"Gelen Amr'dır ya Ali!" buyurarak tehlikenin büyüklüğüne işaret ettiyse de Allah'ın genç arslanı: "Biliyorum; ben Amr olsa da çıkarım ya Resulallah" dedi. Bunun üzerine Fahr-i Kainat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz zırhını çıkartarak Hazret-i Ali'ye giydirdi. Ve muvaffak olması için Cenab-ı Hak'tan niyazda bulundu. Bu birer neferli iki ordunun karşılaşması pek hazin oldu. Amr kendisi ile harp edecek kimsenin daima üç isteğini kabul edermiş. Hazret-i Ali de ondan üç istekte bulundu ve aralarında şöyle bir muhavere geçti.
"Sen kimsin?" diye sordu. "Ali b. Ebi Talib'im" cevabını işitince: "Vay... Dostumun oğluymuş. Senin ağzın süt kokuyor be çocuk. Haydi sen git de başkası gelsin. Ben senin kanınla kılıcımı boyamak istemem" dedi.
Ali -radıyallahu anh- buna: "Ben de seninle döğüşmeye tenezzül etmem. Yalnız kılıcımı senin kılıcınla bir ölçeceğim.!" diye mukabele etti. Bu sözlerden kükreyen Amr, kılıcını çekerek Hazret-i Ali'nin üzerine öyle bir hücum etti ki, bir vuruşta kalkanını ikiye böldü. Hatta Hazret-i Ali'nin alnını da yaraladı. Sıra Allah'ın genç arslanına gelince bir vuruşta koca Amr'ı omzundan aşağı ikiye ayırdı. Resulullahın -sallallahu aleyhi ve sellem- niyazı kabul buyurulmuştu. Bunun üzerine genç arslan:
Ali -radıyallahu anh-: "Senden Müslümanlığı kabul etmeni isterim." Amr: "Buna imkan yoktur." "Öyle ise harp sahnesinden çekil!" "Bütün Arap kadınlarının benimle alay etmelerine tahammül edemem."
"Allahu Ekber" diye naraladı. Artık her taraftan yükselen tekbir sedaları Arş-ı Ala'ya doğru yükseliyordu. "Allahu Ekber, Allahu Ekber..."
"O halde harp edelim." Amr bu teklifi istihza ile karşılamış ve hemen hücuma geçmişti. Ancak Hazret-i Ali piyade olduğu için onunla at üzerinde çarpışmayı kibrine yediremedi. Hemen yere atlayarak bir kılıç darbesi ile atının ayağını kesti. Hazret-i Ali'yi zırh içinde tanıyamamıştı.
Amr'ın arkasından hendeği geçen arkadaşları, Hazret-i Ali'ye hücum ettilerse de, onun dehşet saçan darbeleri karşısında tutunamayarak kaçmaya mecbur oldular. Hatta birisi 21