Dünyadaki on en yüksek dağdan sekizinin bulunduğu Nepal, muhteşem tapınaklarıyla sizi eski bir masalın içine sürüklerken, doğal güzellikleriyle de özgürlüğün o tatlı hissini kanınıza işliyor. Hippilerin ilk geldiklerinde toplandığı Jhochne’ye (Freak Street) geldiğinizde hala bir kaç rastalı, uzun sakallı ve gitar çalan hippiye rastlayabiliyorsunuz. O yıllarda bu sokağın çok hareketli olduğunu tahmin etmek zor değil ama günümüzde de turistlerin halen akın ettiği bir nokta. Ucuz otellerin ve küçük dükkanların bulunduğu sokakta birkaç kez yürüdüğünüzde etrafta sürekli çalan Nepal müziklerinin de etkisiyle o havaya girmeniz pek de uzun sürmüyor. Eğer etnik kıyafet ve aksesuarlara düşkünseniz cennettesiniz demektir. Çünkü biraz pazarlık da yaparak o kadar ucuza alabileceğiniz şeyler var ki insan kendini kaybedebiliyor. Türk parasına çevirdiğinizde on-on beş liraya bir torba dolusu eşya aldığımı hatırlıyorum. O yüzden meraklı olanların ve gitmek isteyenlerin aklında olsun Freak Street tam size göre! Nepal’den tekrar Hindistan’a döndüğümüzde bu sefer durağımız ölüm ve yeniden doğuşun şehri Varanasiydi. Sabah beşte kalkıp güneşin doğuşunda yapılan ayine katılmak için Ganj Nehri kıyısına gittik. Kadınlar, erkekler hepsi bir arada nehire girip arınmak için hazırlanıyorlardı. Ben de kimseyi rahatsız etmeden bir köşeden fotoğraf çekmeye çalışıyordum. Güneş ufuktan yavaş yavaş yükselmeye başlayınca, çalan müzik ve söyledikleri ayinler bir anda canlandı ve tüylerimi diken diken eden o muhteşem manzarayla baş başa kaldım. Güneşin ne kadar güçlü bir etkiye sahip olduğunu hayatımda ilk defa deneyimliyordum. Bir yanda meditasyon yapan hindular, diğer yanda aşramda yoga yapan yogiler, Ganj’a gelerek ölmeyi bekleyen "sadhular" ve birkaç metre ileriden beyaz bir dumanla gelen o keskin ölü kokusu... Hayatı farklı bir açıdan görmemi sağlayan en önemli anlarımdan biriydi diyebilirim. Belki çok büyük bir laf olacak ama o günden sonra ben aynı ben olmayacaktım. Artık yaşadığım küçük ve değersiz problemler beni etkileyemeyecekti ve yaşadığım her günü bana verilen bir hediye olarak kabul edecektim. ►
DEVR-İ ALEM
57