Γραφεία: Aριστογείτονος 11-13, Αθήνα Τ.Κ. 105 52 • Τηλ.: 210 3250 354 www.agiathimia.com • blog.agiathimia.com • e-mail:agiathimia@yahoo.gr • e-mail:admin@agiathimia.com
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β • ΕΤΟΣ 25ο • ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 96 • IANΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2015
Μεγαλοβδόμαδο
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας...»
> Toυ Γεωργίου Δ. Αναγνωστοπούλου
Σ
τιγμές αβάσταχτου πόνου, στιγμές ανέκφραστης πίκρας, ζωγραφίζουν τον δρόμο του Γολγοθά. Οι ώμοι του Θεανθρώπου σηκώνουν τον Σταυρό του Μαρτυρίου Του και τις αμαρτίες του κόσμου. Το αίμα Του καθαγιάζει τον πιο ατιμωτικό τρόπο θανάτου. Ο «Κρανίου Τόπος» γίνεται το σύμβολο των μαρτυρικών θυσιών. Γίνεται η σφραγίδα κάθε μαρτυρικής ανθρώπινης πορείας, το τέλος κάθε τραγικής εκπλήρωσης χρέους. Χωρίς την Θυσία Του, χωρίς τον Σταυρό και τον Γολγοθά, δεν θα υπήρχε η σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής. Πριν από τη δική Του Θυσία, πολλοί, ακολουθώντας την ελεύθερη βούλησή τους, εκπλήρωσαν θυσιαζόμενοι το χρέος τους απέναντι στις υπέρτατες αξίες και Ιδανικά. Καμιά όμως θυσία δεν είχε τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της δικής Του Θυσίας. Εκείνος σταυρώθηκε για να σώσει και τους σταυρωτές Του. Αυτό είναι το αξεπέραστο δίδαγμα αγάπης, από Αυτόν που μπορούσε να δοξαστεί και χωρίς να ταπεινωθεί.
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου». Η ώρα της Σταύρωσης είναι το αποκορύφωμα των παθών Του. Στον τόπο της εντροπής και της καταισχύνης υψώνεται ο Ακαταίσχυντος. Ανάμεσα σε ανθρώπους αμαρτωλούς συγκαταριθμείται ο Ευεργέτης της ανθρωπότητας. «O ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» κρεμάται πάνω στον ξύλινο Σταυρό του Μαρτυρίου Του. Στον τόπο των θανατικών εκτελέσεων, όπου οι κοινοί εγκληματίες τερματίζουν συνήθως την ζωή τους, οδηγείται Εκείνος, που «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» τους ανθρώπους και δια τον Οποίον ελέχθη ότι «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ». Οι Άγγελοι σκύβουν από τον ουρανό και έκθαμβοι κοιτάζουν κάτω στη γη την αρετή να σταυρώνεται. Οι στρατιώτες βάζουν κλήρο για τον χιτώνα Του. Ένας χιτώνας όλη κι όλη η περιουσία του Πανάγαθου… Στα κοντάρια τους καρφώνουν σφουγγάρι ποτισμένο σε ξύδι και χολή και το αγγίζουν στα διψασμένα χείλη Του. Γύρω Του στροβιλίζονται οι ειρωνείες του πλήθους και του ληστή. Κι’ Εκείνος, στο ύψος του μαρτυρικού Του θρόνου, επάνω στον οποίον Τον ύψωσε η ανθρώπινη μοχθηρία, παραμένει γλυκύς. Προσβλέπει με συμπάθεια προς όλους εκείνους, που πρωταγωνιστούν στο εναντίον Του ανοσιούργημα. Κρεμάται επί ξύλου μπροστά στα μάτια της Πάναγνης Μάνας Του. Στιγμές αβάσταχτου σιωπηλού πόνου. Στιγμές που τα Άγια Χείλη Του σφραγίζουν το κήρυγμά τους ψιθυρίζοντας «τετέλεσται», ενώ ο χορός των επερχομένων γενιών των ανθρώπων ψάλλει:
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΙΟΕΥΘΥΜΙΩΤΩΝ ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΣΧΑ Φυσικά στην Αγία Ευθυμία
«Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι• τῷ σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς τήν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις...»
Είναι η ομολογία του ανθρώπου που αντικρίζει τον θάνατο από μια νέα, πλέον, σκοπιά. Με την θυσία του Χριστού ο θάνατος χάνει όλη την φρίκη του, μετατρέπεται, πλέον, σε ράπισμα στο πρόσωπο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ένα ράπισμα που θυμίζει στον άνθρωπο τον προορισμό του. Το «Τετέλεσται» είναι η αρχή της δόξας. Και αρχή της δόξας του Θεού είναι η επίδειξη της παντοδυναμίας Του. Μια επίδειξη στον κόσμο της ύλης, τον γήινο κόσμο. Η γη κλονίζεται, τρέμει. Ο ουρανός σκοτεινιάζει. Το καταπέτασμα του ναού σχίζεται:
«Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτῖνας καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαῤῥαγὲν...»
Η δόξα του Θεού θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση. Με τον θρίαμβο του Πνεύματος και της ζωής. Με τον θρίαμβο των ταπεινών. Είναι η νίκη του Αιώνιου Φωτός, πάνω στο πνευματικό σκοτάδι. Είναι η καταξίωση της ολόφωτης πορείας του Θεανθρώπου που κήρυξε την Θρησκεία της Αγάπης ανάμεσα στους όχλους του μίσους. Είναι η στροφή του κόσμου που διαχωρίζει την θέση του από τα κτίσματα και αγκαλιάζει τον Κτίστη και Δημιουργό. Η Ανάσταση του Χριστού είναι και Ανάσταση όλου του ανθρώπινου γένους. Ανάσταση από τα Πάθη του. Είναι το ξημέρωμα της νέας ημέρας, της απαλλαγμένης από την αγωνία του θανάτου και την μισαλλοδοξία της ματαιότητας. Η ζωή αποκτά πλέον μιαν άλλη όψη. Κερδίζει την ομορφιά της αιωνιότητας και η συνείδηση του ανθρώπου σταματάει την αγχώδη αναζήτηση της λύτρωσης, μια και λυτρώνεται μέσα στην ιδέα της απέραντης Αγάπης. Η ελπίδα της ζωής, που δεν τελειώνει με τον θάνατο, ζεσταίνει όλον τον ανθρώπινο αγώνα και δίνει κουράγιο ακόμα και στις στιγμές της σκληρότερης δοκιμασίας. Χωρίς αυτήν την ελπίδα, η μάχη για την τελείωση του ανθρώπου και την απάλυνση του ανθρώπινου πόνου, θα περιστρέφονταν γύρω από τον κόσμο της ύλης και γύρω από πλαστές καταστάσεις που θα είχαν σκοπό την κάλυψη των ανθρώπινων ατελειών και όχι την αποκάλυψη. Ο προβληματισμός του φιλοσοφικού νου θα έμενε πάντα μετέωρος γύρω από το θέμα της ψυχής, βουβός και αδύναμος στο μεγάλο ερώτημα του ανθρώπινου προορισμού. Με την Ανάσταση ο άνθρωπος γνωρίζει πως μοχθεί να πλησιάσει Εκείνον, πως αγωνίζεται να λυτρωθεί οραματιζόμενος την Θυσία Του. Σήμερα, το όραμα της Ανάστασης συνοδεύει τον στοχασμό και την ζωή των κοινωνιών του Μυστικού Δείπνου. Στο πέλαγος της ζωής οδηγεί τα λίγα, έστω, καράβια που παλεύουν για όλη την ανθρωπότητα, για την ανθρωπότητα που λιμοκτονεί, που δολοφονείται, που αργοπεθαίνει από τις ανίατες αρρώστιες, που αιματοκυλείται από τις σφαίρες των αφρόνων. Το όραμα αυτό εναντιώνεται στις προσπάθειες των θανατογόνων δυνάμεων και χαρίζει ελπίδες για μια καλλίτερη αυριανή εποχή. Παράλληλα, θυμίζει πως προορισμός του ανθρώπου είναι να χαρίζει ζωή και όχι να αφαιρεί και νίκη του η ατέλειωτη προσφορά της Αγάπης και η πανανθρώπινη πορεία της Ειρήνης όπως Εκείνος την δίδαξε…
ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 72η ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΣ ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1943 ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ