CZĘŚĆ III. ZUCHOWA ZBIÓRKA
Krąg rady powinien mieć obrzędową oprawę. Może przyjmować inne nazwy na czas zdobywania sprawności (np. rada wojowników, rada koła, rada plemienia, rada wodzów, krąg starszyzny, sesja rajców). Zaczynamy i kończymy go zawsze ustalonym z zuchami hasłem. Najbardziej popularne hasła to: Wszystkie sprawy, wszystkie zwady załatwiamy w Kręgu Rady. Sprawy już załatwiliśmy – krąg rady rozwiązaliśmy. Kręgowi rady przewodzi drużynowy i na jego zawołanie zuchy (słysząc hasło) zasiadają w kole „po turecku”. Wtedy rozpoczyna się zuchowa rozmowa. Często na początku zuchy nie będą wiedziały, jak się zachować, co powiedzieć. Niektóre będą się przekrzykiwać, inne w ogóle nie zabiorą głosu. Nie należy się tym zrażać – z czasem przyzwyczają się i otworzą. W kręgu rady powinien znajdować się totem (znak drużyny), trzymany przez swego strażnika. Może też krążyć „laska głosu” – pacholik, buława lub inny atrybut, który porządkuje obrady i dyscyplinuje zuchy w czasie rozmowy. Laska głosu wędruje wkoło i tylko zuch trzymający ją w ręku może mówić. Po wypowiedzi podaje ją następnej osobie. Jeśli ktoś chce zabrać głos wcześniej niż przypada jego kolej, zgłasza to, kłapiąc dłonią lub w inny przyjęty w gromadzie sposób. Na krąg rady w 20-osobowej gromadzie trzeba poświęcić nawet ok. 30 minut. Przypominaj zuchom, że to, co się dzieje w kręgu rady, zostaje w gromadzie.
Zasada czegoś nowego na każdej zbiórce By zuchy nie nudziły się na zbiórkach, zaskakuj je za każdym razem czymś nowym – grą, ćwiczeniem, gawędą, wycieczką. Jednak pamiętaj, że dzieci bawią się naprawdę dobrze dopiero wtedy, gdy opanują odpowiednie ruchy, zrozumieją zasady. Dlatego zbiórka powinna składać się z kilku znanych i kilku nowych elementów.
Zasada inicjatywy i samodzielności zuchów Zuchy to nie niemowlaki! Można powierzać im proste, a w miarę jak zdobywają doświadczenie coraz bardziej odpowiedzialne i skomplikowane zadania. Zbiórki gromady mają wiele wspólnego z podwórkowymi zabawami, w których dzieci same dzielą się rolami i pilnują zasad. Skoro potrafią to zrobić, kiedy w pobliżu nie ma drużynowego, dlaczego nie dawać im czasami wolnej ręki na zbiórce? Należy rozbudzać w zuchach chęć rozwiązywania problemów, umożliwiać im samodzielne wypowiadanie się, przedstawianie własnego punktu widzenia. Czasem warto podchwycić to, co proponują. Pozwól im zaproponować piosenkę, wybrać pląs. Jeśli zuchy wymyślą jakiś spontaniczny okrzyk – włącz go do obrzędowości. To uczyni zuchy współgospodarzami gromady!
93