GrootSneek zakelijk
www.grootsneek.nl
15
De koninginnen van de Stadsherberg Sneek Wanneer je het over Hotel Jikke Ozinga hebt komen de herinneringen bij de meeste Snekers vanaf een jaar of vijftig weer boven. “Weest wel juh, even un baltsje hale, met un slukje er naast”. Voor veel Snekers vormde het café of de lunchroom van de Stadsherberg aan de Lemmerweg een rustpunt. Maar niet alleen voor Snekers, want er waren genoeg zakelijke reizigers die weigerden in de luxere hotels te overnachten. Zij wilden expliciet een kamer bij Moeke Jikke. Jitske (Jikke ) Ozinga werd geboren op 20 maart 1906 in Hommerts en overleed in Sneek op 4 augustus 1996). Zij had de bijnaam “Moeke Jikke” en genoot jarenlang bekendheid als de oudste hotelhoudster van Nederland. Vanaf 1930 tot aan haar dood zwaaide zij de scepter over de oude stadsherberg, Hotel Ozinga, aan de Lemmerweg te Sneek. Vanwege haar markante persoonlijkheid werd zij ook wel de “Koningin van Sneek” genoemd. In 1980 ontving zij een koninklijke onderscheiding voor haar unieke gasthouderschap en haar verzetsactiviteiten tijdens de Duitse bezettingstijd van 1940 tot 1945. Op vrijdag 7 augustus 1996 werd zij onder grote publieke belangstelling in stijl begraven. Zij wilde in de koets van haar buurman en begrafenisondernemer Aebele de Boer naar het kerkhof worden gereden.
plan, spatte als een luchtballon uit elkaar toen Humphreys koudwatervrees kreeg en de stekker er uit trok. Weer terug naar af.
Verlossing In september 2013 bracht Hartman Feenstra uitkomst. Hij deed een bod bij de Wieren, er werd onderhandeld en uiteindelijk kon de Wieren op 1 oktober met de ondertekening van het verkoopcontract van zowel het hotelpand als de daarnaast gelegen stadsboerderij het hoofdpijndossier Hotel Ozinga afsluiten. De familie Feenstra runt aan de rand van Sneek de vakantieboerderij Broeresloot. In deze volledig gerestaureerde boerderij met jachthaven aan it Ges worden appartementen en studio’s verhuurd. In Hotel Ozinga gaat de familie aan de slag om het historisch stukje Sneek nieuw leven in te blazen.
Zwerftocht
Plannen
En toen begon het hotel als het ware aan een zwerftocht, want zoon Johan was weliswaar voornemens de horeca-uitspanning voort te zetten, maar was niet echt voor hotelier en patron in de wieg gelegd. Het hotel bood qua voorzieningenniveau al niet veel luxe, maar raakte zowel aan de binnenkant als buiten onder het regime van Johan in een neerwaartse spiraal. We maken even een sprongetje in de tijd en slaan daarmee een periode van onverkwikkelijke transacties rondom het hotel over.
Voorop staat dat het een hotel gaat worden met een publieke horecafunctie, aan de voor- en zijkant een terras en aan de achterkant een serre, tevens eetzaal en voor de hotelgasten bovenop de serre een dakterras met zitjes en rookruimte. De originele elementen vanuit de ‘Jikke periode’ komen zoveel mogelijk terug, in ieder geval in dezelfde stijl. Dus geen systeemplafonds, maar mooie gestucte plafonds met sierlijsten en een sierelement in het midden. Antieke wandlampjes en authentieke hanglampen om zoveel mogelijk de laagdrempelige huiskamersfeer in het hotel terug te brengen.
Woningstichting de Wieren uit Sneek nam het pand over in 2007. Het bleek in een abominabel slechte toestand, stond slecht op zijn fundamenten, muren en vloeren waren verrot….. kortom er deugde weinig meer aan het pand. Hulde derhalve voor de Wieren dat ze een zeer omvangrijke restauratie operatie uitvoerden om het pand en de daarbij behorende hotelfunctie te behouden. De recessie reed de Woningstichting in de wielen. Weg horecaplannen. Terug naar af. Met een mooi hersteld casco, maar zonder huurder of koper. In 2012 leek restaurantketen Humphreys de verlosser, maar ook dat, overigens in een zeer ver gevorderde
Stuiterballen Het hotel gaat gerund worden door de 29-jarige Monique, de 22-jarige Susan en de 20 jarige dochter van de partner van Hartman, Ilse van Koetsveld. Monique wordt verantwoordelijk voor de boekingen, de marketing en de overall organisatie; Susan krijgt een appartement op de benedenverdieping van de Stadsherberg en wordt verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding en Ilse (een horecatijger volgens Monique) gaat het horecadeel doen.
Hiermee wordt dit drietal zonder twijfel het jongste hoteliers-trio van Nederland. Het gebrek aan ervaring maken ze meer dan goed met hun enthousiasme en creatieve plannen. De toekomstige ‘koninginnen van Sneek’ stralen en hebben er ontzettend veel zin in. De ideeën buitelen over elkaar heen als stuiterballen in een flipperkast. Een paar kreten: “Authentiek staat hoog in het vaandel. Geen modernistische fratsen, laagdrempelig, maar wel topkwaliteit in wat we bieden, negen goede kamers, waarvan zes met een kitchenette en met het mooiste uitzicht van Sneek (op de Waterpoort en het ‘Jeneverpaleis’), eenvoudige maar kwalitatief goede maaltijden (niet al te ruime keuken) en keihard de beuk er in” vat Monique het samen. “We zijn allemaal druk bezig op verschillende fronten”, vertelt een aanstekelijk enthousiaste Monique. “Ik hou me bezig met de website en de marketing en probeer het enthousiasme en de vele overigens steengoede ideeën in goede banen te leiden. De anderen houden zich bezig met de kaart, leveranciers en dergelijke”. En pa Hartman houdt toezicht op de bouw. Voldoen aan voorschriften van brandweer en bouwtoezicht en liefst nog een beetje beter
dan de regels voorschrijven. Zo komt er een 20 centimeter dikke isolatielaag tussen de vloeren, wordt er gezorgd voor hele goede geluidsisolatie tussen de kamers en wordt alles toekomstbestendig aangelegd. Het frame voor de hotelkamers op de eerste en de tweede verdieping is vrijwel klaar, de installateur is inmiddels begonnen met elektrische en CV installatie en vanaf eind december gaat het plaatmateriaal tegen de muren, waarna aan de afwerking kan worden begonnen. Het ligt in de planning dat de Stadsherberg ergens in mei 2014 open gaat, op een datum willen ze zich niet vastleggen. Alhoewel de kracht van Monique ligt in de organisatie en marketing, is zij net als haar collega hoteliers niet te beroerd om in voorkomende gevallen de handen uit de mouwen te steken. In de stadsboerderij naast het hotel staat nog de oude bar van Hotel Jikke. Monique ziet zich in gedachten al een biertje tappen. “En er blijken nog meer originele elementen in de opslag van de Wieren te liggen, zoals het bord met “Stadsherberg” er op. Helemaal te gek, alleen die voorpret is al goud waard. Van deze dames gaan we meer horen….’mark my words.’