opmk.VandalenSpoor
18-05-2009
12:12
Pagina 8
had gehouden gingen over het spoor. De prachtige Hondekop, die ooit het hele land doorkruiste, maar die nu alleen nog in het museum te vinden was, de supersnelle ICE, de Hoge Snelheidslijn, de Betuweroute, modeltreinen. Er was bijna geen onderwerp dat hij niet had besproken. Hij schrok van het geluid van de tweetonige toeter. De machinist had hem zien staan. Lachend stak Sam een hand op en in een flits dacht hij het bebaarde gezicht van Gerard te zien. Zeker weten kon je het nooit, het raampje was maar klein en op dit punt reed hij al zo’n honderd kilometer per uur. De trein denderde onder zijn voeten door en deed de brug schudden. Tenminste zo voelde het. Maar hij voelde wel vaker dingen die anderen niet voelden. Dat zei zijn moeder en dan was het dus zo. Hij wachtte tot het laatste treinstel was gepasseerd en draaide zich op zijn hakken om. De Intercity schoot met een vaart tussen de hoge kantoorgebouwen door. Stond zijn school maar op de plaats van een van die gebouwen. Dan zou hij vast en zeker een plek bij het raam kiezen. Ze woonden wel dicht bij het spoor, maar jammer genoeg kon hij door zijn zolderraampje geen treinen zien. Horen kon hij ze wel, vooral ’s nachts. Als hij treinen wilde zien, moest hij voorlopig maar genoegen nemen met zijn favoriete plekje op de brug. De voetgangersbrug ging over vier sporen heen, een eindje voorbij het rangeerterrein. Er maakten maar weinig mensen gebruik van, maar voor Sam betekende de brug een mooie onderbreking op weg naar school. ’s Morgens lukte het lang niet altijd om op tijd 8