Profiel
op vier snaren Sinds haar internationale debuut in Parijs in 2004 is de Duitse violiste Arabella Steinbacher uitgegroeid tot een soliste van formaat. Ze reist als een wervelwind de wereld over en krijgt overal goede kritieken. Ondertussen neemt ze repertoire op dat haar na aan het hart ligt, zoals Prokofjevs vioolconcerten.
Het is het klassieke verhaal: een jonge violist valt op het allerlaatste moment in voor een ziek geworden collega, grijpt de kans en speelt de sterren van de hemel. De Duitse violiste Arabella Steinbacher deed het in maart 2004 in Parijs. Ze viel in bij het Orchestre Philharmonique de Radio France onder leiding van Sir Neville Marriner en ze speelde Beethovens Vioolconcert alsof haar leven ervan afhing. En dat deed het in feite ook, want de dochter va n een Duitse zanger-pianist en een Japanse zangeres was opeens een internationaa l gev raagde solist. Steinbacher maakte het waar. The Strad noemde haar New Yorkse debuut in 2006 zonder omwegen ‘a particular highlight of the month’.
München en was ze als vanzelfsprekend op weg om violiste te worden. “Ik heb mij nooit afgevraagd of ik violiste wilde worden”, zei ze ooit. “Het enige wat ik zeker wist is dat ik nooit zangeres wilde worden. Hoewel ik erg houd van de mannelijke stem, heb ik moeite met sopranen. Mijn moeder is een sopraan en als zij boos op mij was, werd haar stem vrij hoog, alsof ze zong. Waarschijnlijk was ik daar bang voor.” Toch is ze dankbaar dat ze opgroeide tussen twee vocalisten. “Elk inst r u me nt i s e e n i mitat ie va n de menselijke stem, een instrumentalist kan het meeste leren van vocalisten.” En dat is wat Steinbacher gedaan heeft. Recensies van eerdere cd’s zoals de in 2011 verschenen opname met de vioolsonates van Brahms, roemen de klank en de intensiteit die Steinbacher uit haar Booth-Stradivarius haalt: ‘Steinbacher produceert een sensueel geluid vol verleidelijke puurheid dat Brahms’ zangerige lijnen rechtstreeks naar de hemel doet opstijgen’, zo verloor de Classic FM-recensent zich vol bewondering in barokke volzinnen.
‘sensueel geluid vol verleidelijke puurheid’
Zoals zo vaak is ook haar weg naar de status van solovioliste een natuurlijke geweest. Op driejarige leeftijd kreeg het hyperactieve kind haar eerste viool in handen ‘om overdag wat te doen te hebben’. Tot haar geluk was haar moeder ter ore gekomen dat een Duitse viooldocent de Japanse Suzukimethode had bestudeerd, en de keuze was snel gemaakt. Op negenjarige leeftijd was Arabella Steinbacher de jongste studente aan de Musikhochschule in haar geboorteplaats www.klassiekezaken.nl
Ook haar nieuwe cd met de Sonate voor viool solo opus 115 en de twee vioolconcerten van Prokofjev, opgenomen met het Rus-
sisch Nationaal Orkest onder leiding van Vasily Petrenko (uitgave: PentaTone), is weer een manifest van opperste zangerigheid. Natuurlijk, waar Prokofjev blaast en stampvoet laat Steinbacher alle reserves varen en krast ze vinnig met de Russische componist mee, maar als het gaat om de romantisch-lyrische kant van de componist is Steinbacher een intense nachtegaal op vier snaren. Ze haalt haar inspiratie uit de ‘oude school’, zegt ze zelf. K reisler, Heifetz, Milstein, dat soort grote namen. En ondertussen gaat ze hen bij vlagen voorbij. Intenser, emotioneler, lyrischer, gedurfder op momenten. Steinbacher op haar best is de zangeres onder de violisten.
Paul Janssen
Sergei Prokofjev The 2 Violin Concertos, Sonata for Violin Solo in D major Op. 115
Arabella Steinbacher, Russian National Orchestra o.l.v.Vasily Petrenko
PentaTone classics PTC 5186395
oktober 201213