DOUVIEHOEVE
Er is geen gelukkige li e f d e Nooit is de mens zeker van zichzelf Van zijn kracht Noch zijn zwakte of hart En meent hij zijn armen Te openen dan vormt zijn schaduw een kruis En meent hij zijn geluk te omhelzen dan drukt hij het stuk Zijn leven is een vreemde pijnlijke tweedracht Er is geen gelukkige liefde Zijn leven Het lijkt op soldaten zonder wapens Die voor een andere toekomst werden uitgerust Waartoe zouden ze ’s morgens opstaan ’s Avonds zijn ze onverrichterzake en onzeker terug Zeg deze woorden Mijn leven En bedwing je tranen Er is geen gelukkige liefde Mooie lieveling dierbare lieveling mijn scheur Ik draag je met me mee als een verwonde vogel En diegenen die ons nietsvermoedend zien passeren Zeggen de woorden na die ik heb gevlochten En die voor je wijde ogen terstond zijn gestorven Er is geen gelukkige liefde De tijd om te leren leven is al voorbij Laat dan bij nacht onze harten eenstemmig huilen Hoeveel leed is er niet nodig voor een simpel lied Hoeveel berouw als tol voor een enkele huivering Hoeveel snikken voor een wijsje op de gitaar Er is geen gelukkige liefde Er Er Er En Er
is geen liefde die geen deel is van pijn is geen liefde die een mens niet kneust is geen liefde waardoor een mens niet verlept dat geldt ook voor jou liefde tot het vaderland is geen liefde die niet leeft van tranen Er is geen gelukkige liefde Maar het is onze liefde de liefde van ons twee
Louis Aragon
69