De buurtpoes toch wel een band. Dat is ook precies wat Selim deed: hij bracht ons buren dichter bij elkaar. Selim was vaak een aanknopingspunt om even een praatje met elkaar te maken.
Door: Johanneke Baars Een aantal jaar geleden al weer besloot een niet zo vriendelijke buurvrouw naar de andere kant van het land te verhuizen. Haar kat Selim kon ze wel achterlaten; die was toch altijd buiten. Het feit dat het dier ook graag eten krijgt en wat liefde, zag ze daarbij vast over het hoofd. Voor de kat een geluk dat zijn niet zo trouwe baasje hem in de Westwijk achterliet. Vol liefde hebben mijn buren en ik Selim massaal geadopteerd. In zijn eerste jaar als buurtpoes is hij zelfs in formaat verdubbeld. Hij kreeg van vele buren wat lekkers te eten, een aai over zijn bol en hij had zelfs een warm slaapplekje weten te bemachtigen voor de koude winternachten. Bang dat we hem zouden vergeten hoefde hij nooit te zijn. Daar zorgde hij wel voor: hij had namelijk een behoorlijk stemgeluid voor zijn diersoort. Even klagelijk miauwen was genoeg om verschillende buurtbewoners, gewapend met blikvoer, naar buiten te doen stormen. Zo kon het gebeuren dat ik in mijn pyjama en op pantoffels ‘s avonds laat nog snel even voor het slapengaan onze hongerige vriend te eten ging geven. En dat ik dan in het portiek naast mij een buurvrouw aantrof in een zelfde soort outfit. Dat schept
Soms kwam het voor dat ik me naar buiten snelde met voer en schotel in de aanslag en niet de verwachtte grote zwarte kater aantrof, maar een parmantige bruine poesje: Mimi (zo hadden we haar met de buurt gedoopt). Om het hoekje stond Selim dan trots te wachten. Het was hem toch maar weer mooi gelukt om eten voor zijn vriendinnetje te scoren!
Selim kon soms een paar dagen op avontuur zijn. Bezorgd informeerden we bij elkaar wie Selim voor het laatst had gezien. Want er zou toch niets gebeurd zijn? Maar sinds vorige jaar is Selim niet meer. De dagen dat hij op avontuur ging werden weken... En toen kwam daar het bericht dat hij was aangereden. Het nieuws verspreide zich als een lopend vuurtje door de buurt. Ik werd er zelfs over gebeld op mijn werk door een aangeslagen buurvrouw. Soms als ik ‘s avonds laat op de bank zit, denk ik zijn klagelijke gemiauw nog te horen. Er zullen vast meer buren zijn die dat hebben... We zullen onze gezellige buurtpoes missen!
Vrijwilligers gezocht voor het braakliggend terrein Achter het kindcentrum PWA ligt een stuk braakliggend terrein. De bestemming van dit stuk grond is huizenbouw en een groen buurtplein. Er is een aparte werkgroep gevormd voor het buurtplein. Voor het overige braakliggend stuk terrein heeft Gemeente Vlaardingen aangegeven dat er voorlopig niet gebouwd gaat worden en dat buurtbewoners met een initiatief mogen komen. Wijkvereniging West op zijn Best ziet kans om hier samen met buurtbewoners en kinderen iets te gaan creëren. Te denken valt aan: bloementuin, moestuin, crossbaantje, voorlopig voetbalveld, heuvel, wadi’s, activiteiten voor kinderen en gezinnen, huttenbouw, voedsel verbouwen, natuurbeleving.
Wilt u samen met andere leuke ideeën uitdenken of helpen tijdens de meewerkdagen? laat het mij weten! Mirjam Hooijmeijer-Tol tol_mir@hotmail.com 10