‘Wat een verrassend en on-nederlands boek. Vlot geschreven literaire fantasy. Hoe je het ook wilt benoemen, de kreet “begin te lezen en je legt het niet meer weg” dekt nog het meest de lading!’ Claudia van der Werf - eci
Uitgeverij
Voorjaar 2011
Fragment uit De verborgen universiteit
A
lexa liep Vauxhall Bridge Road door. Ze wandelde langs een krantenkiosk, een espressobar, een pub die volstroomde. Het was druk, een zaterdag aan het einde van de middag. Later vroeg ze zich af of de oefening in het scherpen van de sensoren in je vingers, het detecteren van de soms nauwelijks waarneembare pulsen van magie, ook je instincten scherpte. Waarom anders keek ze ineens omhoog naar het pand een paar deuren voorbij de pub, dat van onder tot boven ingepakt stond in steigers? De planken bogen door alsof er mensen over liepen, maar er was geen enkel teken van bouwactiviteit te bespeuren. Het doek rondom de steigers bolde in de wind en ze kreeg het koud toen ze besefte dat dat niet kon omdat er geen wind was. Het was een stille, mistige herfstdag, geen zuchtje om het egaal grijze wolkendek en de nevel te breken. De steigers kraakten, de buizen bewogen. En zoals zo vaak als je intens naar iets keek, wist ze niet of ze het nu echt zag bewegen of dat het de inspanning van haar ogen was. De wapperende doeken in de windloze lucht fascineerden haar zo dat de gedachte aan gevaar niet in haar hoofd opkwam. Als in een vertraagde film zakte de steiger in elkaar. De planken bogen door tot het hout niet anders kon dan breken, de buizen werkten zich los uit hun verankering, de stellage helde over. Later vroeg ze zich af hoe het zat met adrenaline en vluchten of vechten. Zij stond als verlamd, gefascineerd door het samenspel van instortende planken, buizen en het doek dat klapperde als zeilen in de wind. Toen een ruk aan haar jack en met een misselijkmakend geraas stortte de stellage uit over de stoep, tot op de straat. Banden gierden, een auto kon net uitwijken. Gegil, de mensen die bij de bushalte verderop stonden, kwamen aangerend. Met een hart dat door haar ribbenkast probeerde te breken staarde ze naar de plek waar zij net nog had gestaan en waar nu een berg planken, buizen en puin lag. Ze draaide zich om. Pal achter haar stond een zwerver. ‘Was jij dat die me wegtrok? Bedankt! Je hebt geloof ik mijn leven gered.’ Hij keek strak terug. Een gescheurde jas om zijn magere schouders, een broek zo vuil dat de oorspronkelijke kleur niet meer te achterhalen was en die hij met een stuk touw om zijn middel dichthield, blote voeten in schoenen zonder veters. Zijn gezicht ging schuil achter een dikke massa lang, vervilt haar en baard en het beetje dat ervan te zien was, was zo diep
doorgroefd met lijnen van ontbering dat zijn leeftijd niet te schatten was. Zijn ogen waren echter lichtgroen en glashelder, ze had nog nooit zo’n directe, onderzoekende blik gezien in de ogen van een dakloze. Geen alcoholistenblik of dope-ogen. Twee agenten in uniformen met fluorescerend gele vesten werkten zich door de drom heen. Eén kwam meteen op haar af. ‘Alles goed met je?’ Hij negeerde de dakloze. De ander liep rond de berg versplinterd hout, gescheurd gaas en verbogen buizen, tuurde omhoog naar de gevel en praatte in zijn portofoon. ‘Het miste me net.’ Ze hoopte dat ze niet door haar benen zou zakken, ze voelden aan alsof ze het zo konden begeven. Ze stak haar handen in de zakken van haar jack zodat de agent niet zou zien hoe ze trilden. ‘Enig idee hoe het heeft kunnen gebeuren?’ Was het de zakelijk-strenge toon? Het gevoel dat agenten haar altijd gaven, dat haar schuld op haar gezicht stond te lezen, zelfs al had ze niets gedaan? Ze kreeg het warm. Verdacht hij haar ervan dat ze die stellage had laten instorten? Was hij een magus en dacht hij dat zij dat kon? Kon ze dat? Had ze dit zelf gedaan? Come on, Lex. Iemand die nog steeds geen boek dikker dan honderdvijftig pagina’s kon leviteren, kon onmogelijk met één blik een stellage laten instorten. ‘Hoe moet ik dat weten?’ Over zijn schouder keek ze naar de dakloze. ‘Niet weggaan,’ vormde ze met haar lippen. ‘Wat zei je?’ vroeg de agent. ‘Niets.’ ‘Je bent vast geschrokken. Kunnen we iemand voor je bellen?’ ‘Niet nodig.’ Hij wendde zich tot de toeschouwers. ‘Iemand anders iets gezien?’ Een politiebusje stopte, twee verse agenten begonnen het trottoir rondom de resten van de steiger met lint af te zetten. Ze draaide zich weer om naar de zwerver. ‘Wie ben je?’ De man wees naar zijn lippen, bijna onzichtbaar achter zijn baard, en schudde zijn hoofd. ‘Kun je niet praten?’ De zwerver greep haar hand. Ze was nauwelijks verbaasd toen ze de bekende prikkeling in haar vingertoppen voelde. ‘Je bent er ook een...’ Hij legde een hand op haar schouder, onwennig, alsof het gebaar een vertaling was van woorden die hij niet kon vinden, zijn ogen zochten haar gezicht af.
Foto: Leo van der Noort
Drie magische romans, ĂŠĂŠn intrigere
ende, spannende familiegeschiedenis De verborgen universiteit is het eerste deel uit een serie van drie literaire fantasyboeken. Het is een echte pageturner, geschreven door een jonge schrijfster, die het lef heeft van het gebaande literatuurpad af te gaan.
Natalie Koch (1966) is musicoloog. Ze werkte als muziekjournalist. Tegenwoordig is zij verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam. In 2006 debuteerde ze met de roman Streken, die door de pers lovend werd ontvangen.
Als de negentienjarige Alexa Westerhof een semester aan een kleine Londense universiteit gaat studeren, ontdekt ze al snel dat het gotische gebouw geheimen herbergt. Een dramatische gebeurtenis op de campus brengt haar in contact met magi, mensen met bijzondere krachten. Een gave waar ze tot haar schrik zelf ook over blijkt te beschikken en die haar jong gestorven vader ook bezat. Terwijl ze colleges volgt en aan het Engelse studentenleven deelneemt, bestudeert ze aan Untreacable University in het geheim magie, leert haar krachten ontwikkelen en wordt het haar duidelijk dat ze tegenover de buitenwereld niets mag loslaten over deze verborgen wereld. Intussen gebeuren er raadselachtige dingen; als eerst professor Exley en daarna haar huisgenote, het dromerige goth-meisje Rain, ten prooi vallen aan een onverklaarbare bewusteloosheid, gaat ze op onderzoek uit. De verborgen universiteit. De erfenis van Richard Grenville is het eerste deel van een trilogie.
Deel 2 De verborgen universiteit. Het levende labyrint verschijnt in 2012 Deel 3 De verborgen universiteit. De magische quincunx verschijnt in 2013
nur 301, gebonden, 15 x 23 cm, 736 blz, € 22,50, April 2011, isbn 978 90 214 3952 5, E-book isbn 978 90 214 3971 6, Formaat epub, Adviesprijs € 17,95, Omslagontwerp Marlies Visser
* buitenreclame in grote steden * grootschalige online teaser campagne * unieke actiesite * advertentiecampagne * POS-pakket met boekenleggers * affiches * leesexemplaren * voorpublicaties * interviews * lezersacties
Uitgeverij Q Singel 262, 1016 ac Amsterdam Postbaus 3879 1001 ar Amsterdam t 020 – 55 11 262 info@querido.nl www.uitgeverijQ.nl
Aanvraag recensie-exemplaren en digitaal materiaal Afdeling marketing en verkoop t 020 – 55 11 200 f 020 – 42 04 699 e verkoop@singel262.nl Vertegenwoordigers Nederland Antoinette Schaub m 06 – 222 341 86 e a.schaub@singel262.nl Martha van Seters m 06 – 531 498 74 e m.van.seters@singel262.nl Nandi Penning m 06 – 152 395 60 e n.penning@singel262.nl Rebekka van Schelven m 06 – 152 395 60 e r.van.schelven@zwijsen.nl Pers en promotie Nederland Miriam Evers t 020 - 55 11 262 e m.evers@querido.nl Marketing en verkoop Nederland Bart Wessels t 020 5511203 e b.wessels@singel262.nl
Verkoop en distributie België WPG Uitgevers België nv Mechelsesteenweg 203 2018 Antwerpen t +32-3-285 72 00 f +32-3-285 72 99 Sales manager e frank.libeer@wpg.be t +32-493-51 56 49 Verkoop binnendienst e griet.verhelst@wpg.be t +32-3-285 72 57 e pascale.smout@wpg.be t +32-3-285 72 83 Account managers boekhandel e reiner.claessens@wpg.be t +32-496-16 13 92 e katrien.peenen@wpg.be t +32-499-94 27 66 Account manager grootdistributie e yves.debrauwer@wpg.be t +32-479-80 00 10 Publiciteit en marketing thrillers e leen.lever@wpg.be t +32-3-285 72 37 Publiciteit en marketing fictie e michele.meermans@wpg.be t +32-3-285 72 65