Boyle buyurdu zerdust friedrich nietzsche

azgınlık sobası. Şehvet! Serbest ruhlar için masum ve özgür toprağın mutluluğu. Şimdiki zamanı geleceğe bağlayan köprü! Şehvet! Yalnız solmuş olanlar için tadılmış bir zehir. Fakat aslan iradeliler için büyük kalp ilacı. Şaraplar içinde en büyük saygıyla saklanan şarap. Şehvet! Daha yüksek bir mutluluk ve yüce ümitlerimiz için büyük şans sembolü. Çoklarına evlilik adanmıştır, hatta evlilikten fazla bir şey.

Erkek ve kadından daha yabancı olan birçoklarına ve erkekle kadının birbirine ne kadar yabancı olduklarını kim gerçekten anlamıştır? Şehvet! Ama ben fikirlerim etrafında setler isterim, sözlerim etrafında da öyle, ta ki bahçeme domuzlar ve hayalperestler girmesin.

Hükmetme tutkusu! En katı yüreklilerin elindeki alevden kırbaç! En amansız hakkında kullanılmak için saklanmış, amansız işkence. Canlı ateşlerin karanlık alevi!

Hükmetme tutkusu! En kendini beğenmiş ulusların karşısına çıkan çılgın fren. Belirsiz erdemlerle alay eden her kısrağa ve her gurura binen kuvvet!

Hükmetme tutkusu! Bütün çürümüş ve oyulmuş şeyler için deprem. Köhne mezarların üstünden yuvarlanan cezalandırıcı, kırıcı kuvvet, zamansız cevapların yanındaki yıldırımdan soru işareti!

Hükmetme tutkusu! Bakışından insan kovuklara kaçar, iki büklüm olur ve feryat eder, yılandan ve domuzdan daha alçaklaşır ve sonunda büyük aşağılamayı haykırır.

Hükmetme tutkusu! Büyük küçümsemenin korkunç öğreticisi ki şehirlere ve devletlere "Çekil yerinden!” diye önerir ve sonunda onların kendilerine "Ben buradan çekilmeliyim.” dedirtir.

Hükmetme tutkusu! Erguvan mutlulukları, çekici bir şekilde göklere resmeden bir aşk gibi, temizleri ve yalnızları kendi kendilerine yetecekleri bir yüksekliğe tırmanmaya kandırır.

Hükmetme tutkusu! Yüksek olan şey aşağıya inip iktidarı almak isterse buna tutku denir mi?

Gerçekten bu düşkünlükte, bu inişte büyük bir taraf yoktur.

Yalnız yükseklik, sonsuz olarak yalnızlıkta kalmasın ve kendisiyle yetinmesin diye, dağın vadiye inmesi ve dağ rüzgârlarının ovalara esmesi için ah böyle bir özlemin kutsama ve erdem adını kim bulacak? Adı bulunamayan bu şeye Zerdüşt bir zamanlar "armağan eden erdem” demişti. İşte o zaman ki gerçekten ilk defa, Zerdüşt bencilliği kutsamıştı. Kudretli bir ruhtan kaynayan sağlam ve kutsal bencillik! O kudretli ruhtan ki yüksek, güzel ve zafer kazanan beden onundur. Ve etrafında her şey bir aynadır.

Kuvvetli ve inandırıcı beden! Bir dansör ki sembolü ve özeti kendi kendiyle keyiflenen ruhtur. İşte böyle, beden ve ruhların kendi kendilerine keyiflenmelerine, erdem denir.