20 | Cristiano Ronaldo. Biografia
Wszystko to nie najlepiej świadczy o mojej pozycji w hiszpańskim środowisku dziennikarskim. Żaden z kolegów nie odczuwał najwyraźniej potrzeby przeczytania mojej książki – mimo że była to pierwsza autoryzowana biografia Pchły. Sytuacja ta pokazuje również, z jaką szybkością powstają dziś i są konsumowane newsy. Zaraz po powrocie ze spokojnego Peak District zetknąłem się z całym wachlarzem reakcji. Paco González, człowiek, którego niezwykle podziwiam, dał mi do wiwatu w swojej audycji na antenie radia COPE. Stwierdził, że pewnych rzeczy się nie powtarza, a słowa wypowiadane w szatni powinny w szatni pozostać. Tak się jednak składa, że González znany jest z żonglowania informacjami pochodzącymi z szatni i temu właśnie, nie licząc doskonałej umiejętności komunikacji, zawdzięcza swój dziennikarski sukces. Kilku dziennikarzy wzięło na siebie altruistyczną rolę „Ronaldistas” i zaczęło bronić portugalskiego piłkarza, bo tak rozumieją sens swojej pracy. Sami siebie postrzegają jako pas transmisyjny, którym podróżuje wszystko, co tylko zrobi CR7. Nie ukrywam, że to wzmożone zainteresowanie moją osobą nie bardzo mi się podobało. Miałem jednak okazję przekonać się na własnej skórze, jak czują się piłkarze, którzy regularnie, raz lub dwa razy w tygodniu, poddawani są przez 90 minut ocenie kibiców, a następnego dnia – dziennikarzy. *** Czy decyzja o umieszczeniu tego określenia i całego akapitu w biografii Messiego była słuszna? Rok pracy, setki godzin rozmów i przemyśleń zebranych na ponad 600 stronach – to wszystko zostało sprowadzone do kontrowersji wokół jednego słowa. Czy zwiększa ono wartość książki? Czy wnosi coś cennego do historii Leo? Pewnie niewiele. Należałoby wręcz powiedzieć, że mówi więcej o Ronaldo niż o Messim – i o jego potrzebie popisywania się przed kolegami.