36.2 Historie

ten opzichte van het jaar daarvoor.In totaal wordtliefst 63 procent van alle in Australiëgeproduceerde wijn geëxporteerd. Nederlandis in waarde het negende exportland enin volume staat het op de zevende plaats. China is met afstand de belangrijkste exportmarktin waarde, met verkopen van 1,14 miljard Australische dollar. Sommigewijnstreken exporteren vrijwel hun hele productie naar China. Australië sloot in 2015 een vrijhandelsakkoord met China. In volume staat China op de tweede plek, na het Verenigd Koninkrijk, dat in totaal 27,3 miljoenflessen afneemt, tegen 19,1 miljoen in China. In waarde staat het VK op de derde plek, na de VS. Andere belangrijke exportmarkten zijn Canada, Nieuw-Zeeland, Singapore en Japan.

Australië

12-37°ZB ligging wijngebieden: 36-43°ZB ± 140.000 ha wijngaarden ± 12 miljoen hl per jaar

blauwe druiven ± 64% van totale aanplant witte druiven ± 36% van totale aanplant

De eerste ontdekkingsreiziger die Australië aandeed, was Abel Tasman in 1606. Hij rapporteerde de VOC dat het land niet interessant was, zodat de Hollanders het links lieten liggen. In 1770 claimde Engeland het oostelijke deel van hetland,nadathet door Thomas Cook was ‘herontdekt’. De Engelsen maakten er een strafkolonie van. Rond 1850 was het gehele continent verkend en waren er mensen op de bewoonbare plekken. Rond die tijd ontstond een ware gold rush, die leidde tot een sterke bevolkingsgroei. Dat maakte ook een einde aan de status van strafkolonie. Voor de komst van de Engelse immigranten werd Australië al zo’n 60.000 jaar bewoond door zijn oorspronkelijke bewoners, de aboriginals. Deze leefden volledig aangepastaan de natuur. Ze spraken een bijzondere onderlinge taal, die door onderzoekers is geclassificeerd in 250subgroepen. In het moderne Australië spelen de aboriginals een marginale rol.

De eerste druivenstokken werden meegenomen vanaf de Kaap in 1788. Pogingen om hiermee wijn te maken mislukten, maar aan het begin van de 19e eeuw (rond 1820) kwam de lokale wijnproductie op gang. Eenvan de eerste wijngebieden was Hunter Valley, waar in 1825 druivenstokken werden geplant door James Busby, die algemeen wordt beschouwd als de grondlegger van de Australische wijnbouw. Tussen 1850 en 1870 groeidede wijnbouw flink in de regio’s New South Wales, Victoria, South Australia en WesternAustralia. Jaren lang werden met groot succes versterkte wijnen gemaakt, lokale varianten van port en sherry. Ondertussen arriveerde rond 1875 de phylloxera ook in Australië. Op dat moment importeerde Australië veel druivenstokken uit Europa om de aanplant tevergroten. De schade was groot en een flink deel van de stokken moest worden herplant op Amerikaanse onderstokken. Een substantieelaantal wijngaarden overleefde deze crisis en sommige zijn er nog steeds, zoals Hill of Grace van Henschke enKalimna Block 42, geplant in 1888 inBarossa Valley, waar zich

TERUG NAAR INHOUD 

Cabernet-sauvignonstok in Kalimna Block 42

de oudste cabernet-sauvignonstokken ter wereld bevinden. Omdat er nog steeds druivenplanten zonder Amerikaanse onderstokken staan, kunnen deze een hoge leeftijd bereiken. Klassieke wijngebieden als Barossa beschikken dan ook over relatief veel wijngaarden met zeer oude stokken.

Pas vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw werden de versterkte wijnen minder populair. Onder invloed van vooral Italiaanse en Duitse immigranten rond Adelaide werd steeds meer droge tafelwijn geproduceerd. In de jaren 80 maakte Australië naam met rijke, intenseen krachtige rode wijnen, die in de jaren 90 hun hoogtepunt bereikten. Australië bouwde zijn reputatie op wijnen in ‘Parker-stijl’.De export steeg exponentieel, van zo’n 200 miljoendollar in 1991 tot meerdan 3 miljard dollar in 2007. In 2000 importeerde het Verenigd Koninkrijk voor het eerst in de geschiedenis meer Australische dan Franse wijn.

Maar toen kwam decrisis. Van 2007 tot 2013 daalde de export van 3 miljard tot 1,8 miljard dollar. Vooral de Amerikaanse markt stortte gigantisch in. Druivenprijzen gingen drastisch omlaag en Australiëproduceerde grote hoeveelheden goedkope wijn, waardoor de markt in waarde extra hard terugliep. De wijnmakers werden gedwongen na te denken over hun wijnen. Er vond een beweging plaats naar koelere streken, eerder plukken, vergisting van hele trossen, minder alcohol, meer fruit en minder hout, natuurlijke zuren, meer regionale identiteit, andere druivenrassen dan de meest bekende, accent op kwaliteit, onder andere doorwijngaarden met oude stokken.

 TERUG NAAR INHOUD