23
Abbinks willen een gezellig Sneker stadshart Vis en Abbink zijn voor de Snekers synoniemen, dat is al jaren zo. Groot Sneek ging op bezoek bij Jos en Esther Abbink in de Galigapromenade. Daar in de viswinkel van het echtpaar heerst nog de ouderwetse gezelligheid, die vroeger zo normaal was in het Weekendstraatje van Sneek. Weekendstraatje? FOTO’S: LAURAKEIZERFOTOGRAFIE.NL
“Ja, hier in de straat kochten de mensen lekkere dingen voor in het weekend. Gebak bij Gerrit Dijkstra van de Korenbloem, een wijntje bij slijter Paul Bijlsma, een stukje vlees van de slager en een visje bij Abbink. Om de gezelligheid compleet te maken haalden de mensen een bloemetje bij Binnema en een krantje verderop in de straat ”, zegt Jos Abbink. Om niet te verzuipen in een zee van nostalgie haast hij zich er achteraan te zeggen dat hij gelukkig is met de groentewinkel van Kooistra op de ene hoek en Zoet & Zo op de andere van het drukke winkelstraatje. Zowel Jos als Esther en niet te vergeten vaste kracht Guus Bleeker (“ze denken altijd dat wij broers zijn, dus dat laten we mooi zo”) gaan nog elke dag met veel plezier naar hun viswinkel.
der groënte?” De verbaasde klant kijkt de visboer vragend aan, waarop Jos zegt “ja, met òf sonder sipels, dat is tòch groënte!” Echtgenote Esther kan er nog altijd om glimlachen als haar man op deze manier met de vaste clientèle omgaat. Boerendochter Esther Meindersma, haar ouders hadden een boerderij in Tirns, kent haar Jos al sinds 1972. Sterker nog, ze lag volgens eigen zeggen in hetzelfde wiegje als haar latere echtgenoot. “Jos is op 30 december 1958 in het Gereformeerd Verpleeghuis van Sneek geboren. Toen Jos zijn moeder het Verpleeghuis verliet, ging mijn moeder erin om mij op de wereld te zetten. Dat was ruim 14 dagen later, op 15 januari 1959.”
Sneker dat onze ouders Zus van der Reyd en Eppie Abbink de winkel hadden. Zij hebben de zaak weer overgenomen van Tiemen en Tryn van der Reyd-de Haan en daarvoor zaten Ekke en Afke de Haan-Sangers in de vishandel. In de twintiger jaren van de vorige eeuw zat de familiezaak al op deze plaats.”
OH HEERLIJKE PALING…. PRAATJE EN EEN GEINTJE
HISTORIE
“Het contact met de mensen vind ik verreweg het belangrijkste. Met vaste klanten is het steevast een praatje en een geintje”, weet Jos. Wat hij daarmee bedoelt wordt duidelijk als wij in de winkel zijn. Een van die vaste klanten bestelt een zoute haring, waarna Jos vraagt “met òf son-
De vishandel van Abbink zit al sinds mensenheugenis in de Galigastraat, later omgedoopt tot promenade. Esther heeft het even nagezocht en komt met een keurig lijstje welke familieleden de voorgangers waren van haar en Jos. “Zonder nu alle jaartallen erbij te halen weet iedere
Jos weet zich nog goed te herinneren dat de palingrokerij achter de huidige winkel zat. “Er zijn foto’s, waarop ik als klein jochie van een jaar of vijf bij opa sta, terwijl hij de paling aan het roken is. De geur van gerookte paling zit blijkbaar in de genen van de Abbinks”, haalt Jos herinneringen op. Esther weet inmiddels uit ervaring ook wel waarom gerookte paling nog altijd een geliefd product is. “Paling is toch een glibberig gebeuren als het gespietst aan de rookpennen de rokerij in gaat. Als het na ruim een uur dan weer goudgeel uit de rokerij komt, met de openstaande buikjes en die heerlijke geur verspreidt zich, dan loopt het water je in de mond!” Dat de geur van gerookte paling hangen blijft, letterlijk en figuurlijk, moge duidelijk zijn. Ook dat hij als jongen op de lagere school al meteen flink moest aanpakken in de zaak van zijn ouders weet Jos zich nog goed te herinneren.
VISDAG “Vrijdags was volgens goed Rooms
gebruik visdag. Dan moest ik als jongen de bestellingen bij klanten bezorgen. Als het dan volgens bepaalde mevrouwen, nee ik noem geen namen, niet goed genoeg was, dan kon ik nog een keertje. Op vrijdag hadden we altijd twee rondes, de eerste ’s morgens met verse vis en ’s middags met gebakken vis in zwarte laktassen rondbrengen. Mijn ouders hebben altijd keihard gewerkt, maar dat was bij al die kleine middenstanders zo. Zij hadden de tijd overigens wel mee. Het was hier in de winkel altijd een en al gezelligheid. Eigenlijk was hun werk ook hun sociale leven. Bij Zus en Eppie kon alles. Boeren die op dinsdagmorgens eerst tijdens hun cafébezoek aan Casa Blanca, bij Moeke Heslinga en Epke Hoekstra een ‘slukje’ hadden gehaald, namen daarna een ‘flaubyt’ bij ons in de winkel.” Voor zowel Esther als Jos was het eerst helemaal niet de bedoeling dat zij ook ‘in de vis’ zouden gaan. Jos ging na de havo naar de meao in Heerenveen en Esther bezocht na de havo de agogische academie in Leeuwarden. Na een stage bij de Amrobank wist Jos al snel genoeg dat een carrière in het bankwezen niets voor hem was. Na zijn dienstperiode bij de marine stapte hij dan ook al snel in de zaak van zijn ouders. Esther vond het na een jaar op de agogische academie welletjes en koos voor een baan als eerste verkoopster bij de Etos in Heerenveen en later in Sneek. Samen nam het stel in 1991
de zaak van hun (schoon-) ouders over.
GEZELLIG CENTRUM Esther en Jos hebben er nooit spijt van gehad dat ze ook in de vis zijn gegaan. “De sociale contacten vinden we het belangrijkst. Je kunt tijdens het fileren van de vis gezellig met de mensen praten, dat contact met de klanten is belangrijk. We proberen het stadshart van Sneek gezellig te houden en in onze winkel is de bediening nog altijd een vorm van vermaak. Afgelopen zomer kwam hier een ouder stel in de winkel dat Guus en mij vroeg of wij wilden getuigen bij hun huwelijk. Dat hebben we gedaan. Bijzonder toch?!” Hoe het met de opvolging komt? “Onze beide zonen, Egbert en Thomas hebben geen ambitie, ze hebben een visallergie. Helemaal niet dramatisch hoor en Egbert staat regelmatig in de viskraam, die wij op het Grootzand hebben. Het publiek op de markt is weer heel anders dan in de winkel. Als ik daar geen praatje met ze maak, zeggen ze ‘ben je niet fit?” Voorlopig gaan Jos, Esther en Guus nog fleurig door met hun visspecialiteitenzaak in het weekendstraatje van Sneek.