Broken Hearts Are For Assholes

a

broken hearts are for assholes

eski bir kamyonetin kasasındayım şimdi, bu şiiri yeniden yazıyorum yeniden yazıyorum çünkü rüzgar kağıtlarımı otoyola savurdu neyi yitirdiğimi konuşmaya gerek yok, bu bir çeşit barış anlaşması şehirdeki bütün keşleri akan burunlarıyla yalnız bırakıyorum ve sonsuza dek terk ediyorum o değersiz kaşar ruhunu kırık kalpler ibneler içindir, böyle söylüyorum yanımdaki adama kızları tarafından dövülmüş ve terk edilmiş yetmişinde bir ihtiyar kabuk bağlamış yara izleriyle uykulu suratını omzuma gömüyor ve kayıp gidiyor yıldızlar, plastik yaşamlarda bir dileğe dönüşüyor rüzgar sıyırıyor öfkemi bedenimden, rüzgar beni çırılçıplak bırakıyor sürünerek, gaza basarak, küfrederek ve tükürerek geçtiğimiz asfalt yol cehennemden bir pencerede bitiyormuşcasına yakıp yok ediyor geçmişi eski bir kamyonetin kasasındayım şimdi, bu şiiri neden yazıyorum ki