11
ELKE DAG CHOCOLADEGEBAK VOOR PIET SCHAPER We hebben geen plek afgesproken waar we elkaar zullen ontmoeten. Is ook nergens voor nodig, want Piet Schaper heeft zijn vaste plekjes in de stad. ’s Morgens voordat de trein van 08.34 uur richting Leeuwarden vertrekt is Schaper steevast te vinden op het station van Sneek. Piet is een man van de klok en vaste patronen. Hij houdt van overzicht.
Conducteurstas Omdat vandaag de zon schijnt heeft Piet zijn zomeroutfit aan getrokken. Een lang model regenjas, beige. Zwarte pantalon met grijze riem en hieronder wandelschoeisel dat net gekocht is bij Bristol, want Piet kuiert de hele dag door de stad. Verder een zalmkleurig overhemd omdat die kleur zo mooi voor de foto is. En zijn onafscheidelijke conducteurstas, waarvan maar een paar mensen de inhoud weten. Dat moet ook maar mooi zo blijven. Nadat Piet eerst even geposeerd heeft voor de foto’s, gaan we naar Hotel Restaurant de Daaldersplaats en zoeken een tafeltje achteraf. We gaan tegenover elkaar zitten. Ik bestel koffie met een koekje voor ons beiden. Na een paar slokjes laat Piet de koffie onaangeroerd. Letterlijk. “Ik drink altijd koffie met vier zakjes suikers en hier lag er maar één zakje bij. Niet erg hoor!” Dom van mij, ik had Piet even moeten vragen hoe hij zijn koffie drinkt. Het Sneker dúmke, dat op het schoteltje naast het inmiddels koud geworden kopje koffie ligt, laat Piet ook liggen. “Ik drink elke dag koffie met gebak. Chocoladegebak, want dat vind ik lekker. Altijd bij Bakker Bart en op maandag bij de HEMA want dan is Bakker Bart ’s morgens gesloten.” Duidelijk Piet!
Noorderhoek Pieter Schaper komt op 10 juli 1944 ter wereld op de Zwartsbuurt nummer 4, als derde en middelste kind in het gezin van timmerman Klaas Schaper en Aaltje Tolman. Zussen Tineke en Hilly zijn ouder dan Piet. Na zijn geboorte volgen Alie en Hylke Klaas nog. Zijn hele jeugd brengt Piet door in de Noorderhoek. Na de Zwartsbuurt, achter de fabriek van Hubert, wonen de Schapers achtereenvolgens op het Tranendal, Dr. Wumkesstraat en Fumerusflat. Piet gaat naar de Bolwerkschool bij meester Noorman. Een eenjarig verblijf op de Ambachtschool in de Schoolstraat wordt geen succes. “Ik was niet technisch, maar kon wel goed leren”, geeft Piet aan waarom het avontuur op de technische school maar een jaar duurde. De jonge Noorderhoeker vervolgt zijn schoolcarrière op de ULO en slaagt met glans. En passant legt Piet het examen voor het middenstandsdiploma ook nog met goed gevolg af. Vervolgens heeft de BS ‘er ( Bekende Sneker ) verschillende baantjes bij o.a. Radio- en fietsenzaak Bouma aan de Leeuwarderweg en Van der Heem. Piet Schaper is verknocht aan Sneek, toch ontkomt hij niet aan een tijdelijke verhuizing wanneer hij in de zomer
van 1963 voor het vervullen van zijn militaire diensttijd wordt opgeroepen. De Sneker krijgt kantoorbaantjes bij de technische dienst van het leger en wordt gedetacheerd in Nieuw Milligen, Zuidlaren en Assen. “Ik had het er wel naar mijn zin”, blikt hij terug. V&D in Leeuwarden, wordt na zijn diensttijd de volgende werkgever. Eerst in het magazijn, maar later ook in de winkel zelf. “Ik was een snelle verkoper. Ik had in een mum van tijd alles verkocht aan de klanten. Ze wilden mij daarom ook wel bij Vroom & Dreesmann houden”, vertelt Piet. “Alleen dan moest ik naar Groningen en dat wilde ik niet. Ik wilde niet uit mijn eigen omgeving weg, ik ben het liefst in Sneek.”
Morgenrood Het brengt ons bij de muziek. Piet heeft jaren bij het socialistisch koor Morgenrood uit Sneek gezongen. “Op 13 oktober 1967 werd ik lid”, weet hij precies te vertellen. Hij maakte prachtige trips met het gezelschap naar het buitenland. Trad zelfs in het Concert Gebouw in Amsterdam op. Ook die datum staat ge-
Verder is hij overal te vinden waar iets in de stad te doen is. Hij staat vooraan als er camera’s zijn: “Ja, dat doe ik zodat de mensen kunnen zien dat ik er nog ben!” Een telefoon bezit hij niet. “Ze komen maar bij mij als ze iets van mij willen!” En ook de reden dat hij niet fietst is simpel: “Wandelen vind ik veiliger!”
Conducteur Voordat Piet bij V&D komt te werken heeft hij hele andere ambities, namelijk een baan als conducteur bij de Nederlandse Spoorwegen. Echter de Koude Oorlog heerst en de antecedenten van de sollicitanten worden blijkbaar nauwkeurig nagetrokken. Piet Schaper over het waarom zijn sollicitatie als conducteur misliep. “Ik denk dat het komt omdat ze geïnformeerd hebben uit wat voor nest ik kwam. Toen zijn ze er achter gekomen dat mijn vader in de gemeenteraad voor de CPN zat. En mijn moeder was ook lid. Ze waren voor een eerlijke verdeling van de welvaart. Omdat mijn ouders lid waren van de partij hebben ze mij geen kans gegeven om bij een Nederlands staatsbedrijf te werken…” Na zoveel jaren vindt Piet het nog altijd raar dat ze hem afgeschreven hebben. Kwaad is hij er niet meer om, wel klinkt zijn stem wat verdrietig als hij er aan terugdenkt. Het had allemaal anders kunnen lopen in zijn leven. Piet zegt niets aan de afwijzing te hebben overgehouden. Wel een teleurstelling. De liefde voor treinen houdt de sympathieke Sneker zijn hele leven lang. Vele jaren reist hij elke dag van Sneek naar Stavoren om daar op
“Ik was een snelle verkoper. Ik had in een mum van tijd alles verkocht aan de klanten” de zeedijk in het kustplaatsje de zon te zien onder te gaan. Echt jaren, elke dag. Lid van een politieke partij is Piet nooit geworden. Juist op het moment dat Piet over de affaire praat klinkt door de gelagkamer van de Daaldersplaats de song van Tina Turner: What’s love got to do, got to do with it.
grift in zijn geheugen. “Op 27 mei 1978!” Om zijn kwaliteiten als tenorzanger te illustreren zingt de Sneker spontaan de eerste regels van de Internationale speciaal voor mij. Een mooi, bijna ontroerend moment. Piet is een tevreden mens, die geen mens een strobreed in de weg legt. Elke dag loopt hij door Sneek, nadat hij jarenlang bij Finkenburg /Empatec gewerkt heeft en waar nodig ruimt hij zwerfafval op: “Dat vind ik niet netjes staan!”
Gehaktbal doorsnijden Zijn warme maaltijd haalt Piet in een verzorgingshuis in Sneek. “Ik zit elke dag bij dezelfde oude mevrouw aan tafel. Ik blijf altijd netjes zitten tot zij haar eten op heeft. Als het nodig is dan help ik haar. Bijvoorbeeld met het doorsnijden van de gehaktbal…”