9
Roelof Oosterbaan Bijna veertig jaar het gezicht van De Wijnberg
De 57-jarige Roelof Oosterbaan is tijdens zijn 27 jaar als bedrijfsleider van Hotel-Restaurant De Wijnberg in Sneek het gezicht geweest van dit markante binnenstadhotel. Daar kwam in 2016 een einde aan door het faillissement van de Horeca Exploitatie Maatschappij Sneek. Het verhaal en de achtergronden. CARRIÈRE
werd onhoudbaar en in juni 2015 belandde ik in een burn-out. Sinds die tijd heb ik vier zakelijke mailtjes gehad, weinig belangstelling hoe het met me ging en tijdens een gesprek met mijn werkgever, op advies van de Arbo-arts, gaf hij aan dat de zaken tijdens mijn afwezigheid 200% beter gingen…dat is gebleken.”
Op 17-jarige leeftijd begon zijn horecacarrière als leerling-kok bij Hotel Noordzee in Noordwijk aan Zee. “Het was alsof ik daar midden in een snoepwinkel was beland. Als tiener midden tussen hotelgasten met vaak mooie dochters, terwijl ook de Noordwijkse meisjes er mochten wezen. Laat ik het netjes houden: ik heb daar veel geleerd”, breed lachend. “Maar ik kwam er arm vandaan.”
EINDE VERHAAL De Wijnberg was over zijn uiterste houdbaarheidstermijn heen. De huur werd niet meer betaald, het geduld van de pandeigenaar was op en dat resulteerde in oktober 2016 in een gerechtelijk ontruimingsbevel. In één weekend werd alles wat los en vast zat uit de Wijnberg getrokken en het personeel kreeg te horen dat de zaak was verkocht en dat ze na het weekend een brief zouden krijgen. En die kwam, afkomstig van de nieuwe eigenaar, de Heer Bouma uit Zutphen, met de eenregelige mededeling dat ze ontslagen waren.
In 1978 werd hij leerling-kelner bij Oude Schouw in Akkrum en twee jaar later kwam hij in de bediening bij Hotel-Restaurant De Wijnberg in Sneek, toen nog in eigendom van Bonnie en Riki Hanenburg. Omdat Hotel Hanenburg en De Wijnberg met de achterkant bijna tegen elkaar aan stonden en Hanenburg over een beter geoutilleerde keuken beschikte, werd het diner van de Wijnberg-gasten in de keuken van Hotel-Restaurant Hanenburg bereid. “Dat was dikke pret in die periode” vertelt Roelof lachend. “Wanneer er gerechten ‘door konden’ werden deze op een karretje geladen en via de Gedempte Neeltjeshaven naar de Wijnberg gebracht. Daar werden ze aan de achterkant binnen gebracht en in het restaurant uitgeserveerd.”
“De heer Bouma echter blijkt een zogenaamde katvanger” vertelt Oosterbaan. Dat is een persoon die bereid is om tegen een vergoeding een bedrijf, dat boekhoud-technisch al failliet is, met de gehele schuldenlast over te nemen. Uiteraard heeft de katvanger geen cent ‘te makken’, zodat het faillissement meestal wegens een gebrek aan baten wordt beëindigd. De schuldeisers vissen achter het net en de oorspronkelijke eigenaar ontspringt de dans. Sinds 1 december 2016 is Pier de Vries uitbater van Kareltjes Café in Sibrandabuorren en drie weken later is Horeca Exploitatie Maatschappij Sneek B.V. (H.E.M.) van de heer Bouma door de rechtbank failliet verklaard.
In 1988 werden Pier de Vries en Lammert Gorter eigenaar van de Wijnberg; na een zakelijk conflict werd eerstgenoemde de enige eigenaar. Ton den Hoed werd bedrijfsleider, een jaar later opgevolgd door Roelof Oosterbaan.
ELASTIEKJE “Ik was toen 29 jaar en werkte 7 dagen per week. Ik runde de hele zaak en had het enorm naar mijn zin. Was ’s morgens als eerste op de zaak en deed als laatste de deur achter me dicht. Niet zelden moest ik in het holst van de nacht ‘nog snel even’ terug naar Sneek omdat een gast zijn sleutel had vergeten en er niet in kon. Daarnaast heb ik in die periode alle diploma’s gehaald die er op horecagebied te halen vielen. De Wijnberg was mijn leven, wel een druk leven weliswaar, maar als je ergens plezier in hebt ervaar je dat niet als zodanig. “ “Gevolg was, achteraf voorspelbaar natuurlijk, dat mijn passie voor de Wijnberg ten koste ging van mijn privéleven. Mijn werkgever was uiteraard ingenomen met mijn enthousiasme, maar mijn vrouw Eelkje was er, begrijpelijk, minder blij mee. Tenslotte hebben we twee kinderen, Sanne van inmiddels 30 jaar en Niels van 27 jaar. We hebben toen qua werktijden ‘op de rem getrapt’, tenslotte kun je een elastiekje niet ongestraft blijven uitrekken. Maar ik werkte daarna nog steeds een respectabel aantal uren per week.” “Ik heb genoten van mijn bestuurslidmaatschap van de Stichting Uit in Sneek, samen met Jan van Omme van de Irish Pub, Bas
TERUGBLIKKEN EN VOORUITKIJKEN
Hollenberg van de Walrus en Anne Wind van Restaurant Onder de Linden. Het ene na het andere leuke evenement kwam uit de koker van de Stichting. Niet lullen maar poetsen. Dat resulteerde onder meer in Lekker Sneek, de Culinaire Elfstedentocht, Kleintje Sneek, Swinging Sneek, Shantyfestival, en veel andere mooie evenementen.”
Ambities om het mooiste terras van Sneek te realiseren bleven steken in geldgebrek. Het vernietigende commentaar op televisie van Omroep Max, waarin de Wijnberg werd neergesabeld, was de druppel die de emmer deed overlopen. Dat luidde het begin van het einde in.”
“Terugkijkend kan ik alleen maar concluderen dat het schrijnend is dat het wettelijk mogelijk is dat iemand de kluit op een dergelijke manier belazert en zichzelf op een onverkwikkelijke manier onder de gevolgen van zijn eigen wanbeleid uit wurmt. Wat daarbij extra ‘pijn doet’ is dat hij zich heeft gevestigd als uitbater van een café in onze woonplaats. Mijn vrouw Eelkje was penningmeester van Dorpsbelang en heeft te kennen gegeven dit onder de huidige omstandigheden niet langer te willen doen.”
KLAP IN GEZICHT DE MAGERE JAREN Het vastgoed van de Wijnberg was sinds 2003 al niet meer in handen van H.E.M. Sneek maar is via verschillende eigenaren, in 2015 in handen gekomen van Rubens Capital Partners, een Amerikaanse beleggingsmaatschappij. “Na 2007 ging het bergafwaarts met het hotel. Dat had enerzijds te maken met de komst van Hotel Van der Valk. Maar anderzijds was er tijdens de vette jaren door De Vries niet tot nauwelijks geïnvesteerd in de accommodatie, ondanks waarschuwende geluiden van het personeel en een altijd volle ideeënbus.
Alleen een hele forse kapitaalinjectie had daar een einde aan kunnen maken, maar dat geld was er domweg niet. Met kunst en vliegwerk wisten Oosterbaan en het personeel het bestaan van de Wijnberg jaren te rekken en daarnaast de sfeer voor de gasten erin te houden, maar de druk nam steeds verder toe. “De opmerking van Pier de Vries dat ik het overleg met de Stichting Uit in Sneek voortaan maar in mijn eigen tijd moest doen, omdat het geen toegevoegde waarde had voor de Wijnberg, heb ik ervaren als een klap in mijn gezicht. Ik heb per onmiddellijk mijn bestuursfunctie bij Uit in Sneek neergelegd, maar de geest was uit de fles. De situatie
“Dat neemt niet weg dat ik 36 fantastische jaren bij de Wijnberg heb gehad en dat ik er de persoon niet naar ben om in wrok om te kijken; dat vind ik de persoon in kwestie niet waard. Ik heb een hele brede ervaring en ben gepokt en gemazeld in alle facetten van de horeca. Het economische tij is gekeerd, er worden nieuwe initiatieven ontplooid en het kan niet anders of er zit een leuke baan voor mij bij. Ik solliciteer breed, dus ook op vacatures in het horecaonderwijs en op functies als facilitair medewerker. En daar komt bij dat ik nu volop kan genieten van mijn gezin en mijn twee kleinkinderen.”