Trauma

opuchniętego języka wciąż jednak wystawał na zewnątrz. Fioletowy, obrzydliwie nabrzmiały koniuszek...

W razie czego można go obciąć.

Obmyte środkami bakteriobójczymi ciało straciło lśniący połysk. Wreszcie, po trzech kwadransach, opuchnięty, fioletowawy brzuch również nieco zbladł. Wtedy postać pozwoliła sobie na chwilę przerwy. Usiadła na skórzanej kanapie i otarła twarz obleczonymi w rękawiczki dłońmi. Sięgnęła po kubek z resztką wystygłej kawy.

Dopiła ją do dna, po czym zerknęła na zegar zawieszony nad nowoczesną, upstrzoną bibelotami komodą.

Czwarta dwanaście.

Gdyby rozchylić grube kotary, do środka pewnie wpadłyby pierwsze promienie słońca. Od prawie dwóch tygodni nie padało, a temperatury ocierały się o statystyczne maksima. Dlatego procesy gnilne tak szybko dotknęły ciało.

Gdy pompa przetoczyła ponad osiem litrów substancji balsamującej, ciche kliknięcie zasygnalizowało koniec operacji. Z nieboszczyka została całkowicie usunięta krew. Ułamek sekundy później pompa zatrzymała się i zamilkła. Pomieszczenie wypełniało jedynie monotonne rzężenie dwóch wiatraków. Ich łopaty niestrudzenie cięły gęste powietrze.

14