68
Ben'in özdeşliği, kendilerine dayanmak zorunda kalacak ka dar özdeş-olmayanın işlevi, bağlamsız, eklemlenmemiş mitle rin işlevidir. Bireyselliğin içsel örgütlenme biçimi, yani zaman, serüvenin birliği yüzeysel kalacak kadar, sonuçlan da olayla rın geçtiği sahnelerin mekansal değişimi olarak, yerel tanrılann bulunduğu ve fırtınanın insanı sürüklediği mekanlar ha linde kalacak kadar zayıftır henüz. Tarihsel olarak böyle bir zayıflık sonradan Ben'in başından geçtiği ya da böyle bir za yıflığın betimlenişini okurda öngördüğü zaman yaşamın anla tılışı tekrar serüvenlerin sırasına kaymıştır. Tarihsel zaman yol culuk imgesinde mekandan, tüm mitsel zamanların kesin şe masından zahmetli ve kesin olmayan bir şekilde ayrılmakta dır. Ben'in, serüvenleri başarıyla atlatmaya, kendini korumak için alçalmaya yarayan organı hiledir. Denizci odysseus doğa tanrılarını, tıpkı uygar seyyahın vahşilere fildişi karşılığında renkli boncuklar sunması gibi aldatır. Ne ki, zaman zaman kendisi değiş tokuşçu olarak ortaya çıkar. Ziıa yolluklar verilir ve alınır. Homerosçu yolluk, değiş tokuşla kurban arasında, ortada bulunur. İster yabancının ister korsanlarca altedilen yerlinin hakkını kaybetmiş kanı, tıpkı bir kurban töreni gibi, karşılığını ödemelidir ve öc almaktan vazgeçme yeminine ne den olmalıdır. Ne ki, yollukta eşdeğerlik ilkesi hemen kendini belli eder: Evsahibi reel ya da simgesel olarak hizmetinin kar şılığını, konuk da yurduna ulaşmak için ilkesel olarak kendisi ni muktedir kılacak yolluğunu alır. Evsahibi bu hizmeti için doğrudan bir bedel kabul etmese de, kendisinin ya da bir ya kınının hiç olmazsa bu şekilde karşılanacağını düşünebilir: Asal tanrılara sunulan kurban olarak yolluk aynı zamanda on lara karşı güvenceyi embriyon halinde içinde taşır. Bunun pragmatik önkoşulunu Antik Yunanistan'daki yaygın, ama tehlike dolu deniz yolculuğu sağlar. Odysseus'un baş düşma nı Poseidon bile eşdeğerlik kavramlarıyla düşünür, Odysse-