ว่านี้คือสาเหตุหลักที่ทําให้ภาษามันปรับเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ยึดติดหรือตายตัว พอเปิด โลกกว้างมากขึ้นภาษามันก็เข้ามาหลากหลาย แม้แต่ภูเก็ตเราเองในยุคแรก ๆ ที่มีฝรั่งเข้ามาทํางาน และ ได้รับอิทธิพลภาษาต่างชาติ พอมายุคนี้โลกมันเชื่อมได้หมด เพราะฉะนั้นภาษาต่าง ๆ ที่หลั่งไหลมาจาก นานาชาติ มันนําเอาวัฒนธรรมของนานาชาติเข้ามาด้วย ก็มีการประยุกต์ใช้ เพราะฉะนั้นสองสามเรื่องนี้ ก็สําคัญ ทั้งวิถีชีวิต ทั้งเทคโนโลยีที่พัฒนาไปเกิดการผสมผสานสิ่งใหม่ ๆ ของภาษา

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙

ภาษาในอดีตกับปัจจุบันมีความความแตกต่างอย่างไร ชัดมากเลย อย่างที่บอกว่าสังคมในสมัยก่อนมันเป็นสังคมของเมืองเล็ก ๆ สังคมของคนกลุ่มเล็ก สื่อสารกันไม่กี่คําก็รู้เรื่องแล้ว แต่ตอนนี้พอโลกมันเปลี่ยนแปลงไป มันพัฒนาไปเร็วมาก ก็ทําให้วิธีการ สื่อสารเปลี่ยนไป สังคมเป็นตัวสําคัญเลย ภาษาท้องถิ่นเดิม ๆ ของบ้านเราก็จะมีเรื่องในครอบครัวเยอะ แล้วก็มีภาษาเฉพาะเยอะ ภาษาในยุคเดิมก็จะพูดกันในสังคมเล็ก ๆ ภาษาในยุคใหม่มันก็ต้องสื่อสารกับ คนทั้งโลกได้ แล้วถ้าเราพูดกว้างไปถึงเรื่องของการดํารงชีวิต การหากิน โลกปัจจุบันก็จะบอกว่า ใครก็ ตามที่สื่อสารได้หลายภาษาก็จะได้เปรียบ คนรุ่นใหม่ก็จะต้องสนใจภาษาที่เชื่อมโลกได้ ความแตกต่าง ของภาษาจึงชัดมาก ถ้าเทียบกับสมัยก่อนที่พูดกันแค่สังคมเล็ก ๆ

ข้อดีและข้อเสียของภาษาที่เกิดใหม่มีอะไรบ้าง ด้านดีก็จะทําให้เรารู้จักวัฒนธรรมของนานาชาติด้วยภาษา บางครั้งแค่ ไม่กี่คํา เพราะในภาษา มันซ่อนวิถีชีวิต ซ่อนประวัติศาสตร์ เรื่องราวมากมาย ส่วนข้อเสีย ต้องระวังว่าในตัวของภาษาถิ่นหรื อ ภาษาดั้งเดิมมันมีวัฒนธรรมซ่อนอยู่ บางทีการพูดกันในครอบครัวเราใช้ภาษาถิ่นน้อยลง อัตลักษณ์ หรือ ความเป็นตัวตนอาจหายไปด้ วย บางทีการที่เราพูดภาษาต่างชาติบ่อย ๆ จนทําให้รากของเราค่อย ๆ หลุดหายไป ถามว่าผลเสียคืออะไร ถ้าเราพูดคําภาษาถิ่นน้อยลง อัตลักษณ์หรือตัวตนของเราจะหายไป เรื่อย ๆ

ในยุคที่โลกเปลี่ยนแปลงไป มีวธิ ีการรักษาภาษาเดิมไว้ได้อย่างไร ในครอบครัวกลับมาพูดภาษาถิ่น กลับมาใช้ภาษาดั้งเดิมของบรรพบุรุษ จริง ๆ เหมือนเป็นการ ให้ลูกได้เรียนรู้ วัฒนธรรมหรือวิถีชีวิตที่ซ่อนอยู่ในภาษานั้นด้วย อย่างโก้เคยเขียนเพลงที่นําภาษาถิ่นมา ประยุกต์ใช้ในเพลง เจตนาของโก้คือต้องการจะรักษาแก่น เพราะขณะนี้แก่นของเราถูกปล่อยปละละเลย แล้วเราก็มีเปลือกของสังคมภายนอกเข้ามา เพราะฉะนั้นภาษาถิ่นที่โก้นํามาประยุกต์ใช้กับดนตรี มาปรับ แล้วเรียบเรียงดนตรีให้จูงใจ ร่วมสมัย เพื่อจะรักษาแก่น ความเป็นรากเหง้าของภาษาดั้งเดิม ที่ทําให้เด็ก รุ่นใหม่หันมาสนใจ ในฐานะของคนทําดนตรี ก็กําลังทําหน้าที่นี้อยู่ ก็จะทําต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อรักษาภาษา ต่อไป วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๐

การแต่งเพลงในปัจจุบันมีการนาภาษาสมัยใหม่มาใช้ อย่างไร เยอะเลยครับ มีครั้งหนึ่งโก้นําเพลงเปล อย่างเพลงไก่เถื่อน ก็เอามาเรียบเรียงรักษาตัวกลอนไว้ แล้วใส่ทํานองเข้าไป แต่เนื้อหาจริง ๆ ข้างในเป็นคํายุคปัจจุบันหมดเลย หรือว่ากลอนเพลงเปล ที่ร้อง กล่อมกันมานาน แล้วเป็นแค่กลอนเปลือย ไม่มีตัวโน้ต แล้วโก้ ก็เอาทํานองใส่เข้าไป แล้วก็ร้องเล่าถึง ประวัติศาสตร์ของภูเก็ต ไม่ได้หมายความว่าการเอาภาษาถิ่นมาใช้มันโบราณ แต่ เรานํามาเชื่อมโยงให้ ร่วมสมัย

จะปลูกฝังให้เด็กรุ่นหลังรูจ้ ักรักภาษาเดิมได้อย่างไร หน้าที่โก้ชัดที่สุดเลยคือเรื่องเพลง ก็จะทําต่อไปไม่หยุดยั้ง แล้วก็ทุกครั้งที่ไปสัมภาษณ์ทางวิทยุ หนังสือ หรือสื่อต่าง ๆ ก็จะพูดเรื่องนี้บ่อยมาก ว่าภาษาถิ่นสําคัญนะ เพราะฉะนั้นพยายามทําหน้าที่ทุกอย่าง ทั้งในการคิด การเขียน การแต่งเพลง การใช้ชีวิต ก็พยายามทําให้คนรุ่นใหม่เห็นว่าภาษาถิ่นไม่ใช่เรื่องเชย ประเทศที่มีอัตลักษณ์มากมาย มีเรื่องราวต่าง ๆ คือประเทศที่ทันสมัยทีย่ ังคงรักษาสิ่งนั้นไว้ได้

จะฝากอะไรถึงคนรุ่นหลังในเรื่องของภาษา ภาษามันมีพลังมาก ทุกวันนี้เราไปไหน ทําอะไร ไม่ว่าจะพูดคุย ใช้ชีวิต เรียนหนังสือ อยู่ ใน ครอบครัว ถ้าเราได้เห็นคุณค่าของมัน แล้วเลือกใช้ในบริบทที่หลากหลาย โก้ เชื่อว่าคนนั้นจะประสบ ความสําเร็จได้มากกว่าคนอื่น ๆ ที่ใช้ภาษาอยู่ภาษาเดียว สิ่งที่จะตามมาที่ทําให้คนเข้าใจพลังของภาษา เห็นโลกกว้าง ยิ่งเราได้รู้จักรากเหง้าของเราและเข้าใจมัน จะทําให้คนนั้นเติบโตอย่างมีราก อยากจะฝาก ให้คนรุ่นใหม่เห็นถึงความสําคัญของภาษา ทีมีผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิต และมีผลต่อความก้าวหน้า ของชีวิต ถึงแม้ในปัจจุบันภาษาจะมีความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก แต่สิ่งสําคัญที่จะช่วยปลูกฝัง หรือ ทําให้เด็กรุ่นหลังเข้าใจ และเห็นความสําคัญของภาษาเดิม คือครอบครัวที่ต้องปลูกฝังเด็ก แสดงให้เห็น ว่าภาษาเดิมมันเป็นอย่างไร เรียนรู้ และปรับตัวกับมันไปเรื่อย ๆ แล้วภาษาที่เราภูมิใจ สิ่งที่เป็น วัฒนธรรมของชาติที่ล้ําค่าจะคงอยู่ตลอดไป สัมภาษณ์ : นายจุมพล ทองตัน ผู้สัมภาษณ์ : นางสาววรรณธิดา สามสี วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๑

สาขาวิชาภาษาไทย (ศศ.บ.) เส้นทางอาชีพที่หลากหลาย ทิพวรรณ ทองคํา

การศึกษาถือเป็นสิ่งสําคัญสําหรับมนุษย์ ที่นําไปสู่อาชีพ ผู้ที่เลือกเรียนในหลักสูตรต่าง ๆ ต่าง มุ่งหวังที่จะใช้ความรู้จากการเรียนไปใช้ในการทํางาน สามารถหารายได้เลี้ยงตนเองและครอบครัวได้ สําหรับสาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ถือว่าเป็นอีก สาขาที่ จ บไปแล้ ว สามารถเลื อกสายงาน และมี งานรองรับ ที่ ห ลากหลาย ดั งตัว อย่ างรุ่น พี่ที่ จบจาก สาขาวิชาภาษาไทยที่ให้ความอนุเคราะห์น้อง ๆ ในการให้ข้อมูลที่น่าสนใจ ดังต่อไปนี้

พี่ตู่ นางสาวจิราภรณ์ การะเกต รุ่นพี่สาขาวิชาภาษาไทย (ท.๔๘) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

ตอนนี้พี่ดูแลกิจการ หรือมีงานธุรกิจอะไรบ้าง ธุรกิจซักรีด ชื่อ Habitown Laundry, Phuket Fotofocus ธุรกิจรับถ่ายรูป และงานขายฝาก ที่ดิน ๓ อย่างที่ทําอยู่หลัก ๆ ในพื้นที่จังหวัดภูเก็ต ส่วนที่จังหวัดพังงาที่บ้านเกิดก็ทําสวน

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๒

พี่นาความรู้ที่เรียนมาไปปรับใช้กับการทางานอย่างไร จบเอกไทยมาเราก็จ ะเรีย นพูด เขีย น อ่า น ๓ อย่า งหลัก ๆ ในการทํา งานที่เ ราต้อ งใช้ พื้น ฐานเราแน่น เราสามารถนําไปปรับใช้ได้เลย ในทุกสายงานที่เราทํา จากการเรียนภาษาไทย เราทํา ได้หมด แล้วก็ทําได้ดีด้วย เท่าที่สั งเกตเราทําได้ดีมากกว่าสาขาอื่น ๆ สาขาอื่นเขาเชี่ยวชาญเฉพาะทาง แต่เหมือนสาขาเราเดินสายกลาง แล้วเราก็ทําได้แทบทุกอย่า งที่เกี่ยวในทุกสาขาอาชีพ เหมือนเรามี พื้นฐานย่อย ๆ แล้วความถนัดแต่ละด้านอยู่ที่เราจะได้สัม ผัสงานตรงนั้น หรือมีโอกาสในการทํา งานนั้น มากน้อยเพียงใด

พี่เคยมีปัญหาในการทางานบ้างหรือไม่ ถ้ามีพี่ผ่านมันมาได้อย่างไร

งานทุกงานมีปัญหา พี่ใฝุฝันอยากไปอยู่โรงแรม อยากทํางานโรงแรม แต่จบเอกภาษาไทยแล้ว ไม่ค่อยถนัดภาษาอังกฤษ ปัญหานี้ถือว่าเป็นปัญหาหลัก ๆ ปัญหาที่ ๒ ถัดมา คือ นายจ้าง จบเอกไทย คุณมาทําอะไรที่นี่ อันนั้นเราต้องหาคําตอบให้ได้ว่าจบเอกไทยแล้วมาทํางานอะไรในหน่วยงานต่าง ๆ ซึ่ง พี่เองทํางานไม่ค่อยตรงสาย ก็คือฉันอยากทําแบบนี้ ตามที่เรียนมาควรไปทํางานอย่างอื่น ปัญหาคือพอ เรามีความขัดแย้งในตัวเอง มันเหมือนเรายังหาจุดยืนไม่ได้ ยังหาตัวตนไม่ได้ ซึ่งมันเป็นปัญหาที่สําคัญ ที่สุดเลย ถ้าโยกกลับมาถึงการทําธุรกิจส่วนตัว ก็จะมีปัญหาเรื่องการบริหารงาน เพราะฉะนั้นพี่จะต้องไป เรียนต่อ เพื่อที่จะมาต่อยอดในธุรกิจ ส่วนเรื่องอื่น ๆ พี่ว่ามันก็ไม่หนักหนา และที่สําคัญก็คือเรื่องคน การทํางานกับคนมีปัญหามากที่สุดยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

ทราบมาว่าพี่ทางานหนักมาก พี่บริหารจัดการเวลาอย่างไร พี่ทํางานแค่ ๕ วัน ส่วนเสาร์-อาทิตย์ ก็คือหยุดไม่ทําอะไร พี่จะมีสมุดจดบันทึก ซึ่งพี่ได้รับการ ปลูกฝังมาจากการเรียนเอกภาษาไทย ว่ามีอะไรให้จด ให้เขียนเอาไว้ แล้วยุคนี้โทรศัพท์มันสามารถจดบันทึก และเตือนสิ่งต่าง ๆ ค่อนข้างเยอะ ช่วยในการเตือนความจํา เพราะฉะนั้นงานของเราก็จะไม่พลาด พี่มองว่า การจัดการที่ดีที่สุด คือ กิจวัตรประจําวันที่เราต้องทํา เราก็จะต้องทําของเราเป็นปกติ ทําให้มันตรงเวลา วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๓

แล้วเราก็จะมีความเคยชินกับมัน ส่วนงานอื่น ๆ ที่เข้ามามันก็ไม่ยากที่จะจัดการ เพราะเรารู้อยู่ว่าแต่ละ วัน เรามีเวลาว่างช่วงไหน ซึ่งมันก็ง่ายเลย ไม่ค่อยจะมีอะไรที่สะดุดมากในเรื่องของการทํางาน

อยากให้พี่ฝากถึงน้อง ๆ รุ่นใหม่ที่กาลังคิดจะทาธุรกิจ อยากให้ค้นพบตัวตนของเราก่อน จะเรียนอะไรไม่สําคัญ แต่ต้องค้นพบตัวเองก่อน มีเปูาหมาย ของตัวเอง และทําทุกอย่างเพื่อให้ไปถึงเปูาหมายที่วางไว้ การทําธุรกิจไม่ใช่มีแค่เงินอย่างเดียวแล้วมันจะ อยู่รอด คุณต้องมีทักษะการบริหารจัดารที่ดี ถ้าเป็นเจ้านายคนก็จะต้องมีความสามารถในการบริหารคน มีความซื่อสัตย์ ตรงต่อเวลา ธุรกิจอะไรไม่สําคัญให้เรามีความตั้งใจ มีความเข้าใจ รู้ให้จริง รู้ให้ลึก รู้ให้แน่ แล้วก็ทําในสิ่งที่เราชอบ อย่าทําตามกระแส แล้วธุรกิจของเราจะเดินหน้าได้ และที่สําคั ญต้องหาความ แตกต่าง แล้วนําข้อดีมาเป็นจุดเด่นของการทํางาน เมื่อเรามีจุดเด่นลูกค้าก็หันมาสนใจ เราไม่ใช่ตัวเลือก แต่เราจะเป็นคนที่เลือกเขาแทน

พี่เติ้ล นายสุรศักดิ์ ชัยศรี รุ่นพี่สาขาวิชาภาษาไทย (ทสส.๕๑) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

ตอนนี้พี่ดูแลกิจการ หรือมีงานธุรกิจอะไรบ้าง

เป็นเจ้าของธุรกิจ “ร้านไตเติ้ล Wedding Planner” เกี่ยวกับการจัดงานแต่งงานทุกรูปแบบ มีชุดเจ้าสาว จัดดอกไม้ ออแกไนซ์เซอร์ การจัดทําการ์ด ทําของชําร่วย และเป็นช่างแต่งหน้าอิสระ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๔

พีน่ าความรู้ที่เรียนมาไปปรับใช้อย่างไรกับการทางานบ้าง การติดต่อลูกค้า ซึ่งเป็นการพบผู้คนที่หลากหลาย แต่ล ะคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกัน แต่ด้ว ย ประสบการณ์ที่เรียนทางด้านการสื่อสารมา ทําให้เราเข้าใจ และสามารถเข้าถึงความต้องการของลูกค้ า การสื่อสารถือเป็ นสิ่งสําคัญไม่ว่าจะเป็ นการพูด การแสดงออก ท่าทาง สิ่งเหล่านี้ล้ว นมีความสําคัญ ทั้งหมด เพราะลูกค้าส่วนใหญ่มาจากหลากหลายท้องถิ่น มันก็กลายเป็นว่าต้องเจอกับคนหลายรูปแบบ บางคนอารมณ์ประมาณนี้ บางคนรวย บางคนไม่รวย เราต้องเข้าได้กับทุกสังคม เพราะฉะนั้นการสื่อสาร จะเป็นตัวกลางเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเรากับลูกค้าได้ดี

พี่เคยมีปัญหาในการทางานบ้างหรือไม่ ถ้ามีพี่ผ่านมันมาได้อย่างไร ปัญหาที่เคยเจอมาก็มีหลายรูปแบบ มีทั้งปัญหาที่เกิดจากตัวทางร้าน ลูกค้า แล้วก็บุคคลอื่น ๆ ซึ่งจะมีหลาย ๆ อย่าง แต่มันก็ไม่ได้หนักถึงขั้นต้องหยุดกิจการ หรือเดินต่อไม่ได้ เพราะการทํางานของพี่ ส่วนใหญ่พี่ก็จะเอาลูกค้าเป็นหลัก เราต้องทํางานให้ตรงกับความต้องการของลูกค้า เช่น ลูกค้าบางคน อยากจะใส่ชุดไทยสีแดง แต่เราจะเอาสีทองให้เขาใส่ แน่นอนว่าเขาไม่ชอบ เพราะถ้าเขามีความต้องการ แบบไหน เราก็ต้องทําตามความต้องการ แต่มันก็ต้องขึ้นอยู่กับความต้องการ และความถูกต้องด้วย

ทราบมาว่าพี่ทางานหนักมาก พี่บริหารจัดการเวลาอย่างไร มันอยู่ที่การวางแผน การจัดการ การใช้คนให้เหมาะสมกับงาน บางคนที่เขามีความชํานาญใน ด้านนี้ เราก็จะไว้ใจให้เขาทํางานในส่วนนั้น เพราะฉะนั้นแล้ว เราจะต้องมีกลุ่มคนหลาย ๆ กลุ่ม ที่จะ ช่วยให้งานเราเดินไปได้ คนที่เป็นคนบริหารจัดการร้านก็จะรู้ ว่าจะต้องเลือกใช้คนให้เหมาะสมกับงาน และความถนัดของเขาด้วย

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๕

อยากให้พี่ฝากถึงน้อง ๆ รุ่นใหม่ที่กาลังคิดจะทาธุรกิจ อันนี้ขึ้นอยู่กับความชอบของเราก่อน ไม่ใช่ทําเพราะตามกระแส ถ้าเราชอบ ความชอบก็จะ กลายเป็นความรัก ความรักก็จะกลายเป็นความถนัดแล้วความชอบจะพัฒนาให้ก้าวไปสู่ความสําเร็จ อันดับแรกคืออยากให้น้อง ๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยให้เยอะ ๆ ไม่ว่าจะ เป็นกิจกรรมมหาวิทยาลัย กิจกรรมคณะ หรือกิจกรรมสาขา เพราะกิจกรรมจะสอนให้คนทํางานเป็น และสิ่งเหล่านี้สามารถนําไปใช้ได้จริงในการทํางาน เราจะเก่งทางด้านวิชาการเก่งได้ แต่เราไม่ได้เอา วิชาการ ๑๐๐ % ไปใช้ในชีวิตประจําวัน เราต้องเอาประสบการณ์จริงไปใช้ในชีวิตประจําวัน ถ้าเกิดเรา เจอปัญหา เจออุปสรรค ให้ รู้จักแก้ไข ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง และพัฒนา เชื่อว่าไม่ว่าน้อง ๆ จะไป ทํางานอะไรก็จะประสบความสําเร็จ มันอยู่ที่เรารู้จักนําไปปรับใช้ ยิ่งยุคนี้เป็นยุคที่สังคมเปิดกว้าง คนเก่ง ที่มี ความรู้ อ ย่ า งเดี ย วจะอยู่ ย าก ต้ อ งเป็ น คนเก่ งและคนดีด้ ว ย ต้อ งมีค วามซื่ อสั ตย์ ความซื่ อ สั ต ย์ มี ความสําคัญต่อการทํางานทุกงาน “ถ้าเราไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์กรของเราเอง ลูกค้าก็จะไม่ซื่อสัตย์กับเรา” แม้ว่าที่กล่าวมาอาจจะฟังดูเหมือน พี่ตู่ และพี่เติ้ล จะไม่ค่อยได้นําความรู้ที่เรีย นมาใช้มากนัก แต่จากคําสัมภาษณ์พี่ ๆ บอกว่าสาขาวิชาภาษาไทยให้อะไรมากกว่าแค่ความรู้ ซึ่งการประกอบธุรกิจของ พี่ทั้งสองคนก็ได้ใช้ทักษะการพูดที่เรียนมาจากสาขาวิชาภาษาไทยมาใช้ได้จริง รวมไปถึงความมานะ อดทน และความกล้าแสดงออก เป็นสิ่งที่สาขาได้ปลูกฝัง เป็นสิ่งที่สําคัญเป็นอย่างมากในการทํางาน ไม่ว่าการเรียนจบในหลักสูตรใดก็ตาม ไม่ได้จํากัดกรอบในการประกอบอาชีพ แต่อยู่ที่การเรียนรู้ และการนําความรู้ที่ได้เรียนมา ไปปรับใช้ให้เข้ากับอาชีพ และการทํางานของเราเอง

สัมภาษณ์ : นางสาวจิราภรณ์ การะเกต : นายสุรศักดิ์ ชัยศรี ผู้สัมภาษณ์ : นางสาวทิพวรรณ ทองคํา

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๖

เยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น / แป้นเหย้า

เสริมสร้างประสบการณ์กับโครงการดี ๆ

นูรฎ์ฮยั ฟาร์ คอลออาแซ

เยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น

นางสาววรรณธิ ดา สามสี นั ก ศึกษาชั้ นปีที่ ๓ สาขาวิช าภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นของ จังหวัดภูเก็ต เข้าร่วมโครงการ “การอบรมและคัดเลือกเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น ที่มีความสามารถ ด้านการพูด การอ่าน การเขียน ประจําปี ๒๕๖๒” จัดโดยกรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวั ฒนธรรม เมื่อวันที่ ๑๙ – ๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๒ ณ โรงแรมเอชรัชดา กรุงเทพฯ ในงานนี้มีเยาวชนจากจังหวัดต่าง ๆ เข้าร่วมโครงการ จํานวน ๖๐ คน เพื่อเข้าค่ายอบรมและคัดเลือกเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นด้านการพูด การอ่าน การเขียน นางสาววรรณธิดา สามสี ได้แสดงศักยภาพ และความสามารถด้านการใช้ภาษาไทย ทั้งการพูด การอ่าน การเขียน ผ่านบททดสอบทักษะการใช้ภาษาไทย จนเป็นที่ประจักษ์ต่อสายตา คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ จึงได้รับคัดเลือกให้เป็น “เยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นที่มีความสามารถด้าน การพูด การอ่าน การเขียน พุทธศักราช ๒๕๖๒” และจะเดินทางไปรับโล่รางวัลเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทย ดีเด่นระดับประเทศ เนื่องในวันภาษาไทยแห่งชาติ ประจําปี ๒๕๖๒ ในวันที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒ ณ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย กรุงเทพฯ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๗

ถือว่าเป็นอีกหนึ่งความภาคภู มิใจของสาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ที่มีนักศึกษาผู้เป็นต้นแบบการใช้ภาษาไทยที่ดี วรรณสารฉบับนี้จึงนําเสนอ เรื่องราวของเธอให้ผู้อ่านได้รับทราบ ซึ่งข้อมูลเบื้องต้นนั้น สายน้ํา หรือนางสาววรรณธิดา สามสามสี มีภูมิลําเนาจังหวัดตรัง สําเร็จการศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนห้วยยอด ปัจจุบันกําลังศึกษา ชั้นปีที่ ๓ สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

ช่วยเล่าประสบการณ์ที่ได้จากการเข้าค่ายอบรม “เยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น ประจาปี ๒๕๖๒” สําหรับประสบการณ์ที่ได้เข้าร่วมทั้ง ๓ วัน เป็นกิจกรรมที่ไม่ใช่เพียงแค่การคัดเลือกเอาตัวแทน ๑๐ คน มันไม่ใช่เรื่องการแข่งขัน แต่สิ่งที่เราได้มากที่สุด คือ ความรู้ที่นอกเหนือจากที่เราเรียน โดยช่วงแรก ของทุกวันจะมีวิทยากรมาอบรมทักษะภาษาไทยในด้านต่าง ๆ ทั้งการพูด การเขียน การอ่าน หลังจาก นั้นจึงเป็นการทดสอบทักษะทั้งสามด้าน เป็นกิจกรรมที่ท้าทายความสามารถเรามาก ๆ แม้จะกดดันแต่ ถือว่าตัวเองโชคดีมากที่วิทยากรทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญ และให้เราเรียนรู้แบบสนุกสนานไม่ตึงเครียด ทําให้บรรยากาศของค่ายไม่น่าเบื่อ และสิ่งสําคัญที่ได้จากค่ายคือมิตรภาพจากเพื่อนอีกหลายสิบจังหวัด ที่มีทั้งน้อง ๆ มัธยมปลาย และเพื่อนอุดมศึกษาด้วยกัน เป็นการใช้เวลาด้วยกัน สนิทสนมกันจนเรา สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ที่ไม่ได้รู้สึกว่าทุกคนคือคู่แข่ง

อยากทราบว่าถนัดและชอบทักษะด้านใดมากที่สุด ส่วนตัวเป็นคนที่ถนัดด้านการพูดที่สุด ส่วนการเขียน เราไม่ค่อยมีคําในหัว จึงไม่ถนัดสักเท่า ไหร่ การอ่านพอได้ แต่ยังไม่ถนัดเท่าการพูด แต่เมื่อเราได้ลองฝึกทักษะทั้งสามด้านแล้ว รู้สึกว่าเราสามารถทําได้ ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและเรียนรู้ ส่วนที่ชอบด้านการพูด เพราะมองว่าภาษาไทยเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ภาษาไทยเป็นภาษาที่สวยงาม เราชอบพูด เพราะรู้สึกว่าเมื่อตัวเองพูดออกไปแล้ว เราดูดี เราหลงรัก เสียงของตัวเองทุกครั้งที่ได้พูดออกไป

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๘

รู้สึกอย่างไรที่ได้เป็นตัวแทนเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น ประจาปี พ.ศ. ๒๕๖๒ ระดับประเทศ ดีใจจนร้องไห้ เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ตัวแทน ๑๐ คนของประเทศ มันดูยิ่งใหญ่ มันตื้นตัน ดีใจ ภูมิใจ และรู้สึกว่าเราชนะตัวเอง ชนะความกลัว ทําให้เรามาถึงจุดนี้

อยากฝากอะไรถึงน้อง ๆ รุ่นใหม่ในการใช้ภาษาไทย เด็ก รุ่ น ใหม่ จ ะบอกว่า ภาษาไทยคือ อะไรที่ เชย ๆ แต่อยากจะฝากว่า ภาษาไทยในปัจ จุบั น เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว เปลี่ยนไปจนแทบจะกลมกลืนไปกับวัฒนธรรมยุคใหม่ อยากให้น้อง ๆ ช่วยกัน รักษา และอนุรักษ์ภาษาไทยไว้ โดยเริ่มจากตัวเราเอง พยายามใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ทั้งพูด อ่าน เขียน แล้วเราจะดูสง่าเวลาที่เราได้สื่อสารออกไป

“ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ทั้งพูด อ่าน เขียน

แล้วเราจะดูสง่าตลอดเวลาที่เราได้สื่อสาร”

ข้อคิดสั้น ๆ แต่ชัดเจนจากสายน้ํา คงจะทําให้หลายคนเห็นคุณค่าของภาษาไทย และเลือกที่จะ ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง เพื่อเพิ่มความสง่างามให้แก่ตนเอง และที่สําคัญ คือ ทําให้ภาษาไทยคงอยู่ได้อย่าง สง่างามตลอดไป

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๑๙

แป้นเหย้า วนุช อินทวงษ์

วั น ที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ที่ ผ่ า นมา นั ก ศึ ก ษาชั้ น ปี ที่ ๒ - ๓ สาขาวิ ช าภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ ภูเก็ต เข้าร่วมโครงการ “พิมพ์พัฒนาทักษะ ความเร็วและความแม่นยํา” ณ วิทยาลัยสารพัดช่างภูเก็ต จ.ภูเก็ต

โครงการ “พิมพ์พัฒนาทักษะความเร็วและความแม่นยํา” เป็นโครงการที่จัดขึ้นสําหรับนักศึกษา ชั้นปีที่ ๒ - ๓ ซึ่งจัดขึ้นทุกปี เพื่อเพิ่มทักษะในการพิมพ์ให้เกิดความคล่องแคล่ว และความแม่นยํา โดยมี นักศึกษาเข้าร่วมโครงการในระยะเวลา ๑ เดือน ตลอดระยะเวลา ๑ เดือน ฝึกการวางมือเพื่อพัฒนา ทักษะการพิมพ์สัมผัส และมีบททดสอบในแต่ละบทหลังเรียนบทนั้น ๆ จบลง โดยอาจารย์ผู้สอนจะคอย ดูแลอย่างใกล้ชิด หากนักศึกษาคนใดที่ยังพิมพ์ไม่คล่ อง ท่านจะช่วยเหลือ เพื่อให้นักศึกษาทุกคนได้รับ ทักษะ และมีพัฒนาการที่ดียิ่งขึ้น

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๐

๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๒ เป็นวันสุดท้ายของการเรียน นักศึกษาทุกคนส่งผลงานและแบบทดสอบที่ สะสมมาตลอดหลักสูตรให้อาจารย์ โดยเข้าเล่มเรียบร้อย เพื่อให้อาจารย์เห็นถึงพัฒนาการของนักศึก ษา ทุกคน ๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๒ นักศึกษาทุกคนมาพร้อมกัน ณ หอประชุม วิทยาลัยสารพัดช่างภูเก็ต เนื่องในพิธีมอบประกาศนียบัตร หลังจบหลักสูตรวิชาชีพระยะสั้น รุ่นที่ ๑/๒๕๖๒ โดยมีผู้อํานวยการ วิทยาลัยสารพัดช่างภูเก็ต นายระวิ ดาบทอง เป็นประธานเปิดงาน ในพิธีจะมีการแสดงดนตรีสด การโชว์ ทักษะการพูดเพื่อการสื่อสารภาษาจีน การเต้นลีลาศ และการแสดงของนักศึกษาเอกต่าง ๆ อีกทั้งยังมี พิ ธี ม อบเกี ย รติ บั ต รแก่ ผู้ สํ า เร็ จ การศึ ก ษาหลั ก สู ต รวิ ช าชี พ ระยะสั้ น รุ่ น ที่ ๑/๒๕๖๒ ในโครงการ “พิมพ์พัฒนาทักษะความเร็วและความแม่นยํา” ด้วย ทั้งนี้ตลอดระยะเวลา ๑ เดือน ที่นักศึกษาชั้นปีที่ ๒ - ๓ ได้ใช้เวลาทํากิจกรรมร่วมกันนอกจาก จะได้ความรู้ และความชํานาญแล้ว ยังสร้างความสมัครสมานสามัคคีให้แก่นักศึกษาทั้งสองชั้นปีอีกด้วย

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๑

กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑ / ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘

ปลูกกล้านักวิจัย

เสาวลักษณ์ มะโนภักดิ์

กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ - ๒๕๖๑ บทคัดย่อ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑ จาก www.kseries.com เว็บไซต์ซีรีส์เกาหลีที่มีการเผยแพร่เป็นลําดับแรก ๆ ในประเทศไทย และได้รับความนิยมสูงอันดับต้น ๆ ในกลุ่มผู้ชมที่ชื่นชอบซีรีส์เกาหลี โดยศึกษาซีรีส์ที่ เผยแพร่ระหว่างวันที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๗ - ๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๑ จํานวน ๒๑๖ รายชื่อ ด้วยการนํารายชื่อ ทั้งหมดมาวิเคราะห์ตามประเด็นที่กําหนดไว้ ผลการวิจัยพบว่า กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑ มีทั้งหมด ๔ ประเด็น พบมากที่สุด คือ การตั้งชื่อโดยใช้เนื้อหาในเรื่อง ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากกลวิธีดังกล่าว สามารถระบุให้ผู้ชมทราบได้อย่างชัดเจนว่าจะได้พบเจอกับเรื่องราว แบบใด ตลอดจนคาดการณ์อรรถรสในการรับชมได้ รวมทั้งเนื้อหาเกี่ยวกับความรัก เนื้อหาตื่นเต้นเร้าใจ เนื้อหาตลก และเนื้อหาเขย่าขวัญสยดสยอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะการตั้งชื่อโดยใช้เนื้อหาเกี่ยวกับ ความรักซึ่งพบมากถึง ๘๑ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓๗.๕๐ ของซีรีส์ที่นํามาศึกษาทั้งหมด ด้วยเหตุนี้ทําให้ ซีรีส์เกาหลีโดยส่วนใหญ่สร้างความเร้าใจ และดึงดูดใจผู้ชมได้ถูกกลุ่มเปูาหมาย จนนํา ไปสู่การเลือกชม ซีรีส์เรื่องนั้น ๆ และเกิดเป็นที่นิยมในวงกว้าง คาสาคัญ : กลวิธี การตั้งชื่อ ซีรีส์เกาหลี ๑. บทนา ปัจจุบันมีการผลิตสื่อออกมามากมายหลายรูปแบบ สื่อบางชนิดทําหน้าที่มากกว่าการเป็นแหล่ง ความรู้ หรือความบันเทิง โดยเฉพาะสื่อประเภทละคร และซีรีส์ ดังที่ จิรวุฒิ เสนาคํา (๒๕๔๙, หน้า ๓) กล่าวว่า ในยุคที่มีการพัฒนาซีรีส์ โทรทัศน์ วิดีโอ ข่าวสาร และความบันเทิงต่าง ๆ ทําให้เกิดการบริโภค วรรณสารฉบับที่ ๖๐ ๒๒

สิน ค้าอย่างแพร่ หลาย สิ นค้าได้กลายเป็ นเครื่องบ่งบอกสถานภาพทางสั งคม รสนิยม และความคิด มนุษย์จึงมีการสร้างคุณค่าให้ตัวเองผ่านการใช้สื่อ ไม่ว่าจะเป็นการดูรายการโทรทัศน์ ชมซีรีส์ที่มีดาราคน โปรด ฟังเพลงของนักร้องยอดนิยม และติดต่อสื่อสารทางอินเทอร์เน็ต พฤติกรรมเหล่านี้บ่งบอกถึง รสนิยมซึ่งกลายเป็นวัฒนธรรมที่ได้รับความนิยมในสังคม นับตั้งแต่ทศวรรษ ๑๙๘๐ เป็นต้นมา วัฒนธรรมปฺอปแพร่หลายเข้ามาอย่างรวดเร็ว ผู้คนใน สังคมไทยได้รับ วัฒ นธรรมปฺอปที่เผยแพร่เข้ามาจากสื่อหลากหลายประเภท ทั้ง ในรูป แบบการ์ตูน เรื่องดราก้อนบอล และโปเกมอนจากประเทศญี่ปุน และรูปแบบซีรีส์จากประเทศต่าง ๆ ที่เป็นกระแส โด่งดังและได้รับความนิยมสูง คือ ซีรีส์เรื่องแดจังกึม จากประเทศเกาหลีที่เข้ามาสร้างปรากฏการณ์ใน ประเทศไทยทําให้คนติดตามกันทั่วบ้านทั่วเมือง ด้วยเหตุนี้จึงทําให้ ความนิยมดูซีรีส์ในประเทศไทยเพิ่ม มากขึ้น ประภาพร พวงเกตุ และคณะ (๒๕๕๑, หน้า ๑) กล่า วถึง ความหมายของซีร ีส ์ไ ว้ว ่า หมายถึง “เรื่องยาว หรือละครที่มีลักษณะเป็นตอน ๆ ต่อเนื่องกัน โดยมีเนื้อหาหลากหลายตามบท ประพันธ์ที่แต่งออกมาในแต่ละเรื่อง” ความนิยมดูซีรีส์ของคนไทยในปัจจุบัน มีทั้งการเลือกชมซีรีส์ที่ผลิต ขึ้นในประเทศ และต่างประเทศ โดยซีรีส์ที่มาจากต่างประเทศนั้นมีมากมายหลายเชื้อชาติ เช่น ซีรีส์ อเมริกา ซีรีส์จีน ซีรีส์ญี่ปุน ซีรีส์เกาหลี เป็นต้น ซีรีส์เหล่านี้มีความหลากหลาย และโดดเด่นแตกต่างกัน ไป โดยเฉพาะซีรีส์เกาหลีที่ในปัจจุบันมีการพูดถึงอย่างเป็นวงกว้างในกลุ่มคนที่เรียกตนเองว่าเป็น k-pop หรือผู้ที่ชื่นชอบวัฒนธรรมเกาหลี ทั้งในรูปแบบเพลง ละคร ซีรีส์ และสถานที่ท่องเที่ยว จากความนิยมดังกล่าวทําให้มีเว็บไซต์ซีรีส์เกาหลีเปิดให้บริการขึ้นมากมาย โดยเว็บไซต์เหล่านี้ ทําหน้าที่นําซีรีส์ต้นฉบับจากประเทศเกาหลีมาแปลเป็นภาษาไทยด้วยการใส่ sub title เพื่อให้คนไทย รับชมให้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้น เช่น www.series you.com, www.kodhid.com, www.korea.tlcthai. com เป็นต้น โดยเฉพาะ www.kseries.com ที่มีผตู้ ิดตามเป็นจํานวนมากถึง ๑๔๘,๕๓๘ คน (ข้อมูล ณ วันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๑) เนื่องจากเป็นเว็บไซต์ที่มีการคัดเลือกซีรีส์เกาหลีต้นฉบับมาแปล และ เผยแพร่ในประเทศไทยเป็นจํานวนมาก ทําให้ผู้คนจํานวนไม่น้อยนิยมติดตามดูซีรีส์ในเว็บไซต์ดังกล่าว จากความนิ ย มข้างต้น ผู้ วิจั ย ได้รวบรวมรายชื่อซีรีส์ เกาหลีที่ปรากฏใน www.kseries.com ซึ่งพบว่ามีจํานวนมากมายหลายเรื่อง แต่ละเรื่องมีชื่อที่น่าสนใจและมีกลวิธีการตั้งชื่อแตกต่างกันออกไป ดังที่ ศัน สนีย์ วีร ะศิล ป์ (๒๕๓๘, หน้า ๔๗) กล่าวถึงการตั้งชื่อไว้ว่า ชื่อไม่ว่าบุคคล บ้านเรือน สถานที่ ซีรีส์ หรือวัตถุสิ่งของ ล้วนมีคุณค่าในการบ่งบอก และจําแนกเอกลักษณ์ของสิ่ งนั้นให้แตกต่างจากสิ่งอื่น ชื่อไม่ว่าจะเป็นชื่อใด ๆ ก็ตาม จึงล้วนมีความสําคัญเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ผู้วิจัยจึงเห็นความสําคัญที่จะศึกษาเรื่อง “กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑” ทั้งนี้เพื่อให้เข้าใจถึงกลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี เพราะ การตั้งชื่อซีรีส์นับเป็นส่วนสําคัญ เนื่องจากเป็นจุดแรกที่สร้างความสนใจให้ แก่ผู้ชม โดยทําหน้าที่บอก ลักษณะเรื่องราว และช่วยให้ผู้ชมสามารถคาดเดาเนื้อหาของซีรีส์แต่ละเรื่อง จนนําไปสู่การเลือกชมซีรีส์ เรื่องนั้น ๆ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๓

๒. วัตถุประสงค์ของการวิจัย เพื่อวิเคราะห์กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑ ๓. วิธีดาเนินการวิจัย รวบรวมรายชื่อซีรีส์เกาหลีใน www.kseries.com ซึ่งเป็นเว็บไซต์ซีรีส์เกาหลีที่มีการเผยแพร่ เป็นลําดับแรก ๆ ในประเทศไทย และได้รับความนิยมสูงอันดับต้น ๆ ในกลุ่มผู้ชมที่ชื่นชอบซีรีส์เกาหลี มาศึกษาวิเคราะห์กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลีระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑ (เลือกศึกษา เฉพาะซีรีส์ที่เผยแพร่ระหว่างวันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗ - ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๑) จํานวน ๒๑๖ รายชื่อ โดยนํางานวิจัยของ ปริศนา ฟองศรัญย์ (๒๕๕๐) เรื่อง “การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์จีน ” มาปรับเป็นกรอบการศึกษาจํานวน ๔ ประเด็น ๔. ผลการวิจัย ๑. การตั้งชื่อโดยใช้ตัวละครเอกในเรื่อง หมายถึง การนําชื่อตัวละครเอกของเรื่องมาตั้งเป็นชื่อซีรีส์ แล้วดําเนินเรื่องโดยตัวละครเอก โดยจะต้องมีลักษณะโดดเด่น หรือเป็นเจ้าของเรื่องราวทั้งหมด การศึกษาในด้านนี้พบจํานวน ๓๙ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑๘.๐๕ แบ่งเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การใช้ชื่อตัวละครเอกและมีส่วนขยาย เพิ่มเติม พบจํานวน ๓๕ รายชื่อ และ ๒) การใช้ชื่อตัวละครเอกเพียงอย่างเดียว พบจํานวน ๔ รายการ ดังนี้ ๑.๑ การใช้ชื่อตัวละครเอกเพียงอย่างเดียว คือ การนําชื่อของตัวละครเอกของเรื่องมาตั้ง เป็นชื่อซีรีส์ จากการศึกษาพบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๘๕ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๑ ดร.อีอัน สืบค้นจาก www.kseries.tv/category/korea-series/dr-mo-clinic/ ดร.อีอัน เป็น จิตแพทย์หนุ่ ม ซึ่งมีความรู้ความสามารถเชี่ยวชาญในด้านสะกดจิต มีชื่อเสียง โด่งดังเพราะใบหน้าอันหล่อเหลา แต่เนื่องจากเขาได้นําความลับของคนไข้ไปเปิดเผย ถือเป็นการกระทํา ความผิดด้านจรรยาบรรณแพทย์ เขาจึงถูกยึดใบอนุญาตประกอบอาชีพทําให้ชีวิตการงานที่รุ่งโรจน์จึง ต้องมาจบลงทันที วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๔

๑.๒ การใช้ชื่อตัวละครเอก และมีส่วนขยายเพิ่มเติม คือ การนําชื่อของตัวละครเอกของเรื่อง มาตั้ ง เป็ น ชื่ อ ซี รี ส์ และมี ส่ ว นขยาย ซึ่ ง เป็ น ส่ ว นที่ ม าช่ ว ยอธิ บ ายบทบาทของตั ว ละครเพิ่ ม เติ ม จากการศึกษาพบจํานวน ๓๕ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑๖.๒๐ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๒ อ๊กยอ ผู้พิทักษ์แห่งโชซอน สืบค้นจาก www.kseries.tv/category/korea-series/flowers-of-the-prison/ อ๊กยอ เป็ นชื่อหญิงสาวที่เกิดในคุก เธอเป็น เด็กที่ฉลาดเกินวัย เพราะได้รับความรู้มากมาย จากเหล่ า ผู้ ต้ อ งขั ง ที่ มี ค วามสามารถ และมี ก ารศึ ก ษาสู ง ทํ า ให้ อ๊ ก ยอได้ เ รี ย นรู้ ก ฎหมายโชซอน และภาษาต้าหมิง ความสามารถเหล่านี้สร้างความประหลาดใจแก่ผู้พิพากษาและผู้คุมขังเป็นอย่างยิ่ง ผู้พิทักษ์แห่งโชซอน เป็นส่วนขยายแสดงบทบาทตัวละครเอกที่ เป็นหญิงสาว ผู้มีความฉลาด และมี ค วามสามารถเรี ย นรู้ ก ฎหมายในราชวงศ์ โ ชซอน เพื่ อ ไปทํ า งานในหน่ว ยพิ ทั ก ษ์ สั น ติ ร าษฎร์ เพราะต้องการสืบให้รู้ว่าใครคือแม่ของเธอ และใครคือคนร้ายที่ทําให้แม่ของเธอตาย ๒. การตั้งชื่อโดยใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกในเรื่อง หมายถึง การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกที่บ่งบอกถึงจุดเด่นของตัวละครเอก หรือ ลักษณะนิสัยของตัวละครเอก โดยการศึกษาในด้านนี้พบจํานวน ๙ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๔.๑๖ แบ่งเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกและมีส่วนขยายเพิ่มเติม พบจํานวน ๕ รายชื่อ ๒) การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกเพียงอย่างเดียว พบจํานวน ๔ รายชื่อ ดังนี้ ๒.๑ การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกเพียงอย่างเดียว คือ การนําชื่อของตัวละครเอก ที่มีลักษณะเด่นของเรื่องมาตั้งเป็นชื่อซีรีส์ พบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๘๕ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๓ เทพบุตรแวมไพร์ สืบค้นจาก https://www.ksubthai.co/blood/ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๕

เทพบุตร เป็นลักษณะเด่นของตัวละครเอกฝุายชายที่เมื่อตายไปแล้วได้ไปเกิดเป็นเทพบุตร หรือว่า เทวดาผู้ชาย ที่มีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา แวมไพร์ เป็นลักษณะเด่นของตัวละครเอกฝุายชายที่มีลักษณะเป็นผีดิบ มีรูปร่างหน้าตาเหมือน มนุษย์ทั่วไป แต่มีฟันแหลมคม ดื่มเลือดของมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหาร โดยที่แวมไพร์จะมีชีวิตเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย ๒.๒ การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอก และมีส่วนขยายเพิ่มเติม คือ การนําชื่อของตัวละคร เอกที่มีลักษณะเด่นของเรื่องมาตั้งเป็นชื่อซีรีส์ และมีส่วนขยายซึ่งเป็นส่วนที่มาช่วยอธิบายบทบาทของตัว ละครเพิ่มเติม พบจํานวน ๕ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๒.๓๑ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๔ คําสาปรัก เจ้าหญิงแม่มด สืบค้นจาก www.kseries.tv/mirror-of-the-witch-๒/ คาสาปรัก เป็นส่วนขยายแสดงการกระถูกกระทําของตัวละครเอกที่ต้องคําสาป และต้องใช้ชีวิต อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ มาโดยตลอด แม้จะพยายามหาวิธีถอนคําสาปร้ายแต่ก็ไม่เป็นผล เจ้าหญิงแม่มด เป็นลักษณะเด่นของตัวละครเอกฝุายหญิงที่เป็นแม่มด และมีพลังวิเศษเหนือ มนุษย์ธรรมดา ๓. การตั้งชื่อโดยใช้เนื้อหาในเรื่อง หมายถึง การตั้งชื่อโดยใช้ลักษณะสําคัญของเรื่อง ที่เป็นการตั้งชื่อซีรีส์ โดยดูจากเนื้อเรื่อง ลักษณะของเรื่อง และแนวคิดที่สําคัญของเรื่อง การศึกษาในด้านนี้พบจํานวน ๑๖๑ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๗๔.๕๓ แบ่งเป็น ๔ ลักษณะ คือ ๑) เนื้อหาเกี่ยวกับความรัก พบจํานวน ๘๑ รายชื่อ ๒) เนื้อหาตื่นเต้น เร้าใจ ผจญภัย และการต่อสู้ พบจํานวน ๓๕ รายชื่อ ๓) เนื้อหาตลก และสนุกสนาน พบจํานวน ๓๗ รายชื่อ และ ๔) เนื้อหา เขย่าขวัญสยดสยอง พบจํานวน ๘ รายชื่อ ดังนี้ ๓.๑ เนื้อหาตื่นเต้น เร้าใจ ผจญภัย และการต่อสู้ คือ เรื่องที่มีเนื้อหาที่สอดแทรกเกี่ยวกับ ความตื่นเต้น เร้าใจ ผจญภัย และการต่อสู้ การทําลายล้างที่รุนแรง และการเสี่ยงตายในรูปแบบต่าง ๆ ของตัวละครเป็นหลัก พบจํานวน ๓๕ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑๖.๒๐ ดังตัวอย่าง

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๖

ภาพที่ ๕ ฝุาวิกฤตกู้ชีพ สืบค้นจาก www.kseries.tv/category/korea-series/d-day/ จากซีรีส์เรื่อง ฝ่าวิกฤตกู้ชีพ ข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ซีรีส์เรื่องนี้ มีกลวิธีการตั้งชื่อจากการใช้ เนื้อหาที่เคร่งเครี ยด ลึกลับ และตื่นเต้น โดยเนื้อหานําเสนอเรื่องราวของทีมแพทย์ ทีมหนึ่งที่พยายาม ช่วยชีวิตผู้เคราะห์ร้ายหลังจากเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ในกรุงโซล โดยมี ลีแฮซอง เป็นศัลยแพทย์ที่โดนย้าย มาจากโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในกรุงโซล เนื่องจากเธอขัดคําสั่งผู้อํานวยการใหญ่ หลังจากนั้นเธอก็ได้พบกับ ชอง ตลมี ที่เป็นแพทย์ประจําบ้านที่มาจากปูซาน โดยทั้งคู่ก็ได้พบกัน จนกระทั่ง ชองตลมี ก็ขอเข้าพบ หมอฮั น อู จิ น ที่เ ป็ น ศั ล ยแพทย์ ผู้ เชี่ ย วชาญการผ่ า ตัด ด้ ว ยหุ่ น ยนต์ ซึ่ ง หมอฮั นคนนี้ เ คยช่ว ยชีวิ ตเขา เมื่อหลายปีก่อน แต่โชคร้ายที่หมอฮันติดผ่าตัด เขาเลยไม่มีโอกาสได้พบ จนวันหนึ่งก็มีเหตุให้เขาอยู่ที่ กรุ งโซลต่อ เพราะต้องช่ว ยเหลื อผู้ บ าดเจ็บที่ประสบอุบัติเหตุ อีกทั้ง ยังแผ่ นดินไหวอย่างรุนแรงจน กลายเป็นหายนะครั้งใหญ่ ทําให้ถนนที่เชื่อมต่อกรุงโซลถูกตัดขาด ไฟฟูา น้ําประปา และแก๊สไม่มีใช้ โทรศัพท์ใช้การไม่ได้ ชองตลมีจึงช่วยแฮซองรักษาชีวิตผู้คนท่ามกลางความขาดแคลน และมีแรงกดดัน รอบด้าน ๓.๒ เนื้อหาเขย่าขวัญสยดสยอง คือ เรื่องที่มีเนื้อหาเขย่าขวัญ จะเกี่ยวข้องกับผีวิญญาณที่มา อาละวาดหลอกหลอนคน หรือเพื่อล้างแค้น หรือเพื่อความอยู่รอด พบจํานวน ๘ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓.๗๐ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๖ สืบลับ โรงเรียนหลอน สืบค้นจาก www.kseries.tv/solomons-perjury-๒/ จากซีรีส์เรื่อง สืบลับ โรงเรียนหลอน ข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ซีรีส์เรื่องนี้มีกลวิธีการตั้งชื่อซีรีส์ จากการใช้เนื้อหาเขย่าขวัญสยดสยอง โดยเนื้อหานําเสนอเรื่องราวของกลุ่มเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ที่พบ ร่างของเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งที่โรงเรียน จนกระทั่งมีเจ้าหน้าที่มาสันนิษฐานว่าเด็กนักเรียนที่ตายนั้น วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๗

เขาได้ฆ่าตัวตายในฤดูใบไม้ร่วงจึงทําให้นักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียนต่างสงสัยการพิจารณาคดี และ พยายามที่จะค้นพบความจริงที่อยู่เบื้องหลังการตายของเด็กผู้ชายที่ตายคนนั้น ๓.๓ เนื้อหาเกี่ยวกับความรัก คือ ซีรีส์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักที่มีทั้งสุข และเศร้าคละเคล้า กันไป เป็นความรักของแบบผู้ใหญ่ ครอบครัว หรือวัยรุ่น พบจํานวน ๘๑ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓๗.๕๐ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๗ จุ๊บหลอก ๆ อยากบอกว่ารัก สืบค้นจาก www.kseries.tv/tag จากซีรีส์เรื่อง จุ๊บหลอก ๆ อยากบอกว่ารัก ข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ซีรีส์เรื่องนี้มีกลวิธีการตั้งชื่อ ซีรีส์จากการใช้เนื้อหาเกี่ยวกับความรัก โดยเนื้อหานําเสนอเรื่องราวของความรักของโอฮานิ หญิงสาวที่ หลงรักผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า แบคซึนโจ โดยเรื่องราวความรักเริ่มต้นจากการเปิดภาคเรียนที่เธอตกหลุม รักแบคซึนโจ นักเรียนชายที่มีความฉลาด และหยิ่งเป็นอย่างมาก เธอพยายามทุกทางที่ทําให้แบคซึนโจ ชอบเธอให้ได้ จนวันหนึ่งเธอรวบรวมความกล้าไปบอกรักแบคซึนโจ แต่กลับถูกแบคซึนโจปฏิเสธอย่างไม่ มีเยื่อใย หลังจากผิดหวังเธอก็ไม่ได้ยุ่งกับแบคซึนโจอีกเลย จนกระทั่ง บ้านของเธอถูกไฟไหม้ จึงทําให้พ่อ และเธอต้องไปพึ่งพาอาศัยคนรู้จัก พ่อของเธอพาเธอเข้าไปพักที่บ้านของเพื่อนพ่อเป็นการชั่วคราว โดย บ้านหลังดังกล่าว คือ บ้านของพ่อแบคซึนโจ ดังนั้นจึงทําให้เรื่องราวความรักของโอโฮนิ และแบคซึนโจ เกิดขึ้นในบ้านหลังนั้น ๓.๔ เนื้อหาตลก และสนุกสนาน คือ ซีรีส์ที่มีเนื้อหาชวนตลกขบขัน มีเนื้อหาที่ทําให้ผู้ชม เพลิดเพลิน และสนุกสนาน พบจํานวน ๓๗ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑๗.๑๒ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๘ ครอบครัวปุวน ยกขบวนฮา สืบค้นจาก www.bbtvthai.com/drama_detail.php?movie_id=๖๗๕๕&cate_id=๔๑ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๘

จากซีรีส์เรื่อง ครอบครัวป่วน ยกขบวนฮา ข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ซีรีส์เรื่องนี้มีกลวิธีการตั้งชื่อซีรีส์ จากการใช้เนื้อหาตลก และสนุกสนาน โดยเนื้อหานําเสนอเรื่องราวของ คิมคับซู ผู้อํานวยการโรงเรียนที่ เป็นพ่อหม้าย และเป็นผู้ที่มีฐานะ จนวันหนึ่งเขาได้ตัดสินใจแต่งงานใหม่กับ ฮวางมีซุน แม่หม้ายสาวแสน ยากจนผู้มีลูกฝาแฝดติดมาด้วย เป็ นชายหนึ่ง คน และหญิงหนึ่งคน โดยก่อนหน้านี้ พวกเขาอาศัยอยู่ รวมกันในห้องขนาดเล็ก และต้องทนทุกข์กับความยากจน ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งเปูาให้ฮวางมีซุน แม่ของ พวกเขาแต่งงานกับ คิมคับซู ผู้อํานวยการโรงเรียนที่ร่ํารวยคนนี้ให้ได้ หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งสาม คนได้ย้ายเข้าไปอยู่ และเป็นสมาชิกของครอบครัวคิมได้สําเร็จ เมื่อพวกเขาอยู่ไปนาน ๆ ก็ค้นพบอะไร บางอย่างของ คิมซึงอา ลูกสาวเพียงคนเดียวของคิม คับซู อีกทั้งเรื่องราวของจุนแทซู เลขาส่วนตัวของ ของคิม คับ ซู ที่ต่างเก็บ ความคับ แค้น ใจที่มีต่อคิมคับซู เอาไว้จนถึงขั้นวางแผนแก้แค้น ดังนั้นจึงเกิด เรื่องราวชุลมุนวุ่นวายขึ้นในครอบครัวนี้ ๔. การตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ หรือสถานที่ในเรื่อง หมายถึง การตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ หรือสถานที่สําคัญในเรื่องมาตั้งเป็นชื่อเรื่อง การศึกษาใน ด้านนี้พบจํานวน ๗ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓.๒๔ แบ่งเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ พบจํานวน ๓ รายชื่อ และ ๒) การตั้งชื่อโดยใช้สถานที่ พบจํานวน ๔ รายชื่อ ดังนี้ ๔.๑ การตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ คือ การตั้งชื่อที่มีสิ่งของเป็นจุดกําเนิด และประเด็นหลักของ เรื่อง โดยพบจํานวน ๓ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๓๘ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๙ ปาฏิหาริย์รองเท้าสื่อรัก สืบค้นจาก www.bluraynow.com/product-detail-๑๖๐๖๓ จากซีรีส์เรื่อง ปาฏิหาริย์รองเท้าสื่อรัก ข้างต้นแสดงให้เห็นว่าซีรีส์เรื่องนี้ มีกลวิธีการตั้งชื่อซีรีส์ จากการตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ คือ รองเท้า โดยรองเท้าในที่นี้หมายถึง สิ่งของที่สื่อถึงความรักของชินจีฮู ที่เป็นสัญลักษณ์ให้ตัวของชินจีซูกล้าเดินออกมาจากความกลัว และได้พบกับรักแท้กับผู้ชายที่รักเธอ โดยเนื้อหานําเสนอเรื่องราวของชินจีฮู หญิงสาวที่หวาดกลัวความรัก เพราะความเจ็บปวดจากรักครั้ง แรกยังคงฝั่งอยู่ในใจทําให้เธอไม่กล้าพบรักครั้งใหม่ โดยเธอมีความสนใจเกี่ยวกับรองเท้า และมีความสุข ในการสะสมรองเท้า จนกระทั่ง โอแทซู ตัวละครเอกฝุายชายได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ เขาได้มอบ ความรั ก ความใส่ ใ จทํ า ให้ ชิ น จี ซู ทํ า ให้ เ ธอเกิ ด ความประทั บ ใจจนเรี ย กเขาว่ า นายพลาสเตอร์ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๒๙

จากหญิงสาวที่เก็บ ตัวไม่กล้ามีความรัก ในวันนี้ เธอจึงยอมกล้าเดินออกมากับรองเท้าที่เป็นสิ่ งของที่ เธอรัก และเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับโอแทซูจนทําให้ทั้งคู่มีความรักที่ดีต่อกัน ๔.๒ การตั้งชื่อโดยใช้สถานที่ คือ การตั้งชื่อซีรีส์ที่มีสถานที่ เป็นประเด็นหลักของเรื่อง พบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๘๕ ดังตัวอย่าง

ภาพที่ ๑๐ เกาะรักอลเวง สืบค้นจาก www.kseries.tv/tag จากซีรีส์เรื่อง เกาะรักอลเวง ข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ซีรีส์เรื่องนี้มีกลวิธีการตั้งชื่อซีรีส์จากการ ตั้งชื่อโดยใช้สถานที่ คือ เกาะ โดยเกาะในที่นี้หมายถึง เกาะเชจู เป็นเกาะที่ สําคัญของเกาหลีใต้ รวมถึง ยังได้รับการจดทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกทางธรรมชาติของโลกอีกด้วย อันเป็นผลมาจาก ความสวยงามและความมหัศจรรย์ของเกาะแห่งนี้ ที่ ธรรมชาติได้บรรจงแต่งแต้มและสร้างสรรค์ได้อย่าง ลงตัว โดยเนื้อหาของเรื่องนําเสนอเรื่องราวของวิลเลียม เจ สเปนเซอร์ ชายหนุ่มชาวอังกฤษ ผู้ ที่มีความ หลงใหลในวัตถุโบราณ และศิลปะตะวันออก เขาได้หลบหนีการแต่งงานแล้วออกเดินทางไปยังนางาซากิ พร้ อ มกับ เรื อสิ น ค้ า เพื่ อ ตามหาสมบั ติ ตามคํ า บอกเล่ า ของยาน คาวามู ระ เพื่อ นชาวญี่ ปุ น ของเขา โดยอีกฟากหนึ่งของโลก พัคคยู ขุนนางจากโชซอน ถูกทางการเนรเทศมายังเกาะเชจู หลังจากที่เขา ได้เข้ามาอยู่ ที่ เกาะเขาต้องอาศัย อยู่ ร่ ว มบ้ านเดียวกับจาง บอจิน สาวชาวเกาะลู กหั ว หน้านักดําน้ํ า แต่ด้วยความเย่อหยิ่ง ถือตัว โอหัง เขาจึงอยู่กับเธอไม่ได้สักเท่าไหร่ ในขณะที่วิลเลียม เดินทางมาใกล้จะ ถึงจุดหมายปลายทางปรากฏว่าเกิดพายุใหญ่พัดเรือแตก เขาถูกคลื่นซัดมาถึงเกาะ เชจู และบอจินมา พบเข้ า เธอช่ ว ยซ่ อนเขาหลบผู้ ค นบนเกาะและคอยหาอาหารมาให้ เขา แม้ จ ะสื่ อ สารกั นไม่ รู้ เ รื่ อ ง เขาได้พบกับ ยานซึ่งถูกพัดมาติดเกาะเหมือนกัน ยานรู้ว่าชาวต่างชาติที่มาถึงเกาะนี้จะถูกจับตัว ส่ ง ทางการเพื่อประหาร พวกเขาจึ งวางแผนหลบหนีไป ส่ว นพัคคยู ก็ต้องพบกับเรื่องราวที่เต็มไปด้ว ย เงื่อนงําบนเกาะแห่งนี้ ๕. สรุปและอภิปรายผล จากการศึกษา “กลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลี ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑” จํานวน ๒๑๖ รายชื่อ ผู้วิจัยพบกลวิธีการตั้งชื่อตามกรอบการศึกษาที่กําหนดไว้ ๔ ประเด็นเรียงลําดับ จากกลวิธีที่พบมากที่สุดไปหาน้อยที่สุด ดังนี้ กลวิธีที่พบมากที่สุด คือ ด้านการตั้งชื่อโดยใช้เนื้อหาในเรื่อง วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๐

พบจํานวน ๑๖๑ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๗๔.๕๓ แบ่งเป็น ๔ ลักษณะ คือ ๑) เนื้อหาเกี่ยวกับความรัก พบจํานวน ๘๑ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓๗.๕ ๒) เนื้อหาตื่นเต้น เร้าใจ ผจญภัย และการต่อสู้ พบจํานวน ๓๕ รายชื่ อ คิ ด เป็ น ร้ อ ยละ ๑๖.๒๐ ๓) เนื้ อ หาตลก และสนุ ก สนาน พบจํ า นวน ๓๗ รายชื่ อ คิดเป็นร้อยละ ๑๗.๑๒ และ ๔) เนื้อหาเขย่าขวัญสยดสยอง พบจํานวน ๘ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓.๗๐ ๒. กลวิธีที่พบรองลงมา คือ ด้านการตั้งชื่อโดยใช้ตัวละครเอก พบจํานวน ๓๙ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑๘.๐๕ แบ่งเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การใช้ชื่อตัวละครเอกและมีส่วนขยายเพิ่มเติม พบจํานวน ๓๕ รายชื่อ คิดเป็น ร้อยละ ๑๖.๒๐ และ ๒) การใช้ชื่อตัวละครเอกเพียงอย่างเดียวเดียว พบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็น ร้ อยละ ๑.๘๕ กลวิธีที่พบเป็นอันดับสาม คือ ด้านการตั้งชื่อโดยใช้ ลั กษณะเดนของ ตัวละครเอกในเรื่อง พบจํานวน ๙ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๔.๑๖ แบ่งออกเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การใช้ ลักษณะเดน ของตัวละครเอกและมีส่ วนขยายเพิ่มเติม พบจํานวน ๕ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๒.๓๑ ๒) การใช้ลักษณะเด่นของตัวละครเอกเพียงเดียว พบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๘๕ และกลวิธี ที่พบน้อยที่สุด คือ ด้านการตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ หรือสถานที่ในเรื่อง พบจํานวน ๗ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๓.๒๔ แบ่งออกเป็น ๒ ลักษณะ คือ ๑) การตั้งชื่อโดยใช้สิ่งของ พบจํานวน ๓ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๓๘ ๒) การตั้งชื่อโดยใช้สถานที่ พบจํานวน ๔ รายชื่อ คิดเป็นร้อยละ ๑.๘๕ และเมื่อนําผลการศึกษา มาเปรียบเทียบกับงานวิจัยของ ปริศนา ฟองศรัณย์ (๒๕๕๐) ศึกษาเรื่อง “การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อ ซีรีส์จีน” พบความแตกต่างกัน คือ การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์จีน มีการตั้งชื่อโดยใช้ตัวละครมาก ที่สุด ในขณะที่การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์เกาหลีโดยภาพรวมมีการตั้งชื่อโดยใช้เนื้อหาในเรื่อง มากที่สุด เป็นการนําเนื้อหาสําคัญของเรื่อง ลักษณะสําคัญของเรื่อง และแนวคิดสําคัญของเรื่องมาใช้ใน การตั้งชื่อ ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากกลวิธีดังกล่าวสามารถระบุให้ผู้ชมทราบได้อย่างชัดเจนว่าจะได้พบเจอกับ เรื่องราวแบบใด ตลอดจนคาดการณ์อรรถรสในการรับชมได้ ทั้งเนื้อหาเกี่ยวกับความรัก เนื้อหาตื่นเต้น เร้าใจ เนื้อหาตลก และเนื้อหาเขย่าขวัญสยดสยอง ด้วยเหตุนี้ทําให้ซีรีส์ดังกล่าวสามารถสร้างความเร้าใจ และดึงดูดใจผู้ชมได้ ตรงกลุ่มเปูาหมาย จนนําไปสู่การเลือกชมซีรีส์เรื่องนั้น ๆ และเกิดเป็นที่นิยมในวง กว้างตามมา ๖. ข้อเสนอแนะ ๑. ข้อเสนอแนะสาหรับการนาผลการวิจัยไปใช้ ผลการวิจัยทําให้เห็นกลวิธีการตั้งชื่อภาษาไทยในซีรีส์เกาหลีที่สะท้อนถึงวัฒนธรรมการตั้งชื่อที่ มุ่งเน้นความน่าสนใจที่สอดคล้องกับเรื่องราวในซีรีส์ ๒ ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งต่อไป ๒.๑ ควรมีการศึกษาการใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์ของประเทศอื่น ๆ เพื่อให้เห็นลักษณะ การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์ต่างประเทศในรูปแบบต่าง ๆ ที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๑

๒.๒ ควรมีการศึกษาชื่อซีรีส์ต่างประเทศที่มีการนํามาเผยแพร่ในประเทศไทย โดยมุ่งค้นหา ความสัมพันธ์ทางความหมายของภาษาระหว่างชื่อ ซีรีส์ต้นฉบับกับชื่อซีรีส์ที่แปลเป็นภาษาไทย ๗. เอกสารอ้างอิง จิรวุฒิ เสนาคํา. (๒๕๔๙). เหลียวหน้าแลหลังวัฒนธรรมป๊อป. กรุงเทพฯ : มานุษยวิทยาสิรินธร. ประภาพร พวงเกตุ และคณะ. (๒๕๕๑). พฤติกรรมการเลือกชมซีรีส์เกาหลีในเขตกรุงเทพมหานคร. ปริญญาบริหารธุรกิจบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. ปริศนา ฟองศรัณย์. (๒๕๕๐). การใช้ภาษาไทยในการตั้งชื่อซีรีส์จีน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหา บัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ศันสนีย์ วีระศิลป์. (๒๕๓๘). ชื่อบ้านนามเมือง. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ : มติชน.

Blu-ray disc. (๒๕๕๗). ปาฏิหาริย์รองเท้าสื่อรัก. ใน www.bluraynow.com/productdetail-๑๖๐๖๓ เข้าถึงเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒.

Broad Band TV. (๒๕๕๘). ครอบครัวป่วน ยกขบวนฮา. ใน www.bbtvthai.com/drama เข้าถึง เมือ่ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒.

K series. (๒๕๖๐). ดร.อีอัน. ใน www.kseries.tv/category/korea-series/dr-mo-clinic/ เข้าถึง เมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๖๑). อ๊กยอ ผู้พิทักแห่งโชซอน. ใน www.kseries.tv/category/koreaseries/flowers- of-the-prison/ เข้าถึงเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๖๐). เทพบุตรแวมไพร์. ใน www.kseries.tv/category/korea-series/flowers-of the-prison/ เข้าถึงเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๖๑). คาสาปรัก เจ้าหญิงแม่มด. ใน www.kseries.tv/mirror-of-the-witch-๒/ เข้าถึง เมื่อ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๖๑). ฝ่าวิกฤตกู้ชีพ. ใน www.kseries.tv/category/korea-series/d-day/ เข้าถึงเมื่อ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๖๑). สืบลับ โรงเรียนหลอน. ใน www.kseries.tv/solomons-perjury-๒/ เข้าถึงเมื่อ วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๕๙). จุ๊บหลอก ๆ อยากบอกว่ารัก. ใน www.kseries.tv/tag เข้าถึงเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒. ______. (๒๕๕๙). เกาะรักอลเวง. ใน www.kseries.tv/tag เข้าถึงเมื่อวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๒.

-----------------------------------บทความวิจัยชิ้นนี้ผ่านการคัดเลือกให้นําเสนอในการประชุมทางวิชาการระดับปริญญาตรี ด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติครั้งที่ ๓ ณ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขต หาดใหญ่ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๒

ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรือ่ งเมีย ๒๐๑๘

อารียา ดาวเรือง

บทคัดย่อ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นเมีย และเปรียบเทียบความเป็นเมียที่ปรากฏ ในนวนิยายเรื่องเมียหลวง ของกฤษณา อโศกสิน และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ที่ออกอากาศตั้งแต่เดือน พฤษภาคม – สิงหาคม ๒๕๖๑ จํานวน ๒๘ ตอน ผลการวิจัยพบว่า ความเป็นเมีย ของตัวละคร “วิกานดา” ในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และ “อรุณา” ในละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ มีความสอดคล้องกัน ๔ ประเด็น ได้แก่ ๑) ก่อนการเป็นเมีย พบว่า ตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันทั้งบุคลิกภาพภายนอก และบุคลิกภาพภายใน ๒) การเป็นเมีย พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการมอบความรัก และความซื่อสัตย์ต่อสามี ๓) การเป็น แม่ของลูก พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการให้อาหารลูก การดูพัฒนาการของลูก การดูแลเมื่อลูกเจ็บปุวย และการให้การศึกษา และ ๔) การจัดการทรัพย์สิน พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการจัดการรายได้และรายจ่ายในชีวิตประจําวัน และการจัดการรายจ่าย ประจํา ด้านความแตกต่างพบ ๒ ประเด็น ได้แก่ ๑) การเป็นเมีย พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความ แตกต่างกันในด้านการดูแลสามีและการมีเพศสัมพันธ์ และ ๒) การเป็นแม่บ้านแม่เรือน พบว่าตัวละคร ทั้ง ๒ ตัว มีความแตกต่างกันในเรื่องการประกอบอาหารสําหรับครอบครัว และการทํางานบ้าน คาสาคัญภาษาไทย : ความเป็นเมีย นวนิยายเรื่องเมียหลวง ละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ๑. บทนา ในสังคมไทยสิทธิความเป็นคนของสตรีถือเป็นสิทธิมนุษยชนอย่างหนึ่งบนพื้นฐานของความคิด ทางความแตกต่างระหว่างเพศ ทั้งในทางด้านชีวภาพ หรือทางด้านสังคม ทําให้เกิดผลกระทบต่อความ เป็นผู้หญิงหลายอย่าง เช่น การถูกเอารัดเอาเปรียบ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นภาวะทางเพศอย่างหนึ่ งที่ เกิดขึ้นในสังคมไทย ทําให้ผู้หญิงส่วนใหญ่มักเป็นฝุายที่ต้องเสียเปรียบ เนื่องจากผู้ชายมีสิทธิในการใช้ ชีวิตอย่างอิสระมากกว่า ซึ่งบางครอบครัวอาจเคยประสบปัญหาเหล่านี้มาแล้ว โดยผู้ชายมีความอยากมี บ้านเล็กบ้านน้อยจึงแอบภรรยาไปมีผู้หญิงคนใหม่ ทําให้ครอบครัวเกิดความขัดแย้ง ทะเลาะเบาะแว้งขึ้น เพราะความไม่พอของผู้ชาย และในปัจจุบัน เรื่องราวความขัดแย้งระหว่างสามีภรรยาได้นํามาสร้างเป็น วรรณกรรมทั้งในรูปแบบของนวนิยาย และละคร เพื่อเป็นคติสอนใจไม่ให้เกิดการเอาเปรียบระหว่าง วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๓

สิทธิมนุษยชน โดยนวนิยายบางเรื่อง อาจมีการนําไปสร้างเป็นบทละคร และสื่อผ่านออกมาในรูปแบบ ของสื่อโทรทัศน์ เพื่อให้ผู้ชมรับชมอย่างมีอรรถรสมากยิ่งขึ้น ซึ่งในการแต่งนวนิยายหรือสร้างละครในแต่ ละครั้งต่างก็มีความแตกต่างที่น่าสนใจ ขึ้น อยู่กับความสามารถของนักเขียนว่า จะมีความสามารถที่จะ ถ่ า ยทอดออกมาให้ ผู้ อ่ า นได้ รั บ รู้ อ ย่ า งสมจริ ง สมจั ง มากเพี ย งใด นอกจากนี้ ยั ง มี นั ก เขี ย นที่ ม าก ความสามารถอย่างกฤษณา อโศกสิน นักเขียนที่แต่งนวนิยาย เรื่องเมียหลวง ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรก ประมาณ พ.ศ. ๒๕๓๗ และนํามาทําเป็นละครโทรทัศน์เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๕๒ ทางช่อง ๗ โดยมีเรื่องราว เกี่ยวกับสามี และภรรยาครอบครัวหนึ่งที่เพียบพร้อมไปด้วยฐานะ หน้าตา และชื่อเสียง แต่มีมือที่สาม เข้ามาแทรกกลางระหว่า งความรั กของเขา จึงทํ าให้ เรื่ องนี้เ กิดปมต่ าง ๆ ขึ้น และหลายปีต่ อมาใน ปี พ.ศ. ๒๕๖๐ ละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ ได้สร้างขึ้นด้วยเรื่องราวที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับเรื่องเมียหลวง เป็นเรื่องราวของมือที่สามที่อาจเกิดขึ้นได้กับทุกครอบครัว หากสามีผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นผู้เริ่มผูก ปม ที่เขียนบทโทรทัศน์โดย เนปาลี (วรรธนา วีรยวรรธน) กํากับโดย สันต์ ศรีแก้วหล่อ ทั้งนี้ ตัวละครเอกทั้ง ๒ เรื่อง มีความโดดเด่นในด้านของการเป็นภรรยาที่แตกต่ างกันออกไป เพราะตัวละครเอกทั้ง ๒ ตัว ต่างมี บทบาทความเป็นเมียที่แตกต่างกัน จึงมีความเหมาะสมที่จะนํามาศึกษาวิจัยในประเด็นเรื่องความเป็น เมียเป็นอย่างมาก โดยมีการยืนยันจากยอดผู้รับชมที่รับชมละครเรื่องเมีย และยอดจําหน่า ยนวนิยาย เรื่องเมียหลวง ที่กฤษณา อโศกสิน แต่งขึ้นเป็นจํานวนมาก จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ยังมีการแปรสภาพ ของนวนิยายจากรูปแบบหนังสือมาเป็นรูปแบบของ E-book ซึ่งอยู่ในเว็บไซต์ www.mebmarket.com และในละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ก็ได้รับ การยืนยันจากเว็บไซต์ออนไลน์ของประชาชาติธุรกิจออนไลน์ (๒๕๖๑) ว่ามีจํานวนผู้เข้าชมมากกว่า ๔๐๐ ล้านวิว ด้วยเหตุนี้ ผู้วิจัยจึงเห็นความสําคัญที่จะศึกษาเรื่อง ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่อง เมีย หลวง และละครเรื่ องเมี ย ๒๐๑๘ โดยผู้ วิจัยจะศึกษาเกี่ยวกับ ก่ อนการเป็น เมีย การเป็นเมี ย การเป็นแม่ของลูก การเป็นแม่บ้านแม่เรือน และการจั ดการทรัพย์สินของตัวละครที่เป็นเมียหลวงจาก นวนิยายและละคร เพื่อให้เข้าใจถึงความเป็นเมียที่แตกต่างกันระหว่างยุคอดีต และปัจจุบัน ๒. การทบทวนวรรณกรรม การศึกษาเรื่อง ความเป็น “เมีย” จากละครเรื่อง เมียหลวง และเมีย ๒๐๑๘ ในครั้งนี้ ผู้วิจัยได้ ศึ ก ษาเอกสารเกี่ ย วข้ อ งกั บ ความเป็ น เมี ย ไว้ ๕ ประเด็ น ได้ แ ก่ ก่ อ นการเป็ น เมี ย การเป็ น เมี ย การเป็นแม่ของลูก การเป็นแม่บ้านแม่เรือน และการจัดการทรัพย์สิน ดังต่อไปนี้ วรางคณา สุขม่วง (๒๕๖๐) กล่าวถึงบุคลิกภาพภายนอก และบุคลิกภาพภายในของตัวละคร ซึ่งสามารถนํามาใช้เป็นแนวในการวิเคราะห์ประเด็นก่อนการเป็นเมีย ดังนี้ ๑. บุคลิกภาพภายนอก หมายถึง รูปลักษณ์ สิ่งที่เราสามารถเห็นได้ในตัวบุคคลหนึ่ง ตั้งแต่ศีรษะ จรดปลายเท้า ๒. บุ คลิ กภาพภายใน หมายถึ ง การกระทํา การแสดงออกโดยพฤติกรรมของแต่ล ะบุคคล ไม่ว่าจะเป็นด้านที่แสดงออกทางสีหน้า สายตา อากัปกิริยาอาการ รวมถึงมารยาททางสังคม วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๔

สุธิดา สองสีดา (๒๕๕๙) กล่ าวถึงความเป็นเมีย สามารถนํามาใช้เป็นแนวในการวิเคราะห์ ประเด็นการเป็นเมีย การเป็นแม่ของลูก การเป็นแม่บ้านแม่เรือน และการจัดการทรัพย์สิน สรุปได้ดังนี้ ๑. การเป็ น เมี ย เป็ น ภาระหน้ า ที่ ข องผู้ ห ญิ ง ที่ แ ต่ ง งานแล้ ว ต้ อ งปฏิ บั ติ และอยู่ ภ ายใน ความสัมพันธ์เชิงอํานาจในครัวเรือนที่ไม่เท่าเทียมกันระหว่างผู้หญิงกับสามี ๒. การเป็ น แม่ของลู ก เป็ น บทบาทสํ าคัญของผู้ ห ญิงในครัว เรือน ซึ่งเป็นกระบวนการที่แม่ จะต้องคอยเลี้ยงดูลูกให้เจริญเติบโตไม่ทอดทิ้ง และเป็นความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ๓. การเป็ น แม่ บ้ านแม่ เรื อ น เป็น หน้า ที่ที่ ผู้ ห ญิ งจะต้อ งกระทํ า เช่น ในเรื่อ งการทํ าอาหาร เป็นต้น ซึ่งเป็นพื้นที่ของผู้หญิงที่เป็นภรรยาพึงกระทํา ๔. การจั ด การทรั พ ย์ สิ น เป็ น หน้ า ที่ ส่ ว นหนึ่ งที่ ผู้ ห ญิ ง ที่ เ มื่ อ แต่ ง งานแล้ ว ต้ อ งช่ ว ยกั น ดู แ ล ทรัพย์สิน รักษาทรัพย์สินได้ หมายรวมไปถึงรายได้ และรายจ่ายในรายวันและรายเดือน ๓. วัตถุประสงค์ของการวิจัย ๑. เพื่อศึกษาความเป็นเมียของนวนิยายเรื่องเมียหลวง ๒. เพื่อศึกษาความเป็นเมียของละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ๓. เพื่อเปรียบเทียบความเป็นเมียที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และเมีย ๒๐๑๘ ๔. ระเบียบวิธีวิจัย ศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และอ่านนวนิยายเรื่องเมียหลวง จากสํานักพิมพ์ meb mobile e-books จํานวน ๑ เล่ม และถอดบทละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ จาก www.youtube.com ตั้งแต่ วันที่ ๒๘ พฤษภาคม - ๒๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๑ จํานวน ๒๘ ตอน นําบทละคร และบทโทรทัศน์ทั้งหมด มาวิเคราะห์ความเป็นเมียในประเด็นต่าง ๆ ของตัวละคร ๒ ตัว คือ วิกานดา ในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และอรุณา ในละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ปรับกรอบแนวคิดมาจากการศึกษาของ สุธิดา สองสีดา (๒๕๕๙) เรื่อง “การสร้างตัวตนที่สยบยอมของผู้หญิงในระบบความสัมพันธ์เชิงอํานาจในครัวเรือน” ๕. ผลการวิจัยและอภิปรายผล การศึกษาเรื่อง ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ในครั้งนี้ ผู้วิจัยสามารถนําเสนอผลการวิจัย ดังรายละเอียดต่อไปนี้ จากผลการวิจัยที่มีความสอดคล้องหรือความคล้ายคลึงกันของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และ ละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ พบ ๔ ประเด็น ดังนี้ ประเด็นก่อนการเป็นเมีย จากการศึ กษาพบว่า ตัว ละครทั้ง ๒ ตัว มีค วามคล้ ายคลึ ง กันทั้ง บุคลิ กภาพภายนอก และ บุคลิกภาพภายใน ดังรายละเอียดต่อไปนี้ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๕

ตารางที่ ๑ เปรียบเทียบประเด็นก่อนการเป็นเมีย วรรณกรรม นวนิยาย เรื่อง เมียหลวง ละคร เรื่อง เมีย ๒๐๑๘

ตัวละคร วิกานดา อรุณา

การสะท้อนลักษณะของคน บุคลิกภาพภายนอก บุคลิกภาพภายใน ผู้หญิงหน้าตาดี สวย สุภาพเรียบร้อย บุคลิกภาพ ซื่อสัตย์ต่อความรัก อดทน มีเหตุผล ดี ฐานะร่ํารวย ความรู้ดี การศึกษาสูง เข้าใจผู้อื่น ตัดสินใจเด็ดขาด ผู้หญิงหน้าตาดี สวยหุ่นดี สุภาพเรียบร้อย ซื่อสัตย์ต่อความรัก จริงใจ มีเหตุผล บุคลิกภาพดี ฐานะค่อนข้างร่ํารวย มีอาชีพเป็น เข้าใจความรูส้ ึกผู้อื่น ตัดสินใจ พิธีกร เซลล์ขายรถ เด็ดขาด

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความสอดคล้องในประเด็นก่อนการเป็นเมีย พบว่าบุคลิกภาพ ภายนอกของตัวละครที่เป็นเมียหลวงทั้ง ๒ ตัว มีลักษณะบุคลิกภาพที่คล้ายคลึงกัน คือ เป็นผู้หญิงที่ หน้ า ตาดี สวย สุ ภ าพเรี ย บร้ อ ย อาชี พ การงานดี และบุ ค ลิ ก ภาพดี ส่ ว นบุ ค ลิ ก ภาพภายใน พบว่ า มีลักษณะบุคลิกภาพที่คล้ายคลึงกัน คื อ ซื่อสัตย์ต่อความรัก อดทน มีเหตุผล เข้าใจผู้อื่น และตัดสินใจ อย่างเด็ดขาด ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัว จึงมีความคล้ายคลึงกันในประเด็นก่อนการเป็นเมียอย่างชัดเจน ประเด็นการเป็นเมีย จากการศึกษาพบว่า ตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องของการมอบความรั กอย่าง ชัดเจน ดังตัวอย่างเหตุการณ์ของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ต่อไปนี้ ตารางที่ ๒ เปรียบเทียบประเด็นการเป็นเมีย นวนิยายเรื่อง เมียหลวง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่อนิรุทธิ์ตื่น และ วิกานดาก็ได้ชงกาแฟให้เขาด้วยตนเอง ดังบท สนทนาต่อไปนี้ “…เขามีลักษณะบุรุษเจ้าสําราญ ชอบกินของ แปลกรสใหม่ เบื่อความซ้ําซากจําเจของ ชีวิตประจําวันทุกด้าน… ‘ปิดเทอมนี้ผมจะไป ปุาสักหน่อย ล่าสัตว์พอเพลิน ๆ’ เขาเอ่ยขึ้น เมื่อถึงกาแฟหลังอาหารที่ฉันผสมให้ด้วยมือ ตนเอง…”

ละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่ธาดากําลังจะนอนแต่อรุณายังไม่ได้ นอน จึงเอ่ยปากถามธาดาเกีย่ วกับอาหารในมื้อเช้า ดังบทสนทนา ต่อไปนี้ อรุณา : พรุ่งนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ ธาดา : โห ณา ผมเพิ่งกินข้าวเย็นไปไม่ถึง ๑๐ นาที เลยนะ คุณถามถึงมื้อเช้าแล้วเหรอ อรุณา : ก็จริงด้วย วัน ๆ ณาก็เอาแต่คิดเรื่องพวกนี้จริง ๆ อ่ะค่ะ ธาดา : ไม่ต้องคิดมากหรอก เอาไรง่าย ๆ บ้างก็ได้ กาแฟ ขนมปัง อะไรแบบเนี่ยอ่ะ (เมียหลวง, หน้า๔๗-๔๘) (ตอนที่ ๔, วันที่ ๕ มิถุนายน ๒๕๖๑)

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๖

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความสอดคล้องในประเด็นการเป็นเมีย พบว่าตัวละครที่เป็นเมีย หลวงทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการมอบความรัก เนื่องจากตัวละครทั้ง ๒ ตัวเป็นผู้หญิงที่ ชอบดูแลเอาใจใส่สามีของตนอยู่ตลอด ตั้งแต่เรื่องอาหารการกิน ตลอดจนหน้าที่ที่ผู้หญิงทุกคนจะทํา และมักเลือกอาหารพิเศษให้กับสามีของตนอยู่ เสมอ ซึ่งวิกานดาจะรู้ว่า สามีตนเป็นคนที่ไม่ชอบอะไร จําเจ ตนจึงชงกาแฟที่ผสมด้วยมือของตนให้สามีรับประทานหลังทานอาหารเสร็จ และอรุณาจะรู้ว่าสามี ของตนชอบกินอะไร และมักทําอะไรพิเศษ ๆ ให้สามี และชอบเอาใจใส่สามี ทุกเรื่อง ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัว จึงมีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการมอบความรักอย่างชัดเจน ประเด็นการเป็นแม่ของลูก จากการศึกษาพบว่า ตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องของการดูพัฒนาการของลูก อย่างชัดเจน ดังตัวอย่างเหตุการณ์ของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ต่อไปนี้ ตารางที่ ๓ เปรียบเทียบประเด็นการเป็นแม่ของลูก นวนิยายเรื่อง เมียหลวง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่อนงค์นารถมา หา วิกานดา และเล่าเรื่องราวเกีย่ วกับเด็ก ข้างบ้านเธอที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ดังบทละคร ต่อไปนี้ “... ‘เมื่อไหร่ลูกจะโตเสียทีหนอ’ ฉันได้แต่ภาวนา ‘ทีลูกคนอื่นทําไมเขาโตวัน โตคืน มาดูลูกเรามั่งไม่ค่อยกระเตือ้ งไปถึง ไหน’...” (เมียหลวง, หน้า ๗๐)

ละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่อรุณากลับมาจากคุยธุระเรื่องงานที่ตน จะทํากับวศิน เมื่อกลับมาถึง ก็อุ้มลูก และหอมแก้มลูกอย่างน่าเอ็นดู ดังบทสนทนาต่อไปนี้ อรุณา : หู้ย ตัวหนักขึ้นนะเราเนี่ย นุดา : คุณแม่ไปไหนมาอ่ะคะ อรุณา : คุณแม่ไปธุระกับเพื่อนมาอ่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะกลับช้าไป หน่อย (ตอนที่ ๙, วันที่ ๒๕ มิถุนายน ๒๕๖๑)

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความสอดคล้องในประเด็นการเป็นแม่ของลูก พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการดูพัฒนาการของลูก เพราะตัวละครที่เป็นเมียหลวงอย่างวิกานดา ก็ได้ดูว่า เมื่อไหร่ลูกของตนจะโตขึ้นสัก มองกี่ที ๆ ก็ตัวเท่าเดิม ซึ่งในขณะเดียวกันที่อรุณาเองก็ได้สังเกต น้ําหนักของลูกเช่นกันว่ามีการเพิ่มขึ้น เพราะตั วหนักขึ้น ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัว จึงมีความคล้ายคลึง กันในเรื่องของการพัฒนาการของลูกอย่างชัดเจน

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๗

ประเด็นการจัดการทรัพย์สิน จากการศึกษาพบว่า ตัว ละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึ งกันในเรื่องของการจัดการรายได้ และรายจ่ายในชีวิตประจําวันอย่างชัดเจน ดังตัวอย่างเหตุการณ์ของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ ต่อไปนี้ ตารางที่ ๔ เปรียบเทียบประเด็นการจัดการทรัพย์สิน นวนิยายเรื่อง เมียหลวง เหตุการณ์นี่เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่วิกานดา อนิรุทธิ์ และอรอินทร์พาลูก ๆ ออกไปเที่ยว และลูก ๆ ได้ขอซื้อตุ๊กตา วิกานดาจึงเป็นคนจ่ายค่าของเล่น ให้ ดังบทละครต่อไปนี้ “…นุ่นเลือกได้ตุ๊กตาตัวโต ขนสีดําสนิท มีโซ่ โลหะสีขาว แขวนด้วยลูกกระพรวนคล้องอยู่ รอบคอ ส่วนนิ่มเลือกได้รถถังเล็ก ๆ ที่มีปืนสอง กระบอกยิงได้ด้วยแรงแบตเตอรี่ เวลายิงมีไฟ แลบออกมาเป็นระยะ ๆ…”

ละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่อรุณาคิดมากเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย ทั้งหมดภายในบ้าน ดังบทสนทนาต่อไปนี้ อรุณากําลังลิสต์ รายการค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ภายในบ้าน เลยไม่รู้ว่าจะเอาทีไ่ หนไป จ่าย ธารีมาหาพอดี ธารี : นี่คือชัวร์ว่าจะเลิก คือแยกกันอยู่สักพักอ่ะ เก็ทนะเว้ย แต่ถ้าหย่ากันเลยจริง ๆ อ่ะ มันอีกสเต็ปนึงเลยนะแก อรุณา : ฉันไหวน่า ธารี : นิ ค่านู้นนี้ รวมกันอ่ะ ก็ ๒๐,๐๐๐ กว่า ๆ แล้วนะ ถ้าจะเอาให้พอเนี่ย มันก็ต้องมี ๓๐,๐๐๐-๔๐,๐๐๐ แล้วเงินเดือน ๓๐,๐๐๐-๔๐,๐๐๐ ของคนอายุปูนแก เนี่ย ใครจะจ้าง สมการนีไ้ ม่ไหวปุะวะ (เมียหลวง, หน้า ๔๒๓) (ตอนที่ ๑๔, วันที่ ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๖๑)

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความสอดคล้องในประเด็นการจัดการทรัพย์สิน พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องการจัดการรายได้ และรายจ่ายในชีวิตประจําวัน เนื่องจากตัวละครที่ เป็นเมียหลวงอย่ างวิกานดา ซื้อของเล่นให้กับลูก โดยไม่คิดมากหรือคิดเล็กคิดน้อยเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย เพราะก่อนหน้านี้เคยเป็นหน้าที่ของอนิรุทธิ์ผู้เป็นสามี แต่ในขณะเดียวกันที่อรุณา ผู้ซึ่งเคยอยู่กับสามี มาก่อนก็ได้คิดมากเกี่ยวกับการวางแผนหลังจากที่ต้องอยู่คนเดียว แต่ตนก็พยายามคิดหาทางออกให้ได้ เพราะทั้ง ๒ ได้คุยกันไว้แล้ว และวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัวจึงมีความคล้ายคลึง กันในเรือ่ งการจัดการรายได้ และรายจ่ายในชีวิตประจําวันอย่างชัดเจน จากผลการวิจัยที่มีความแตกต่างกันของนวนิยายเรื่ องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ พบ ๒ ประเด็น ดังรายละเอียดต่อไปนี้

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๘

ประเด็นการเป็นเมีย จากการศึ ก ษาพบว่ า ตั ว ละครทั้ ง ๒ ตั ว มี ค วามแตกต่ า งกั น ในเรื่ อ งของการดู แ ลสามี และการมีเพศสัมพันธ์อย่ างชัดเจน ดังตั วอย่างเหตุการณ์ของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ต่อไปนี้ ตารางที่ ๕ เปรียบเทียบประเด็นการเป็นเมีย นวนิยายเรื่อง เมียหลวง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่วิกานดา และอนิรุทธิ์พา ลูก ๆ ไปเทีย่ วทะเล พร้อมกับอรอินทร์และหนูนมิ่ แต่ วิกานดา และอนิรุทธิ์ต่างก็ไม่ให้ความสําคัญในเรื่องของ การมีเพศสัมพันธ์กันอีกแล้ว เนื่องจากวิกานดาเห็นว่า สามีของตนแอบไปคบชู้กับหญิงอื่นอีกหลายคน ดังบท ละครต่อไปนี้ “…คืนนั้นเรานอนหันหลังให้กัน บรรยากาศที่ควรจะ อบอุ่น ณ ชายทะเล กลายเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วย รอยร้าว ฉันรู้ว่ามี ‘บางสิ่ง’ หรือ ‘หลายสิ่ง’ เกิดขึ้น มากมายในใจของอนิรุทธิ์ จนทําให้เขาไม่อาจเป็นคนเก่า ขี้เล่น เจ้าเสน่หไ์ ด้อีกต่อไป หัวคิ้วของเขาขมวด ริม ฝีปากเม้มสนิท แม้แต่ท่าทางโอบกอด ก็เป็นไปโดย มารยาทราวกับฝรั่ง …” (เมียหลวง, หน้าที่ ๓๐๒)

ละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ตอนที่ธาดากลับมาจากทํางาน และเกิดภาพหลอนเห็นอรุณาเป็นกันยา จึงเข้าไปกอด อรุณา และจูบ หอมอรุณา พร้อมมีอะไรกัน อรุณาขัดขืน แต่ก็ต้องยอมให้โดยดี เพราะนั่นคือหน้าที่ของภรรยา ดังบทสนทนาต่อไปนี้ อรุณา : คุณคะ ณาวางผลไม้ไว้ที่หัวเตียงแล้วนะคะ งั้นเดี๋ยวณาลงไปทํากับข้าวต่อนะคะ ธาดา : ผมไม่หิว (พร้อมกับจับอรุณามากอด แล้วจูบหอมทั่วตัว แต่อรุณา วิ่งหนี ตนจึงรีบคว้ากลับมา และหอมจูบเหมือนเดิม เกิดภาพหลอน เห็นอรุณาเป็นกันยา และมีอะไรกันใน คืนนั้น) (ตอนที่ ๗, วันที่ ๑๘ มิถุนายน ๒๕๖๑)

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความแตกต่างในประเด็นการเป็นเมีย พบว่าตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความแตกต่างกันในเรื่องการดูแลสามีและการมีเพศสัมพันธ์ เนื่องจากตัวละครที่เป็นเมียหลวงอย่าง วิกานดาไม่ได้ปฏิเสธที่จะหลับนอนกับสามี เพียงแต่ไม่ยอมที่จะมีเพศสัมพันธ์กับสามีของตน เนื่องจากรู้ ว่าสามีของตน ไม่ได้มีตนแค่คนเดียว ส่วนตัวละครที่เป็นเมียหลวงอย่างอรุณายอมให้สามีมีเพศสัมพันธ์ ด้ว ย ต่อให้ ตนจะไม่ย อมก็ตาม เนื่ องจากรู้ว่า เป็นหน้าที่ของภรรยาที่จะต้องปรนนิบัติให้ ส ามี และ ไม่อยากให้เกิดความบกพร่องต่อหน้าที่ของภรรยาที่ดี ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัว จึงมีความแตกต่างกัน ในเรื่องการดูแลสามี และการมีเพศสัมพันธ์อย่างชัดเจน

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๓๙

ประเด็นการเป็นแม่บ้านแม่เรือน จากการศึกษาพบว่า ตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีความแตกต่างกันในเรื่องของการจัดการประกอบ อาหารสําหรับครอบครัวอย่างชัดเจน ดังตั วอย่างเหตุการณ์ของนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ ต่อไปนี้ ตารางที่ ๖ เปรียบเทียบประเด็นการเป็นแม่บ้านแม่เรือน นวนิยายเรื่อง เมียหลวง เหตุ ก ารณ์ นี้ เกิ ด ขึ้ น ในเช้ า อี ก วั น หนึ่ งที่ บ้ า น ของอนิรุทธิ์ และวิกานดา ดังบทละครต่อไปนี้ “…ฉวีเพ็ญกลับไปแล้ว สักครู่เขาก็ตื่น ฉันคุม คนให้จัดอาหาร เทีย่ งแล้ว จึงร่วมรับประทาน อาหารด้วยกัน ตลอดเวลาฉันลอบมองดูท่าที ของเขา แต่อนุรุทธิ์ก็ยังเหมือนเดิม คือกินไป คุยไปด้วยเรื่องร้อยแปด…” (เมียหลวง, หน้า ๔๖)

ละครเรื่อง เมีย ๒๐๑๘ เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นตอนที่ อรุณาไปส่งธาดาทํางานในตอนเช้า ซึ่งก่อนไปส่งนั้น อรุณา ได้ทําเกีย๊ ว น้ําให้ธาดารับประทานเป็น อาหารเช้า แต่ตนเองนั้นดื่มกาแฟอย่างเดียวในตอนเช้า ดังบท สนทนาต่อไปนี้ ธาดา : นี่ ทีตัวเองนะ กินกาแฟอย่างเดียวได้ พอคนอื่นนะ โห ไข่ลวก น้ําส้ม เกี๊ยวน้ํา นีจ่ ุกเลยนะ อรุณา : นี่เป็นห่วง หรือว่าบ่นกันแน่เนี่ย หา ธาดา : ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ (ตอนที่ ๑, วันที่ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๖๑)

เมื่อนํามาเปรียบเทียบกันตามความแตกต่างในประเด็นการเป็นแม่บ้านแม่เรือน พบว่าตัวละคร ทั้ง ๒ ตัวมีความแตกต่างกันในเรื่อง การประกอบอาหารสําหรับครอบครัว เนื่องจากตัวละครที่เป็นเมีย หลวงอย่างวิกานดา ไม่จําเป็น ต้อ งเข้าครัว ไปทําอาหารเอง เพราะมีคนรับใช้คอยช่วยเหลื ออยู่เสมอ เนื่ องจากทางบ้านมีฐ านะที่ร่ํ ารวย แต่ตนยังคงทําหน้าที่ในการคอยคุมคนจัดโต๊ะอาหารเพื่อให้ ส ามี และลู ก ของตนได้ รั บ ประทาน แต่ ใ นขณะเดี ย วกั น ที่ ตั ว ละครอย่ า งอรุ ณ าต้ อ งทํ า อาหารให้ ส ามี และครอบครัวทานด้วยฝีมือของตนเองอยู่เป็นประจํา เนื่องจากที่บ้านไม่มีคนคอยรับใช้ ซึ่งตนยังเป็นคน ที่ชอบทําอาหาร และชอบเข้าครัวอยู่แล้ว จึงทําให้อรุณามีคุณสมบัติในการเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่สมบูรณ์ ดังนั้น ตัวละครทั้ง ๒ ตัว จึงมีความแตกต่างกันในเรื่องการประกอบอาหารสําหรับครอบครัวอย่างชัดเจน จากผลการวิจัยข้างต้นสามารถอภิปรายได้ว่า ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่อง เมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ มีวัตถุประสงค์ ๓ ข้อ คือ เพื่อศึกษาความเป็นเมียในนวนิยายเรื่อง เมียหลวง เพื่อศึกษาความเป็นเมียในละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ และเพื่อศึกษาเปรียบความเป็นเมียที่ปรากฏ ในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ใน ๕ ประเด็น คือ ก่อนการเป็นเมีย การเป็นเมีย การเป็ น แม่ของลู ก การเป็ น แม่บ้ านแม่เรือน และการจัดการทรัพย์สิ น พบว่า มีความสอดคล้องกัน ๔ ประเด็น คือ ๑) ก่อนการเป็นเมีย ๒) การเป็นเมีย ๓) การเป็นแม่ของลูก และ ๔) การจัดการทรัพย์สิน และความแตกต่างกัน ๒ ประเด็น คือ ๑) การเป็นเมีย และ ๒) การเป็นแม่บ้านแม่เรือน วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๐

ผลการวิจั ย ข้างต้น พบว่า ประเด็นก่อนการเป็นเมีย เมื่อนํามาเปรียบเทียบกับงานวิจัยของ วรางคณา สุขม่วง (๒๕๖๐) ที่ศึกษาเรื่อง “ภาพสะท้อนคนรักเพศเดียวกันในสังคมผ่านภาพยนตร์ไทย” มี ค วามสอดคล้ อ งกั น ในการศึ ก ษาเรื่ อ งบุ ค ลิ ก ภาพภายนอกและบุ ค ลิ ก ภาพภายใน และประเด็ น การเป็ น เมี ย การเป็ น แม่ ข องลู ก การเป็ น แม่ บ้ า นแม่ เ รื อ น และการจั ด การทรั พ ย์ สิ น เมื่ อ นํ า มา เปรียบเทียบกับงานวิจัย ของสุธิดา สองสีดา (๒๕๕๙) ที่ศกึ ษาเรื่อง “การสร้างตัวตนที่ต้องสยบยอมของ ผู้หญิงในระบบความสัมพันธ์เชิงอํานาจในครัวเรือน” มีความคล้ายคลึงกัน เนื่องจากผลการวิจัยพบว่า แนวทางการปฏิบัติตนของผู้หญิงในครัวเรือนจะต้องคอยเป็นทั้งภรรยาที่ดี แม่ที่ดี และผู้หญิงที่ดีต้อง คอยทํ า หน้ า ที่ ใ นการเป็ น แม่ บ้ า นแม่ เ รื อ นไม่ ใ ห้ ข าดตกบกพร่ อ ง และในแง่ ข องความเป็ น แม่ และ ความเป็ น เพศหญิ งนั้ น ตัว ละครทั้ ง ๒ ตั ว ยั ง คงมี ค วามคล้ า ยคลึ ง กั น เนื่ อ งจากตัว ละครทั้ ง ๒ ตั ว มีลู ก และต้อ งดูแลลู กของตนเพื่อให้ เ ติบใหญ่ขึ้นมา และดูแลตั ว เองได้ แต่จะแตกต่างกันในแง่ของ ความเป็นเมีย เนื่องจากตัวละครอย่างวิกานดาไม่ได้มีหน้าที่ในการเป็นแม่บ้านแม่เรือนอย่างสมบูรณ์ เพราะตนยังมีคนรับใช้คอยช่วยเหลือ แต่อรุณามีความเป็นเมียที่สมบูรณ์ในเรื่องของการทําอาหาร และ ทํางานบ้านอย่างสมบูรณ์ ๖. บทสรุป การศึกษาเรื่อง ความเป็น “เมีย” ที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘ ในครั้งนี้ สามารถสรุปได้ดังนี้ จากผลการวิ จั ย จะเห็ น ได้ ว่า ความเป็ นเมีย ความเป็นแม่ ความเป็ นแม่บ้า นแม่เ รือ น และ ความเป็นเพศหญิงนั้น เปรียบเสมือนวัตถุทางเพศ และเป็นบทบาทที่สตรีทุกคนพึงมีเอาไว้ เพื่อคอยสร้าง ความพึงพอใจให้แก่สามีของตน จึงควรใช้ให้เกิดประโยชน์ และควรใช้เป็นแนวทางในการปฏิบัติตน เพราะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ย งหรือหนีพ้นได้ และหากมีการแต่งงานออกเรือนและมีลูกไปแล้ ว ยิ่งไม่ควรละเลยความเป็นเมีย และความเป็นแม่ไปได้เลย เนื่องจากเป็นหน้าที่ที่ผู้ หญิงจะต้องดูแลทุกสิ่ง อย่างภายในครอบครัว ตั้งแต่เรื่องอาหารการกิน ตลอดจนเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม รวมไปถึงการดูแลเอาใจใส่ สามี อีกทั้งคนเป็นเมียยังต้องมีบทบาทในการมีเพศสั มพันธ์กับสามีซึ่งเป็นเรื่องที่ละเลยไม่ได้ รวมทั้ง การประพฤติตนในการเป็นแม่ที่ดีที่จะต้องคอยดูแลลูกในเรื่องต่าง ๆ ตั้งแต่การอบรมเลี้ยงดู ตลอดจน การให้ การศึ กษา ซึ่งในปั จ จุ บั น การที่เพศหญิงหรือสตรีมีความสมบูรณ์ในการเป็นภรรยาที่ดี และ เป็นแม่ที่ดีนั้นเป็นผลดียิ่งนักที่จะทําให้สามีของตนรัก และรู้สึกเสียดายหากเมื่อมีการสูญเสียสิ่งนั้นไป สุดท้าย สิ่งที่จะเจ็บปวดไปมากกว่านั้น คือ การที่ไม่ได้คนรักกลับหวนคืนมา ดั่งตัวละครเมียหลวงจาก นวนิยายเรื่องเมียหลวง และละครเรื่องเมีย ๒๐๑๘

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๑

๗. เอกสารอ้างอิง กฤษณา อโศกสิน. (๒๕๓๗). เมียหลวง. กรุงเทพมหานคร : โมบาย แม็บ บุคส์. ไทยรัฐ. (๒๕๖๑). ประเภทของเมีย. เข้าถึงจาก https://www.thairath.co.th/content/ ๑๓๖๘๗๓๐. เข้าถึงเมื่อวันที่ ๒๒ มกราคม ๒๕๖๒. ประชาชนธุรกิจ ออนไลน์. (๒๕๖๑). https://www.prachachat.net/spinoff/spinofffeatured/news-๒๑๑๐๓๔. เข้าถึงเมื่อวันที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๖๒. ราชบัณฑิตยสถาน. (๒๕๕๖). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๕๔. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊กส์. วรางคณาง สุขม่วง. (๒๕๖๐). ภาพสะท้อนคนรักเพศเดียวกันในสังคมผ่านภาพยนตร์ไทย. การค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. สุทธิดา สองสีดา. (๒๕๕๙). การสร้างตัวตนที่สยบยอมของผู้หญิงในระบบความสัมพันธ์เชิงอานาจ ในครัวเรือน. ปริญญานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. องอาจ สิงห์ลําพอง. (๒๕๕๗). กระบวนการผลิตละครโทรทัศน์. กรุงเทพมหานคร : สามลดา.

-----------------------------------บทความวิจัยนี้ชิ้นนี้ผ่านการคัดเลือกให้นาเสนอในงานมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์วิชาการ ครัง้ ที่ ๕ พลังนักศึกษา พลังวิชาการขับเคลื่อนสังคม และการนําเสนอผลงานระดับปริญญาตรี ด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ ๑ ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๒

จุดยืนที่สาคัญ / โกง / บท (แต่ละ) คน บท(ตัว)ละคร

กด Like วรรณกรรม

ทิพวรรณ ทองคํา

จุดยืนที่สาคัญ

เรื่อง ขาซ้ายของแม่ เป็นเรื่องสั้นที่รวมอยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นครอบครัวกลางถนน ผู้เขียนคือ ศิล า โคมฉาย เป็น นามปากกาของวินั ย บุญช่ว ย ศิลปินที่คว้ารางวัล รวมเรื่องสั้ นรางวัล วรรณกรรม สร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจําปี พ.ศ. ๒๕๓๖ อีกทั้งงานเขียนเล่มนี้เป็นผลงานที่ สะท้อนสภาพชีวิตคนเมืองในสังคมยุคปัจ จุบัน ซึ่งกําลังเผชิญปัญหาครอบครัว เศรษฐกิจ และการเมือง เรื่ อ งขาซ้ า ยของแม่ เป็ น เรื่ อ งที่ ส ะท้ อ นให้ เ ห็ น ถึ ง ความเป็ น ห่ ว งเป็ น ใยของแม่ ซึ่ ง ลู ก ชายมองเห็ น ความสําคัญของมันเป็นลําดับท้าย ๆ จุดเด่นของเรื่อง สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมในปัจจุบันที่คนส่วนใหญ่มักมองเห็นความสุ ขของ ตนเองเป็นหลัก แต่คิดถึงพ่อกับแม่เป็นคนสุดท้ายเสมอ มีการลําดับเหตุการณ์ให้ผู้อ่านเกิดความเข้าใจ โดยให้ตัวละครหลักของเรื่องเป็นผู้เล่าเหตุการณ์ ผู้เขียนนําเสนอเรื่องนี้ได้อย่างน่าสนใจ และชวนติดตามอ่าน มีองค์ประกอบของเรื่องที่โดดเด่น ผู้ศึกษาขอนําเสนอในประเด็นต่าง ๆ ดังนี้ แก่นเรื่อง ผู้เขียนต้องการนําเสนอแก่นเรื่องที่สื่อผ่านจดหมายของแม่ เป็นจดหมายที่ทําให้ลูกชายคิดถึง ความหลัง และคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ นอกจากนี้ผู้เขียนยังต้องการสื่อถึงความรัก ความห่วงใยที่แม่มีต่อลูก อีกทั้งยังสะท้อนให้เห็นสภาพชีวิตของวัยรุ่นในปัจจุบัน ที่วัยรุ่นส่วนใหญ่มักจะติดเพื่อน ติดแฟน แต่กลับ ไม่ค่อยให้ความสําคัญกับพ่อแม่ จากแก่นเรื่องที่กล่าวมาข้างต้น ผู้วิจารณ์เห็นด้วยกับการที่ผู้เขียนแอบแฝงจุ ดประสงค์บางอย่าง เอาไว้ให้คิด เพราะไม่ว่าลูกจะคิดถึงพ่อกับแม่เป็นลําดับที่เท่าไร แต่พ่อกับแม่ก็คดิ ถึงลูกเป็นสิ่งแรกเสมอ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๓

โครงเรื่อง เรื่องสั้น เรื่องขาซ้ายของแม่ ผู้เขียนได้วางโครงเรื่องโดยมีการจัดลําดับเรื่องราว และเหตุการณ์ ได้ดี ผู้เขียนได้กล่าวถึงการเปิดเรื่อง การดําเนินเรื่อง และการปิดเรื่อง ไว้ดังนี้ ๑. การเปิดเรื่อง ในเรื่องสั้นเรื่องขาซ้ายของแม่ มีการเปิดเรื่องโดยการนําเสนอตัวละครที่เด่น ๆ คือ แม่ ที่เขียนจดหมายไปหาลูกชายที่ทํางานอยู่ในเมือง ชี้ให้เห็นถึงความเป็นห่วงเป็นใยที่ผู้เป็นแม่มีต่อ ลูกชาย ดังความว่า “เป็นอย่างไรบ้างลูก สบายดีหรือ…?” จดหมายของแม่เริ่มขึ้นง่าย ๆ ไม่มีแบบแผน เหมือนเป็นการผลักบานประตูเข้ามา ถามไถ่ แทนที่จะเป็นตัวหนังสือโย้เย้แนวยาวคล้ายรั้วไม้ไผ่ผุ ๆ กันวัวควาย หมึกลูกลื่น ซึมแข็งเป็นก้อนตรงหัว “ง.งู” และเปื้อนเป็นคราบสีน้ําเงินหลายแห่ง (หน้า ๒๓) จากการเปิดเรื่องที่ได้กล่าวมา ผู้ศึกษาเห็นด้วยกับการเปิดเรื่องในลักษณะนี้ เป็นการเปิดเรื่อง โดยจดหมายของแม่ที่ไม่ซับซ้อนด้วยประโยคง่าย ๆ ที่แสดงถึงความใกล้ชิด ผูกพันของแม่ที่มีต่อลูก และ เพิ่มเติมด้วยการบรรยายรายละเอียดของตัวหนังสือบนแผ่นกระดาษจดหมายที่แสดงถึงความพยายาม ของผู้เป็นแม่ ผ่านอารมณ์ความรู้สึก และยังเป็นการตอกย้ําสายสัมพันธ์ที่ แม้จะห่างไกลแต่ใจยังผูกพัน ทําให้ผู้อ่านสามารถคิดตามและจินตนาการได้ ๒. การดาเนินเรื่อง คือ การที่เรื่องดําเนินมาตั้งแต่การเปิดเรื่อง ผ่านการเล่าเหตุการณ์ โดยตัว ละครที่เป็นลูกชาย ในเรื่องขาซ้ายของแม่นี้ดําเนินเรื่ องโดยผ่านลูกชาย แม่ และจดหมายตลอดทั้งเรื่อง เหตุการณ์จะค่อย ๆ ดําเนินไปเรื่อย ๆ จนถึงกลางเรื่องที่ลูกชายคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่กลับบ้านไปเห็น ขาข้างซ้ายของแม่เพราะมีจดหมายเป็นสิ่งที่ทําให้ลูกชายคิดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น ดังความว่า “ผมเห็นชัดในวินาทีนั้น ขาข้างซ้ายของแม่แข็งทื่อเหมือนต้นไม้ตายซาก ปลายเท้าเบน ออกจากตัวดังถูกบิด” (หน้า ๒๗) ตัวอย่างข้างต้น ทําให้เห็นถึงการดําเนินเรื่องของผู้เขียน ที่พยายามนําเสนออีกด้านหนึ่งของชีวิต ที่ผู้เป็นแม่พบเจอ เสมือนปมที่ตอกย้ําความรู้สึกที่จะเชื่อมโยงไปสู่เรื่องราวทั้งหมด ผ่านการบรรยายบน จดหมายที่แม่เขียนถึงลูก เป็นการดําเนินเรื่องด้วยบรรยากาศอึม ครึมเศร้าในจิต อบอวลไปด้วยความ เจ็บปวดที่เสมือนภาพสะท้อนความจริงของสังคมปัจจุบัน วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๔

๓. การปิดเรื่อง คือ การคลี่คลายเหตุการณ์การต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เปิดเรื่องจนกระทั่งถึ ง ตอนจบ ซึ่งการจบของผู้เขียนจะจบโดยใช้เทคนิคการทิ้งท้ายไว้ให้คิด ดังความว่า “กราบเท้าคุณแม่…ใช่ซิ กราบเท้า คุณแม่ แต่เป็นเท้ าข้างซ้ายนะ โปรดเถิด…อย่าเป็น อะไรให้มากกว่านี้ ถ้าโชคช่วยจะรีบมารักษา” ผมให้สัญญา! (หน้า ๓๔) จากกลวิธีการปิดเรื่องที่กล่าวมา ผู้ศึ กษาเห็นด้วย เพราะการปิดเรื่องโดยใช้วิธีการทิ้งท้ายไว้ให้ คิด จะทําให้เรื่องน่าสนใจ และน่าติดตาม เพราะข้อสงสัยบางอย่างยังไม่ถูกคลี่คลาย เป็นการจบเรื่องที่ ชวนให้ผู้อ่านคิด และสงสัยว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ตัวละคร เรื่อง ขาซ้ายของแม่ มีตัวละครหลักอยู่ด้วยกัน ๒ ตัว ได้แก่ แม่ และลูกชาย แต่ละตัวมีลักษณะ นิสัยดังนี้ ๑. แม่ เป็นตัวละครหลักของเรื่อง เพราะในเรื่องเป็นการเล่าถึงชีวิตของเธอ มีลักษณะนิสัยเป็น ผู้ที่ขยันทํางาน มีความอดทน แม้ว่าขาซ้ายของเธอจะไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็ไม่แสดงออกให้ลูกชายของ เธอเห็นเลยว่าเจ็บปวดสักเพียงใด เธอรักลูกชายมาก เป็นห่วงเป็นใย และคอยเขียนจดหมายหาลูกชาย ตลอด ๒. ลูกชาย เป็นตัวละครหลักของเรื่อง มีลักษณะนิสัย ขยันทํางานเหมือนแม่ จิตใจดี รักครอบครัว แต่ด้วยเหตุการณ์อะไรหลายอย่าง ทําให้เขามีข้ออ้างที่จะไม่รักษาขาของแม่ แต่สุดท้ายเมื่อเขาได้รับ จดหมายฉบับของแม่ที่เขียนมาเล่าเรื่องอาการขาข้างซ้าย เขาก็คิดได้ และจะกลับไปรักษาขาซ้ายของแม่ เมื่อมีโอกาส บทสนทนา เรื่อง ขาซ้ายของแม่ ผู้เขียนสื่อให้เห็นถึงบทสนทนาที่เข้าใจง่าย มีความกระชับรัดกุม ทําให้ ผู้อ่านเข้าใจเรื่องราวได้ง่าย ดังตัวอย่างเหตุการณ์ต่อไปนี้ “ขาแม่เป็นอะไร?” ลูกชายกล่าว “ไม่รู้…บางทีมันชาจนแข็งเป็นท่อนไม้ บางทีหัวเข่าล้าอ่อนเหมือนจะพับ” แม่ตอบ “นานแล้วยัง ผมไม่เห็นรู้เลย” ลูกชายกล่าว “เป็นมาเกือบปีแล้ว แรก ๆ ก็เป็นเหน็บ นาน ๆ เข้าค่อยชาจนแทบไม่รู้สึก” แม่ตอบ “แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่หนักหนาอะไร แม่ยังไปไหนมาไหนได้” แม่ตอบอีก “เอ้อ! ดูเหมือนจะมีส้มโอหลงตาเด็ก ๆ อยู่มั้ง… เดี๋ยวแม่จะไปดูให้” แม่กล่าว วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๕

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจัดการเอง” ลูกชายกล่าว เฮ่ย… แกไม่รู้หรอกว่ามันอยู่ตรงไหน?” แม่ตอบ (หน้า ๒๖) จากข้อความข้างต้น จะเห็นได้ว่าเป็นการสนทนาระหว่างแม่กับลูกชาย เป็นเหตุการณ์ที่ลูกชาย กลับบ้านมาหาแม่พร้อมกับพาลูกสะใภ้มาไหว้แม่ บทสนทนาเริ่มขึ้นจากผู้เป็นลูกชายที่สังเกตเห็นความ ผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับแม่ ลูกชายจึงถามหาสาเหตุ การใช้ภาษาของบทสนทนาเป็นการใช้ภาษา แบบเรียบง่าย เข้าใจง่าย และผู้เขียนยังคงปั้นปมของเรื่องจากบทสนทนาที่เรียบง่าย ให้น่าติดตามมาก ยิ่งขึ้น ด้วยบทสนทนาของลูกชายกับแม่ ที่ลูกชายพยายามถามถึงสาเหตุของขาแม่ที่แปลกไป แต่แม่กลับ ตอบด้วยน้ําเสียง และการกระทําที่จากการบรรยายของผู้เขียนทําให้รับรู้ได้ว่า ผู้เป็นแม่พยายามปิดบัง หรือสร้างความรู้สึกเบี่ยงเบนไม่ให้ผู้เป็นลูกชายมีความกังวลในอาการปุวยของตน สัมผัสได้จากบทสนทนา ที่แม่ตัดบทลูกชายแล้วไปคุยเรื่องอื่นทันที ฉาก เรื่อง ขาซ้ายของแม่ มีการบรรยายฉากที่เด่นชัด และสําคัญต่อเรื่อง ดังตัวอย่างต่อไปนี้ “แม่ต้องลากเท้าซ้ายตามชิด ทําอย่า งนั้นจนผ่ านประตูรั้วบ้าน พอถึงร่องน้ําเล็ ก ๆ ระบายน้ําฝนก่อนถึงถนน หยุดคิดเหมือนจะหาวิธีข้าม เหลียวซ้ายมองขวา คว้าไม้ท่อนหนึ่ง ยันช่วยขาซ้ายจึงโน้มตัวข้ามไปถนนฟากโน้น คือ สวนสารพัดนึก” (หน้า ๒๗) จากตัวอย่างข้างต้น เป็นการบรรยายถึงบ้านสวน ซึ่งเป็นฉากหนึ่งที่สําคัญของเรื่อง ซึ่งบ้านสวน มีลักษณะที่มีร่องน้ําเล็ก ๆ ที่ไว้ระบายน้ําฝน และอยู่คนละฟากถนนกับบ้าน “ข้างหน้าเป็นตลาดสด กลิ่นอับ ๆ คละคลุ้งไปทั่วบริเวณกว้าง ทางเดินถูกรุกล้ําด้วย เข่ งกระจาดผั ก ผลไม้ ปลาสด ปลาแห้ ง และฝู ง แมลงวั นเกาะเป็น กลุ่ มอยู่ริ มแอ่ ง น้ําคาวปลาแตกฮือบินว่อนเมื่อคนก้าวผ่าน” (หน้า ๓๑) จากตัวอย่างข้างต้น เป็นการบรรยายถึงตลาดสด ซึ่งตลาดสดมีลักษณะที่มีกลิ่นอับคละคลุ้ง ทางเดินมีของวางระเกะระกะล้ําออกมา มีฝูงแมลงวันบินว่อนทั่วบริเวณตลาดสด

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๖

เรื่องสั้นเรื่อง ขาซ้ายของแม่ ผู้ศึกษาได้รับคุณค่าจากการศึ กษาหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นลักษณะ การใช้ภาษา ผู้เขียนใช้ภาษาที่ทําให้ผู้อ่านเข้าใจได้ง่าย มีกลวิธีการเขียนที่ถ่ายทอดอารมณ์ ความรู้สึก ทําให้ ผู้อ่านเกิดจินตนาการ และมองเห็นภาพตาม ตัวละครทั้ง ๒ ตัว มีบทบาทชัดเจน ส่วนในด้านคุณค่าทาง สังคมไทยในปัจจุบัน สะท้อนให้เห็น ถึงความรักที่แม่มีต่อลูก แต่ลูกกลับมองเห็นความสําคัญของมันเป็น เรื่องสุดท้ายเสมอ เรื่องสั้นเรื่อง ขาซ้ายของแม่ ถือว่าเป็นเรื่องสั้นที่น่าสนใจอีกเรื่องหนึ่ง และเป็นเรื่องที่ อ่านแล้วได้รับประโยชน์ และข้อคิดมากมาย อีกทั้งยังสามารถนําเรื่องราวจากเรื่องขาซ้ายของแม่ ไปเป็น คติเตือนใจให้แก่ใครหลายคน ซึ่งผู้อ่านควรนําข้อดีจากเรื่องไปปรับใช้ในชีวิตประจําวัน และนําข้อเสีย จากเรื่องไปไว้ขบคิดเพื่อเป็นบทเรียนเตือนใจอยู่เสมอ อ้างอิง ศิลา โคมฉาย. (นามปากกา). (๒๕๕๘). ครอบครัวกลางถนน. (พิมพ์ครั้งที่ ๒๐). กรุงเทพฯ : ผจญภัย.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๗

โกง ภัทราภรณ์ สุคนธากรณ์

นวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” แต่งโดย ร เรือในมหาสมุท นามปากกาของ จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท เธอเป็นสตรีผู้หนึ่งที่ประสบความสําเร็จจากการเป็นนักเขียนมาเป็นระยะเวลา ๗ ปี เมื่อปี ๒๕๖๐ เธอ ได้รับรางวัลซีไรต์จากการเขียนเรื่องสั้นเรื่อง “สิงโตนอกคอก” นับว่าเป็นผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้เธอใน ขณะนั้นเป็นอย่างมาก นวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” เป็นผลงานอีกเรื่องหนึ่งที่สร้างชื่อเสียงให้เธอ เช่นกัน เพราะได้มีการดัดแปลงและนําเอาเค้าโครงเรื่องเดิมจากภาพยนตร์เรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” ที่ฉาย เมื่อปี ๒๕๖๐ นับว่าเป็นภาพยนตร์ที่ได้รับกระแสตอบรับจากผู้ชมเป็นจํานวนมาก จึงทําให้ภาพยนตร์ เรื่องนี้ถูกนํามาเขียนเป็นวรรณกรรมฉบับนวนิยายอีกครั้ง ผ่านฝีมือของ จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท งานเขียน เรื่ องนี้ จั ดเป็ น วรรณกรรมสมัย ใหม่ที่เ หมาะสํ าหรั บคนในยุคปั จจุบัน โดยภายในเรื่องมีการหยิบยก เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่สะท้อนถึงสังคมไทยที่เกิดขึ้นในปัจจุบันมาเขียนสอดแทรกผ่านเนื้อเรื่อง และผ่าน มุมมองนักเขียนในรูปแบบของนวนิยาย เพื่อให้ผู้อ่านสามารถเข้าถึงเนื้อเรื่องได้อย่างถ่องแท้ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ คือ ลิน นักเรียนเจ้าของเกรดเฉลี่ย ๔.๐๐ ทุกปีการศึกษาต้องการที่จะ ช่ว ยเหลื อ เพื่อนสนิ ทของเขา นั่ น ก็คื อ เกรซ และพัฒ น์ ลิ นช่ว ยเหลื อเพื่ อน ๆ ด้ ว ยการแชร์คําตอบ กลางห้องสอบ จากการช่วยเหลือการโกงข้อสอบในครั้งนั้น นําไปสู่ภารกิจการโกงที่ใหญ่ขึ้น จนกลายเป็นวงจร การลอกข้อสอบขนาดใหญ่ โดยที่นักเรียนหลายคนในโรงเรียนยินดีจ่ายค่าตอบแทน เพื่อแลกกับคําตอบ จากลิน ทุกคนต่างเรียกการโกงข้อสอบนี้ว่า คอร์ดเปียโน โดยจะใช้เพลงสี่เพลงเป็นโค้ดแทนตัวเลือก ก ข ค และ ง ในการโกงข้อสอบ จากการโกง เล็ก ๆ น้อย ๆ ขยายเป็นการโกงระดับชาติ เมื่อพัฒน์ และเกรซ ได้ยื่นขอข้อเสนอให้เธอช่วยในการโกงสอบ STIC เป็นการสอบเพื่อยื่นคะแนนเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนํา ระดับโลก ลินยอมเสี่ยงเพื่อแลกกับเงินล้านด้วยการบินไปสอบต่างประเทศ โดยมีแบงค์อีกคนที่ช่วยลอก ข้อสอบ มีการตกลงแบ่งเงินกันคนละ ๕๐ เปอร์เซ็น สุดท้ายแล้วการโกงครั้งนี้ก็ไม่สํา เร็จ เพราะแบงค์ โดนจับได้จนโดนตัดสิ ทธิ์ในการสอบ ส่ วนลิ นเองรู้สึ กผิดจึงเข้าไปสารภาพกับผู้คุมสอบ จากเรื่องย่อ ที่กล่าวมานั้นมีจุดที่น่าสนใจ และเด่นชัดที่สุดในเรื่องของโครงเรื่อง ดังนั้นผู้ศึกษาจึงสนใจที่จะใช้ทฤษฎี โครงสร้างมาใช้ในการวิจารณ์ ทฤษฎี โ ครงสร้ า ง เป็ น การวิ จ ารณ์ ว รรณกรรมที่ มุ่ ง พิ จ ารณาองค์ ป ระกอบโครงสร้ า งของ วรรณกรรมเป็นหลัก โดยผู้ศึกษานําเอานวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” มาวิจารณ์ตามโครงสร้างของ ทฤษฎีดังต่อไปนี้

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๘

ชื่อเรื่อง การตั้งชื่อเรื่องในนวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” มีการตั้งชื่อเรื่องได้สอดคล้องกับเนื้อเรื่อง และมีการตั้งชื่อที่มีความโดดเด่นอย่างเห็นได้ชัดนั้นก็คือ คําว่า “เกมส์” ซึ่งจริง ๆ แล้วคํานี้เป็นการสะกด คําที่ผิด คําว่า “เกม” ที่ถูกต้องจะไม่มี “ส์” ที่ผู้เขียนต้องการสื่อถึงความไม่ถูกต้อง และความไม่โปร่งใส ภายในเรื่อง จึงนําเสนอผ่านลักษณะที่โดดเด่นในการคิดคําที่แตกต่างผ่านชื่อนวนิยายที่มีการสะกดคําผิด เพื่อเป็นการดึงดูดใจผู้ดูและผู้อ่าน ทําให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกอยากอ่าน และอยากติดตามผลงานอีกต่อไป ตัวละคร ตัวละครในนวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกงนั้น” มีตัวละครดําเนินเรื่องเพียงไม่กี่ตัว ผู้เขียนแต่ง บทบาทสมมุติ และพฤติกรรมของตัวละครได้อย่างสมจริงและชัดเจน ซึ่งสามารถแบ่งตัวละครตาม บทบาทได้ ๒ ประเภท คือ ตัวละครเอก และตัวละครประกอบ ๑. ตัวละครเอก ในนวนิยายเรื่องนี้ คือ แบงค์ และลิน บุคลิกภาพภายนอก ลิ น เป็ น เด็ ก ผู้ ห ญิ ง ที่ มี รู ป ร่ า งสู ง มี ด วงตากลมโตสี น้ํ า ตาล คิ้ ว บาง ผิ ว สี น้ํ า ตาล ริ ม ฝี ป าก เป็นกระจับสีชมพู ผมยาวสลวย เช่น “ลินหยิบแฟูมสีดําหนาบรรจุเกียรติบัตรเรียนดีมายื่นให้พ่อ ดวงตากลมโตเรียวเล็กของ เธอจับจ้องถ้วยรางวัลถ้วยสุดท้ายที่ยังอยู่บนชั้นวางของ” (หน้า ๙) แบงค์ รูปร่างของแบงค์สูงโปร่ง ผอม ดวงตากลมโต คิ้วหนา ผมสีดําไว้ผมทรงรองสูง ผิวสีแทน ริมฝีปากสีชมพู มีหน้าตาหล่อเข้ม เช่น “แบงค์พยายามปกปูองตัวเองด้วยใบหน้าอันเหนื่อยล้าและแววตาที่ครุ่นคิด แต่ด้วย ภาระกําลังอันน้อยนิด เด็กหนุ่มคนเดียวไม่อาจสู้แรงของชายฉกรรจ์สองคนไม่ไหว ไม่นานร่างเล็ก ๆ ของเขาก็ล้มลง แล้วเขาก็สลบไป” (หน้า ๑๕๖) บุคลิกภาพภายใน ลินเป็นผู้ที่ใจร้อน เอาแต่ใจ ไม่ค่อยฟังใคร แต่ลึก ๆ เป็นคนที่มีนิสัยชอบเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ชอบช่วยเหลือผู้อื่น และชอบเอาชนะคนอื่นด้วยเช่นกัน เช่น วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๔๙

“ตอนที่ลินตัดสินใจโกงข้อสอบเป็นครั้งแรกนั้นไม่มีใครขอให้เธอทํา เกรซไม่ได้วิงวอน ให้เธอช่วย แต่เป็นการตัดสินใจของเองต่างหาก” (หน้า ๓๗) แบงค์เป็นผู้ที่มีความขยันหมั่นเพียร ตั้งใจเรียน ความจําดี เป็นคนที่รักความถูกต้อง และโปร่งใส เป็นคนมีปมด้อยทางครอบครัว มักเป็นที่ถูกล้อจากเพื่อน ๆ เช่น “แบงค์ถูกเรียกแบบนี้ จนรู้สึกแย่ทุกครั้งที่ได้ยินคําว่า ‘น้องแบงค์’ และรู้สึกแย่ทุกครั้ง ที่เห็นปูายชื่อร้านของตัวเอง” (หน้า ๕๗) ผู้เขียนมีการดําเนินเรื่องโดยใช้ตัวละครทั้ง ๒ ตัวนี้ในการดําเนินเรื่องเป็นหลัก สําหรับลักษณะ นิสัยของตัวละครก็มีการเขียนเรื่องราวและความเป็นมาของตัวละครที่เหมือนกันโดยการบอกเล่าตัว ละครทั้ง ๒ ตัวผ่านปมทางครอบครัว เพื่อให้ผู้อ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องได้อย่างชัดเจนและเข้าใจเนื้อเรื่องอย่าง ไม่ซับซ้อน ซึ่งสิ่งที่ผู้เขียนได้นํามาเขียนไว้อย่างชัดเจนนั่นก็คือบุคลิกภาพของตัวละครเอกทั้ง ๒ ตัว เช่น “คะแนนของลินเป็นที่หนึ่งของระดับชั้น ส่วนแบงค์ได้คะแนนเป็นที่สองของระดับชั้น” (หน้า ๓๗) “ในบรรดาเพื่อน ๆ ทุกคน ก็มีแค่แบงค์เท่านั้นที่ฉลาดเท่ากันกับเธอ มีหลายสิ่งที่ลินคิด และเข้าใจเพียงลําพัง ” (หน้า ๗๙) “ด้วยพื้นฐานทางบ้านที่คล้ายกับเธอ บางทีแบงค์อาจเป็นคนที่เข้าใจความคิดความรู้สึก ของลิน” (หน้า ๘๐) จากตัวอย่างข้างต้นก็จะเห็นได้ชัดเจนถึงบุคลิกภาพของตัวละครทั้งสองตัวที่มีลักษณะใกล้เคียงกัน ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องผลของการศึกษาที่ใกล้เคียงกัน และพื้นฐานทางบ้านที่เหมือนกัน จะต่างกันก็แค่เพศ สภาพ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๐

๒. ตัวละครประกอบ ในนวนิยายเรื่องนี้ คือ เกรซและพัฒน์ บุคลิกภาพภายนอก เกรซ เด็กสาวผู้ที่มีหน้าตาสวย ผมยาวประบ่า ตาสองชั้น แววตากลมโตสีดํา ผิวขาว สูง หุ่นดี เช่น “เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาสดใสน่ารัก พัฒน์สะดุดตาความสวยของเด็กสาวทันที” (หน้า ๑๑) พัฒน์ มีรูปร่างสมส่วน ดวงตาสีดํา แววตาเจ้าเล่ห์ ตาชั้นเดียว คิ้วหนา ผมสีดําไว้ผมทรงรองสูง ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา เช่น “พัฒน์มองหน้าลิน แย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ ที่แฝงไปด้วยแววตาแห่งความเจ้าเล่ห์” (หน้า ๔๓) บุคลิกภาพภายใน เกรซเป็นผู้ที่มีความอ่อนโยน ชอบทํากิจกรรมมากว่าเรียน ขี้เกียจ กล้าแสดงออก ขี้อาย และมี ความมั่นใจในตัวเองสูง เช่น “แล้วอิเหนาก็บอกกับประสันตาว่า … เกรซทําท่าทางสุดฤทธิ์ระหว่างที่พูดประโยคที่ ท่องไว้ ลินจึงถามเกรซว่า ต้องแอ็กติ้งขนาดนั้นเลยหรอ” (หน้า ๒๓) พัฒน์เป็นผู้ที่ชอบเข้าหาผู้อื่นโดยหวังถึงผลประโยชน์ เห็นแก่ตัว เจ้าชู้ ไม่ค่อยลงมือทําอะไร ด้วยตัวเอง เกียจคร้าน ชอบความสบาย เช่น “ก็เข้าใจนะว่าเราไม่ได้ส นิทกัน ขนาดนั้น แต่ถ้าตกลงเราจ่ายให้ แกวิช าละสามพั น คําพูดของพัฒน์ทําให้ลินกลืนน้ําลาย” (หน้า ๔๒) ผู้เขียนต้องการที่จะเขียนทั้งคู่ให้มีบทบาทที่รองลงมาจากตัวละครเอกทั้ง ๒ ตัว โดยผู้เขียนได้ สมมุติบทบาทของตัวละครเรื่องนี้ให้เป็นคนรักกัน ซึ่งในการดําเนินเรื่อง ตัวละคร ๒ ตัวนี้เพียงมีบทบาท ที่ทําให้เกิดเรื่องราวต่าง ๆ ภายในเรื่องแค่เพียงบางช่วงบางตอนเท่านั้น

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๑

แก่นเรื่อง สําหรับแก่นเรื่องในนวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” คือผู้เขียนต้องการที่จะสื่อให้เห็นถึงการมี คุณธรรมและจริยธรรมของมนุษย์ โดยมีแก่นเรื่องหลักที่ต้องการนําเสนอผ่านการสะท้อนเรื่องราวของ สังคมไทยในปัจจุบันอย่างชัดเจน นั่นก็คือการโกงหรือคอรัปชั่น ซึ่งการโกงในเรื่องนี้ก็คือการโกงข้อสอบ ในปัจจุบันสังคมของเรามีคนที่ทุจริตอยู่ร่วมกันภายในสังคม โดยที่ผู้เขียนจะนําเสนอผ่านแก่นเรื่องรอง ผ่านมุมมองความคิดและผ่านตัวอักษร ที่มาจากจิตใต้ สํานึกและความคิดของผู้เขียนเพื่อให้ผู้อ่านได้เห็น ถึงความมีคุณธรรมและมีจริยธรรมร่วมกันภายในสังคมโดยปราศจากการทุจริต โดยผู้อ่านจะสอดแทรก แง่คิดที่ดี ๆ ไว้ภายในเรื่อง เพื่อให้ผู้อ่านได้ทําความเข้าใจและคิดตาม เช่น “เสียงจิตใจลึก ๆ บอกว่าเธออยากจะเป็นครูที่ดี ไม่ใช่ว่าเธอกําลังกลับตัวกลับใจ ล้างมือให้สะอาด หันมาถือศีลใฝุคุณธรรมอะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่เธอรู้สึกว่าเธอ คลุกคลีกับเพื่อน ๆ ที่เรียนไม่เก่งมามาก และเธอรู้ว่าเด็กพวกนั้นต้องการอะไร” (หน้า ๑๐๓) จากตัวอย่างข้างต้นที่กล่าวมา หลังจากที่ลินกระทําผิดในเรื่องของการโกงข้อสอบ ลินก็กลับมา คิดทบทวน จึ ง ทํา ให้ ลิ น คิ ดได้แ ละรู้ ผิ ด ชอบชั่ว ดีใ นสิ่ งที่ ตนเคยพลั้ งกระทํ าลงไป ลิ นเองก็ ได้ เปลี่ ย น ความคิดตัวเองใหม่ ตั้งหน้าตั้งตาดําเนินชีวิตอย่างมีสติ และทําตามความฝันของเธอ ก็คือการเป็นครู เธอเองก็รู้ตัวดีว่าเธออาจจะไม่ได้เป็นครู หรือนักเรียนที่ดีที่สุด แต่เธอก็อาจจะเป็นคนที่เข้าใจเด็กได้มาก ที่สุ ด จากประสบการณ์ที่เธอเคยเจอและกระทํามา เพราะที่ผ่านมาเธอเคยหลงไปทําในสิ่ งที่ผิ ดไป ชั่วขณะ ทําอะไรโดยขาดสติ แต่เธอไม่ได้หมายความว่าเธอจะกลับตัวกลับใจ แต่ที่เธอหมายถึงคือ เธอจะ กลับไปทําตัวเป็นคนดีเหมือนที่เธอเองเคยประพฤติก่อนหน้านี้ โครงเรื่อง นวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” มีการลํ าดับเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบได้ดี ตัวละครในการ ดําเนิ น เรื่ อง มีทั้ง หมด ๔ ตัว แต่มี ตัว ละครเอกเพียง ๒ ตั ว เท่า นั้น ซึ่ งบทบาทของตัว ละครในเรื่อ ง มีบทบาทในการดําเนินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ที่ผู้เขียนได้เขียนเล่าถึงบทบาทของตัวละครที่ชัดเจน ซึ่งตัว ละครเอกทั้ง ๒ ตัวภายในเรื่อง ก็คือแบงค์กับลิน ผู้เขียนต้องการที่จะสื่อเรื่องราวของชีวิตเด็กนักเรียนไทย ในปัจจุบันโดยใช้ตัวละคร ๒ ตัวนี้ เป็นตัวหลักในการดําเนินเรื่อง ซึ่งเรื่องนี้ผู้แต่งเองก็ได้เอาความคิดเห็น และความรู้สึกส่วนตัวมาใช้ในการเขียนเรื่องนี้ เพื่อให้ได้อรรถรสจากการอ่านนวนิยายเรื่องนี้ เนื้อเรื่องมี การสะท้อนถึงการเสี ย ดสี ส ภาพสั งคมไทยในปัจจุบันอย่างชัดเจน เมื่อผู้ อ่านได้มาอ่านจะทําให้ เกิด ความรู้สึกที่สมจริงมากยิ่งขึ้น

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๒

๑. การเปิดเรื่อง เปิดเรื่องของนวนิยายเรื่อง “ฉลาดเกมส์โกง” นั้นเป็นการเปิดเรื่องโดยการมุ่งประเด็นที่สําคัญ ไปที่ครอบครัวของตัวละครเอกทั้ง ๒ ตัว นั่นก็คือลิน และแบงค์ โดยผู้เขียนต้องการที่จะสื่อให้ผู้อ่าน เข้าใจถึงปมระหว่างครอบครัวทั้งสองว่ามีความเหมือนกันตรงไหน เช่น แบงค์กําพร้าพ่อ ลินกําพร้าแม่ โดยเป็นการดําเนินเรื่องไปในทิศทางเดียวกัน เพื่อให้ผู้อ่านทําความเข้าใจได้ง่าย ไม่สับสน และรู้สึกอยาก ติดตามต่อไป เช่น “ความรู้ สึกลํ าบากของคนที่เป็นเด็กนักเรียน ความกดดัน ความเครียด และก็ยังมี ความรู้สึกของคนที่ไม่ได้ร่ํารวยอะไร ความทะเยอทะยาน ความพยายามเข้าถึงโอกาส ลินเดาเอาเองว่าบ้านของแบงค์คงไม่มีฐานะดีนัก ด้วยพื้นฐานทางบ้าน ที่คล้ายกันกับ เธอ บางทีแบงค์อาจเป็นคนที่เข้าใจความคิด ความรู้สึกของลิน และเวลาลินมองท่าทาง อึก ๆ อัก ๆ ของแบงค์ เธอมักจะเห็นภาพของพ่อเธออยู่เสมอ” (หน้า ๘๐) ๒. การดาเนินเรื่อง การดําเนินเรื่องโดยการมุ่งสู่ประเด็นที่สําคัญ นั่นก็คือการโกงข้อสอบของลิน และแบงค์ ซึ่งจะ นําเอาเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจริงมาเขียนเพื่อให้เกิดความสมจริงมากยิ่งขึ้น เช่น เหตุการณ์ที่ลิน และแบงค์นั่งเครื่องบินเพื่อไปสอบ STIC ที่ประเทศสิงคโปร์ นอกจากนี้ยังมีการดําเนินเรื่องแบบหักมุม เพื่อให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ความรู้สึกที่คล้อยตาม การปิดเรื่อง การปิดเรื่องของนวนิยายเรื่องนี้ เป็นการจบแบบหักมุมของตัวละครเอกลิน และแบงค์ เช่น “ต่อจากนี้แบงค์คงหมดสิทธิ์ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ต้องมีประวัติ ว่าเคยโกงข้อสอบ ตลอดไป การสอบเข้ามหาลัยในประเทศไทยก็คงเป็นไปได้ยากขึ้น ลินรู้สึ กเสี ยใจที่ พวกเธอได้กระทําต่อแบงค์ จนเขาต้องลําบากแบบนั้น และเธอยังรู้ สึ กสะเทือนใจ ที่เกรซ และพัฒน์ยังคงยิ้มแย้มสดใส แม้ว่าแบงค์จะกําลังลําบาก” (หน้า ๓๐๖) โดยผู้ เ ขี ย นจะนํ า เสนอตั ว ละครเอกทั้ ง สองตั ว ในตอนจบด้ ว ยความขั ด แย้ ง กั น โดยจะนํ า เหตุการณ์ต่าง ๆ มาเชื่อมโยงเรื่องและผูกบทให้ตัวละครทั้งคู่เกิดความคิดที่ต่างกัน โดยลินเป็นคนที่ สํานึกผิดจากการกระทําทุกอย่าง ส่วนแบงค์กลับกลายเป็นคนที่ไม่ละอายต่อการทําผิด และยังเดินหน้า ต่อที่จะกระทําสิ่งนั้น นั่นก็คือการโกงข้อสอบ ซึ่งเป็นการปิดเรื่องที่สะท้อนให้เห็นถึงความคิดส่วนตัวของ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๓

ผู้เขียน ที่ต้องการนําผู้อ่านให้เกิดความรู้จักผิดชอบชั่วดีต่อการกระทําของตัวละคร ที่ไม่ควรนํามาเป็น แบบอย่าง ซึ่งผู้เขียนจะนําเอาคําพูดที่มุ่ งให้ผู้อ่าน อ่านและคิดตาม เพื่อที่จะให้เกิดสาระและคุณค่าจาก การอ่านนวนิยายเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น นิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายที่ดีคู่ควรแก่การอ่านในเวลาว่าง เพราะมีเนื้อหาและการดําเนินเรื่องที่ เป็น ไปตามลํ าดับ ไม่ซับซ้อน และยั งมีแง่คิดต่าง ๆ ที่สอดแทรกอยู่ภายในเรื่อง มีความทันสมัยของ เนื้อหา และบทสนทนาภายในเรื่อง จึงทําให้เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ น่าติดตามจนจบ อีกทั้งยังได้รับสาระดี ๆ จากตัวละคร และคุณค่าอื่น ๆ ที่จะนําไปปรับใช้ในชีวิตประจําวัน อ้างอิง ร เรือในมหาสมุท, (นามปากกา) . (๒๕๖๑). ฉลาดเกมส์โกง. กรุงเทพฯ : แจ่มใส.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๔

บท (แต่ละ) คน บท (ตัว) ละคร

อิสมัต ดาวเรือง

การอ่านคือรากฐานสาคัญ “ครั้งหนึ่งแม่บอกว่าคนเราก็ไม่ต่างจากตัวละครในหนังสือ ที่ต้องเผชิญกับเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิต และเมื่อผ่านพ้นมาได้ก็จะมีความลุ่มลึก ในเนื้ออารมณ์เป็นคนเต็มคนมากขึ้น และมองทุกอย่างเปลี่ยนไป แม่ชอบใช้ “คําใหญ่” กับกะทิฟังดูดี แม้บางทีจะเข้าใจยาก แต่ ณ นาทีนี้ กะทิรู้สึกจริง ๆ ว่า ตัวเอง “โต” ขึ้น” (ความสุขของกะทิ) เรื่องราวของตัวละครเด็กผู้หญิง ชื่อ “กะทิ” ถูกกล่าวขึ้นผ่านคําโปรยบนปกหนังสือ “ความสุข ของกะทิ” จากผลงานการเขียน งามพรรณ เวชชาชีวะ นักเขียนรางวัล “วรรณกรรมสร้างสรรค์ยอด เยี่ยมแห่งอาเซียน ประเภทนวนิยาย ประจําปี ๒๕๔๙” รวมไปถึงการต่อยอดผลงานสู่การแปล ตีพิมพ์ ออกสู่สวรรค์ของคนรักษ์การอ่านมาแล้วกว่า ๑๐ ภาษา ๑๑ ประเทศ (ความสุขของกะทิ หน้า ๑๑๕) งามพรรณ เวชชาชีวะ หรือคุณเจน เกิดเมื่อ ๒๗ มกราคม ๒๕๐๖ ที่กรุงลอนดอน ประเทศ อังกฤษ เป็นบุตรีคนกลางของ ศาสตราจารย์นายแพทย์อรรถสิทธิ์ เวชชาชีวะ กับ ศาสตราจารย์แพทย์ หญิงสดใส เวชชาชีวะ มีพี่สาว คือ ศาสตราจารย์แพทย์หญิงอลิสา วัชรสินธุ ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชเด็ก และมีน้องชาย คือ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี คนที่ ๒๗ ของประเทศไทย (sakulthai ๘ มกราคม ๒๕๕๒) งามพรรณ เวชชาชีวะ เผยถึงแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์งานเขียน ตอนหนึ่งไว้ว่า “สิ่งสําคัญในการเขียน เวลาเขียน เราควรเลือกเขียนในสิ่งที่เรารู้ เราคุ้นเคย เราสบายใจในการเขียนมากที่สุด รวมทั้งเขียนจากประสบการณ์ตรงที่เราไปพบเจอมา ซึ่งถือเป็นประสบการณ์ที่มีความสําคัญต่อการเขียนเป็นลําดับต้น ๆ” (โพสต์ทูเดย์ ๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๗) งานเขียน “ความสุขของกะทิ” จึงเป็นงานเขียนหนึ่งที่มีข้อสังเกตว่า การสร้างแรงบันดาลใจใน ตัว ละครของ “กะทิ ” และตัว ละครอื่น ๆ อาจมาจากความรู้สึกนึกคิด หรือความเป็นตัวของตัว เอง วรรณสารฉบับที่ ๖๐ ๕๕

จากผู้เขียนสู่ตัวละคร ถ่ายทอดมาด้วยประสบการณ์ตรง หรือการรับรู้ รับฟังจนทําให้เกิดแรงบันดาลใจ ในการสร้างสรรค์งาน เรื่องราวของ “กะทิ” เป็น เรื่องราวของเด็กหญิงผู้เติบโตมากับครอบครัว ของคุณตา และ คุณยายทีเ่ ป็นผู้เลี้ยงดูมาตั้งแต่กะทิอายุ ๔ ขวบ ด้วยความจําเป็นของแม่ซึ่งเป็นโรคร้าย และเธอเชื่อว่า จะมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน เธอจึงตัดสินใจให้กะทิไปอยู่กับพ่อแม่ของเธอแทน และเธอยังวางแผนการใช้ชีวิต ทุก ๆ อย่าง รวมถึงคนรอบข้างที่จะสามารถดูแลลูกของเธอ ช่วยเหลือลูกของเธอในวันที่เธอจากโลกนี้ไป “กะทิ คิ ด ถึ ง แม่ เ หลื อ เกิ น แม่ เ ตรี ย มทุ ก อย่ า งไว้ ใ ห้ ก ะทิ แต่ ก็ ย อมให้ ก ะทิ ตัดสินใจด้วยตัวเองไปพร้อม ๆ กัน” (ความสุขของกะทิ หน้า ๑๐๐) กะทิ ได้เพียงแต่จําภาพของแม่เธอไว้ในความทรงจําลาง ๆ ตลอดระยะเวลาที่เธอเติบโตมากับ คุณตา และคุณยาย ในขณะเดียวกันคุณยายผู้เป็นแม่ของแม่กะทิ รับรู้มาโดยตลอดว่า ลูกของเธอมีเวลา อยู่อีกไม่นาน จนกระทั่งวันหนึ่งที่คุณยายตัดสินใจถามกะทิขึ้นว่า “อยากเจอแม่มั้ย” มันจึงกลายเป็น จุดเริ่มต้นของทุก ๆ สิ่ง และในขณะเดียวกันมันก็กลายเป็นจุดจบของทุก ๆ อย่างในเรื่องเช่นกัน การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครในบางช่วงบางตอนของเรื่องนี้ เป็นข้อสังเกตว่า อาจมาจากช่วงชีวิตหนึ่งของนักเขียนก็เป็นได้ เช่น ตัวละครในเรื่องกับการใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางญาติพี่น้อง ที่คอยช่วยเหลือนักเขียน รวมทั้งอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครที่ค่อนข้างซับซ้อน โศกเศร้า ลุ่มลึกแต่ก็ มีความสุข ซึ่งถ่ายทอดออกมาได้อย่างลงตัว และเข้าถึงได้ง่าย สามารถชักจูงให้ผู้อ่านมีความเชื่อตาม ตัวละคร อาจเปรียบเทียบได้กับนักเขียนที่ใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็น มองภายนอกอาจมีความทุกข์ ดูเป็นคน บกพร่องในความสามารถ เมื่อเทียบกับทางกายภาพของบุคคลทั่วไป แต่ภายในจิตใจกลับมีความสุขที่ ได้อยู่ และได้ทําในสิ่งที่รัก แล้วมีความสุขกับมันอย่างมากที่สุด “...งามพรรณ เวชชาชีว ะ เล่าว่าเธอเกิดมาพร้อม ๆ กับโรคภัยไข้เจ็บเป็น ประหนึ่งอาภรณ์ประจํากาย มีอาการอัมพาตที่สมองน้อย หรือโรค Serebral Palsy คือ สมองส่วนหนึ่งไม่สามารถบังคับการเคลื่อนไหวได้ ส่งผลให้เธอมี อาการปวดศี ร ษะ ต้ น คอเคล็ ด หลั ง และแขนเจ็ บ ขั ด ยอก รู้ สึ ก ถึ ง ความ เหน็ดเหนื่อยจนเขียนหนังสือไม่ได้ ต้องนอนหลับพักผ่อน และรักษาด้วยการ รั บ ประทานยาอย่ า งต่ อเนื่ อ ง รวมถึ งการทํ ากายภาพบํ า บั ดที่ โ รงพยาบาล เป็นประจํา สัปดาห์ละ ๒ ครั้ง” (Arora, ๒๕๕๒)

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๖

“...แม่เป็นไข้สูงมาหลายวันแล้ว คุณลุงหมอประดิษฐ์มีสีหน้าไม่ดีทุกครั้งที่ กลับออกไปจากบ้านชมคลื่น” (ความสุขของกะทิ หน้า ๖๕) การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึ กของตัว ละครในบางช่วงบางตอนของ “น้าฎา” ที่คอยดูแล ช่วยเหลือกะทิมาโดยตลอด และเหมือนว่าจะเป็น คนที่เข้าใจหัวอกความเป็นแม่ของกะทิ ที่ต้องเจอกับ ปัญหา และมีความรักความห่วงใยต่อกะทิประดุจลูกในสายเลือดตนเอง “...น้าฎากัดริมฝีปากก่อนส่งพวงกุญแจรูปดาวสีแดงให้กะทิไขเปิดเอง...กะทิแอบเห็น น้าฎากรีดน้ําตา และปลายจมูกแดงเรื่อ” (พวงกุญแจ ความสุขของกะทิ หน้า ๗๙) “งามพรรณ เวชชาชีวะ มีพี่สาว คือ ศ.พญ.อลิสา วัชรสินธุ ผู้เชี่ยวชาญด้าน จิตเวชเด็ก” (ประวัติและผลงาน wikipedia) ตัวละคร ลุงหมอประดิษฐ์ ในเรื่อง ที่คอยช่วยเหลือดูแลแม่ของกะทิที่ปุวยหนัก “...น้าฎาบอกว่า ลุงหมออยากให้แม่เข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล จะเป็นที่ หัวหินนี้หรือที่กรุงเทพฯ ก็ได้” (ความสุขของกะทิ หน้า ๖๕) “งามพรรณ เวชชาชีวะ เป็นบุตรีของ ศาสตราจารย์นายแพทย์ อรรถสิทธิ์ เวชชาชีวะ” (ประวัติและผลงาน wikipedia) เหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในเรื่องราวของกะทิ อาจมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของนั กเขียน ซึ่งอาจเกิดจากความตั้งใจหรือความบังเอิญก็ตาม แต่สิ่งที่ได้รับรู้ คือ อารมณ์ความรู้สึก ณ ช่วงเวลา หนึ่งของชีวิตที่พบเจอปัญหาอันใหญ่หลวง ซึ่งคนทั่วไปอาจรู้สึกเป็นทุกข์ในใจ แต่งามพรรณ เวชชาชีวะ ถ่ายทอดอารมณ์ผ่านงานกลับกลายเป็นการต่อสู้ ยิ้มสู้ไปกับ ปัญหา และไม่เคยที่จะหันหลังให้มันหรือ หนีมันไปไหน กลับกลายเป็นสิ่ง ๆ นั้น มาเติมเต็มและทําให้ตนเองมีความสุข

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๗

“บางทีชีวิตก็ไม่มีคําอธิบาย แม่เคยบอกไว้อย่างนั้นไม่ใช่หรือ และ ระหว่างแม่กับกะทิ กะทิก็เชื่อว่าแม่เข้าใจได้โดยที่กะทิไม่ต้องอธิบาย” (ความสุขของกะทิ หน้า ๑๑๒) “ความสุขของกะทิ” ยังคงถ่ายทอดแง่มุมลึกซึ้งของคนในสังคม ทั้งยังส่ งผลให้คนสามารถมี ความคิดความอ่าน เป็นแรงบันดาลใจในหลาย ๆ เรื่องที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิต เป็นกระจกสะท้อน ความเป็นมนุษย์ที่ยังคงดําเนินชีวิตต่อไปอย่างมีจุดหมายปลายทาง และท้ายที่สุดแล้วแม้ว่างานเขียน เล่นนี้จะเกี่ยวเนื่องกับผู้เขียนมากน้อยเพียงใด แต่การสื่อทัศนะทางจิตใจ ผ่านการใส่ใจ การรังสรรค์จาก ผู้เขีย น ยังคงถ่ายทอดมายังผู้อ่านให้รั บรู้รับฟังได้อย่างลึกซึ้งที่สุ ด และงานเขียนเล่มนี้จะเป็นแรง บันดาลใจในการดํารงชีวิตของผู้รับสารต่อไป หนังสือ : งามพรรณ เวชชาชีวะ. (๒๕๖๐). ความสุขของกะทิ. (พิมพ์ครั้งที่ ๑๐๒). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๕๘

เพลินเพลงในดวงใจ

มุมคาร้องมองอย่างนักวิจารณ์

กิตติภพ อ่อนชาติ

โรฮานี ตําแดสา

เพลินเพลงในดวงใจ

บทเพลงเป็นสื่อประเภทบันเทิงคดีที่ช่วยสร้างความสุข ความเพลิดเพลินให้แก่ผู้ ฟัง ผู้ฟังแต่ ละคนอาจเลือกฟังเพลงที่แตกต่างกัน เช่น เพลงรัก เพลงสนุกสนาน เพลงเศร้า เพลงที่สะท้อนเรื่องราว ชีวิตของผู้คน เป็นต้น ดังเช่นเรื่องราวของการเลือกฟังเพลง และบทเพลงที่จะนําเสนอต่อไปนี้ เพลง : อยากมีคนเอาใจ ศิลปิน : จ๊ะ อาร์สยาม

ณ ราตรีนี้คืนที่แสงสีนําพา ดนตรีเมามันผู้คนสุขสันต์กันใหญ่ ณ ราตรีนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง กลบเกลื่อนความเศร้าแกล้งเมาไปกับเสียงเพลง อยู่...คนเดียวไม่ได้จริงจริง อยู่ลําพังไม่เป็นรู้ไหม ณ ราตรีนี้อยากมีใครอยู่ข้างข้าง จับเข่าคุยกันทําให้ฉันรู้สึกดี วรรณสารฉบับที่ ๖๐

แสงไฟกระทบดวงตาแต่ว่าไม่ถึงดวงใจ แต่เรากลับต้องเหงาใจอยู่ในภวังค์ตัวเอง อารมณ์มันช่างเคว้งคว้างท่ามกลางผู้คนครื้นเครง แต่ว่ามันเซ็งเซ้งเซ็งวังเวงเมื่อขาดเธอไป เกิดเป็นผู้หญิงขี้เอา...แต่ใจ อยากมีคนเอาใจใครก็ได้ช่วยฉันที ไม่อยากจะอยู่ลําพังอ้างว้างเหงาใจคืนนี้ เป็นคนขี้เหงาแบบนี้และเป็นคนที่โดนทิ้ง ๕๙

อยู่...คนเดียวไม่ได้จริงจริง อยู่ลําพังไม่เป็นรู้ไหม ณ ราตรีนี้ อยากมีใครอยู่ข้างข้าง จับเข่าคุยกันทําให้ฉันรู้สึกดี ไม่อยากจะมีเพื่อนใจ

เกิดเป็นผู้หญิงขี้เอา...แต่ใจ อยากมีคนเอาใจใครก็ได้ช่วยฉันที ไม่อยากจะอยู่ลําพังอ้างว้างเหงาใจคืนนี้ เป็นคนขี้เหงาแบบนี้และเป็นคนที่โดนทิ้ง และอยากมีคนมาเอา...ใจ

๑. ลักษณะทั่วไป ๑.๑ ความเป็นมาของเพลง ผู้ แ ต่ งสะท้อ นให้ เ ห็ น ถึ งสภาพสั ง คมของคนเมื องกรุง ในปั จ จุ บัน ว่ าคนที่ ต้ อ งจากครอบครั ว จากพ่อแม่มาจากต่างจังหวัดเพื่อมาเรียนต่อหรือมาทํางานย่อมมีอาการเหงาใจ จึงต้องการใครสักคนที่ คอยดูแลเอาใจใส่ ให้กําลังใจ พูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ ซึ่งกันและกัน ๑.๒ ความหมายของเนื้อเพลง ในยามค่ําคืนหญิงสาวผู้มีปมในใจเดินออกมาท่องเที่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย แม้มีแสงไฟมา กระทบดวงตาแต่ไม่เคยกระทบถึงใจ เสียงดนตรีสนุกสนาน ผู้คนมีความสุขแต่ตัวเธอกลับต้องเหงาใจ ด้วยเพราะในค่ําคืนนี้ไม่มีเขาคนนั้นเคียงข้าง อารมณ์ของเธอช่างเคว้งคว้างเหลือเกิน เธอทําได้เพียง กลบเกลื่อนความเศร้าของตัวเธอเอง แต่ทําอย่างไรก็ไม่ดีขึ้น มันรู้สึกวังเวง หรือเป็นเพราะเธออยู่คนเดียว ไม่ได้ เธอจึงอยากมีคนมาเอาใจเธอเหมือนที่เคยผ่าน ๆ มา ๒. คาร้อง ๒.๑ รูปแบบการประพันธ์คาร้อง เป็นคําประพันธ์ประเภทเพลงกลอนตลาด แต่ละวรรคจะมีจํานวนคําที่หลากหลาย มีการสัมผัส ตามหลักการสัมผัสประเภทกลอนตลาด มีทั้งสัมผัสนอก และสัมผัสใน ดังนี้ ๒.๑.๑ สัมผัสนอก สัมผัสนอกของกลอนตลาดมีสัมผัสนอก เช่น คําสุดท้ายของวรรคแรก สัมผัสกับคําที่สี่ของวรรคที่ ๒ คําสุดท้ายของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคําสุดท้ายของวรรคที่ ๓ และสัมผัสกับ คําที่สี่ของวรรคที่ ๔ เป็นต้น เช่น ณ ราตรีนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง กลบเกลื่อนความเศร้าแกล้งเมาไปกับเสียงเพลง อยู่คนเดียวไม่ได้จริงจริง อยู่ลําพังไม่เป็นรู้ไหม

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

อารมณ์มันช่างเคว้งคว้างท่ามกลางผู้คนครื้นเครง แต่ว่ามันเซ็งเซ้งเซ็งวังเวงเมื่อขาดเธอไป เกิดเป็นผู้หญิงขี้เอาแต่ใจ อยากมีคนเอาใจใครก็ได้ช่วยฉันที

๖๐

๒.๑.๒ สัมผัสใน เป็นสัมผัสที่ปรากฏภายในวรรค ส่วนใหญ่มีสัมผัสในเกือบทุกวรรค เช่น นี้กับที่ ตากับว่า ใจกับใน นี้กับมี จริงกับหญิง ไม่กับไหม อ้างกับว้าง ตรีกับนี้ กันกับฉัน ขี้กับนี้และที่ เป็ นสั มผัส สระ เมากับ มัน เคว้งกับคว้าง ครื้น กับเครง กลบกับเกลื่ อน เซ็งกับเซ้ งและเซ็ง วังกับเวง เป็นสัมผัสอักษร เป็นต้น เช่น ณ ราตรีนี้คืนทีแ่ สงสีนําพา ดนตรีเมามันผู้คนสุขสันต์กันใหญ่ ณ ราตรีนี้ไม่มเี ธออยู่เคียงข้าง กลบเกลื่อนความเศร้าแกล้งเมาไปกับเสียงเพลง

แสงไฟกระทบดวงตาแต่ว่าไม่ถึงดวงใจ แต่เรากลับต้องเหงาใจอยู่ในภวังค์ตัวเอง อารมณ์มันช่างเคว้งคว้างท่ามกลางผู้คนครื้นเครง แต่ว่ามันเซ็งเซ้งเซ็งวังเวงเมื่อขาดเธอไป

นอกจากนี้ยังมีการซ้ําคําคําว่า ไม่ เช่น อยู่คนเดียวไม่ได้จริงจริง อยู่ลําพังไม่เป็นรู้ไหม ณ ราตรีนี้อยากมีใครอยู่ข้างข้าง

เกิดเป็นผู้หญิงขี้เอาแต่ใจ อยากมีคนเอาใจใครก็ได้ช่วยฉันที ไม่อยากจะอยู่ลําพังอ้างว้างเหงาใจคืนนี้

๒.๒ การใช้ภาษา บทเพลงอยากมีคนเอาใจมีการใช้ภาษาที่น่าสนใจ เช่น มีการใช้ ถ้อคําสื่ออารมณ์ต่าง ๆ เช่น ขี้เหงา อ้างว้าง ราตรี เคว้งคว้าง เซ็ง วังเวง แสงสี ภวังค์ เหงาใจ เป็นต้น อีกทั้งยังมีการพูดถึงเรื่องราว ชีวิตของคนเมืองกรุงว่าตอนกลางคืนทุกคนจะออกมาสังสรรค์มากินเหล้าฟังเพลงกัน เช่น ราตรีนี้คืนทีแ่ สงสีนําพา ดนตรีเมามันผู้คนสุขสันต์กันใหญ่ ณ ราตรีนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง

แสงไฟกระทบดวงตาแต่ว่าไม่ถึงดวงใจ แต่เรากลับต้องเหงาใจอยู่ในภวังค์ตัวเอง อารมณ์มันช่างเคว้งคว้างท่ามกลางผู้คนครื้นเครง

๒.๓ ภาพสะท้อน บทเพลงอยากมีคนมาเอาใจสะท้อนถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนเมืองกรุง เมืองแห่งแสงสี มีผู้คนมากหน้าหลายตาเข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองนี้ และเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องการความรัก จากใครสักคน เพื่อให้เขาคนนั้นมาช่วยเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปจากชีวิตเธอ จากตัวอย่างการวิเคราะห์เพลงข้างต้น จะเห็นได้ถึงความงามของภาษา ความหมายทีล่ ึกซึ้ง กินใจ ทําให้คนฟังรู้สึกอินไปกับบทเพลง ก่อให้เกิดสุนทรียภาพที่ทําให้ผู้ฟังเกิดจินตนาการคล้อยตามไป กับเนื้อหาของเพลง แสดงให้เห็นถึงความสามารถของผู้ประพันธ์ จึงไม่น่าแปลกใจที่บทเพลงนี้ยังคงเป็น ที่ประทับใจของใครหลายคน วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๑

เพลง : แก่คอย ศิลปิน : เจี๊ยบ เบญจพร อาร์สยาม

ผ่านสายฝน ลมหนาว มานานหลายปี ยังรอใครบางคน กลับมาหาใหม่ เหงามันเหงามันเหงา เดียวดายในหัวใจ เฝูาฟูมฟักเลี้ยงดูหวังพึ่งยามแก่ งานปีใหม่ สงกรานต์ เดือนสิบ ชิงเปรต ลูกหลานเฝูามาเยือนย้ําเตือนว่ายังห่วงหา หนาวมันหนาวหัวใจ ข้างในของคนชรา นี่หรือสิ่งตอบแทน จากคนที่แกห่วงใย ผ่านสายฝน ลมหนาว มานานอ่อนล้า จับผ้าผวยผืนเก่าเอาห่มแล้วล้มนอน หนาวมันหนาวหัวใจ ข้างในของคนชรา นี่หรือสิ่งตอบแทน จากคนที่แกห่วงใย หนาวมันหนาวหัวใจ ข้างในของคนชรา นี่หรือสิ่งตอบแทน จากคนที่แกห่วงใย

ตาพร่ามัวไม่มีความหมาย นั่งหวังเหวิดใจหาย ไม่มี ใครจะรู้ขา้ งใน มันย่ําแย่ ใจห่อเหี่ยวจริงแท้ น้อยใจ ฟังข้างบ้านเค้าหนุกเฮฮา คิด คิดขึ้นมาน้ําตาไหล เหงามีเพียงน้ําตาปลอบใจ คิดแล้วน้อยใจ ตัวเอง คงจะถึงเวลาจากจร เอามือก่ายเกียงปูอง จากลา เหงามีเพียงน้ําตาปลอบใจ คิดแล้วน้อยใจ ตัวเอง เหงามีเพียงน้ําตาปลอบใจ คิดแล้วน้อยใจ จากลา

๑. ลักษณะทั่วไป ๑.๑ ความเป็นมาของเพลง ผู้แต่งเพลงสะท้อนถึงสภาพสังคมของคนในปัจจุบันที่ต้องจากครอบครัว จากพ่อแม่ เพื่อทํางาน หาเลี้ยงตนเอง ทําให้ละเลยการใส่ใจพ่อแม่ที่แก่ชรา ปล่อยให้ท่านใช้ชีวิตอยู่เพียงลําพัง ผู้แต่งเรียบเรียง เพลงนี้ขึ้นมาเตือนใจให้คนที่มีความคิดแบบนี้ ได้ปรับเปลี่ยนความคิด หันกลับมาดูแลเอาใจใส่ต่อผู้มี พระคุณ ๑.๒ ความหมายของเนื้อเพลง เป็นเรื่องราวของเเม่ ผู้ที่เฝูารอลูกหลานกลับ กลับมาดูแลท่านเมื่อยามที่แก่เฒ่า เสมือนที่ท่านได้ ดูแลเมื่อตอนเป็นเด็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีครอบครัว มีหน้าที่การงานที่ดี ทั้งหมดเหล่านี้คือความสุข วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๒

และความภาคภูมิใจของท่าน แต่เมื่อมาถึงวันนี้ หลังจากความพยายามทุ่มเทให้เวลาและพลังทั้งหมดที่ มี ให้กับการเลี้ยงลูก สิ่งที่ได้รับ คือ ความว่างเปล่าที่ไร้คนห่วงใย ไร้คนเอาใจใส่ดูแล ๒. คาร้อง ๒.๑ รูปแบบการประพันธ์คาร้อง เพลงแก่คอย เป็นบทเพลงที่มีคําประพันธ์ประเภทกลอนตลาด แต่ละวรรคมีจํานวนคําตั้งแต่ ๗-๑๑ คํา เป็นไปตามหลักการสัมผัสประเภทกลอนตลาด มีการใช้ถ้อยคําที่สละสลวย ทั้งสัมผัสนอกและ สัมผัสใน เช่น ๒.๑.๑ สัมผัสนอก สัมผัสนอกของกลอนตลาดมีสัมผัส เช่น คําสุดท้ายของวรรคแรกสัมผัส กับคําที่ ๔ ของวรรคที่ ๒ คําสุดท้ายของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคําสุดท้ายของวรรคที่ ๓ เป็นต้น เช่น … ผ่านสายฝน ลมหนาว มานานอ่อนล้า จับผ้าผวยผืนเก่าเอาห่มแล้วล้มนอน

คงจะถึงเวลาจากจร เอามือก่ายเกียงปูอง จากลา

๒.๑.๒ สัมผัสใน สัมผัสอักษร เช่น คําที่ ๔ สัมผัสกับคําที่ ๗ ของวรรคที่ ๑ คําที่ ๖ สัมผัส กับคําที่ ๗ ของวรรคที่ ๒ คําที่ ๕ สัมผัสกับคําที่ ๖ ของวรรคที่ ๓ คําที่ ๑๐ สัมผัสกับคําที่ ๑๑ ของวรรค ที่ ๓ สัมผัสสระ เช่น คําที่ ๕ สัมผัสกับคําที่ ๗ ของวรรคที่ ๓ คําที่ ๔ สัมผัสกับคําที่ ๖ ของวรรคที่ ๔ เป็นต้น เช่น …งานปีใหม่ สงกรานต์ เดือนสิบ ชิงเปรต ฟังข้างบ้านเค้าหนุกเฮฮา ลูกหลานเฝูามาเยือนย้าเตือนว่ายังห่วงหา คิด คิดขึ้นมาน้ําตาไหล ๒.๒ การใช้ภาษา ในบทเพลงแก่คอย มีลักษณะการใช้ภาษาที่น่าสนใจ มีการใช้คําที่เป็นภาษาไทยถิ่นใต้ เพื่อให้ เห็นถึงการใช้ชีวิต การพูดของคนใต้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และยังรวมไปถึงการประกอบอาชีพของคนใต้ที่ต้อง ใช้ความอดทน นั่นคืออาชีพกรีดยาง นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบครอบครัวตัวเอง และครอบครัวคน อื่นในเรื่องของการเอาใจใส่ผู้เลี้ยงดูหรือผู้ให้กําเนิด ดังเนื้อร้องว่า …เหงามันเหงามันเหงา เดียวดายในหัวใจ เฝูาฟูมฟักเลี้ยงดูหวังพึ่งยามแก่ งานปีใหม่ สงกรานต์ เดือนสิบ ชิงเปรต ลูกหลานเฝูามาเยือนย้ําเตือนว่ายังห่วงหา

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

ใครจะรู้ข้างใน มันย่ําแย่ ใจห่อเหี่ยวจริงแท้ น้อยใจ ฟังข้างบ้านเค้าหนุกเฮฮา คิด คิดขึ้นมาน้ําตาไหล…

๖๓

การบรรยายภาพดังกล่าวทําให้นึกถึงสภาพสังคมในปัจจุบันที่ลูกหลานทอดทิ้งผู้มีพระคุณให้อยู่ คนเดียว โดยไม่คิดถึงจิตใจของท่าน เป็นตัวอย่างที่ไม่ควรนํามาเป็นเยี่ยงอย่าง ๒.๓ ภาพสะท้อน บทเพลงแก่คอยมีภาพสะท้อนที่ชวนให้หดหู่ใจ โดยเฉพาะภาพที่แสดงให้เห็นถึงความคิดของคน ในสังคมปัจจุบันที่ปรับเปลี่ยนไป มีความเห็นแก่ตัวมากขึ้นจนลืมรากเหง้า ลืมภูมิลําเนาที่จากมา นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงวิถี ประเพณี และวัฒนธรรมของภาคใต้ที่ยังคงดํารงอยู่ การวิ เ คราะห์ เ พลงแก่ ค อยข้ า งต้ น จะเห็ น ได้ ถึ ง ความงาม ความโดดเด่ น ของภาษา และ ความหมายที่กินใจ ก่อให้เกิดเป็นสุนทรียภาพที่ทําให้ผู้ฟังเกิดอารมณ์ความรู้สึกเศร้า สะเทือนใจ และ รู้สึกผิดคล้อยตามไปกับเนื้อหาของบทเพลง จึงไม่น่าแปลกใจที่บทเพลงนี้เป็นอีกหนึ่งเพลงที่โดนใจ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๔

สถาปนาฐานันดรศักดิ์ ๑๐ พระองค์ / ภาษาไทยใครทา

ไขภาษากับไทยศิลปศาสตร์ ทิพวรรณ ทองคํา

สถาปนาฐานันดรศักดิ์ ๑๐ พระองค์ หลังจากพิธีพระราชพิธีบรมราชาภิเษกพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๑๐ ระหว่างวันที่ ๔-๖ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ถือเป็นพระราชพิธีครั้งที่ ๑๒ นับตั้งแต่มีการสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์มา ๒๓๗ ปี นับจากรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภู มิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ที่มี การจัดพระราชพิธีบรมราชาภิเษกขึ้นในเมื่อ ๕ พ.ค. ๒๔๙๓ นั้น พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดี ศรีสินทรมหาวชิราลงกรณ มหิศรภูมิพลราชวรางกู ร กิติสิริสมบูรณอดุลยเดช สยามินทราธิเบศรราช วโรดมบรมนาถบพิตร พระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโปรดเกล้าฯ สถาปนาพระอิสริยยศ และเฉลิมพระนาม พระบรมศานุวงศ์ ในรัชกาลที่ ๑๐ พระนามตามที่จารึกในพระสุพรรณบัฏ ในฐานะที่คนไทยมีสถาบัน พระมหากษัรตริย์เป็นดังศูนย์รวมใจ จึงควรทราบถึงพระยศดังกล่าว ดังตัวอย่างที่รวบรวมไว้ในวรรณสาร ฉบับนี้ ดังต่อไปนี้

พระนามเดิม : พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหา ภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร พระนามใหม่ : พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ภาพจาก : www.partiharn.com

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๕

พระนามเดิม : สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ ๙ พระนามใหม่ : สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง

ภาพจาก : www.partiharn.com

ภาพจาก : www.partiharn.com

พระนามเดิม : สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เจ้าฟูามหาจักรีสิรินธร รัฐสีมาคุณากรปิยชาติ สยามบรมราชกุมารี พระนามใหม่ : สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เจ้าฟูามหาจักรีสิรินธร มหาวชิราลงกรณวรราชภักดี สิริกิจการิณีพีรยพัฒน รัฐสีมาคุณากรปิยชาติ สยามบรมราชกุมารี

พระนามเดิม : สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟูาจุฬา ภรณวลัยลักษณ อัครราชกุมารี พระนามใหม่ : สมเด็จพระเจ้าน้องนางเธอ เจ้าฟูา จุฬาภรณวลัยลักษณ อัครราชกุมารี กรมพระศรีสวางควัฒน วรขัตติยราชนารี

ภาพจาก : https://thaihitz.com วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๖

พระนามเดิม : พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ พระนามใหม่ : พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี กรมหมื่นสุทธนารีนาถ

ภาพจาก : https://www.partiharn.com

พระนามเดิม : พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้า พัชรกิติยาภา พระนามใหม่ : สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟูาพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี

ภาพจาก : https://women.mthai.com

พระนามเดิม : พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้า สิริวัณณวรีนารีรัตน์ พระนามใหม่ : สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟูาสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ภาพจาก : http://www.judprakai.com

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๗

พระนามเดิม : พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าทีปังกรรัศมีโชติ พระนามใหม่ : สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟูาทีปังกรรัศมีโชติ มหาวชิโรตตมางกูร สิริวิบูลยราชกุมาร

ภาพจาก : https://www.partiharn.com

พระนามเดิม : พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริภาจุฑาภรณ์ พระนามใหม่ : พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสิริภาจุฑาภรณ์

ภาพจาก : www.เรารักพระเจ้าอยู่หัว.com

พระนามเดิม : พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าอทิตยาทรกิติคุณ พระนามใหม่ : พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอทิตยาทรกิติคุณ

ภาพจาก : https://www.partiharn.com ข้อมูลเพิ่มเติม : https://lifestyle.campus-star.com/knowledge/๑๖๕๓๐๔.html วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๘

ภาษาไทยใครทา “สวัสดีครับคุณผู้ชมที่รัก ยินดีต้อนรับสู่ชั่วโมงภาษาไทย เรื่องที่เราควรรู้บางคนไม่รู้ ทําให้ร้อง อู้หู! ขึ้นมาได้ ร เรือ ล ลิง ต่างกันเช่นไร ก็ไม่เข้าใจทําไมเขาว่าไม่สําคัญ...”

อิสมัต ดาวเรือง

บทเพลงข้างต้น คือ บทเพลง นอยด์ ศิลปิน ไข่มุก รุ่งรัตน์ ร่วมกับวง The Rube จากรายการ สงครามทําเพลง Melody to Masterpiece Thailand ที่ปลุกกระแสให้คนไทยได้กลับมานั่งทบทวนกัน อีกครั้งในการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องและเหมาะสม แสดงให้เห็นถึงจุดยืนของอัตลักษณ์ความเป็น ภาษาไทยที่แม้เวลาจะผ่านพ้นไปแค่ไหนแต่ภาษาไทยจะต้องงดงาม และถูกต้องเสมอ เนื้อหาสาระสําคัญของเพลง หยิบยกประเด็นการใช้ภาษาไทย ปัญหาการออกเสียงอักขระ ร.เรือ ล.ลิง และการใช้ คะ ค่ะ ที่ปัจจุบันมักใช้กันผิดวิธี จนเกิดเป็นข้อจดจําที่ค่อนข้างจะสับสนกันว่า ควรใช้อย่างไร ซึ่งปัญหาดังกล่าวถูกนําเสนอในสังคมมาอย่างยาวนาน โดยเฉพาะสั งคมโลกโซเชียล ปัจจุบันที่เริ่มตื่นตัว และหันมาใส่ใจกับการใช้ คะ ค่ะ มากยิ่งขึ้น “...สวัสดีคะหนูไม่ผิดนะคะ เพิ่งอ่านมานะเมื่อคืนนี้ คะ ค่ะ ที่รู้มาจนชินหู ใครช่วยบอกหนูสักคนเนี่ย คําว่า ค่ะ ที่รู้มาต้องลงท้าย ใช้ ค่ะ ตอบรับปฏิเสธได้ แต่เดี๋ยวนี้ใช้ คะ ตอบแทนได้ไง โอ๊ยงงใจ...” การใช้ คะ ค่ะ ในปัจจุบัน ยังคงมีการถกเถียงถึงลักษณะและวิธีการ และเพื่อยุติความสับสนจึง ขอหยิบยกสาระความรู้เกี่ยวกับการใช้ คะ ค่ะ แบบเข้าใจง่ายและไม่สับสนอีกต่อไป พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ได้ให้ความหมายของคํา คะ ค่ะ ไว้ว่า “คะ” หมายถึง คําลงท้ายที่ผู้หญิงใช้ต่อจากคําถามหรือคําแสดงความสงสัย เพื่อแสดงความสุภาพ เช่น อะไรคะ กระมังคะ คําลงท้ายที่ผู้หญิงใช้ต่อจากคํา ซิ นะ เพื่อแสดงความสุภาพ เช่น เชิญซิคะ ไปนะคะ และ วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๖๙

“ค่ะ” หมายถึง คํารับที่ผู้หญิงใช้อย่างเดียวกับ จ้ะ คําลงท้ายที่ผู้หญิงใช้ในการบอกให้ทราบอย่างสุภาพ เช่น ไปค่ะ ไม่ไปค่ะ เพื่อให้ได้เข้าใจง่าย และกระชับมากยิ่ งขึ้น ครูลิลลี่ ติวเตอร์ภาษาไทยชื่อดัง ยังได้ให้ความรู้ เกี่ยวกับการใช้ คะ ค่ะ ไว้อีกว่า “คะ ใช้กับประโยคคําถาม เช่น ไปไหนคะ ดูได้ไหมคะ ค่ะ ใช้กับประโยคบอกเล่า เช่น สวัสดีค่ะ เกลียดค่ะ จบค่ะ นะคะ มีแต่ นะคะ คําว่า นะค่ะ ไม่มีค่ะ” หลายครั้งที่ความผิดพลาดในการใช้ภาษาไทย เกิดจากความขี้เกียจ ไม่ใส่ใจ จนกลายเป็นความ ชิน ตา ชิน หู แล้ ว ส่งผลไปยั งการจํ าไปใช้ที่ผิ ด ๆ เมื่อรู้ถึงวิธีการใช้ที่ถูกต้องแล้ว ในฐานะคนไทยที่มี ภาษาไทยเป็นภาษาประจําชาติ ควรใส่ใจในการใช้ภาษาให้มากยิ่งขึ้น เพื่อเป็นการอนุรักษ์และสืบสาน มรดกเหล่านี้ ให้คงอยู่อย่างถูกต้องและงดงามต่อไป “...ลืมแล้วหรือเปล่าเราเป็นคนไทย เหตุอันใดไม่เข้าใจภาษาเรา...” “...น้อยใจนิดหน่อยในความเป็นไทย (น้อยใจนิด ๆ ติดที่ฉันเป็นคนไทย) ภาษาไทยงดงามแต่คนที่ใช้ไม่เข้าใจ (น้อยใจ... น้อยใจ)...” “ภาษา บ่งบอกอัตลักษณ์ อัตลักษณ์บ่งบอกชาติ ชาติบ่งบอกความเป็นเอกราชเฉพาะชน” ร่วมอนุรักษ์ความเป็นไทย ด้วยการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง จดจํา ใส่ใจ ภาษาไทย ภาษาเรา

ข้อมูล : เพลงนอยด์ www.youtube.com / true๔utv เผยแพร่เมื่อ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๖๒ คุณครูลิลลี่ คอร์ลัมป์ คนดังนั่งเขียน หนังสือพิมพ์ไทยรัฐออนไลน์ www.thairath.co.th เผยแพร่เมื่อ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๐

PKRU so cool pic ๑๐ สถานที่ถ่ายรูปสุด Chic ในมหาวิทยาลัย / “๕ เมนูเด็ด ๘ เหลี่ยม PKRU” / Coffee Break

ชวนชิมชวนเที่ยว ประสุตา ส่งเสริม

PKRU so cool pic ๑๐ สถานที่ถ่ายรูปสุด Chic ในมหาวิทยาลัย

ปัจจุบันนี้เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงอยากมีรูปโปรไฟล์สุด Chic ตอบโจทย์กระแสคนรุ่นใหม่ที่นิยม ถ่ายภาพตนเองกับวิวสวย ๆ บรรยากาศดี ๆ เพื่อ เรียกยอดไลก์ และสร้างตัวตนให้ดูเป็นคนมีสไตล์ที่ไม่ เหมือนใครกันอย่างแน่นอน ซึ่งสถานที่ถ่ายรูปสุด Chic นั้นมีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นร้านกาแฟ ร้านอาหาร สวนสาธารณะ หรือแม้แต่โรงเรียน และมหาวิทยาลัยของเรา ดังเช่นที่มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต นอกจากเป็นสถานศึกษาที่มีชื่ อเสียงโด่งดังในเรื่องการเรียน การสอนที่มีคุณภาพแล้ว คุณผู้อ่านทราบหรือไม่ว่ามหาวิทยาลัยแห่งเกาะไข่มุกอันดามันนี้ ยังมีมุมสวย ๆ Chic Chic รอให้คุณไปถ่ายรูปอีกมากมาย ดังเช่น ... ๑. สนามเทนนิส สถานที่ออกกําลังกายสุด chic บรรยากาศดี๊ดี มีลมพัดเย็นสบายตลอดเวลา ตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์การออกกําลังกายที่เป็นตัวคุณ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๑

๒. ตึกใหม่ วจก. สถานที่ใหม่สุดฮิต ตึกใหม่ส ไตล์ชิโนโปรตุกีส สี ชมพูหวานละมุน สถานที่ สีหวานหลากสไตล์ที่บ่งบอกความหวานในตัวคุณ

๓. สนามฟุตบอล สนามหญ้าสี เขี ยวสุ ดชิ ล ล์ มีอัฒ จันทร์นั่ งเชียร์แ สนเก๋ หลากหลายสี สั น บรรยากาศดี๊ดี

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๒

๔. ร้ านไลฟ์เบอรี่ ร้ านคาเฟุในมหาวิทยาลั ย มีการตกแต่งสไตล์ ล อฟท์ Chic Chic น่ารัก ๆ เหมาะสําหรับการนั่งพักผ่อนสุดชิลล์

๕. ดาดฟูาตึก ๗ สถานที่ธรรมดา สถานที่ที่เห็นในทุก ๆ วัน ที่ไม่มีใครมองเห็นในความสวยงาม ของมัน แต่เมื่อถ่ายรูปแล้วกลับไม่ธรรมดา เวลาที่เหมาะแก่การถ่ายรูป คือ ช่วงเวลา ๑๗.๐๐ - ๑๘.๓๐ น.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๓

๖. ถนนหน้าตึก ๑๒ สถานที่สุดธรรมชาติ บรรยากาศดี มีต้นไม้สองข้างถนน เหมาะสําหรับ คนชิลล์ ๆ ที่รักธรรมชาติ

๗. คอปเปอร์ เ วย์ สถานที่ ถ่ า ยรู ป แนวฮิ ป สเตอร์ ที่ ป ลู ก สร้ า งผสมผสานกั บ ความงามของ ธรรมชาติทั้งสองข้างทางเดินอย่างลงตัว

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๔

๘. ตึกอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี เป็นอีกตึกหนึ่งที่ออกแบบตึกให้เป็นแนวชิโนโปตุกีส แบบเก่า ย้อนยุค เหมาะสําหรับการถ่ายรูปแนววินเทจ

๙. ศูนย์ประชุม (สนามหญ้า) สถานที่ธรรมชาติสุด Chic ที่มีสนามหญ้ากว้างเป็นโฟร์กราวด์ สวยงาม เน้นธรรมชาติ ไม่เน้นคน เวลาที่เหมาะแก่การถ่ายรูป คือ ช่วงเวลา ๑๗.๐๐ - ๑๘.๓๐ น.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๕

๑๐. ขุมเหมือง สถานที่ออกกําลั งกายสําหรับคนรักสุ ขภาพ มาวิ่งชิล ล์ ๆ พักผ่อนหย่อนใจ นอกจากได้สุขภาพที่ดีแล้วยังได้รูปสวย ๆ อีกด้วย เวลาที่เหมาะแก่การถ่ายรูป คือ ๑๗.๐๐ - ๑๘.๓๐ น.

นี่ก็คือ ๑๐ สถานที่ถ่ายรูปสุด Chic Chic ในรั้วมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ที่ใครหลายคนต่างกัน ให้ความสนใจ โดยการถ่ายรู ปในสถานที่เหล่ านี้ ผู้ถ่ายไม่จําเป็นต้องมีอุปกรณ์ที่ครบครัน แค่จัดวาง องค์ประกอบให้เหมาะสมก็สามารถถ่ายรูปได้สวยสบาย ๆ รับรองว่าถ่ายปฺุบลงปั๊บ เรียกยอดไลก์ เพิ่มยอด เลิฟให้เพื่อน ๆ ได้อย่างแน่นอน

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๖

“๕ เมนูเด็ด ๘ เหลี่ยม PKRU”

ดวงธิดา นาชุมเห็ด

นักศึกษาหลายคนเมื่อถึงเวลาพักพวกเขาเหล่ านั้น ไม่อยากกลั บหอพัก หรือไปรับประทาน อาหารข้า งนอก เพราะกลั ว จะเสี ย เวลากับ การที่ต้ อ งขั บ รถออกไปรั บ ประทานอาหารนอกบริเ วณ มหาวิทยาลัย โรงอาหารแปดเหลี่ยมของมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ตจึงเป็นสถานที่รองรับการเข้าใช้บริการ ของนักศึกษาได้เป็นอย่างดี เพราะเป็นสถานที่ใกล้ที่สุดสามารถรับประทานอาหารเพียงครึ่งชั่วโมงแล้วไป เรียนต่อให้ทันตามเวลาที่มีอย่างจํากัดได้ ด้วยเหตุนี้จึงนําเสนอเมนูอาหารตามสั่งจานเด็ดของแต่ละร้านที่ ตั้งอยู่บริเวณโรงอาหารแปดเหลี่ยม ที่พิถีพิถันในการปรุงด้วยเครื่องปรุงที่เป็นสูตรลับเฉพาะของแต่ละ ร้าน และมีรสชาติจัดจ้านไม่เหมือนใคร ให้ทุกรสสัมผัสอร่อย กลมกล่อม จนต้องมาทานซ้าํ ๑. ร้านสองพี่น้อง เมนูกะเพราหมูสับไข่เค็ม จุดเด่นของอาหารจานนี้ คือ ไข่เค็ม ซึ่งเป็นไข่เค็ม ที่ทางร้านรับมาจากในพื้นที่ อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี

๒. ร้านจานข้าว เมนูคั่วกลิ้งหมู จุดเด่นของอาหารจานนี้ คือ เมนูนี้ไม่ใช้น้ํามันในการประกอบ อาหาร ซึ่งจะส่งผลดีต่อสุขภาพของผู้บริโภค เพราะถือว่าเป็นการดูแลสุขภาพได้อีกทางหนึ่ง

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๗

๓. ร้านมุมอร่อย เมนูข้าวไก่อบซอสเทอริยากิ จุดเด่นของอาหารจานนี้ คือ เนื้อไก่ เพราะหมัก เนื้อไก่ไว้ข้ามคืน เพื่อที่ให้น้ําซอสเข้าเนื้อไก่

๔. ร้านคุณยาย ๒ เมนูขา้ วคลุกกะปิ จุดเด่นของอาหารจานนี้ คือ หมูหวาน จะเป็นการผัดใหม่ จานต่อจานเมื่อมีลูกค้ามาสั่ง เจ้าของร้านจะไม่ผัดหมูหวานทิ้งไว้ก่อน

๕. ร้านกันเอง เมนูผัดเครื่องแกงหมูกรอบ จุดเด่นของอาหารจานนี้ คือ หมูกรอบ เป็นหมูที่ ทอดสดใหม่ทุกวัน ไม่มีการนําหมูที่ทอดข้ามวันแล้วมาใช้ประกอบอาหาร

ทั้งหมดนี้ก็จะเป็น ๕ ร้านอาหารกับ ๕ เมนูเด็ดของแต่ละร้านในบริเวณโรงอาหารแปดเหลี่ยม มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ที่ท้าให้ทุกคนไปลองและหวังว่าจะถูกใจกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักศึกษาใน มหาลัยราชภัฏภูเก็ต เพราะจะได้รู้ว่าร้านทีช่ าวราชภัฏภูเก็ตนิยมชมชอบ และไปทานกันคือร้านไหนกัน บ้าง และนอกเหนือจากเมนูที่นําเสนอไปแล้วยังมีเมนูอื่น ๆ อีกมากมายที่รอให้ทุกคนไปลิ้มลอง วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๘

Coffee Break ลัดดาวัลย์ สิโปด

สถานศึกษาในปัจจุบันนอกจากจะเน้นเรื่องการให้ความรู้ที่มีคุณภาพแล้ว หนึ่งในสวัสดิการด้าน การดูแลนักศึกษาก็ควรมี เช่น มุมพักผ่อนหรือมุม Break ในเวลาทํางานหรือในเวลาเรียนของนักศึกษา ซึ่งวันนี้จะรวบรวมมุมพักผ่อนหรือร้านเครื่องดื่มชิลล์ ๆ ในมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต มานําเสนอค่ะ

The Library Cafe ร้าน The Library Cafe จะออกในแนวร้านกาแฟสุดชิลล์ ที่ Corner ชั้น ๑ อาคาร ๗ ม.ราชภัฏภูเก็ต ผู้หลงใหลกลิ่นหอมกรุ่นกาแฟ เพราะบรรยากาศของร้าน Library @PKRU แอร์เย็น จัดมุมสวยงาม เหมาะกับการพักผ่อนหย่อนใจให้นักศึกษา และบุคลากรในมหาวิทยาลัย และฟินกับ บรรยากาศรับแสงสว่างจากธรรมชาติรอบ ๆ ร้าน สะท้อนของทุกมุมของร้าน ทําให้เหมาะกับการนั่ ง ทํางาน และทําการบ้าน จิบกาแฟไป นั่งคุยงานไป ไม่ทําให้น่าเบื่อ อีกทั้งยังมีขนมขายด้วย นอกจากนี้ยัง มีเคาท์เตอร์สําหรับทํางาน โต๊ะยาว และโซฟา พร้อม Wifi และปลั๊กไฟ ทางร้าน The Library Cafe ราคาเริ่มต้นที่ ๔๕ บาท จะเปิดให้บริการทุกวันจันทร์ - เสาร์ เวลา ๐๗.๐๐ – ๑๘.๐๐ น.

นางสาวประสุตา ส่งเสริม นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย พูดถึงความชื่นชอบในร้านแห่งนี้ว่า เธอมักจะมาสั่งเครื่องดื่มชาเขียวลาเต้เย็น เนื่องจากมีความเข้มข้น เพราะทางร้านจะใช้ผงชาเขียวที่มี คุณภาพทําให้รสชาติออกมาเข้มข้นกว่า รสชาติจะออกหวานมันแบบชาเขียวมัทฉะ ส่วนราคาก็มีความ เหมาะสม วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๗๙

ร้านกาแฟมวลชน ร้านกาแฟมวลชนเป็ น ร้ านกาแฟมินิคาเฟุสุ ดธรรมชาติที่ส ะดวกกับผู้ คนที่มาออกกําลั งกาย ภายในขุมเหมือง มาดื่มด่ํากับ ความอร่อยของชาหลากหลายเมนู เช่น โกโก้ ชานม ชาเขียว นมเย็น และเมนูอื่น ๆ อีกมากมาย มาสัมผัสกับบรรยากาศยามเย็ น และฟินกับบรรยากาศที่หน้าร้านเป็นจุด ดึงดูดให้ลูกค้ามาให้อาหารปลาพร้อมกับนั่งจิบชาเบา ๆ อีกทั้งสามารถพาน้องหมามานั่งเล่นบริเวณนอก ร้าน และนั่งจิบชาได้ตามอัธยาศัย ราคาเริ่มต้นที่ ๒๙ บาท จะเปิดให้บริการทุกวัน เวลา ๐๖.๐๐ – ๒๐.๐๐ น.

นางสาวนุ จ รี เริ ง สมุ ทร นั ก ศึกษาสาขาวิช าภาษาไทย พู ดถึง ความชื่ นชอบในร้ านแห่ ง นี้ว่ า เธอมักจะมาสั่งเครื่องดื่ม โกโก้เย็น เนื่องจากสัมผัสได้จากกลิ่นของโกโก้ที่มีความหอม และรสชาติจะ เข้มข้นหวาน หอม มัน ละมุนลิ้น และยังมีวิปปิงครีมเป็นตัวเพิ่มความกลมกล่อมของโกโก้ด้วย มหาวิทยาลัยเปรียบเสมือนสถานที่รวมใจของนักศึกษา และบุคลากร เป็นแหล่งการเรียนรู้ของ นักศึกษา ขณะเดียวกันก็ยังเป็นสถานที่ทํางานของอาจารย์ พนักงาน แต่ไม่ว่าจะเป็นสถานศึกษาหรือ สถานที่ทํางาน มหาวิทยาลัยยังเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจที่มีมุมสบาย ๆ ที่ทําให้หลายคนอยากจะมา นั่งอ่านหนังสือ จิบชา กาแฟ หรือนั่งคุยงาน ว่าแล้วอย่ารอช้า ไปลองชิมกันได้นะคะ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๐

นิราศเพชรอันดามัน / ป่าดงพงไพร / บัวเฉา / เอกาอาจารย์ / ได้หมด คะ หรือ ค่ะ

เจ้าบทเจ้ากลอน

นิราศเพชรอันดามัน

หนึ่งอ้ายหนุ่มงามโฉมห้ากานดา ด้วยพันผูกสถาบันแหล่งสร้างศิษย์ วันอังคารบ่ายสามเราห้าคน เดินกินลมชมวิวดูแมกไม้ ทั้งไม้พุ่มไม้ดอกโน่นดาวเรือง ฟารีฮาเจ้าอาสาเป็นช่างกล้อง เสียงเฮฮาเจื้อยแจ้วดังเกรียวกราว สุริยงเลื่อนลงต่ําขอบเวหา สายลมพัดพระจันทร์ส่องแสงเรืองรอง

นิราศเริ่มเรียงร้อยถ้อยบินหลา ต้องร้างลาจรจากห่างถิ่นตน สํานึกจิตพร้อมใจให้เกิดผล พร้อมยินยลธรรมชาติรอบตัวเมือง เซฟภาพถ่ายรายล้อมริมขุมเหมือง เที่ยวย่างเยื้องบนถนนที่ทอดยาว เดินย่องย่องจ้องตามจนง่วงหาว คนหนุ่มสาวซ้ายขวาผันหน้ามอง โบกมือลาต้องแยกย้ายกับเพื่อนผอง สาดแสงทองหวนคืนภูมิลําเนา

ครั้นวันหยุดรวมตัวกันอาคารสี่ คดข้าวห่อเมนูร้อนผัดกะเพรา มายด์บรึ้นรถมอเตอร์ไซค์ละห์ซ้อนท้าย พิมพ์ขับซิ่งเห็นเด่นไกลคือแว่นตา

นุงเร็วรี่ถึงก่อนใครต้องคอยเหงา นั่งใจเฉาเพียงชั่วครู่อาร์มตามมา เกือบยักหงายด้วยรีบเร่งเป็นหนักหนา หัวเราะร่าหิ้วข้าวกล่องดูรุงรัง

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๑

คิ้วขยุกมุกโทรแจ้งติดธุระ จ๊ะนุงบ่นตะเดาะปออย่าชิงชัง มอเตอร์ไซค์สามคันพร้อมล้อเลื่อน เสียงงึมงําว่าชุดนี้ดูมอซอ ประมาณกาลบ่ายสองออกมุ่งหน้า โฮแดดเปรี้ยงอบอ้าวชวนเป็นลม ถึงสามกองพิมพ์กวักมือเรียกเพื่อนแวะ หยุดโลตัสทําไมนี่กี่ยาม ว่าแล้วจึงเดินตามเข้าโลตัส อาร์มกับนุงซื้อไอติมเติมพลัง อลวนวังเวงใจเคว้งคว้าง หายไปได้หายตั้งนานงงเลยเรา สามใบเถาหนึ่งชายยืนรายล้อม พรีเซ็นเตอร์อธิบายหายเคลือบแคลง มายสะกิดพิมพ์เอ้ยไปกันเถอะ เราห้าคนสาวเท้าละห์โซเซ Click นํา Wave ตามมาด้วย Scoopy หืมรถราหนาแน่นรู้สึกเบลอ พิมพ์เบิ้ล Click ซิ่งนําดูคล่องแคล่ว สารภาพพร้อมขอโทษมายฉับไว มายแสยะยิ้มอ่อนอ่อนข้างในช้ํา ใจรอนรอนหมวกสีบรอนด์แสนผูกพัน อาร์มตะโกน เฮ้ย! ช้าช้ารอข้าด้วย ฉวัดเฉวียนโชว์ลีลาพลางเบียดแซง ซ้ายถนน เอ๊ะ! ใครยืนจับรถถีบ ชายร่อนเร่รุ่งริ่งทั้งหนวดเครา ถึงห้าแยกละห์ลาปาเริ่มหงุดหงิด แวะราไวย์ซื้อไก่ทอดหิ้วโตงเตง ขับไปเรื่อยเส้นทางเริ่มคดเคี้ยว ไหนอาร์มนุงไยเงียบหายมายเอียงคอ พิมพ์จอดนิ่งรอเพื่อนเพื่อนริมทางเท้า GPS แจ้งพิกัดชัดแนะนํา วรรณสารฉบับที่ ๖๐

ขอโทษนะกลับบ้านด่วนตามคําสั่ง ส่วนพิมพ์ฟังแล้วเศร้าเฝูานั่งรอ เฮ้ยเดี๋ยวเพื่อนกลับเปลี่ยนผ้าอาร์มร้องขอ ไม่เกินรอแล้วกลับมาหน้ารื่นรมย์ สู่นคราเมืองฉลองแสนสุขสม เมฆปกห่มบดบังแสงในฟูาคราม แมะละห์มองจ้องสงสัยเอียงคอถาม พิมพ์ตอบความบอกว่าอยากกดตังค์ พิมพ์เร่งรัดมุ่งหน้าไปดูขึงขัง เพื่อนเพื่อนคลั่งตามหาพิมพ์ไร้แม้เงา เห็นลางลางโน่นนังพิมพ์โฉมเฉลา เกือบต้องเศร้าเพื่อนหายให้อ่อนแรง พิมพ์ถนอมเช็คผิวหน้ายื่นหาแสง อาร์มแอบแจงว่าคนขายหน้าสิวเพ ประเดี๋ยวเหอะไม่ทันการณ์มัวไฉเฉ นุงร้อง เฮ้! ยืมหมวกมายหน่อยนะเธอ แว้นขับขี่เราระวังอย่าไผลเผลอ ที่ต้องเจอจนชินตาสัญญาณไฟ นุงใจแผ่วสะอึกอื้นน้ําตาไหล หมวกปลิวไกลอาร์มซิ่งคว้าไม่ทัน ละห์อาร์มขําแล้วทําท่าทางเย้ยหยัน พัลวันถ้าเลี้ยวรถกลางไฟแดง แสนงงงวยด้วยเส้นทางหลายแขนง รถมันแรง Scoopy สีแดงเทา เหมือนไม่รีบเข็นไปมาวนเวียนเสา ยิ้มไม่เบาสุดเริงร่าครึกครื้นเครง มายรีบบิดหันบอกเสียงโฉงเฉง เดินโทงเทงก้าวขึ้นรถอย่ารีรอ หลายทางเลี้ยวบ้างควนโค้งต้องแทบต้องถ่อ โอ้อัลลอหายไปไหนละห์พึมพํา อะไรหลาวอาร์มกับนุงหน้างอง้ํา บอกเน้นย้ําไหนขวาซ้ายหายกังวล ๘๒

หิวตาลายมายบอกพร้อมแทะไก่ พิมพ์เปิดกล่องข้าวที่เหลือไม่แคร์คน ฮัลโหลพวกโดะมานอนุงถึงแล้ว รีบตามมาจอดข้างข้างยืนจับจอง มายเอ๋ยว่าเดี๋ยวค่อยมาแหลมพรหมเทพ สักห้าโมงตะวันสวยพิมพ์พูดแจม เสียงเกลียวคลื่นซู่ซ่าหาดยะนุ้ย ทรายนิ่มเนิบเรือลอยล่องเห็นแต่ไกล เดินเรียงรายปีนปุายขึ้นโขดหิน อาร์มยืนโชว์บนขอบหินทําพิเรน เซเลบนุงอัดโปรโมตที่ท่องเที่ยว พิมพ์ไลฟ์สดงดดรามาท่าเบิกบาน

ละห์มาใกล้หยิบมาแกหน้าฉงน ไม่คิดสนแม้ใครจ้องเมียงมอง เดี๋ยวรอแถวลานจอดรถจุดขายของ สมใจปองแม้หน้าตาจะมอมแมม พร้อมบิด Wave แว้นมุ่งหน้าออกจากแหลม โฉมแฉล้มขับถึงชายชลาลัย ก้าวเท้าลุยโลดแล่นน้ําสวยใส สายลมไหวปุยเมฆพลิ้วทิวสนเอน แลนกบินล้อเกลียวคลื่นน่าตื่นเต้น เฮ้ยเฮ้ย! เวรฟุบลงพรึ้บอาร์มอุทาน โพสต์โซเชียลยิ้มระรื่นพร้อมขับขาน มายชํานาญกดชัตเตอร์เตือนความจํา

ละห์ใจลอยนั่งหงอยหงอยเหมือนอมทุกข์ นุงทะเล้นเล่นกรีดกรายคล้ายร่ายรํา ลงจากหินกวาดตาหาเรือคายัค สาวสูงท้วมแจ้งราคาน่าเสียดาย จะกระโจมลงเล่นน้ําไม่มีผ้า นุงพึมพําใครมีชุดให้จุนเจือ

หากมีมุกมาร่วมด้วยคงสุขหนํา พวกเราขําหัวเราะก้ากเศร้ามลาย ต่างคึกคักหวังเช่าเรือทั้งหลาย พังทลายสิ้นความหวังอดนั่งเรือ มายบอกว่าเล่นชุดนี้สนุกเหลือ เรามีเสื้อให้แกยืมละห์ยินยอม

พิมพ์รําพึงถึงทะเลที่กระบี่ แต่กลับต้องจําจากใจตรมตรอม

คํานึงพี่ยาใจน้องเฝูาถนอม คิดถึงอ้อมแขนพี่ทหี่ ่างไกล

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๓

อาร์มเซลฟี่ฝรั่งสวยขาวอวบอั๋น ยืนร้องเพลงบรรเลงฉาวก็พิมพ์ไง เล่นน้ําเสร็จมายบ่นว่าปวดหัว เสื้อผ้าเปียกนุงบ่นเดินร้อนรน ทีมบินหลามุ่งถึงแหลมพรหมเทพ สีทองส่องกระทบน้ําอันดามัน สิบสองเดือนเจ็ดดาวเก้าตะวัน ประภาคารกาญจนาภิเษกงาม หวันโพล้เพล้เรือตังเกล่องท้าคลื่น ใต้เงาแสงตะวันฉายดูเรืองรอง หกโมงกว่าได้เวลาสมควรกลับ หิวส้มตํานุงเสนอเคล้าอารมณ์ เหลียวซ้ายขวาจนได้จอดร้านตําซั่ว อนึ่งนั้นแถมราคาก็ไม่แพง เขียนเมนูปูปลาร้าพร้อมไก่ย่าง ตํากุ้งสดลาบไก่เป็นเสบียง เผ็ดดุดันควันออกหูนุงซดน้ํา พิมพ์หยิบเปิบเรี่ยราดหกเป็นทาง อิ่มเอมสุขได้เวลาต้องกลับบ้าน จ๊ะนุงซวยรถยางรั่วใจแทบวาย เสร็จเรื่องราวห้าสาวอีกหนึ่งหนุ่ม มิตรภาพเชื่อมสายใยมิตรสัมพันธ์

เล่นน้ํากันเห็นแมะละห์ลื่นไถล เหตุไฉนทําแบบนั้นไม่อายคน เหนียวทั้งตัวอาร์มบ่นไม่ใครสน สุดจะทนพิมพ์ละห์บ่นไปแหลมกัน ถ่ายภาพเซฟสุริยางามเฉิดฉัน ดั่งสวรรค์เมืองปักษ์ใต้ระบือนาม มหัศจรรย์ในโครงการแดนสยาม สุดเขตคามเลื่องลือไกลในขวานทอง จับมือยืนเรียงรายเราทั้งผอง น่าแลมองปลายตาลไหวพลิ้วตามลม ล้อขยับเสียงท้องร้องแสนขื่นขม คงเหมาะสมหากได้กินเพราะอ่อนแรง อร่อยชัวร์แซ้บแซบหลายไม่ต้องแหลง ละห์จัดแจงตักน้ําแข็งวางรายเรียง เสิร์ฟจัดวางน้ําลายสอเซ็งแซ่เสียง วางคูเ่ คียงข้าวเหนียวร้อนและช้อนกลาง ละห์ผลีผลามทําลาบหกอาร์มโฉงฉาง ยกมือง้างมายโมโหบอกเสียดาย สุดเบิกบานความทรงจํามิตรสหาย จําต้องจ่ายเงินหลักร้อยปะเปลี่ยนมัน เกือบสามทุ่มถึงบ้านทั้งเธอฉัน นอนหลับฝันห้วงราตรีเปรมปรีดิ์เอย

ประมวลศัพท์ ตะเดาะปอ = ไม่เป็นไร ลาปา = หิว โตงเตง = ที่แกว่ง โดะมานอ = อยู่ที่ไหน แฉล้ม = งดงาม เหวน = ภาษาถิ่นใต้ หมายถึง เที่ยว

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๔

คณะผู้ร่วมรังสรรค์ “นิราศเพชรอันดามัน”

สิริยากร ราโชกาญจน์

(มาย)

ปวีณ์นุช อ่อนแก้ว (พิมพ์)

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

จักรินทร์ กั่งแฮ (อาร์ม)

ไซนูญ โต๊ะมิ๊ (นุง)

อาซีละห์ ตูหยง (ละห์)

๘๕

ป่าดงพงไพร

ปฏิวัติ ทองบุญยัง

พงพนาขจี ตั้งเรียงรายสิงขร บินร่อนผกอัมพร บรรเจิดแจ่มมัจฉา วานรไล่วิ่งจับ มิราญรอนพยัคฆ์ เมื่อถึงยามโพล้เพล้

ทั้งสาหรีผกา ล้วนงามงอนพฤกษา ทั้งกุญชรอําไพ แหวกว่ายมาพานพบ ต่างสลับขับเสียง ต่างประจักษ์แจ่มแจ้ง คือเสน่ห์เรืองรอง

บุษบาเพริศพราย นับคณาวิหค ชลาศัยแอร่ม ต่างบรรจบพงไพร เดินรายเรียงไกรสร สาดทอแสงอร่าม แสงสีทองสุริยา นาแล

บัวเฉา

สิริยากร ราโชกาญจน์

อรพินท์ถิ่นเจ้าไยต่ําต้อย ตะวันเคลื่อนเลื่อนลับขอบนภา สัตบรรณบั่นบากด้วยแรงกล้า ตะกายก้าวผุดพ้นโคลนแสนระบม ทั้งแรงห่วงพ่วงแรงรักผลักบุหงา อยู่ปริ่มน้ําเล่นคลื่นรับแสงจันทร์ มานะมุ่งบัวสะพรั่งขึ้นเหนือสินธุ์ ดูเฉลียวปราดเปรียวประกายทอง ศิษย์คงเขลาเบาปัญญาเหมือนบัวตม เป็นวิชาเปรียบอาวุธคู่ชีวี วรรณสารฉบับที่ ๖๐

ปัญญาด้อยถึงกระไรมิใฝุหา ล่วงเวลาไฉนอยู่คู่ดินตม เป็นสัมมาทิฏฐิเห็นประเด็นสม ทุกข์ระทมได้เบ่งบานมินานวัน ในธาราบุษกรเริ่มสุขสันต์ สุริยันจรมานัยน์ตามอง ครั้นยามทินกรแสงแดดส่อง ช่างเรืองรองเล่นลมสมฤดี แม่พิมพ์บ่มเพาะศิษย์แนะวีถี แสนเปรมปรีดิ์ครูคู่ศิษย์นิจนิรันดร์ ๘๖

เอกาอาจารย์ เอกาคณาจารย์ อบรมแนะทางทิศ ศาสตร์แกร่งประดุจเวท อาวุธประจํากาย เลิศล้ําลิขิตกลอน โสภณละม้ายแม้น อารมณ์แอร่มชื่น เกรียงไกร ณ เขตคาม

ปณิธานชโลมศิษย์ พระคุณาขจรจาย พละเดชจรัสฉาย มิมลายทวีแสน อดิศร ณ ดินแดน สุรเทพบุรุษงาม จิตรื่นระบือนาม สุริยา ธ ทองคํา คณะเจ้าชายนกขุ้ม

ได้หมด คะ หรือ ค่ะ

ดัดแปลงทํานองเพลง : ได้หมดถ้าสดชื่น ศิลปิน : เจนนี่ รัชนก คะ ค่ะ นะคะ แต่ก่อนพูดนั้น ว่าคําคํานี้ จะไปที่ไหน แต่ก็ไม่เป็นไร คําแรก คือ คะ แต่มีหนึ่งคําว่า ค่ะ ให้เธอจงจํา

ไปไหนเราก็ใช้กัน เราต้องคิดให้ดี ควรใช้ในโอกาสใด จะพูดกับใครจําไว้ให้ดี เพราะฉันจะบอกเอง ใช้ในประโยคคําถาม จําไว้นะประโยคบอกเล่า เอาไว้ให้ดี คณะหนีตาย

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๗

“สะเดา สยบโรค” / เทคนิคการดูแลผิวให้กระจ่างใสกับ ๕ เคล็ด เกร็ดไม่ลับ

เกร็ดความรู้ วรวุฒิ ศิริบุญช่วย

“สะเดา สยบโรค”

สอบครึ้งนี.้ ..ไม่มีพลาด แก้ว

นับตั้งแต่ครั้งโบราณคนไทยใช้สุมนไพรที่หาได้จากธรรมชาติ นํามาใช้เป็นยารักษาโรค เห็นได้ จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์อย่างตํารายาสมุนไพรไทยต่าง ๆ ที่ตกทอดมายังปัจจุบัน เช่น คัมภีร์ตักศิลา คัมภีร์อุทรโรค คัมภีร์กษัย เป็นต้น โดยคัมภีร์แต่ ละเล่มก็บอกอาการของโรค และสมุนไพรที่ใช้สําหรับ การรักษาโรคเหล่านั้น เช่น ใบบัวบก ช่วยระบายร้อนขับไฟ มะกรูด ช่วยขับลมแก้จุกเสียด สะเดา ช่วย รักษาแผลพุพอง และโรคอื่น ๆ เป็นต้น สะเดาเป็นต้นไม้ที่ขึ้นชื่อเรื่องสรรพคุณทางยา และเป็นต้นไม้ที่สามารถนํามาใช้ประโยชน์ได้ แทบทุกส่วน ต้นสะเดาถือเป็นต้นไม้ที่มีอิทธิพลต่อชาวอินเดียเป็นอย่างมาก ทั้งด้านความเชื่อทางศาสนา และการรักษาโรค รวมถึงประโยชน์ใช้สอย จากหลักฐานอ้างอิงในพุทธประวัติเมื่อประมาณ ๔,๐๐๐ ปีก่อน มีการบันทึกเอาไว้ว่าต้นสะเดา หรือต้นนิมพะเป็นต้นไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับศาสนา ตามพระพุทธประวัติกล่าวไว้ว่า พระพุทธเจ้าได้นํา ต้นสะเดามาใช้ประโยชน์ในเชิงรักษาโรคมากมาย อีกยังพบหลักฐานในตําราสมัยอินเดียโบราณอีกด้วย ว่ามีการใช้ประโยชน์จากต้นสะเดาในเชิงการแพทย์ในหลายกรณี ด้วยเหตุนี้ ต้นสะเดาจึงกลายเป็นต้นไม้ แห่งยา และเป็นสัญลักษณ์แห่งความมีสุขภาพดีมาจนทุกวันนี้ สะเดาไทยมี ๒ ชนิดด้วยกัน คือ สะเดายอดเขียว และสะเดายอดแดง ซึ่งสะเดายอดเขียวจะมี ความขมน้อยกว่า หรือบางต้นอาจจะขมน้อยจนได้ชื่อว่า สะเดาหวาน หรือสะเดามัน แต่สําหรับสะเดา ยอดแดงจะมีความขมมากกว่า นิยมมาใช้ลวกจิ้มน้ําพริกรับประทานเป็นยา และเกือบทุกส่วนของต้น สะเดาล้วนมีสรรพคุณทางยา ดังนี้

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๘

๑. ใบอ่อน แก้โรคผิวหนัง ปรับสมดุลน้ําเหลือง รักษาแผลพุพอง

๒. ใบแก่ บํารุงธาตุ ช่วยย่อยอาหาร

๓. ก้าน แก้ไข้ บํารุงน้ําดี แก้ร้อนในกระหายน้ํา บํารุงสุขภาพในช่องปาก

๔. ดอก แก้พิษโลหิต บรรเทาอาการเลือดกําเดาไหล แก้ริดสีดวง บรรเทาอาการคันคอ บํารุงธาตุไฟ ๕. ผล บํารุงหัวใจเป็นยาระบาย แก้อาการหัวใจเต้นผิดปกติ

๖. ผลอ่อน ช่วยเจริญอาหาร ฆ่าพยาธิ แก้ริดสีดวง แก้ปัสสาวะขัด

๗. เปลือกต้น เป็นยาขมเจริญอาหาร แก้ไข้ แก้บิดมูกเลือด แก้ท้องร่วง แก้กษัย หรือ โรคซูบผอมแห้งแรงน้อย ลดเสมหะ แก้อาการท้องเดิน ๘. แก่น แก้คลื่นไส้ อาเจียน แก้ไข้จับสั่น บํารุงโลหิต บํารุงธาตุไฟ

๙. ราก แก้เสมหะในลําคอ แก้เสมหะที่เกาะแน่นในทรวงอก

๑๐. เมล็ดสะเดา นํามาสกัดเป็นน้ํามันสะเดาบริสุทธิ์ ใช้บํารุงผิวพรรณ และเส้นผม

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๘๙

สะเดาขึ้นชื่อว่า "ต้นไม้แห่งยา" ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า แค่สะเดาต้นเดียวก็สามารถช่วย บํารุงสุขภาพของเราให้แข็งแรงได้ จะเห็นว่าบรรพบุรุษของเราถ่ายทอดมรดกทางความรู้เรื่องสมุนไพรนี้ มายังคนรุ่นหลังโดยการบันทึกเป็นคัมภีร์ต่าง ๆ ดังนั้นเราควรศึกษาหาความรู้เพื่อนํามาประยุกต์ใช้ หากมีอาการเจ็บปุวยเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็สามารถรักษาตัวเองได้โดยไม่จําเป็นต้องเสียเงินไปรักษากับหมอ อีกทั้งยังเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาที่บรรพบุรุษได้ส่งต่อมายังปัจจุบัน อ้างอิง สุริยวงศ์ หิรัญเตโช. (๒๕๖๑). สะเดา. www.tnews.co.th. สืบค้นเมื่อ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๖๒.

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๐

เทคนิคการดูแลผิวให้กระจ่างใสกับ ๕ เคล็ด เกร็ดไม่ลับ ธัญรดา พิเคราะห์

ผิวกายของคนเรานั้นเมื่อเจอแสงแดด ฝุ​ุน ความร้อน และมลภาวะต่าง ๆ ทําให้ผิวเราดูหมอง คล้ํ า สุ ข ภาพผิ ว ไม่ ดี หากไม่ ไ ด้ มี ก ารดูแ ลหรื อ สร้ า งภู มิ คุ้ ม กัน ให้ กั บ ผิ ว กายของเรานั้ น จะทํ า ให้ ผิ ว เสื่อมสภาพก่อนวัย เราเลยต้องมีวิธีการดูแลผิวพรรณของเรานั้นดูสุขภาพดีอยู่เสมอ การดูแลผิวพรรณให้กระจ่างใสดูสุขภาพดี มีเคล็ดไม่ลับมาแนะนํา ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย สามารถใช้วิธีเหล่านี้ได้ โดยการเตรียมมะขามเปียกละลายกับน้ํา กรองเอาเฉพาะน้ํามะขามเปียก และ ผสมกับน้ําผึ้ง คนให้เป็นเนื้อเดียวกัน จากนั้นนํามาขัดให้ทั่วร่างกายโดยประมาณ ๕ นาที และหลังจาก นั้นก็พอกทิ้งไว้ ๑๕-๓๐ นาที ล้างออกด้วยน้ําสะอาด จากนั้นอาบน้ํา ฟอกด้วยสบู่ยี่ห้อใดก็ได้ที่มีกรด AHA หรือกรดผลไม้อ่อน ๆ ขัดฟอกทิ้งไว้ ๕-๑๐ นาที ล้างออกด้วยน้ําสะอาด จากนั้นเช็ดตัวพอหมาด ๆ และทาด้วยน้ํามันออยล์ตามด้วยโลชั่นบํารุงผิว และขั้นตอนสุดท้ายคือ การทาครีมกันแดด spf ๓๐ เป็น การดูแลและเพิ่มเกราะคุ้มกันให้กับผิวของเราได้อีกระดับหนึ่งเลยทีเดียว หากเราต้องการออกไปทําธุระนอกบ้าน สิ่งสําคัญที่ควรปฏิบัติก็คือ ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขา ยาว แต่งตัวมิดชิด และทาครีมกันแดดก่อนออกจากบ้าน ๒๐ นาที ทําให้เป็นกิจวัตรประจําวันนะคะ รับรองเลยภายใน ๑๔ วัน มีการเปลี่ยนแปลงเห็นผลได้ชัดอย่างแน่นอนค่ะ อย่าลืมไปทดลองกันนะคะ นอกจากนี้ยังมีเคล็ด เกร็ดไม่ลับ ดังนี้ ๑. การพอกผิวด้วยมะขามเปียกผสมน้ําผึ้งช่วยให้ผิวนุ่มเรียบเนียนกระจ่างใส ลดเลือนจุดด่างดํา ๒. การฟอกสบู่ที่มีกรด AHA หรือกรดผลไม้ เช่น สบู่ส้มเบนเนท เป็นต้น ช่วยในการผลัดเซลล์ ผิวที่ตายแล้วหลุดออก ๓. การทาน้ํามันออยล์ ช่วยให้ผิวมีความชุ่มชื่นไม่แห้งกร้าน และมีความนุ่มนวล ๔. การทาโลชั่น ช่วยบํารุงผิวพรรณให้มีความกระจ่างใสเป็นการปูองกันให้ผิวถูกทําร้ายน้อยลง ๕. การทาครีมกันแดด ช่วยปูองกันผิวจากแสงแดดได้ดี

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๑

เสริมสร้างคุณธรรมนักศึกษา / เตรียมความพร้อมนักศึกษาใหม่ ทศศ.

บันทึกภาพในความทรงจา วนุช อินทวงษ์

เสริมสร้างคุณธรรมนักศึกษา สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จัดกิจกรรม “เสริมสร้างคุณธรรมนักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ประจําปีการศึกษา ๒๕๖๒” เมื่อวันที่ ๑ – ๒ มิถุนายน ๒๕๖๒ ณ โตนดินฟาร์มสเตย์ ตําบลถ้ํา อําเภอตะกั่วทุ่ง จังหวัดพังงา กิจกรรมครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อให้อาจารย์ และนักศึกษาทุกชั้นปีได้มาพบปะพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และให้น้อง ๆ ทุกคนได้รู้จักอาจารย์ใน สาขาวิชา ซึ่งจะได้รับความรู้เพื่อเป็นการเตรียมตัวก่อนเข้า เรียน บรรยากาศของกิจกรรมมีคณะอาจารย์ และนักศึกษาทุกชั้นปีเข้าร่วม มีฐานกิจกรรมให้น้อง ๆ นักศึกษาชั้นปีที่ ๑ ได้ร่วมทํากิจกรรม และพบปะ พูดคุยกับรุ่นพี่ รวมทั้งมีกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญ กิจกรรมผูกข้อมือของนักศึกษาทั้ง ๔ ชั้นปี กิจกรรมที่จัดขึ้นครั้งนี้เป็นกิจกรรมที่ได้รับความรู้ และความสนุกสนาน ดังภาพความทรงจํา บางส่วนต่อไปนี้

ร่วมตักบาตรยามเช้า

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

ช่วยกันกวาดลานวัด

๙๒

น้อง ๆ ปี ๑ ใสใส

วิ่งเพื่อสุขภาพ

แนะนําตัวกันหน่อย

ปั้นดินให้เป็นดาว

พิธีบายศรีสู่ขวัญ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

ผูกข้อมือเป็นสิริมงคล

๙๓

เตรียมความพร้อมนักศึกษาใหม่ ทศศ. นูรฎ์ฮยั ฟาร์ คอลออาแซ

สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จัดกิจกรรม “เตรียมความพร้อมนักศึกษาใหม่ ทศศ.” เมื่อวันที่ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๖๒ ณ ตึกคณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ (อาคาร ๗) มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต กิจกรรมครั้งนี้ จัดขึ้นเพื่อให้ นักศึกษาชั้นปีที่ ๑ เรี ย นรู้ เกี่ ย วกั บ การใช้ อุ ป กรณ์ ต่ า ง ๆ สํ าหรั บใช้ เรี ย น เป็ น การเตรี ยมความพร้ อมก่ อ นเข้ าชั้ นเรี ย น บรรยากาศของการจัดกิจกรรมมีการแนะนําการใช้ และปฏิบัติการใช้อุปกรณ์จริง ซึ่งกิจกรรมครั้งนี้เป็นอีก กิจกรรมหนึ่งที่ได้ทั้งความรู้ และความสนุกสนาน เราจึงได้เก็บภาพความประทับใจมาฝากค่ะ เด็ก ๆ พร้อมกันหรือยังคะ

พี่มัตวิทยากรของเราตั้งใจสอนมาก ๆ เลย

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๔

ต่อสายให้ถูกต้องครบถ้วนนะคะ

อย่าเพิ่งเครียด ยิ้มกันก่อนนะ

ทดสอบปฏิบัติจริง ๆ กันหน่อย

ดีใจจัง อบรมเสร็จแล้ว

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๕

ข่าวสารประชาสัมพันธ์ ๒ – ๓ มิถุนายน ๒๕๖๒ สาขาวิชาภาษาไทย จัดกิจกรรม “เสริมสร้างคุณธรรมนักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ประจําปี ๒๕๖๒” ณ โตนดิน ฟาร์มสเตย์ ตําบลถ้ํา อําเภอตะกั่ว ทุ่ ง จังหวัดพังงา เพื่อให้นักศึกษามีความรู้ควบคู่ไปกับ คุณธรรม และเป็นการสานสัมพันธ์ของอาจารย์ นักศึกษาทั้ง ๔ ชั้นปี ๑๙ - ๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๒ ผศ.ดร.รุ่งรัตน์ ทองสกุล พานางสาววรรณธิดา สามสี นักศึกษาชั้นปีที่ ๓ สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ตัวแทนผู้ใ ช้ภาษาไทยดีเด่นของจังหวัด ภูเก็ต เข้าร่วมโครงการอบรมและคัดเลือกเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นที่มีความสามารถด้านการพูด การอ่าน การเขียนพุทธศักราช ๒๕๖๒ ณ โรงแรมเอชรัชดา กรุงเทพฯ ผลปรากฏว่า นางสาววรรณธิดา สามสี ผ่านการคัดเลือกเพื่อเข้ารับโล่เชิดชูเกียรติ ในวันที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒ ณ ศูนย์วัฒนธรรมแห่ง ประเทศไทย กรุงเทพฯ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๒ สาขาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร และสาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต เข้ารับการประเมินคุณภาพหลักสูตร ประจําปี ๒๕๖๒ เมื่อวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๒ ณ ห้องประชุมคุณหญิงจัน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๒ ดร.วรพงศ์ ไชยฤกษ์ ประธานสาขาวิชาภาษาไทย พานักศึกษาชั้นปีที่ ๓ และชั้นปีที่ ๔ เข้าร่วม นําเสนอผลงานวิชาการในการประชุมทางวิชาการระดับปริญญาตรี ด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ระดับชาติ ครั้งที่ ๑ ขอบฟูาแห่งการเรียนรู้ : Horizon of Knowledge ขอบฟูาไม่มีที่สิ้นสุด การเรียนรู้ ไม่มีที่สุดสิ้น ณ ห้องประชุมชอนตะวัน อาคารเฉลิมพระเกียรติ ๘๐ พรรษา (อาคาร ๑๕) มหาวิทยาลัย ราชภัฏนครสวรรค์

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๖

ผูเ้ รียบเรียง นางสาวเสาวลักษณ์ มะโนภักดิ์ นางสาวอารียา ดาวเรือง นายธนพจน์ กะเตื้องงาน นางสาวทิพวรรณ ทองคํา นางสาววรรณธิดา สามสี นางสาวนูรฎ์ฮัยฟาร์ คอลออาแซ นางสาววนุช อินทวงษ์ นางสาวภัทราภรณ์ สุคนธากรณ์ นายอิสมัต ดาวเรือง นายกิตติภพ อ่อนชาติ นางสาวโรฮานี ตําแดสา นางสาวประสุตา ส่งเสริม นางสาวดวงธิดา นาชุมเห็ด นางสาวลัดดาวัลย์ สิโปด นายวรวุฒิ ศิริบุญช่วย นางสาวธัญรดา พิเคราะห์ นายจักรินทร์ กั่งแฮ นางสาวปวีณ์นุช อ่อนแก้ว นางสาวไซนูญ โต๊ะมิ๊ นางสาวอาซีละห์ ตูหยง นางสาวสิริยากร ราโชกาญจน์ นายปฏิวัติ ทองบุญยัง นางสาวภัณฑิรา ศรีแสง นางสาวปนิตา ชูจิต นางสาวพรนภัส เพ็งลํา นางสาวพิมภมร สําเนี๊ยะ

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ๕๙ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ๕๙ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๐ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ๖๑

๙๗

ปรัชญาของสาขาวิชา การสื่อสารภาษาไทย สมสมัย สร้างสรรค์ สร้างอาชีพ คุณลักษณะพฤติกรรมนักศึกษาของสาขาวิชา บุคลิกภาพดี มีคุณธรรม มุ่งมั่นใฝ่รู้ สู้งาน

วรรณสารฉบับที่ ๖๐

๙๘