Op de thee bij

AMSTERDAM’S KADRERENDE DRIE-EENHEID

ELKE MAAND GAAT TATUM DAGELET OP DE THEE BIJ EEN INTERESSANTE, BEROEMDE OF BERUCHTE BEWONER VAN ZUID.

Aan de rand van de Rivierenbuurt, tegenover RAI Amsterdam, ontstaat een nieuwe metropool. Hier bevindt zich het nieuwbouwcomplex Rivers, waar Stefanie Swinkels en Michel Bouquet een prachtig huurappartement hebben bemachtigd. Tijdens de thee geniet ik van hun mooie uitzicht en het lekkerste gebakje ever: een soesjesachtige chocoladelekkernij van Le Fournil. Het stel vertelt over hun gedeelde passie voor fotografie en hun ambitieuze plannen voor de viering van het 750-jarig bestaan van Amsterdam: het portretteren van maar liefst 750 stadsbewoners in woord en beeld. Dit unieke fotoproject, genaamd I’mPossible, hebben ze afgelopen jaar opgestart in samenwerking met fotograaf Alphons Nieuwenhuis, die ook gezellig langskomt voor een kopje thee. Het drietal deelt met mij de uitdagingen die ze tegenkomen bij het creëren van dit bijzondere geschenk voor de stad.

Wat een geweldige plek om te wonen! Hoe zijn jullie aan deze woning gekomen?

Michel: “Bij toeval: ik zag een advertentie voor de bezichtiging van het casco gebouw en besloot een kijkje te nemen. Bij de inschrijving vroeg ik de makelaar om de tekeningen van het complex en wees ik dit appartement aan, als zijnde mijn favoriet. Een tijd later werd ik opeens gebeld, dat mijn favoriet beschikbaar was, of ik nog interesse had. En dat had ik zeker! Kijk ons uitzicht, over de hele stad.”

Stefanie: “Wat dat betreft hebben we echt geluk dat er niks meer in de hoogte gebouwd wordt aan deze kant. Aan de andere zijde kijken ze uit op flats.”

Michel: “Zie je daar links het Rijksmuseum? En rechts, de Rembrandttoren.”

Jullie zijn dus de eerste bewoners van dit complex?

Michel: “Ja, ik woon hier sinds 2016. Daarvoor woonde ik in Huizen, al ben ik wel geboren in Naarden en deels opgegroeid in Amsterdam.”

Stefanie: “Ik kom uit Limburg en heb op verschillende plekken in Nederland gewoond. In 2017 ben ik bij

Michel ingetrokken. We kennen elkaar al sinds mijn 21ste, we waren collega’s bij Fuji PhotoFilm in Tilburg. We hebben altijd sporadisch contact gehouden en na onze scheidingen bloeide vanuit een vriendschap liefde op. In de coronatijd zijn we zelfs getrouwd!”

En jullie zijn beide fotograaf?

Stefanie: “Voor Michel en mij is fotografie meer een uit de klauwen gegroeide hobby, haha!”

Michel: “Zie je die oude Polaroidcamera op de kast staan? Die kreeg ik van mijn ouders voor mijn twaalfde verjaardag, vanaf dat moment ben ik veel gaan fotograferen. Totdat mijn dochter de Fotovakschool ging doen en ik al mijn fotoapparatuur aan haar gaf. Ik dacht: zo, pa is nu klaar. Maar ja, ik was wel mijn hobby kwijt... En toen kwam Stef, die me aanspoorde weer te gaan fotograferen. Vervolgens nam ze me mee naar de Fotoclub, zo leerden we Alphons kennen. Hij heeft de Fotoclub opgericht, waar fotografen en hobbyisten bijeenkwamen om te praten over het vak.”

Alphons: “De Fotoclub is niet meer, maar we hebben er een goede vriendschap aan overgehouden. Zo goed zelfs dat ik getuige mocht zijn op hun huwelijk. Oh ja, en ik heb ook wat foto’s proberen te maken op die dag, haha!”

Stefanie: “Van ons drieën is Alphons de echte fotograaf. Hij is gepensioneerd stadsfotograaf.”

Stadsfotograaf, wat houdt dat in?

Alphons: “Ik werkte als fotograaf voor de gemeente Amsterdam, dus ik verzorgde onder andere de fotografie van de gemeentekrant Amsterdam.”

Wat is het meest fotogenieke in Amsterdam?

Alphons: “Poeh, ik heb werkelijk álles gefotografeerd: onder de grond, boven de grond, vanuit een vliegtuig, vanaf het water, het hele ontstaan van de NoordZuidlijn en vooral veel portretten: mensen met een verhaal. Zelf woon ik in het centrum en ik vind de grachten toch wel heel fotogeniek... In Zuid? Het Museumplein, daar is altijd zoveel te zien.”

En nu zijn jullie met z’n drieën bezig met een - bijna onmogelijk - project, vertel...

Michel: “Vorige zomer zag ik iets voorbijkomen over het 750-jarig bestaan van Amsterdam in 2025, dat een jaar lang gevierd gaat worden vanaf 2024. Daar wilde ik iets positiefs mee doen. Ik bedacht het plan om 750 Amsterdammers te portretteren met een verwijzing naar het verleden en een positieve blik naar de toekomst. Wat wij doen: we maken twee portretfoto’s van een Amsterdammer: één in de belichtingsstijl van Rembrandt en de andere in een moderne, witte setting. De foto’s worden vergezeld door een quote van de geportretteerde, waarin zij hun wensen en dromen voor Amsterdam in de toekomst uiten. We willen hier een boek van maken, een tentoonstelling van een jaar lang op verschillende locaties in de stad, én een digitaal museum, voor mensen die minder mobiel zijn. Als cadeau aan de stad.”

750 mensen, 1500 foto’s... hoe gaan jullie dit realiseren?

Stefanie: “Mensen kunnen zichzelf of anderen opgeven, en we benaderen personen via LinkedIn. We fotograferen mensen van alle leeftijden en uit alle stadsdelen, heel divers. Gemiddeld fotograferen we drie dagen per week, meerdere personen per dag. Gisteren hadden we negen mensen in de studio, maar dat bleek iets te ambitieus, haha!”

Alphons: “We hebben een fantastische fotostudio,

DrBarefoot in Oost, tot onze beschikking. Daar hebben we twee sets opgebouwd met de verschillende lichtopstellingen. Het kost mensen dus niet veel tijd en ze krijgen twee mooie foto’s van zichzelf, die ze mogen houden. Het is heel leuk om mee te doen.”

Stefanie: “Iedereen reageert na afloop altijd heel enthousiast.”

Denken jullie weleens: mission impossible, waar ben ik aan begonnen?

Stefanie: “Ik doe de administratie en plan afspraken in, dat is een hele klus. Soms denk ik weleens holy moly, want ik werk ook nog vier dagen per week als ICT’er bij Stadgenoot. Dus ik zoek iemand die me kan helpen met het administratieve werk, zodat ik meer foto’s voor I’mPossible kan maken. Maar we worden wel steeds handiger en sneller in het volbrengen van deze missie.”

Michel: “Gelukkig zijn we vorig jaar al begonnen, anders zouden we een probleem hebben. Inmiddels hebben we al zo’n 145 mensen gefotografeerd, nog 600 te gaan, dat moet wel lukken.”

Stefanie: “De grootste uitdaging op dit moment is het genereren van geld voor de tentoonstellingen en het boek, omdat we alles uit eigen zak financieren. We hebben subsidie aangevraagd bij de gemeente en zijn op zoek naar sponsoren.”

Alphons: “We hopen op steun van grote bedrijven die het project een warm hart toedragen en willen investeren.”

Michel: “En intussen wil ik graag tegen onze stadsbewoners zeggen: meld je aan op impossible.amsterdam. Help deze stad te krijgen wat het verdient door deel te nemen en je quote achter te laten. Kom gezellig een uurtje naar onze studio.”

Tot slot: Michel en Stefanie, Zuid ooit uit?

Michel (vol overtuiging): “Nooit. Ten eerste is het hier geweldig wonen. We hebben het Beatrixpark, het Amstelpark, begraafplaats Zorgvlied... hoeveel rust kun je hebben? En ten tweede: het uitzicht, dat is absoluut fantastisch. Misschien denk je dat je over tien jaar wel uitgekeken raakt, maar nee. Er is hier zoveel reuring, de bouw is pas net begonnen en die dynamiek zal nog wel even doorgaan. Hier wordt gewoon echt een nieuwe metropool gebouwd, dat is ontzettend interessant!”

Stefanie: “Het wordt prachtig. Deze gebouwen zijn opgeleverd tijdens de coronatijd en er zijn nog veel plinten te vullen waar winkels en restaurants zullen komen.”

Wat zou hier nog wel mogen komen?

Stefanie: “Een betere Italiaan, haha! Hopelijk geen Nutella-winkel of iets dergelijks.”

Michel: “Een typisch Amsterdams café!”

IEDERE WEEK OPENEN ER NIEUWE WINKELS, RESTAURANTS EN CAFÉS IN ZUID. IN DEZE RUBRIEK ZETTEN WE ELKE MAAND

EEN AANTAL NIEUWE HOTSPOTS IN DE SCHIJNWERPERS.