CZĘŚĆ IV. PROGRAM DZIAŁANIA
i poglądów, dyskusji na interesujące wędrowników tematy, ale jest też ważną formą budowania wędrowniczej wspólnoty. Seminarium to forma przeznaczona dla wędrowników, którzy posiadają pewną wiedzę na dany temat i chcą ją poszerzyć. Zwykle seminarium otwiera referat wprowadzający do tematu, a po jego wygłoszeniu odbywa się dyskusja wszystkich uczestników, podczas której mogą zaprezentować swoje poglądy na wybrany temat i zapoznać się ze zdaniem innych uczestników spotkania. Seminarium może też otwierać odczyt referatu i koreferatu, po czym dalej prowadzona jest dyskusja. Do form dyskusyjnych zwykło się też zaliczać kuźnicę. Trzeba jednak pamiętać, że jest to forma o szczególnym, niemal obrzędowym charakterze, która z dyskusją ma niewiele wspólnego. Kuźnica polega na wygłaszaniu przez uczestników własnych przemyśleń na tematy podsuwane przez prowadzącego. Każdy ma prawo wyrazić swoje zdanie, swoje myśli, dotyczące tematu kuźnicy, ale nikt podczas jej trwania nie może oceniać wypowiedzi innych, dyskutować z nimi. Kolejne wypowiedzi nie nawiązują do słów poprzedników. Również prowadzący nie dokonuje podsumowania i nie ocenia, jedynie może zakończyć kuźnicę wcześniej przygotowanym i odpowiednim do tematu cytatem, piosenką itp. Formę kuźnicy stosuj, jeśli chcesz, by każdy z uczestników sam „wykuł” swoją opinię na jakiś temat w szczególnym, sprzyjającym otoczeniu. Krok po kroku: Przedyskutujcie program pracy drużyny. Zorganizujcie hufcowy dyskusyjny klub filmowy. Zorganizujcie w szkole dyskusję na ważny temat z udziałem ekspertów. Zorganizujcie forum wędrownicze hufca lub chorągwi, a wnioski z dyskusji przekażcie delegatom na zjazd (hufca, chorągwi).
FORMY DOSKONALĄCE Ciągłe podnoszenie kwalifikacji to nie tylko obowiązek instruktora prowadzącego drużynę. To droga do budowy prawdziwie samowystarczalnego, profesjonalnego zespołu, który podejmuje poważne działania, a nie tylko dobrze się bawi. Jest to nieodzowne zwłaszcza w drużynie specjalnościowej, w której posiadanie uprawnień w danej dziedzinie jest podstawą istnienia. Istotne, by na szkolenia nie patrzeć jedynie w kategoriach uprawnień i wyróżnień wewnątrzwiązkowych. Zdobywając uprawnienia państwowe, kończąc zewnętrzne specjalistyczne kursy, wędrownicy potwierdzają umiejętności przydatne im w późniejszym zawodowym życiu. Myli się ten, kto twierdzi, że młody człowiek poświęcając czas harcerstwu, traci okazję do budowania swojego CV. To właśnie dzięki harcerstwu jego CV może w przyszłości olśnić pracodawcę. Krok po kroku: Bierzcie udział w szkoleniach harcerskich – kursach drużynowych (przygotowujesz wędrowników do samodzielnego prowadzenia drużyny), ratowniczych, specjalnościowych organizowanych w hufcu, chorągwi czy na szczeblu centralnym.
176