27 listopada w Poznaniu W wieku 103 lat odeszła na Wieczną Wartę
WANDA BŁEŃSKA
LEKARZ TRĘGOWATYCH, WIELKA MISJONARKA ŚWIECKA Zwana „DOKTĄ” i „MATKĄ TRĘDOWATYCH” przez tych, których leczyła 43 lata na misjach w Ugandzie, założycielka Fundacji „Redemptoris Missio” HARCERKA Przyszła na świat w Poznaniu 30 października 1911 r. Do gimnazjum uczęszczała w Toruniu, wyższe studia medyczne ukończyła w 1934 r. w Poznaniu. Praktykę zdobyła w Zakładzie Higieny w Toruniu oraz w szpitalu w Gdyni. W czasie wojny w konspiracji służyła w stopniu podporucznika w Armii Krajowej przede wszystkim lecząc chorych. Od wczesnej młodości jej marzeniem była praca misyjna w Afryce i to marzenie nieoczekiwanie spełniło się po wojnie. W 1946 r. dostała wiadomość od swojego brata Romana z Niemiec, że ciężko zachorował. Chciała pojechać do niego, ale nie dostała paszportu. Dopięła jednak swego. Do Niemiec udało jej się przedostać na statku, w komórce na węgiel. Zajęła się bratem i znalazła pracę. Skończyła kurs medycyny tropikalnej. Szybko wyjechała do Wielkiej Brytanii. W 1948 r. skończyła podyplomowe studia w Instytucie Medycyny Tropikalnej i Higieny na Uniwersytecie w Liverpoolu. Na Wyspach spotkała księdza, który znał biskupa w Ugandzie. Poprosiła duchownego, aby napisał list do hierarchy, że polska lekarka chce przyjechać na misje do Afryki. Odpowiedź była pozytywna. W ten sposób w 1950 r. Wanda Błeńska trafiła na Czarny Ląd do Ugandy: na krótko do Port Portal, a następnie do Buluby nad Jeziorem Wiktoria, gdzie spędziła 43 lata swego pracowitego i niezwykłego życia lecząc i opiekując się tymi najbardziej upośledzonymi – trędowatymi. To oni sami nazwali ją „Matką Trędowatych”. W Bulubie Wanda Błeńska, zwana również przez swoich podopiecznych „Doktą”, prowadziła dziennik. Są w naszym posiadaniu 25