Ursula k le guin mülksüzler

Küçük Amoeno istasyonuna geldiler. Vea dönüş biletini aldı; tren her an gelebilirdi.

"Beklemeyin, donacaksınız."

Shevek yanıtlamadı, muflonlu paltosunun içinde iriyarı duruyor, ona dostça bakıyordu.

Vea kendi paltosunun koluna baktı ve işlemelerin üstündeki bir kar parçasını silkeledi.

"Karınız var mı Shevek?"

"Hayır."

"Aileniz de yok mu?"

"A- evet. Bir eş ve çocuklar. Affedersin, başka bir şey düşünüyordum. 'Karı' deyince, yalnızca Urras'ta olan bir şeyi anlıyorum." "'Eş' nedir?" Yaramazca Shevek'in yüzüne baktı.

"Sanırım siz karı veya koca diyorsunuz."

"Niçin sizinle gelmedi?"

"Gelmek istemedi; ayrıca en küçük çocuk daha bir yaşında...

Yo, şimdi iki. Ayrıca-" Durakladı.

"Neden gelmek istemedi?" "İşi var, burada olamaz. Eğer burada bu kadar göreceği şey olduğunu bilseydim, gelmesini isterdim. Ama istemedim. Güvenlik sorunu var tabii."

"Buradaki güvenlik mi?"

Shevek durakladı, sonra, "Ayrıca eve döndüğümde de," dedi. "Size ne olacak?" diye sordu Vea, gözlerini iri iri açarak. Tren kasabanın dışındaki tepeden yaklaşıyordu.

"A, sanırım hiçbir şey. Ama beni bir hain olarak görenler var. Urras'la dostluk kurmak istediğim için sanırım. Eve döndüğümde sorun çıkarabilirler. Ona ve çocuklara bir şey olmasını istemem. Ben ayrılmadan bir şeyler oldu. Bu yetti."

"Yani gerçekten tehlikede mi olacaksınız?"

Shevek onun duyabilmesi için öne eğildi, çünkü tren tekerleklerini ve vagonlarını şangırdatarak istasyona giriyordu. "Bilmiyorum," dedi gülümseyerek. "Bizim trenlerimiz de bunlara benziyor, biliyor musun? Tasarım iyi olursa değiştirilmesi gerekmiyor." Onunla birlikte bir birinci mevki vagonuna yürüdü. Vea kapıyı açmadığı için o açtı. Arkasından içeriye başını sokup etrafa baktı.

"Ama içerisi pek benzemiyor! Bütün burası özel mi - yalnız senin için mi?"