Interview
Julia Lezhneva
weet wat ze zingt en waarom Ze bracht haar Amsterdamse ochtend door in het Rijksmuseum. Ze weet wat ze zingt en waarom. Ze praat graag over haar persoonlijke visie op intellectuele en artistieke ontwikkeling. Julia Lezhneva heeft haar debuut-cd uit bij Decca, waarop ze ons het motet laat herontdekken.
De fonkelnieuwe, fraaie cd is de aanleiding voor onze ontmoeting, maar we dwalen steeds af. Er is ook zoveel te bespreken. “Kijk!” Julia Lezhneva wijst naar buiten. “Hij gaat alleen maar naar boven!” Door het raam van haar Amsterdamse hotelkamer zien we een regenboog, die uit de Stadsschouwburg lijkt op te bloeien om als een veelkleurige zuil het grijze wolkendek te torsen. Nergens maakt de boog een gang naar beneden. Het lijkt haar carrière wel. Lezhneva is pas drieëntwintig en nam al drie complete opera’s op, de laatste voor Decca, de grote maatschappij waarbij ze een exclusief contract tekende. Julia Lezhneva heeft een kinderlijk warme glimlach die een solide ijsberg in een oogwenk in smeltwater om zou kunnen zetten: een leuk jong meisjeshoofd voor op het boekje bij een solo-cd? Praat enkele minuten met haar en een heel andere indruk dringt zich op: dit is geen meisje, maar een zeer intelligente jonge vrouw met een duidelijk plan. “Ik heb altijd bij mezelf gevoeld wanneer ik toe was aan een nieuwe stap”, legt Lezhneva uit. Haar vocale geluid vormde zich vroeg: www.klassiekezaken.nl
“Als ik zong, voelde ik het tintelen in mijn gezicht! Hier!” Ze beweegt haar handen voor haar neus en haar ogen. “Zo ontdekte ik waar mijn stem was.” Omdat ze zich op het conservatorium naast zang bleef toeleggen op pianospelen, is haar muzikale ondergrond zeer solide en breed. Ze vond goede leraren: “Een goede docent forceert zijn persoonlijkheid niet op zijn leerling, maar zoekt de unieke kwaliteiten.” Het is een stukje gespreksstof, waarin we ons even helemaal verliezen: Lezhneva zit vol goede adviezen voor beginnende zangers. De woorden ‘eigen’ en ‘uniek’ komen vaak terug in haar conversatie: “Je moet op zoek naar wat je eigen is: een zanger met een minder goede stem of techniek kan nog altijd boeien door zijn unieke karakter.” Elena Obraztsova, de formidabele Russische mezzo met het hoogdramatische geluid ontdekte die kwaliteiten van Lezhneva tijdens een concours: “Je zou het niet geloven, maar die vrouw met haar heel andere repertoire kon mij leren om barok te zingen. Ze heeft me ook geleerd om mijn techniek uit mijn gedachten te zetten voordat ik begin te zingen.” Decca stelde een Mozartalbum voor, omdat het bekende motet Exsultate jubilate op L ezhneva’s repertoire staat. De zangeres besliste anders. Met dirigent Giovanni A ntonini en partner Michael Ontonenko stelde ze een kleine geschiedenis samen van
het motet, het religieuze minidrama: Vivaldi, Händel, Mozart en om het gat tussen de laatste twee te overbruggen een stuk van Porpora. Bijna geëxalteerd vertelt Julia L ezhneva fascinerende details over de jonge non die dat stuk rond 1744 in première bracht: “Mensen in de kerk konden haar niet zien, ze hoorden alleen haar prachtige stem door de ruimte zweven.” We hebben niet op de tijd gelet: een klop op de deur kondigt het einde van het interview aan en het begin van alweer een volgend. “Oh nee,” roept Lezhneva uit, “kan die volgende niet nog even buiten blijven?” Het kan natuurlijk niet, want Julia Lezhneva is een ster. Een ster die gewoon nog lang niet uitgepraat is. En dat is goed. Hein van Eekert
Diverse componisten Motetten
Julia Lezhneva, Il Giardino Armonico o.l.v. Giovanni Antonini Decca 478 5242
april 2013
13