14
15
NUMMER 12 • 2015
BLOEMENBEZORGER GERRY HOFSTRA IS ALTIJD FLEURIG Gerry Hofstra ( 58 ) bezorgt bloemen voor Bloemisterij Binnema en gebak voor Banketbakkerij De Korenbloem en is zodoende een bekende verschijning in Sneek. “Als ik ’s morgens een half uurtje bloemen rondbreng en ’s avonds nog eens drie kwartier, dan zeggen de mensen die mij op beide tijdstippen tegenkomen al snel ‘goh, die Gerry is de hele dag hard aan het werk!” Hoe het ook zij, Hofstra heeft een fleurig beroep en hij geniet elke dag weer van het leven. Een portret van een veelzijdig man, die graag onder de mensen is. “Je bent nog net op tijd voor een interview, want ik hoef nog maar acht en een half jaar te werken. Wil je koffie? Met of zonder tate?” Gerry Hofstra, de bekende bloembezorger van Binnema, zit zelden of nooit om woorden verlegen. Heeft ogenschijnlijk altijd een goed humeur. Nadat hij koffie met melk heeft ingeschonken, achter in de bloemenzaak van Binnema aan de Lemmerweg brandt hij los.
IS EEN WERKER!
van de notaris Schulderfenis door onbekendheid met financiën van familie Bijna 40% van de kinderen weet niet of hun ouders schulden hebben. Bij broers of zussen is dat bijna 75%. En, bijna 95% weet niet of hun ooms en tantes misschien wel schulden hebben. Dat blijkt uit een peiling onder ruim 800 Nederlanders naar familiebanden van Netwerk Notarissen. De onbekendheid met de financiële situatie kan bij de afwikkeling van een erfenis vervelende gevolgen hebben. Er is een wetsvoorstel ingediend bij de Tweede Kamer waarbij erfgenamen beter worden beschermd bij schulderfenissen.
NOORDERHOEKER “Ik ben op 29 maart 1957 geboren als tweede zoon van Jan Hofstra en Iety Efdée. Mijn vader was meubelmaker en mijn moeder maakte wat scholen schoon. We woonden in de Noorderhoek. Een normaal arbeidersgezin. Mijn vader kennen ze allemaal beter als Jantje Hofstra, een bekende voetballer van vv Sneek, nadat hij was begonnen bij Black Boys. Mijn broer Jan, die een paar jaar ouder is, kon ook een behoorlijk balletje trappen. Ik moest op jonge leeftijd mijn voetbalcarrière al beëindigen door een hernia. Ik heb toen al vrij snel een trainerspapiertje behaald, ik zat op cursus bij oud-Cambuurspeler Gerard Lippold. Ik deed die cursus onder andere met Loet Boot en Freddy Zijlstra, die beiden ook bij Sneek hebben gevoetbald. Na de Gysbert Japiksschool, ging ik naar de Sipkes mavo, werkte een blauwe maandag op een verzekeringskantoor, maar besloot alsnog het havodiploma te halen op de Pedagogische Academie in Sneek. Doordat de vooruitzichten om een baan in het onderwijs te krijgen gering waren, ging ik aan het werk op het belastingkantoor in Sneek. Dat was toen nog gevestigd in het oude pand van Hotel De Stad Munster aan de Wijde Burgstraat. Later verhuisden we naar het Tranendal en ik heb ook nog even in Leeuwarden gewerkt. Ik behaalde mijn papiertje
DAKDEKKER ROBERT TERPSTRA
als commies, maar hoe hoger in functie, hoe eenzamer het werd. Op het laatst zag ik alleen nog maar de typiste, de chef en de koffie rondbrengster. Niks voor mij. Mijn zucht naar vrijheid nam steeds meer toe, samen met Jinke ben ik toen naar Terschelling geëmigreerd.”
HOLLE BOLLE GIJS Economische gebondenheid met het Waddeneiland is dan nog een vereiste om een huis te kunnen kopen op Terschelling, zodat Gerry eerst als schoonmaker aan de slag gaat. Al snel weet Germen (“ ik ben vernoemd naar mijn opa”) wat hij wil. “Ik kocht aan de vaste wal een SRV-wagen en toverde die om tot een heuse snackkar met de naam Holle Bolle Gijs. Dat werd een daverend succes. Ik stond in het seizoen zeven dagen per week bij het Hoornse Bos. De toeristen werden met duizenden naar Terschelling vervoerd en ik deed dus goede zaken. Wel keihard werken, maar het liep storm. Na vijf jaar heb ik de snackwagen met dikke winst verkocht, net als ons huis. We remigreerden weer naar de vaste wal. Ik sloeg daarna nog een slag met beleggingen. Financieel liep ik dus aardig binnen.” Terug In Friesland, eerst in Oldeboorn en later weer in Sneek, zonder werk en inmiddels alleen wonend verveelde Gerry zich de pleuris, zoals hij zelf zegt.”En toen kwam die advertentie van Binnema Bloemen, waar ze een parttime bezorger vroegen. Dat was net wat voor mij, altijd in de bloemen, altijd fleurig. Later kwam de bezorging van De Korenbloem er ook nog eens bij, zodat ik mooi wat om handen had. Als je bloemen bezorgt, zijn de mensen in negen van de tien gevallen blij en anders is het vaak een troostboeket. Met de kerstdagen even een bloemetje bezorgen in het Frittemahof is geweldig. Ik heb maar twee keer gehad dat ze tegen mij zeiden ‘neem die bloemen maar mee, die zijn van mijn ex!”
Ook als voetbaltrainer, eerst op Terschelling, later bij de jeugd van O.N.S. en nog weer later bij Black Boys is de geboren Sneker succesvol. “Met Terschelling hield ik de jongens altijd voor dat ze niet alleen de voetbalkleuren van de club hoog moesten houden, maar van het hele eiland. Later bij Black Boys pepte ik de boel ook behoorlijk op en promoveerden we twee keer, nadat we succesvol waren in de nacompetities. Prachtig!”
DUTCH ROOTS Naast het voetbal (“ik ben mijn hele leven al Cambuur supporter”) heeft Hofstra nog een aantal passies. “Ik houd van geschiedenis, ben geïnteresseerd in oude munten en muziek maken! Als drummer en zanger bij coverband Dutch Roots, muziek van Nederlandse bodem. Van Focus tot en met Bløf en van Rob de Nijs tot en met Marco Borsato. Maar ook de Cats, De Dijk en de Golden Earring staat op ons repertoire”, vertelt de bloemenbezorger. “Samen Lammert Postma, Jan Calf en Bart Koet treden we op in dorpen, feesttenten en op partijen en bruiloften.” Tot slot nog een vraag naar Gerry zijn favoriete decemberboeket. “Liefst een kleurrijk boeket bezorgen op mijn 81-jarige vrachtschip woonschip Frysk en FR aan de boorden van de Snitsermar. Ja Snitsermar omdat burgemeester Apotheker dat wil veranderen in Sneekermeer. Flauwekul. Iedereen weet toch dat de Snitsermar de Sneekermeer is? Dat hoef je toch niet weer te veranderen?” En de discussie over de plaatsnaamborden is volgens Hofstra ook niet zo ingewikkeld. “Vanaf Joure en Lemmer moet het Snits/ Sneek zijn. Omdat ze daar Fries praten. En vanaf Bolsward en Leeuwarden moet er Sneek/Snits op de borden. In die volgorde, want in Bolsward en Leeuwarden praten ze niet zoveel Fries. Het leven is echt niet zo moeilijk!”
Op dit moment zijn er drie keuzes die een erfgenaam kan maken bij het bekend worden dat zij erfgenaam zijn. Ze kunnen zuiver aanvaarden, beneficiair aanvaarden of verwerpen. Verwerpen betekent dat u de nalatenschap niet aanvaardt, met als gevolg dat u dus ook geen persoonlijke bezittingen krijgt. Een eenmaal gedane keuze kan in principe niet meer worden teruggedraaid. Zuiver aanvaarden betekent dat alle goederen overgaan op de erfgenaam, dus ook de schulden. Als op een later moment nog schulden boven tafel komen, zult u met uw eigen vermogen aansprakelijk worden voor de betaling daarvan. Als de hypotheekschuld groter blijkt dan de waarde van de woning, zult u deze dus zelf moeten dragen. Zuivere aanvaarding kan ook blijken uit uw gedragingen, zoals het te koop zetten van de woning van de overledene of het verdelen van de persoonlijke bezittingen. Ook kunt u beneficiair aanvaarden. Dit betekent dat u niet met uw eigen vermogen aansprakelijk wordt voor de schulden van de overledene. De erfenis moet bij beneficiaire aanvaarding volgens de formele regels uit de wet met betrokkenheid van de rechter worden afgewikkeld (dit wordt ‘vereffening’ genoemd). Indien u zich hier niet aan houdt, kunt u alsnog aansprakelijk kunnen worden gesteld. Bij de verwerking bij de rechtbank worden griffierechten in rekening gebracht. Bent u erfgenaam? Ik raad u aan, nu het nieuwe wetsvoorstel nog niet in werking is getreden, op te passen met uw handelingen in een nalatenschap en eerst informatie in te winnen bij uw notaris.
De Wit & Dijkstra Netwerk Notarissen is aangesloten bij Netwerk Notarissen, het landelijke samenwerkingsverband van ruim 160 zelfstandige notariskantoren. De Netwerknotaris adviseert u deskundig, wijst u op de voor u aanwezige risico’s en draagt concrete oplossingen aan. Meer informatie op www.dewitdijkstra.nl of bel 0515-417885.
Met de nodige zelfspot schrijft Robert Terpstra op zijn Facebookpagina dat hij heeft gestudeerd aan de Koningin Wilhelmina School (KWS) in het Sperkhem van Sneek. Hij moet er smakelijk om lachen als wij hem er op een regenachtige novembermaandagmiddag van 2015 mee confronteren. “Ik ben er trots op dat ik uit het Sperkhem kom en dat ik een eigen dakdekkerbedrijf heb. Trouwens trots en eigenwijs liggen heel dicht bij elkaar en dat laatste ben ik absoluut niet. Ik weet waar ik vandaan kom!” Het is bepaald geen dakdekkerweer als we in de gezellige kantine van Terpstra Daktechniek aan de Pottenbakkersstraat 22 in Sneek aanschuiven voor een interview met eigenaar Robert Terpstra. Sinterklaas is ons net voor gegaan, de tafel ligt nog vol met chocoladeletters en pepernoten die zich goed laten smaken.
opgeplakt aan mij meegegeven. Die moest ik onderweg aan de mensen geven met het verzoek om even te bellen waar ik was. Ik heb de hele dag wat omgeklooid, maar was nog wel op tijd binnen voor mijn kruisje.” Nog altijd is Robert een sportief man, “niet overdreven en technisch geen sterke schaatser, maar wel een harde werker.” In september voltooide hij de Skeeler Elfstedentocht nog. Volgens de Sneker dakdekker gaat het skeeleren hem goed af, al is het echt beulswerk om zo’n eind af te leggen op de smalle wieltjes. De twee vrienden met wie hij zich voor de Skeeler Elfstedentocht had ingeschreven volbrachten de tocht niet. “ Zet hun namen daarom maar niet in de krant”, grijnst Robert.
“Een dakdekker is altijd afhankelijk van het weer en dat maakt het plannen binnen onze branche ook wel eens moeilijk”, weet Terpstra. “Het weer heb je nooit in de hand.” In de kantine hangt een aantal foto’s van de verschillende panden waar Robert Terpstra, zijn bedrijf ooit heeft gehad, maar voor wij over Terpstra Daktechniek beginnen eerst aandacht voor een andere passie van de geboren en getogen Sneker. “Ik wil het niet alleen over de zaak hebben, het moet geen veredeld reclamestuk worden”, zet onze gesprekspartner de toon. Wij vinden het prima, zijn eigenlijk ook veel meer geïnteresseerd naar het verhaal achter de zakenman, die al dertig jaar samenwoont met zijn Dieuwke.
WERKEN
SPERKHEMMERS “Ik ben op acht augustus 1968 geboren als middelste kind in het gezin van Henk en Afke Terpstra in de Amaliastraat. Heit en mem waren Gaasterlanders, heit uit Hemelum en mem uit Koudum. Ik heb twee zusters, eentje een jaar ouder en eentje tien jaar jonger. Ik kom uit een hecht gezin, heit heeft 40 jaar bij glashandel Houwink gewerkt, een harde werker. Hij scharrelt hier nog regelmatig bij mij op de zaak rond en helpt ook bij de verbouwing van het huis van mijn zus. Ik heb een prachtige jeugd gehad, we waren altijd aan het buitenspelen. Nooit binnen. Sperkhemmers herken je altijd. Waaraan? Dat weet ik ook niet, maar het is gewoon zo. Ik zat op de KWS en de kinderen van de Sperkhemschool moesten langs onze school, dan werd er wel eens het een en ander geroepen. We voetbalden altijd na schooltijd op de pleintjes. Machtig! Of toen er huizen in de buurt afgebroken werden, jatten wij het lood uit die afbraakwoningen. Dat was best spannend. Die misdaad zal nu toch wel verjaard zijn?” Na de basisschool gaat de jonge Terpstra in eerste instantie naar het Bogerman, maar dat blijkt geen suc-
ces. Robert vervolgt zijn schoolcarrière op de LTS, waar hij het diploma elektrotechniek behaalt. Daarna gaat hij nog naar de MTS, maar langer dan anderhalf jaar duurt die pret niet. “Ik ben een werker en geen leerder”, zegt Terpstra met een heerlijk Friesisme. Een vervolgstudie aan het Kort Middelbaar Beroepsonderwijs in Emmeloord is alleen maar aantrekkelijk door de busreis naar de polder. “Dat was vreselijk gezellig, vooral achterin de bus. We bleven soms gewoon zitten en gin-
gen zo weer terug naar Sneek om de reis vervolgens nogmaals te maken”, lacht Robert.
BROMMERONGELUK In februari 1985 krijgt hij een brommerongeluk en belandt hij in het, toen nog, Sint Antonius Ziekenhuis met uitzicht over de Westersingel. Laat nu net op de 21ste februari de dertiende Elfstedentocht verreden worden. “ Ik vergeet nooit weer dat ik toen met bed en al voor een raam gereden werd om de Elfstedentocht-
rijders voorbij te zien komen. Daar lag ik met mijn verbrijzelde poot die door staaldraad en een ijzeren plaat bij elkjaar werd gehouden. Ik was toen ook al stapelgek op schaatsen en ik heb daar aan het raam in het ziekenhuisbed gezegd ‘als de Elfstedentocht weer komt, doe ik mee!” Een jaar later is het al zo ver en Terpstra is een van de deelnemers. “Ik was nog maar 17 jaar, heb de geboortedatum van mijn oudere zus opgegeven. Mem had allemaal kleine briefjes met een kwartje er
Werken, het woord is al een aantal keren over tafel gegaan. Als er één woord bij Robert Terpstra past dan is het dat woord wel. Samen met een geweldig team van medewerkers runt hij het dakdekkerbedrijf aan de Pottenbakkersstraat. Het kantoorwerk is nog altijd een crime voor hem, vandaar dat hij heel blij is dat er per 1 januari voor hem een man op kantoor is aangenomen. “Ik ben het liefst op een bouwplaats aan het werk. Ik moet mijn energie kwijt. Kantoorwerk is niet mijn ding. Gelukkig heb ik mijn rechterhand Mariët Rotteveel naast mij. Zij heeft ook aandelen in het bedrijf”, laat Terpstra weten. “Wij zijn met elkaar beslist trots op ons mooie bedrijf, maar net als ik in het begin al zei, daar moet het nu maar niet over gaan.” “Ik heb ook nog zes jaar op het IFKS-skûtsje Zeldenrust uit Sloten gevaren, met schipper Merward Sijperda. Wat een feesten hebben we met die ploeg gehad”, vertelt hij al weer verder. In de kantine hangt nog de schutband met de naam van het skûtsje er op. En de naam van H. Feenstra. “Ja, dat is Hartman Feenstra. Daar hadden jullie laatst een verhaal van in GrootSneek staan. Hij krijgt het daarom binnenkort cadeau van mij, kan hij het mooi ophangen in zijn bar. Zo en nu weten jullie genoeg. Ik wil weer aan het werk.”