CZĘŚĆ III. PROGRAM DRUŻYNY HARCERSKIEJ
Wszystko to mamy poznawać, uczyć się cenić, chronić, pokazywać innym i przekazywać kolejnym pokoleniom. Nie wpadaj w pułapkę „szkolnego” postrzegania dziedzictwa narodowego. To nie jest „materiał do przerobienia”, a harcerski wychowawca nie musi być „nauczycielem od polskości”. Twoim zadaniem jest zainteresować harcerzy tą sferą, sprawić, że stanie się ona dla nich ważna i fascynująca, że sami będą chcieli ją dalej poznawać i „zarażać” tym innych. To prawdziwe wyzwanie, bo wymaga od ciebie zaangażowania całej pomysłowości i wszystkich dostępnych środków, aby to zagadnienie przedstawić atrakcyjnie – jeśli chcesz sięgać po gawędy, muszą być naprawdę świetne i zapierać dech słuchaczom. Przygotuj filmy, prezentacje, gry komputerowe, serwisy internetowe, od których nie można się oderwać; nie „wycieczki do...”, ale wyprawy, których się nie zapomina. Pomysły na takie działania i inspiracje do pracy możesz znaleźć np. w propozycji programowej „Rok Regionów”.
MYŚLĄC O SOBIE, DBASZ O POLSKĘ Pod tym nieco przewrotnym hasłem kryje się oczywista, banalna wręcz prawda, że najlepszą inwestycją jest inwestycja w człowieka. Właśnie w taki sposób każdy z członków drużyny powinien myśleć o sobie: Inwestując w siebie, inwestuję w Polskę. Zdobywając wiedzę i profesjonalne umiejętności, stając się specjalistą w wybranej dziedzinie, nie tylko zapewniam sobie lepszą i ciekawszą przyszłość, ale także staję się bardziej przydatny mojemu krajowi i innym ludziom. Ucząc współdziałania w grupie czy zgłębiając dziedziny harcerskich specjalności, wyposażamy harcerzy w wiele cennych umiejętności i doświadczeń. Ale nie
123