Vrijdag 8 april 2016
REGIO-NIEUWS
PAGINA
4
WIM BRANDS GROEIDE OP IN VOORSTONDEN
Brummense TV maker en dichter overleden door: Marita Klein VOORSTONDEN - In 1959 werd Wim Brands geboren als oudste zoon. Hij groeide op als eenzelvig jongetje, dat graag in het bos rondom Huize Voorstonden zijn tijd doorbracht. Na de middelbare school in Zutphen, ging hij naar de School voor Journalistiek, werkte bij diverse kranten en werd bekend als boekenpresentator op radio en tv. Zijn plotselinge dood brengt een golf van verdriet teweeg bij zijn nabestaanden en vele bekende en onbekende Nederlanders. De familie Brands woonde aan de Buurtweg in Voorstonden. Twee jaar na Wim werd broer Mario geboren. Wim bracht veel tijd door in het bos van Huize Voorstonden. Op de Oe-
kense lagere school was hij de enige van zijn leeftijd en had weinig aansluiting met zijn medeleerlingen. In het bos voelde hij zich thuis en kon hij urenlang op de trap van een boerderijruïne zitten nadenken. (zie: “De onverharde weg” van De Geiten Pers, 2015). Na een paar maanden op de MAVO in Brummen, stapte hij over naar de HAVO op het Stedelijk Lyceum in Zutphen. Daar zette hij zijn eerste schreden op het schrijverspad en in 1978 verscheen één van zijn gedichten in het Hollands Maandblad. Na de middelbare school vertrok hij naar Utrecht, waar hij journalistiek studeerde. Hij begon bij het Leidsch Dagblad en ging later in Amsterdam wonen en werken bij Vrij Nederland.
Samen met Wim Noordhoek bedacht en presenteerde hij het radioprogramma de Avonden, waarin boeken besproken werden. In 1985 debuteerde hij met zijn gedichtenbundel “Inslag”. Er zouden er nog vele volgen. Hij trouwde met Monique, die onderwijzeres is en kreeg twee kinderen: Jim en Nikki. De geboorte van zijn kinderen omschrijft in een interview als de gelukkigste tijd van zijn leven. In 2005 werd hij het boegbeeld van het VPRO-programma “Boeken op Zondagochtend.” Hij ontving er vele schrijvers uit binnen- en buitenland, o.a. de door hem bewonderde Amerikaan John Irving. Hoewel op alle fronten succesvol, had hij depressieve periodes.
“Onze dierbare boekenman en mooie dichter had een pauze moeten inlassen. We keken uit naar zijn terugkeer, maar hij keert niet terug,” zegt Karen de Bok, hoofd televisie van de VPRO. Broer Mario vertelt: “Zaterdag wordt er in Amsterdam een herdenking georganiseerd door de VPRO. Maandag wordt hij in kleine kring gecremeerd.” “Wim Brands liet alleen de ander schitteren, niet zichzelf,” zo wordt hij omschreven.
* (Inzetje) Het ouderlijkhuis van Wim Brands aan de Buurtweg in Voorstonden.
GROEP 7 EN 8 VAN ALLE SCHOLEN NAAR VOORSTELLING OVER JONGEREN IN DE OORLOG
‘Jonge Helden’ wordt verfilmd DOOR: MARITA KLEIN BRUMMEN Alle leerlingen van de groepen 7 en 8 waren onlangs uitgenodigd door het 4 en 5 mei-comité om “Jonge Helden” te komen zien in de Pancratiuskerk in Brummen. “Jonge Helden” wordt gespeeld door jongeren van toneelgroep BRAVO en speelt zich af in de 2e Wereldoorlog. Burgemeester van Hedel ontving de kinderen en zei te hopen, dat ze zich stil zouden houden. Ademloos keken de kinderen naar de vervolgens naar het spannende leven van hun grootouders. Ada Bruil de regisseuse van BRAVO Joodse jongen onderdak in de kelder. heeft het stuk, samen met een aantal Dit geeft natuurlijk allerlei verwikkelinjongeren geschreven. Het werd nu gen. Verwikkelingen die waarschijnlijk voor de vijfde keer opgevoerd. Nu in deze zomer op film worden gezet. Ada het teken van de aankomende 4 en 5 Bruil: “Ik wil graag dat deze waardemei herdenking. Een oma vertelt haar volle episode uit onze geschiedenis beoorlogsverhaal aan haar kleindochter. waard blijft voor komende generaties. Tijdens het verhaal wordt het verleden Onze toneelgroep heeft het nu vaak nagespeeld: Vader is opgepakt, omdat genoeg opgevoerd. Het is altijd weer ze onderduikers hadden. De moeder is een hele toer om iedereen bij elkaar te daar, natuurlijk, heel erg van geschrok- krijgen en we willen aan de slag met ken en bang geworden om opnieuw iets nieuws. Het zou heel fijn zijn, als hetzelfde mee te maken. Eén van haar we met deze groep jongeren alles op dochters kan de druk van een koerier- de film kunnen zetten. We zijn druk ster echter niet weerstaan en biedt een bezig met de voorbereidingen.”
MEGASTAL CORTENOEVER DRUKBEZOCHT
Boer Beker boert beter CORTENOEVER - Vrijdag 1 en zaterdag 2 april waren er open dagen bij de nieuwe boerderij van de Familie Beker op Cortenoever. Van heinde en verre kwam er bezoek, velen op de fiets maar nieuwsgierige collega’s uit bijvoorbeeld Groningen hadden een ander vervoersmiddel. Tijdens de open dag vrijdag was er leven. Er is sprake van een ruime opzet ook een symposium over stallenbouw en dat is zichtbaar, tussen de gebouen het ontwerpen daarvan. Dit leverde wen is 15 meter verharding maar volop vrijdag 1500 en op de zaterdag gens Jeroen is dat ook prettig voor de 2000 bezoekers op, aldus een zeer te- koeien dat ze niet te dicht op elkaar vreden Jeroen Beker. De familie Beker, staan. Ook is het zo dat, al is die indedie tezamen VOF “Nieuw Holthuizer- ling nog niet gemaakt, de melkkoeien goed”runnen, bestaan uit vader Hans, van de zomer gewoon naar buiten moeder Anja en zoon Jeroen. Hun kunnen. Aansluitend op de stal wordt boerderij aan de Cortenoeverseweg is nog een deel afgezet dat de koeien nieuw geplaatst op een andere plek die mogelijkheid geeft. Ook wordt er door een bedrijfsverplaatsing in het nu zo snel mogelijk nog veel groen inkader van “ruimte voor de rivier”. geplant en ook daadwerkelijk ingevuld. Het geheel oogt nu nog vrij kaal RUIM VAN OPZET maar in het bouwplan was veel ruimte Zij hebben de kans aangegrepen om voor landschappelijke inpassing ingeeen zeer modern complex daar op te tekend. Het melken van de koeien richten. Er wordt nu een bedrijf gerund wordt gedaan met vier melkrobotmamet momenteel 240 melkkoeien van chines, de beesten kunnen altijd wanhet Holstein-Friesian ras op 150 hec- neer zij willen voer halen en ze lopen tare grond. Die grond ligt voor een vrij in de grote binnen- en buitenruimgroot deel aan de andere kant van de tes. De stal is ruim en hoog en er is aan nieuw aangelegde dijk, en in het ge- alle kanten mogelijkheid tot ventilatie. bied dat eens in de 25 jaar zou kunnen Tijdens de open dagen heeft Jeroen vollopen vanuit de IJssel. Daarnaast geen onvertogen woord gehoord over zijn er plusminus 150 stuks jongvee in hun nieuwe bedrijf, sterker nog er een andere stal op het terrein. Het ge- waren zeer veel positieve geluiden, heel aan gebouwen is ruim opgezet en van zowel collega’s als nieuwsgierige beslaat 2,8 hectare bouwperceel. Op Brummenaren en buurtgenoten. Jede vraag of dit nou een zogeheten me- roen hoopt op wat meer vogels en gastal is antwoordt Jeroen dat het groen op zijn erf in de toekomst en maar is zoals je het noemt. Hij zou het werkt er nu al prettig. Samen met zijn liever een familiebedrijf noemen, er ouders zijn ze voorlopig op de toekunnen twee arbeidskrachten van komst voorbereid.
door: Marita Klein
WANDELEN DOEN WE GRAAG
Cathy Sjerps is juriste en geeft les DOOR: MARITA KLEIN BRUMMEN Cathy Sjerps is in Canada geboren en in Brabant opgegroeid. Na haar opleiding was ze een tijd werkeloos en is veel gaan reizen. Daarna is ze rechten gaan studeren, ontmoette haar man en kreeg drie kinderen. Na haar studie verhuisden ze naar Brummen en werkte ze als sociaal raadsvrouw. Nu zijn haar kinderen volwassen en geeft ze les op Windesheim in Zwolle.
Cathy Sjerps: “Mijn ouders zijn onafhankelijk van elkaar vanuit WestFriesland naar Canada geëmigreerd. Na mijn geboorte, ik ben de tweede van drie dochters, zijn ze teruggekeerd naar Nederland. Er was daar te weinig baanzekerheid en geen carrièremogelijkheden. In onze familie speelt onze Canadese tijd nog altijd een rol. Mijn zus en ik hebben Engelse voornamen en mijn ouders gebruikten nogal eens Engelse woorden. We gingen in Brabant wonen en daar heb ik op een meisjesschool gezeten. Daarna ging ik naar een gemengde school VWO-B. In Wageningen ging naar de landbouwhogeschool met het idee om iets aan het hongerprobleem in de wereld te kunnen doen. Ik wilde aardappelen ontwikkelen, die in de woestijn konden groeien. Maar in het eerste jaar heb ik geen plant gezien en kwam tot de conclusie, dat dit niets voor mij was.” “Hierna volgde ik een creatieve op-
zijn kennissen. Zij wilden graag Hollands nieuws horen. Terug in Nederland was ik vrijwilliger bij een opvangcentrum voor vrouwen die de psychiatrie ontvluchten. Daar merkte ik, dat juridische kennis heel nodig was en ben ik begonnen aan een studie rechten.”
* Cathy Sjerps leiding in Nijmegen, waar ik werd opgeleid tot groepsleidster,” vervolgt Cathy. “In 1982 haalden we ons diploma en werden allemaal werkeloos. Dat was een vervelende ervaring. In Pakistan was ik wel nodig. Ik werkte er drie maanden In een zusterorde, die een tehuis voor kinderen met een verstandelijke beperking hadden. Daar heb ik veel meegemaakt. Van bittere armoede tot grote rijkdom. Elk kwartaal kwamen er nieuwe vrijwilligers en die werden uitgenodigd bij de consul en
“Ik was inmiddels 26 en ontmoette mijn man, verhuisde naar Twente en kreeg in korte tijd drie kinderen,” vertelt Cathy. “Mijn rechtenstudie deed ik tussen de luiers door en we verhuisden voor het werk van mijn man naar Brummen. Ik ging werken als sociaal raadsvrouw. De laatste jaren geef ik les en combineer dat met mijn raadswerk. Ons gezin was politiek actief. Mijn ouders steunden het CDA. Mijn zussen en ik waren linkser. Dat gaf veel discussie, maar daar kwamen we wel uit. In 2000 ben ik lid van de PvdA geworden. Ik ging af en toe naar vergaderingen en werd gevraagd of ik op de lijst wilde. Dat lukte toen niet. Ik had, naast mijn werk, de zorg voor de kinderen en zorgde ook geregeld voor mijn ouders. Nu zijn de kinderen volwassen en heb ik tijd kunnen vrijmaken voor de politiek. Met alle veranderingen in de zorg had ik ook het idee iets te bieden te hebben. Ik vind het allemaal heel interessant. Jammer genoeg schiet de sport er vaak bij in. Ik ben lid van Badmintonclub Brummen, maar echt meedoen doe ik maar zelden, want ze oefenen op donderdagavond en dan zijn er veel.
BASISSCHOLEN BEZOCHT OM FOTOWEDSTRIJD TE PROMOTEN
Boswachters voor de klas BRUMMEN/EERBEEK - Komende week gaan boswachters van Natuurmonumenten de basisscholen bezoeken. Zij gaan de kinderen van groep 7 en 8 stimuleren om mee te doen met een grote fotowedstrijd in Brummen. De wedstrijd is gekoppeld aan de Natuurdag op 29 mei op het Leusveld. Natuurmonumenten is daar de hoofdorganisator van. Het thema is:
“fotografeer de natuur“. Om met name deze groep kinderen, maar andere basisschoolklassen mogen ook mee doen, aan te zetten om naar buiten te gaan wordt er in de klas uitleg gegeven. FOTOGRAFEREN Natuur kan je op vele manieren bekijken en fotograferen. Wat op de foto wordt gezet kan heel klein of groot zijn, een heel landschap of een detail van iets. Als het maar met de
Massaal onthaal voor Griet
natuur te maken heeft. De gemaakte foto’s kunnen opgestuurd worden naar een E-mailadres. Een deskundige jury, onder leiding van fotograaf Lars Soerink, bepaald wie de eerste, tweede en derde prijs krijgen. Zij zullen op de Natuurdag om 15.00 uur in het zonnetje worden gezet en beloond worden met een prijs. Alle deelnemers krijgen een herinnering. Het E-mailadres is : natuurrijkeontdekkingen@gmail.co m
BRUMMEN Het kostte een jaar om haar naar Brummen te halen. In een bomvol Concordia vertelde Griet Op de Beeck over haar drie boeken, die een enorm succes zijn. Overigens dacht de Belgische schrijfster, dat ze die dag in Hummen zou optreden. Aan de hand van haar levensverhaal roept ze de aanwezigen op hun dromen waar te maken: “Wie wil en durft, kan bijna alles!” Zelfverzekerd staat ze alleen op het podium. Haar optreden verraadt haar achtergrond als dramaturg en journaliste. “In mijn jeugd werd ik vaak uit bed gehaald om mijn moeder te kalmeren en mijn vader te troosten,” vertelt Griet haar publiek. “Dit maakte dat ik geen kind kon zijn en altijd op mijn tenen liep. Ook durfde ik niet te worden wie ik in wezen was: een schrijfster. Het duurde tot mijn 38ste voor ik het aandurfde om te gaan schrijven. Mijn boeken zijn niet autobiografisch, het is allemaal verbeelding. Maar wel mijn verbeelding, mijn worstelingen en overwegingen. Nadat ik het boek af had, stuurde ik het naar twee uitgevers en besloot hen na een maand of drie te bellen. De volgende dag belde de ene uitgever al, dat hij het graag wilde uitgeven. De andere belde een dag later en was bereid te vechten om het boek te publiceren. Zo kan het gaan als je besluit je dromen te leven.” Het is nu vier jaar na het uitkomen van haar eerste boek. Ze heeft er nog twee geschreven en haar eerste twee boeken worden verfilmd. De verfilming van haar eerste boek “Vele hemels boven de zevende” wordt dit najaar gedraaid en komt in 2017 in de bioscopen. De film van “Kom hier dat ik U kus” is in voorbereiding en Griet verwacht, dat deze in 2020 uitkomt. Ze is een geregelde gast in DWDD en op verzoek van iemand uit het publiek, leest ze voor wat ze onlangs, naar aanleiding van de aanslagen in Brussel, daar heeft verteld: “Laten we geen engelen zijn, maar ook geen duivels. Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren, telkens weer. Laten we anderen tegemoet komen, telkens weer. Alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust. Laten we durven.”