Retikulocyty Są to bezjądrzaste, ale jeszcze nie w pełni dojrzałe, krwinki czerwone z niezakończoną syntezą hemoglobiny. W szeregu czerwonokrwinkowym jest to etap pośredni pomiędzy erytroblastem kwasochłonnym a dojrzałym erytrocytem. W praktyce laboratoryjnej termin „retikulocyt” zwykle wiąże się z wyglądem niedojrzałych bezjądrzastych erytrocytów wcześniej przyżyciowo zabarwionych błękitem brylantowo-krezylowym lub nowym błękitem metylenowym (barwienie wykonywane w celu dokładnego oznaczenia liczby retikulocytów we krwi). Te same krwinki widoczne w rozmazach krwi rutynowo barwionych metodą MGG zwyczajowo są nazywane polichromatofilami (zob. Zmiany w wybarwieniu oraz hasło wielobarwliwość w Słowniczku). Wielkość komórki: większe od dojrzałych erytrocytów, średnica: u psa 7–10 µm, u kota 6–9 µm. Jądro: brak. Cytoplazma: szaroniebieska, skupiska rybosomów z RNA w postaci ziarnisto-nitkowatych agregatów (u psów wszystkie, u kotów – retikulocyty agregatowe) lub pojedynczych punktów (retikulocyty punktowe u kotów) zabarwionych intensywnie na ciemnoniebiesko lub nawet na granatowo. Występowanie: szpik, krew (prawidłowo – u psa: 0–1%, u kota 0–0,6% retikulocytów agregatowych), wzrost liczby przy niedokrwistościach regeneratywnych. Barwienie: przyżyciowe, przed wykonaniem rozmazu, za pomocą błękitu brylantowo-krezylowego. Powiększenie: 1000×.
Rycina 18. Retikulocyt (strzałka) w rozmazie krwi obwodowej psa zabarwionej przyżyciowo błękitem brylantowo-krezylowym 20