OgniskoHarcerskie

1-2 LISTOPAD 1916 r. - POŁĄCZENIE ORGANIZACJI SKAUTOWYCH W KRÓLESTWIE Na 1 i 2 listopada 1916 r. został zwołany wspólny zjazd w Warszawie i po gorących dwudniowych obradach nastąpiło połączenie istniejących na terenie Królestwa organizacji skautowych w jeden Związek Harcerstwa Polskiego. Jako wspólne oznaki przyjęto krzyż ZHP i lilijkę POS. Przewodniczącym Komendy Naczelnej wybrano ks.

Jana Mauersbergera.

W. Błażejewski pisze dalej: Długim sznurem ciągnęły liczne drużyny harcerskie do parku Sobieskiego na rewię zorganizowaną z okazji połączenia. Paradę harcerską odbierał Komendant Józef Piłsudski stojący na trybunie w otoczeniu członków Naczelnej Komendy.

Rewię poprzedził przegląd zebranych w parku drużyn, dokonany przez ks.

J. Mauersbergera jadącego konno. Drużyny męskie prowadził J. Rudnicki, żeńskie - H. Gepnerówna. Śmiało można powiedzieć, że o ile w pierwszych stadiach rozwojowych harcerstwa Lwów był tym środowiskiem, które bez względu na granice państw zaborczych promieniowało z siebie idee skautowe na całą Polskę, a nawet i poza jej granice, dawało pomoc i zachętę, słało materiały drukowane, słowem przodowało całej organizacji, to od tej chwili ta przodująca rola przypadła Warszawie.

Akcja konsolidacyjna trwała dalej. Delegaci władz centralnych z Warszawy przekradali się na tereny okupacji austryjackiej i tam nawiązywano kontakty z instruktorami krakowskimi - nielicznymi, bo większość znalazła się w szeregach Legionów. W lecie 1918 r. udało się zorganizować kurs instruktorski dla przedstawicieli różnych dzielnic Polski, który miał duże znaczenie w późniejszych wydarzeniach.

29-30 czerwca 1918 r. w Krakowie odbył się zjazd kierowników pracy skautowej zwołany przez Związkowe Naczelnictwo Skautowe. W książce “Pierwsze ćwiczenia harcerstwa żeńskiego” Ewa Grodecka podaje: W naradach uczestniczyli po raz pierwszy reprezentanci skautingu polskiego ze wszystkich ziem polskich, oczywiście wówczas jako goście incognito...

Narady krakowskie uważać musimy za pierwszy krok w kierunku zjednoczenia całego skautingu polskiego. Stanowiły one nawiązanie między dzielnicami ponownych stosunków po długiej przerwie wojennej.

Wojna na zachodzie Europy zbliża się ku końcowi. Przez ziemie polskie idzie powiew wolności. W ostatnim dniu października 1918 r. wybucha walka w obronie Lwowa.

Wkrótce harcerze będą własnoręcznie rozbrajać Niemców na ulicach Warszawy i innych miast. W takiej to atmosferze rozgrywa się następny, decydujący etap zjednoczenia harcerstwa.

4