Na ulicy czekali na niego jak zawsze Felek i Jurek, koledzy skauci z Ha-Szomer ha-Cair8. Dla nich wojny nadal nie było. Dopóki wolno im było grać w fussbal, świat wokół się nie liczył. Tak było i tak miało pozostać, nawet za Niemca. Nieważne, co tam bręczą9 ich starzy rodzice! W trójkę zawsze biegnie się lekko. Ani się obejrzeli, jak przeskoczyli przez dziwnie pustą Solną i podbiegli na Rajtkę, plac do gry w piłkę, wydeptany tuż obok muru koszar polskiej artylerii. Właściwie to polskiej artylerii jakiś czas już tam nie było – od dnia wymarszu Wojska Polskiego z miasta minął ponad tydzień. Plac do gry był pusty, ale chłopcy nie rozpoczęli gry. Zaniepokoiły ich głośne komendy, wydawane chrapliwym językiem, a dochodzące zza wojskowego muru. Zaaferowani porzucili piłkę i wcisnęli głowy między żelazne wrota. Zobaczyli równy rząd luf armat, kompanię niemieckich kanonierów – i duchownego, święcącego sprzęt bojowy nowych właścicieli koszar. Mosze poczuł dziwne ukłucie gdzieś pod sercem. Przypomniał sobie, że niespełna miesiąc temu widział w tym samym miejscu podobny obrazek. Działa były cztery, wokół nich żołnierze w polskich mundurach, a wśród nich stał katolicki ksiądz, machając pracowicie kropidłem na armaty i wojaków. Dopiero w tym momencie dotarło do niego, jak wiele się zmieniło. – Co robimy? – zapytał Felek. Mosze nie zdążył mu odpowiedzieć, bo niespodziewanie głowa jednego z Niemców, odziana w stalowy hełm odwróciła się w stronę bramy. – Achtuuung! Krzyk żołnierza momentalnie zdemaskował podglądaczy. Chłopcy zerwali się do ucieczki, zapominając o rzeczy najświętszej. Choć nikt ich nie gonił, w olimpijskim tempie przebiegli przez Solną, by dopiero na Stawnej, w nerwowym, zdyszanym dialogu nawrzucać sobie nawzajem, że żaden nie pamiętał o fussbalówce. Została na Rajtce, na łasce okupantów. Tate będzie zły – tłukło się po głowie Mosze, gdy wracał speszony do domu. Ojciec nie zauważył jednak braku piłki. Ucieszył się, że syn wrócił tak szybko. Lewicowa syjonistyczna organizacja młodzieżowa o charakterze pionierskim, jedna z najsilniejszych żydowskich organizacji skautowych w II Rzeczypospolitej. 9 Bręczeć (gwara pozn.) – marudzić. 8
26