CZĘŚĆ III. ZUCHOWA ZBIÓRKA
Krąg rady. Siedzimy na podłodze w siadzie skrzyżnym (po turecku). Najpopularniejsze zawołanie otwierające krąg rady to: Wszystkie sprawy, wszystkie zwady załatwiamy w kręgu rady (można wprowadzić tutaj własne hasło i inne obrzędy). Krąg parady. Uroczysty krąg, w którym zuchy ustawiają się podczas Obietnicy Zucha, nadania gwiazdek itp., ręce krzyżują na piersiach. Krąg przyjaźni. Zuchy stają w nim zwykle na koniec zbiórki, krzyżując ręce przed sobą (ręka prawa na lewą) i chwy1 tając się za dłonie. Postawę taką pierwszy przyjmuje drużynowy, zuchy robią to dopiero po nim (fot. 1). Krąg. Zuchy stają w nim, by posłuchać, jak tłumaczysz ćwiczenie, podsumowujesz grę itp. Zwołujesz go, podnosząc do góry obie ręce tak, by palce wskazujące i kciuki stykały się, pokazując koło. Zuchy powinny zauważyć ten gest. Jeśli go nie widzą, przyboczny może zwrócić im uwagę: „Spójrzcie, co pokazuje druh Wojtek”. Ukłon zuchowy. To zuchowa forma salutowania (fot. 2). Zuch stoi na baczność, prawą rękę ma zgiętą w łokciu, palce wskazujący i środkowy wyprostowane, kciuk przykrywa w dłoni dwa pozostałe. Zwykle salutowaniu towarzyszy pozdrowienie „Czuj!”. Inna forma ukłonu (pozdrowienia) zuchowego stosowana jest zwykle przy meldowaniu (fot. 3). Proszenie o głos. Zuch wyciąga rękę do przodu i kłapie dłonią, jakby pokazywał szczękę (uderza czterema palcami w kciuk) lub podnosi do góry kciuk. Zuchowy apel. Służy zdyscyplinowaniu zuchów. Nie należy go urządzać zbyt często. Pewne elementy apelu (np. ustawienie zuchów) mogą być charakterystyczne dla gromady.
2
3
101