iv Pracownia Interdyscyplinarna wm Polski pas kontuszowy. Interpretacje, muzeum w skansenie cmw w Łodzi – Dom Papiernika
Zrobek posługuje się na sposób tektoniczny zróżnicowanymi strukturami wydzielonymi kolorem. Motywy geometryczne, biomorficzne, kaligraficzne należą do form podstawowych, jed‑ nostkowo uzupełnianych szczególną figuracją, bo odwołującą się do sacrum (Horodyski) czy nawiązującą do Arendtowskiego „ornamentu
→ Lidia Mucha Polski pas kontuszowy Interpretacja papier czerpany materie organiczne 2015/2016
z ludzkiej masy” (Wojnicz); bywają zaburzane swobodnym „malarskim gestem” (Zabawa), a także zabiegami translacyjnymi. Ich źródła wypływają ze studiów nad ornamentem – od naj‑ skromniejszego kostkowego (Adamik) po skom‑ plikowane, rozbudowane „orientalne” kształty (Korczakowska‑Nosek) – oraz z uważnej obser‑ wacji natury, poddanej sumarycznej stylizacji (Mucha). Oryginalne pasy kontuszowe bywały autoramentu i sutego, i podlejszego. Jedne mieniły się złotem i srebrem oraz intensywnymi czystymi kolorami, inne bliższe były monochromatycznym, najczęściej paliowym zestawieniom. Ten aspekt dobrze można odczytać w zastosowanych harmo‑ niach barwnych. Powstały bowiem prace wypeł‑ nione feerią pulsujących i wibrujących kolorów (Lis‑Persona), ale także w oszczędnych, bliskich
walorowo skalach (Bartuś). Pokazane wspólnie opowiadają o bogactwie pierwowzorów, o odczy‑ tywaniu ich znaczenia i roli. Ukazują różnorodne drogi współczesnej plastycznej interpretacji oraz zakres na nowo nadawanych znaczeń. Na tym nie kończył się udział IV pracowni w międzynarodowych spotkaniach w Łodzi. Na konkursowej 11 Ogólnopolskiej Wystawie Miniatury Tkackiej Sylwia Lis‑Persona przed‑ stawiła formowaną z papieru minikompozycję Własny kąt, Lidia Mucha zaś delikatny tryptyk Anatomia natury, skomponowany z roślinnych cytatów, papierowej masy i jedwabnych nici, a Maria Matyja‑Rozpara – oszczędną „kratow‑ nicową” kompozycję Clavus I, wykonaną z masy papierowej, utworzonej z naturalnych włókien. Rok triennalowski w Łodzi jest szczególny dla twórców operujących tekstylnym medium, którego definicja nadal ewoluuje i wciąż jest otwarta. Jest to czas najważniejszych porównań na międzynarodowym polu najnowszej sztuki tkaniny. Profesor Małgorzata Buczek‑Śledzińska wraz ze swą pracownią energicznie włączyła się w tę tak ważną artystyczną konfrontację. 109