W onen: Reorganisatie van de medische consulten binnen cluster 1 2 3

Reorganisatie van de medische consulten binnen cluster 1 2 3

Een thema binnen onze cluster 1 2 3, en ook andere clusters, welke al enige jaren leeft is de taakdifferentiatie binnen de verschillende disciplines die er zijn in onze voorziening. Wie doet wat binnen zijn takenpakket en kunnen we dit meer differentiëren over verschillende disciplines. Door te gaan differentiëren van de taken willen we er voor zorgen dat de expertise van die discipline optimaal kan benut worden. Omdat dit geen evidente opdracht is om te doen, mensen doen jaren bepaalde taken en doen deze ook graag, besloten we van start te gaan met één thema nl. het opnemen van de medische consulten. Nu neemt de medische dienst dit op zich maar hierbij willen we de organisatie laten doen door de woonbegeleiding. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de woonbegeleiding alle consulten dient te begeleiden want hierbij kijken we ook naar het inzetten van de concentrische cirkels. Kan het netwerk iets betekenen in bepaalde consulten en daar waar er medische kennis nodig is, is het wel fijn om dit te laten gebeuren door de medische dienst. Dus we besloten van start te gaan met een pilootproject en huis 2 stelde zich hiervoor kandidaat. Hieronder kunnen jullie de bevindingen terugvinden vanuit huis 2 en huis 3 die reeds gestart zijn met het organiseren en ondersteunen van consulten.

Verslag vanuit huis 2

Huis 2 gaf zich op om als pilootproject te functioneren om de medische consulten over te nemen van de medische dienst. Dit met het oog op reorganisatie van de medische dienst. In 2019 testten wij uit hoe de eigen leefgroep het best de medische consulten kon plannen en organiseren. Zo werd er bekeken wat de haalbaarheid en impact ervan was op de werking van de eigen leefgroep. Dit vergde natuurlijk heel wat opvolging en planning, gelukkig werden wij daarbij goed ondersteund door onze aandachtsverpleegster Griet. Onze grote bezorgdheid was dat de woonbegeleider op dat moment uit de groep was met als gevolg dat er minder bezetting in de leefgroep zou zijn. We zagen dat het interessant was om meerdere cliënten mee te nemen naar een consult bij dezelfde specialist, bijvoorbeeld naar de oogarts. Alsook het vervoer inplannen meer centraliseren. De medische schema’s werden op onze computer geïnstalleerd zodat we een mooi overzicht hadden wie naar welk consult, op welk moment en met welke frequentie moest. Hierbij kwam de medische dienst eerder in de ondersteunde rol en de woonbegeleider in de uitvoerende rol.We waren ook in de mogelijkheid

om familieleden aan te spreken om zelf op consult met hun familielid te gaan. De ene maakte daar gebruik van, de andere niet.

Na evaluatie startten we definitief op in januari en ondertussen zijn we er al goed mee weg. In onze leefgroep zijn de consulten niet zo frequent waardoor het haalbaar is. Het voordeel ervan is dat wij door deze consulten in het ziekenhuis dichter bij de bewoner en zijn medische achtergrond staan. Dit ervaren wij als een meerwaarde voor de begeleiders en hopelijk ook voor de bewoners.

Verslag vanuit huis 3

Na lang overleg werd, n.a.v. een reorganisatie binnen de medische dienst, enige tijd geleden besloten dat de ‘dienst wonen’ in zou staan voor de medische consultaties. In eerste instantie werd er gestart met een pilootproject. Huis 2 werd aangeduid als Chinese vrijwilliger. Vol goeie moed gingen zij aan de slag. Samen met Griet, verpleegkundige, planden zij alle consultaties in. Griet stond hen bij met raad en daad. Een jaar lang testten zij dit hele project. Waar het kon werd het netwerk van de cliënten ingeschakeld cfr. concentrische cirkels.

Ondertussen keken de andere huizen toe, en luisterden hoe huis 2 dit tot een goed einde bracht. Alles verliep met vallen en opstaan. Voorafgaand aan het pilootproject werd geluisterd naar alle twijfels en vragen. Deze werden zo goed als mogelijk beantwoord. Doch, met een eerder klein hartje werd dit alles opgestart. Zal de leefgroep de nodige tijd kunnen vrijmaken? Is het netwerk bereid om ook wat op te nemen? Hoe tijdrovend zijn deze consulten? Zijn er wel voldoende wagens voorhanden? Hoe zit het met de bezetting, is deze voldoende om voor deze consulten te kunnen instaan? Bezitten wij, als woonbegeleiders, voldoende kennis om de info vanuit de consulten juist over te brengen? …

Uiteindelijk was het vanaf 1 januari 20 ook aan ons. Alvorens dit hele project van start ging in huis 3, kwam Griet ook bij ons alles toelichten. We beslisten in groep dat een ‘verantwoordelijke’ belangrijk zou zijn om alles in goeie banen te leiden. Een van de collega’s zag dit meteen zitten. Zij noteerde alle nodige consulten en werkte alle aandachtspuntjes uit zodat wij goed georganiseerd op consult konden vertrekken. Er werd een checklist opgemaakt waardoor het voor alle collega’s duidelijk is wat er van ons verwacht wordt en wat we dienen mee te nemen op het geplande consult. Samen met Griet werd een volledige planning opgesteld voor het komende jaar. Bijkomende consulten worden in een boekje genoteerd zodat de verantwoordelijke deze kan inplannen. We waren er helemaal klaar voor!

Maar, jammer genoeg sloeg corona toe waardoor er nog niet veel consulten konden plaats vinden. Toch hebben we nog een paar consulten zelf kunnen doen en willen we jullie graag vertellen hoe deze hele planning er aan toe gaat. De verantwoordelijke maakt telefonisch een afspraak en legt vervoer vast. Alles wordt duidelijk genoteerd in de agenda. De ochtend van het consult wordt de checklist nog eens nagekeken, we nemen alle het nodige mee en vertrekken. Aangekomen in het ziekenhuis wachten we, net als alle andere patiënten, in de wachtzaal waarna het bezoek aan de dokter volgt. Het advies van de dokter wordt genoteerd op een formulier zodat alles duidelijk is voor ons als ook voor de medische dienst/dokter. Vaak wordt nadien nog een verslag opgestuurd naar de huisarts. Als het consult er op zit kunnen we soms nog tijd maken voor een koffietje met onze bewoner(s). Eenmaal terug in huis 3 noteren we alles op de computer en brengen we de medische dienst op de hoogte.

De medische consulten zelf organiseren vergt meer tijd binnen onze leefgroep. Naast onze dagelijkse taken nemen we dit er nu ook bij. Het is niet alleen op consult gaan maar ook de administratie (bellen naar het ziekenhuis, vervoer regelen, kijken of er voldoende collega’s op dienst zijn om de dagelijkse werking te kunnen garanderen,…) vooraf en achteraf die tijd vergen. Het mag duidelijk zijn dat aan dit project zowel voorals nadelen verbonden zijn. Dat het een eerder tijdrovend geheel is, zal u allang duidelijk zijn geworden. Zowel de planning vooraf, als het consult op zich vergen de nodige tijd, zeker wanneer tijdens het consult plots nog andere consulten toegevoegd worden zoals echo, RX,…

Langs de andere kant genieten alle cliënten heel erg van deze 1-op-1-momenten. De persoonlijke aandacht, het drankje achteraf,… Het doet hen allen opfleuren. Ook merken we, wanneer het netwerk betrokken wordt bij deze consulten, dit de band met het familielid, netwerk, leefgroep alleen maar ten goede komt. Voor onszelf, als woonbegeleider, zorgt dit project ervoor dat we onze bewoners in al hun facetten, nog beter leren kennen, begrijpen, en aldus kunnen begeleiden. Het zal nog enige oefening vergen vooraleer dit alles zonder blutsen en builen zal verlopen, maar met het nodige personeel, en aldus de nodige tijd, kan dit project zeker zijn meerwaarde hebben. Laat ons hopen dat het Covid-virus snel de wereld uit is en wij ons verder kunnen verdiepen in de medische achtergrond van onze cliënten.

Dan wachten we nog op de opstart van huis 1 maar omwille van het welgekende virus hebben we het daar nu nog niet opgestart! Griet kan door de tijd die vrijkomt de woonbegeleiding meer ondersteunen bij de specifiek verpleegkundige taken/vragen waar men als woonbegeleiding mee te kampen krijgt.

Inkie Decnuydt, clusterverantwoordelijke, en woonbegeleiders huis 2 en huis 3 De Bolster - vestiging Zwalm

illustraties: Jonas Walraevens

gefl i tst

Het vorig nummer van Indruk wijdden we bijna volledig aan de impact van Corona en de lockdown op onze voorziening. Intussen zijn we al een beetje gewend aan de nieuwe situatie. We leerden omgaan met de beperkingen en zochten naar mogelijkheden om binnen de restricties het leven van onze cliënten en onszelf zo aangenaam mogelijk te maken. Het werd een speciale zomer - elk huis in zijn eigen bubbel – maar binnen die bubbels bruiste het van creativiteit en gezelligheid zoals je in menig artikeltje kan lezen.…

De zomer in huis 3

Ballonnen

In het begin van de lockdown groeide bij de cliënten van huis 3 Zwalm het idee om, op het moment dat ze uit hun kot mochten komen, dit op een speciale manier te vieren. Naarmate de berichten over de ernst van de pandemie duidelijk dat ze niet wilden wachten tot alles helemaal normaal is. Maar het idee van de ballonnen liet hen niet los en zo zijn we in ac

hen bereikten, werd het al snel tie geschoten. We hebben onze eigen ballonnen ontworpen en het mag gezegd, de resultaten mogen er zijn! Ondertussen zijn we al een paar weken verder en hangen onze prachtige ballonnen hier nog steeds te blinken in de zon.

Altijd welkom om een kijkje te komen nemen aan huis 3.

Geïnspireerd door K3 “10000 luchtballonnen” hadden ze de droom om in De Bolster vanuit de verschillende bubbels heel veel ballonnen op te laten. De kaars op de taart zou zijn dat dit gefilmd werd door een drone.

Daar ze dit niet helemaal alleen kunnen organiseren, riepen ze een hulplijn in … Ilse was onmiddellijk enthousiast. Maar toen dachten ze eens dieper na en uit respect voor het milieu beslisten ze geen echte ballonnen op te laten. De vogels eten best geen plastiek en helium is ook al niet zo milieuvriendelijk.

Kampweek

Elk jaar trekken we met huis 3 Zwalm in het voorjaar naar Nieuwpoort. Dit jaar vielen alle plannen in het water. Maar, we bleven niet bij de pakken zitten en brachten de vakantiesfeer naar Beerlegem.

Op maandag 15 juni bleven we in België en koersten we het domein

rond. Op dinsdag zochten we Spaanse oorden op. In de namiddag stond een tapas-sneukeltocht op het programma. Woensdag startte met een Frans ontbijtje gevolgd door een partijtje Bocce. Donderdag vlogen we naar Amerika en aten Selfmade Big Macs. Als laatste stond Italië op het programma. Onze feestweek werd afgesloten in vol ornaat dankzij Elvis Presley (look-a-like). We dansten en zongen de pannen van het dak. Moe maar tevreden keerden we terug naar huis 3!

Dagbesteding

Tijdens deze coronamaanden veranderde er wel wat voor onze bewoners. Eén van de grootste veranderingen was het aansluiten van drie mensen van de dagbesteding bij huis 3. Christien, Inge en Jan kwamen ons team versterken. Met hen werd en wordt gebakken, geknutseld, gefietst, gesport, getekend, geschilderd en nog zoveel meer. Ondertussen zijn we een aantal maanden verder. Jan ging terug werken in het dagcentrum. Nog eens bedankt Jan om de bewoners hun artistieke talenten te laten ontdekken en hen mooie tekeningen en schilderijen te laten maken! Maar Christien en Inge zorgen nog steeds met evenveel enthousiasme voor de toffe dagbestedingsprogramma’s. Wat zijn we blij dat jullie hier zijn en onze dagen komen vullen met gezellige momenten en lekkere extra’s!

Huis 3 - vestiging Zwalm

Bubbels in je bubbel

Aangezien het niet mogelijk was om het jaarlijkse Zomerfeest te organiseren, werd het alternatief ‘Bubbels in je bubbel’ georganiseerd op 30 juni.

Wat stond er op het programma:

Aperitief met bubbels en hapjes Lekker eten: voor Zwalm een stermenu en Kluisbergen sloot aan met de jaarlijkse BBQ De Bolsterplaylist!

Niemand kwam buiten z’n bubbel, maar we vierden wel ‘samen’ feest. En … daar hoorde ook een streepje muziek bij. Ieder huis/team werd gevraagd om hun favoriete nummer door te sturen. Deze nummers werden in een lijst gezet en iedereen kon in zijn eigen bubbel genieten van deze te gekke playlist.

Elk jaar is Radio Mfm van de partij om live uit te zenden vanop het

Zomerfeest in Beerlegem, dat dit jaar niet is kunnen doorgaan wegens de COVID-19 maatregelen. Daarom stelde radiomaker Guy De Clercq voor om de rollen om te draaien. De favoriete Bolsternummers waren allemaal te horen op Radio Mfm op zondag 5 juli, plus tal van Vlaamse artiesten die zich vrij hebben gemaakt voor een babbel. Alvast hartelijk bedankt voor dit mooie initiatief!

Pieter Jouretz

Serenade aan het balkon

Op dinsdag 26 mei werd om 10u15 iedereen uit alle huizen buiten op het terras verwacht. In huis 3 namen we plaats op de eerste rij aan ons balkon, met onze “fan” T-shirt aan. Ondertussen had Carlos zijn eigen muziekinstallatie geïnstalleerd en zijn eigen stoeltje klaargezet. Met zijn gitaar in de hand en een hoed op zijn hoofd gaf Carlos ons een spetterend gratis optreden van anderhalf uur. Halverwege het concert verwenden we onszelf met een glaasje frisdrank en enkele aperitiefkaasjes. Een heel geslaagde voormiddag in “ons kot”. Nogmaals een “dikke merci” aan Carlos.

Huis 3 vestiging Kluisbergen

Vakantietip van Huis Zingem

Wil je een snel en makkelijk recept voor een smeuïge rijsttaart die altijd lukt? Iedereen kan dit maken met ons recept. Probeer het zelf een keer!

Dit heb je nodig: „ 1 vel bladerdeeg „ 3 blikken rijstpap „ 1 pakje vanillesuiker „ 60 gr suik er „ 3 eieren „ 40 gr bloem „ 70 gr bo ter

Zo ga je te werk: „ Giet de rijstpap uit de blikken in een grote kom. „ Doe er het pakje vanillesuiker en de gewone suiker bij. Meng dit goed. „ Smelt de bo ter op een zacht vuurtje. „ Intussen kan je de eierdooiers scheiden van het eiwit. Het eiwit goed stijf kloppen. „ Klop de eierdooiers even op en voeg er de lauwe gesmolten boter bij. „ Roer er vervolgens de bloem onder en vermeng dit goed met de rijstpap. „ Spatel nu voorzichtig het eiwit eronder. „ Leg een vel bladerdeeg in de taartvorm en prik er enkele gaatjes in. „ St ort het mengsel in de taartvorm en plaats in de voorverwarmde oven gedurende 40 à 45 min op 185°. „ Laat afkoelen.

Smullen maar!

Smakelijke groeten van Huis Zingem

Team 1 ondersteunt huis 2

Graag willen wij de mensen van team 1 bij deze in de bloemetjes zetten voor al de activiteiten die ze organiseerden voor onze bewoners. Huis 2 vormde nl. een bubbel met deze begeleiders. Dit betekende een intens contact met hen en iets extra in deze toch moeilijke coronatijden waarbij onze bewoners hun familie niet zagen. Gelukkig is dit laatste nu opnieuw mogelijk. Wat een gamma aan activiteiten! Wandelen in kleine groepjes, bakken, crea-activiteiten, een film meepikken, werken met de tablet, beleef-TV, textiel, spelletjes, bingo, soep maken, barbecue (dankzij de keuken), creatieve kaartjes maken, zingen. Dit werd mede mogelijk gemaakt door Hanne, Marleen, Willem en Katrien. In de vakantie vervoegde Daphné hun team terwijl Katrien en Marleen Gavere gingen versterken.

Het was leuk om te zien hoe Mathilde klaarstond met haar nieuwe sportschoenen om te gaan wandelen. Hier was duidelijk nood aan. Ook Carine, Ingrid, Magda en Catharina waren er als de kippen bij om buiten te kunnen en te genieten van de frisse buitenlucht, het mooie weer en de natuur. Waar iedereen enorm van genoten heeft waren de muzikale momenten met Willem. Muziek maakt het leven aangenaam. Rachel kent veel liedjes uit de oude doos. Maar iedereen mocht gekende liedjes meezingen.

Marleen deed 1-1 begeleiding op maat, het mag gezegd worden, Sylvain kon hiervan genieten. Zo keek hij in een boek met foto’s van de tijd van toen. Later hoorden we dat hij hier met veel interesse naar keek. En niet vergeten de wekelijkse soep met verse ingrediënten werd door iedereen gesmaakt. Odette, Maggy, Catharina, Carine, Mathilde en Marina bakken met Hanne ananaswafels. Ze wisten ons te vertellen dat ze heel lekker waren.

Op vraag van Ilse werden we uitgedaagd om voor de dichter Geert De Kockere 3 woorden aan te reiken om een haiku te schrijven. Leona koos voor het woordje soep. Magda koos voor het woord samen. Carine koos voor het woord buiten.

Zo zie je hoe coronatijden leuke en verrassende activiteiten voortbrengen. Bedankt Team 1 Vanwege de bewoners en begeleiders van Huis 2

Samen buiten nu. En de soep heet opgediend. Smaakvolle middag.

Met pensioen

Toeters en bellen zijn niet echt aan Margo besteed, dus kon men haar op haar laatste werkdag met enkele cliënten terugvinden in de serre. Het afscheidsmoment zou op de middag starten.

Om 12 uur werd Margo via de rode loper de studio binnengeloodst. Enthousiast applaus en muziek vulden de ruimte. Collega’s serveerden het welkomstwoord bij een aperitiefje. De feestmaaltijd werd door Margo zelf voorzien. Ze trakteerde met heerlijke homemade spaghetti. De tafeldecoratie bestond uit schalen van okkernoten die als bootjes “voeren op een zee van tijd”. Okkernoten, niet toevallig gekozen, waar Margo

Margo Ceelen atelierbegeleidster vestiging Zwalm

steeds een originele culinaire toepassing voor vond.

Muzikale intermezzo’s waarbij klassiekers uit de oude doos en Vlaamse schlagers van nieuwe

tekst werden voorzien, breidden de namiddag aan elkaar. Telkens volgde een ludiek geschenkje: Een cadeaubon van nul euro van haar “favoriete winkel”, haar overall, een ruiker soepgroenten…

Ontroering, een lach en een traan… Emoties doken op bij het bekijken van een projectie waarbij iedereen Margo kon uitzwaaien. Cliënten, personeel, zelfs oud personeelsleden brachten op die manier een “laatste” groet.

Even hartverwarmend was het moment dat Patricia (groepshoofd huis 2) aan het schuifraam van de studio verscheen en een ode bracht aan Margo. Margo was tenslotte jarenlang de trekker en bezieler van de ouderenwerking geweest. Agnes zorgde voor de kers op de taart door gezeten in de rolstoelfiets eveneens langs te komen.

Afscheid nemen is niet makkelijk en toen het einde naderde, sprong Margo op haar fiets. Geen toeters en bellen (al heeft ze die wel verdiend) en weg was ze. Het liedje van Clouseau “Daar gaat ze…” werd die middag niet gebracht maar zou passend geweest zijn… Mieke kwam hier toe onder de takken van de wilgen. Mieke kwam hier toe maar ze nam de keukendeur. Als Mieke kwam begon ze ’t organiseren, als Mieke kwam stroomden alle cliënten toe.

(Op de tonen van Maria, Maria, ik hou van jou – Raymond van het Groenewoud) Ze kan zo lekker koken, met courgetten en met noten, Ze kan van alles doen met een pan, Ze kan zo mooi bewegen, voor d’ oudjes was ze ‘n zegen, reminiscentie, daar kent z’ alles van. Margo, Margo, we houden van jou, voor jou rijden we uren door de kou.

(Op de tonen van Margrietje – Louis Neefs) Oh Margootje, tomaten zullen groeien, ook al zie jij het niet meer. Je mag altijd nog eens binnenkomen, we verwelkomen je telkens weer. En nu mag je gaan genieten van je huis, je hofje en je boom. Wij zullen voor je tuintje zorgen, misschien wel zoals in je droom.

Ellen Arens

Mieke Van Geluwe atelierbegeleidster vestiging Kluisbergen

Atelierbegeleidster team 2 Mieke kreeg groen licht om de ergo op te starten. Mieke ging ervoor en de wol vloog rond haar oor.

Als we Mieke zien denken we aan smyrna en haken, als we Mieke zien denken we aan een naaimachien. Mieke is creatief en bedacht heel mooie ontwerpjes. Mieke is creatief en de cliënten zijn haar lief.

Als Mieke stopt nu in tijde van Corona. Als Mieke stopt gaat de bubbelcontainer op slot.

Mieke ’t ga je goed, we zwaaien nu van verre. Mieke ’t ga je goed, in alles wat je doet!

Bedankt Mieke, voor de jarenlange inzet naar je cliënten en je collega’s toe! Het ga je goed, en hopelijk mogen we je nog vaak opnieuw verwachten in Kluisbergen!

Ateliermedewerkers Kluisbergen

Huis Herzele vond zijn draai

Corona veranderde het leven van de cliënten en begeleiders van huis Herzele. Onze vaste structuren werden door elkaar geschud en onze creativiteit en flexibiliteit kwamen op de voorgrond.

Toen onze cliënten niet meer konden aansluiten bij het arbeidscentrum was dit voor iedereen zoeken naar een juiste balans. We hebben relatief snel onze draai gevonden met ups en downs. Gelukkig kregen we ook voldoende extra ondersteuning van Wendy en Daisy. Hierdoor slaagden we erin om samen een hele reeks van activiteiten aan te bieden.

Als laatste willen we graag de vader van onze collega Joachim in de bloemetjes zetten. Chris heeft zich ingezet om vogelhuisjes te maken en te verkopen ten voordele van ons huis. Hierdoor hebben we extra middelen om leuke zaken aan te bieden.

We nemen jullie graag even mee in vogelvlucht aan de hand van wat foto’s.

Al bij al zullen we blij zijn dat ons leven weer zijn gewone gang kan gaan. Maar corona bracht ook iets mooi in de mensen naar boven. We leerden om meer verdraagzaam te zijn naar elkaar toe en de band tussen iedereen is nog versterkt. Dit zijn zaken die we zeker meenemen naar de toekomst. Tot snel allemaal! 

Huis Herzele – vestiging Zwalm

De Bolster bolt naar Benoni

Samen fietsen naar het werk! Vzw De Bolster wil graag meer collega’s op de fiets zetten. Nu we vanuit ons kot massaal de fiets (her)ontdekken, willen we daar een goede gewoonte van maken voor al onze dagelijkse verplaatsingen, zeker in het kader van woon- en werkverkeer. We nemen deel aan een projectoproep ‘Go with the vélo’ vanuit Mobiel 21, Cera en KBC. Hiervoor organiseren we het project ‘De Bolster bolt naar Benoni’.

Vzw De Bolster wil hun medewerkers op de fiets krijgen om samen een fictieve fietstocht te maken vanuit Oudenaarde helemaal naar Benoni in Zuid-Afrika én terug; een heuse fietstocht van 30.000 kilometer. Gedurende de periode tussen 1 juli en 30 oktober houden we de gereden fietskilometers van medewerkers (woon-werkverkeer) en cliënten (die naar hun werk fietsen) bij. Wekelijks wordt een virtuele stop gehouden in de plaats waar we ons bevinden om in oktober te proberen aankomen in de stad Benoni te Zuid Afrika. Hierna keren we terug naar Oudenaarde.

We hebben op het moment van het schrijven van dit artikel reeds 9 tussenstops gemaakt:

Stop 1: Obing (Duitsland): 814 kilometer

Onze’ woon-werk wielerploeg’ heeft zijn eerste tussenstop bereikt. Na hun enthousiaste virtuele start op de Markt van Oudenaarde zijn de fietsers 814 km verderop neergestreken in “OBING”; gelegen in de Duitse deelstaat Beieren, op 64 km van München en niet zo ver van de grens met Oostenrijk. Dit dorpje bestaat uit een 4200-tal inwoners. We werden er van harte ontvangen. Na een stevige rit kunnen onze fietsers genieten van een welverdiende rust in een mooie groene omgeving. Het 21-koppig peloton vertrok als een pijl vanuit Oudenaarde. Iedereen is ter plaatse toegekomen in Obing, maar we werden op sleeptouw genomen door Frank F (138 km), Trees C (105 km) en Bart R (88 km). Een dikke proficiat aan alle renners!

Stop 2: Ternopil (Oekraïne): 2123 kilometer

Ondanks regen en wind legden we vorige week met de fietsers van De Bolster 1309,4 km af. We doorkruisten Tsjechië, passeerden de stad Krakau in Polen en sloegen voor het weekend onze tenten op in Ternopil in Oekraïne. We bezochten het 19e-eeuwse kasteel, maakten een zeiltochtje en genoten tot in de late uren op een terrasje langs het water.

27 medewerkers duwden op de trappers en ook onze directeur Geert Bonte haalde zijn stalen ros van stal. Week drie is gestart. De zon roept ons naar buiten.

Stop 3: Majkop (Rusland): 3653 kilometer Week 3 en ons Bolsterpeloton is helemaal op dreef. Als een komeet stoven 56 glimmende, gespierde benen weg uit Ternopil. Niet alleen sportiviteit, maar ook genieten zit in het DNA van de gemiddelde Bolsterfietser. Genieten van de ongerepte Zwarte Zee en de uitgestrekte Russische vlaktes. Met deze week 1529,6 km op de teller houden we halt in Majkop, hoofdstad van de Russchische autonome deelrepubliek Adygea.

Stop 4: Urmia (Iran): 5090 kilometer Na onze tussenstop in Majkop vertrok het Bolsterpeloton terug vol moed voor een stevige rit. We reden een groot stuk langs de kustlijn van de Zwarte Zee en reden zo verder langs de grens met Georgië en Armenië richting Iran. Het was een stevige rit met veel wind op kop en temperaturen die opliepen tot 37 °C. Je voelde ons tempo zakken en onze suiker - en zoutwaarden dalen. Hoog tijd dus voor welverdiende rust.

We sloegen onze tenten op in Urmia, of ook wel de stad van het water genoemd. Deze stad gelegen in noordwest Iran is gelegen aan de westoever van het Urmiameer. Dit meer met het rode water is het op 1 na grootste zoutmeer ter wereld. Ideaal dus om ons zoutpeil weer op te krikken en ons te verfrissen in het water.

Van al dat zout kregen we natuurlijk wel wat dorst. Bijgevolg gingen we nog iets drinken en een hapje eten in het plaatselijke centrum. Uiteindelijk gingen we moe en voldaan op tijd slapen om zo de dag nadien weer in topconditie te vertrekken naar onze volgende bestemming. Weer een stapje dichter bij Benoni.

Stop 5: Saint Catherine (Egypte): 6939 kilometer Goed uitgerust vertrokken we uit Urmia richting Benoni, op dit moment nog 10.000 km ver. We doorkruisten Syrië en Jordanië. Desondanks de hoge temperaturen legde het Bolsterpeloton er een stevig tempo op. We reden Egypte binnen. Na veel stof en meer dan 5 lekke banden besloten we om na 1849 km een volgende stop in te lassen.

Onze 5de tussenstop is een feit. We zijn aangekomen in SAINT CATHERINE. Deze stad is gelegen

aan de rand van de berg Sinaï of ook wel de Mosesberg genaamd (daar zou Mozes de stenen tafels hebben ontvangen met de 10 geboden op). Bij enkele leden van het peloton bleken die alvast ver te zitten. Ondanks de vele hoogtemeters die we reeds op onze teller hebben staan besloten we toch om te voet richting onze slaapplaats te gaan. Op 1570 m ligt het Khatarinaklooster. Sommige renners hadden geen jus meer in de benen en besloten om hier te slapen. De diehards kozen er echter voor om de klim nog verder te zetten. Op 2200 meter bereikten zij de top. Te moe om nog terug richting het klooster te gaan besloten ze om dan maar op de top hun slaapzak uit te halen. Al snel lagen ook zij in dromenland. Met een prachtige zonsopgang boven Saint Catherine Mountain werden ze gewekt. Het signaal om te dalen richting het klooster. Daar voegde het peloton zich terug samen om hun weg richting Benoni verder te zetten.

Stop 6: Djedda (Saoudi Arabië): 8425 kilometer

De zengende Vlaamse warmte bereikte ook Saint Catherine, de Egyptische oase waar we met ons Bolsterpeloton even aan het verpozen waren. De enige optie was verder naar het zuiden trekken om op zoek te gaan naar verkoeling. Ja, anno 2020 kan de wereld al eens op zijn kop staan. 24 renners die geheel terecht onder contract liggen bij De Bolster Cycling Team sprongen op hun glimmend stalend ros en konden tijdens hun tocht genieten van de best bewaarde geheimen van deze aardbol: de onnoemelijke schoonheid van Saudi Arabië!

Een tussenstop houden we deze keer na 1486,1 kilometer in Djedda om verdiend te kunnen afkoelen aan de weergaloze fontein

van Koning Fahd. We kunnen er ook getuige zijn van het 8e wereldwonder.

Stop 7: Esna (Egypte): 9764 kilometer Klaar voor alweer een avontuur verlieten we onze fietsenloods. Ons peloton bestond deze week uit 22 renners. Het werd super warm, maar fysisch waren we er weer klaar voor. Toch kregen wij al snel een mentale tik te verwerken toen wij zagen dat we de verkeerde richting uitreden. Onze ploegleider Geert Bonte sprak ons moed in waarna we weer flink tekeer gingen op onze stalen rossen.

Om toch wat verloren tijd in te halen namen we de veerboot ‘DubaSafaga’. Daar wij niet vals willen spelen, werden de fietsrollen uitgestald op het dek. Terwijl de ferry de oversteek van ongeveer 200 km deed, bleven wij vol goede moed doortrappen. Heerlijk met die zeebries, want het was echt wel warm. Eenmaal de Rode Zee over kropen wij terug op onze eigen fiets. 1338 km verder dan Djedda, was het welletjes geweest.

Tijd voor onze volgende tussenstop. We hielden halt in Esna. Deze Egyptische stad is gelegen op de westelijke oever van de Nijl. Daar brachten wij nog een bezoek aan de plaatselijke bazaar en de prachtige tempel van Esna. Met alweer een portie cultuur in onze fietsdraagzak en enkele nieuwe avonturen konden we ons weer opladen voor een nieuwe rit richting onze volgende tussenstop! Stop 8: Omdurman (Sudan): 11209 kilometer Onder een loden zon maalden de benen van 22 renners van De Bolsterploeg afgelopen week een totaal van 1445,6 kilometer richting Benoni. We deden onze fietsen op slot in Omdurman, de grootste stad van Soedan, gelegen aan de Nijl, tegenover de hoofdstad Khartoem. Net voor we de stad binnenreden zetten enkele spurtbommen de sprint in en wonnen met ettelijke wieldiktes van de rest van het peloton.

We hadden okselvijvers, kontzweet en zelfs stinkvoeten. Dat kon ons allemaal niet deren, want we trokken naar de soek en kochten aan een kraampje een paar nieuwe teenslippers. Dat duurde wel even, want we hadden last van keuzestress. Met frisse voeten stapten we uiteindelijk de plaatselijke moskee binnen, net op tijd voor het vrijdaggebed. Onze verlichte geesten konden nog een museumpje gebruiken, dus kochten we een ticketje voor het Khalifa House Museum waar we de wapens van de Slag bij Karari in 1898 inspecteerden. Moe van al die cultuur bestelden we in ons hotel Sudanese take away en genoten met volle teugen. Met opgeladen benen en een pak grinta zijn we klaar voor een volgende week woon-werkverkeer met de fiets.

Stop 9: Debre Markos (Ethiopië): 12252 kilometer De Tour de France 2020 ging dit weekend van start. Toch de moeite wat die renners allemaal doen, denken vele mensen. Dat is een feit, maar wat het peloton van De Bolster aan het doen is, dat is pas straffe kost. We zijn ondertussen 9 weken aan het fietsen richting Benoni.

We kenden al heel wat tegenslagen. Zo reden we al eens verkeerd, hadden we dikwijls materiaalpech (platte tubes, kettingen af, …). Vorige week kwam het zelfs tot een lichte aanrijding met iemand van ons team waarna die chauffeur vluchtmisdrijf pleegde… dat was even schrikken. Gelukkig geen ernstig letsel en niet al te veel schade aan de fiets. Ondertussen zit zij al terug op de fiets. Dikke pluim voor haar doorzettingsvermogen. Ook aan alle andere renners heel veel respect voor het traject dat jullie reeds aflegden.

Ondertussen fietsten we vanuit Omdurman naar onze volgende tussenstop. De temperatuur is wat

gezakt, maar deze week was het vooral beuken tegen de wind. Na 1118 km kwamen we met het Bolsterpeloton dat deze week bestond uit 23 renners aan in ‘Debre Markos’ in het noordwesten van ‘Ethiopïe’. We fietsten langs de universiteit richting het lokale ‘Paradise Hotel’. Onderweg gaan we eerst nog een hapje eten om ons energiepeil weer op te laden. Eenmaal in ons hotel wilden we nog een verfrissende duik nemen alvorens te gaan slapen. Jammer genoeg geen water meer in het zwembad. Een kleine tegenslag, maar daar worden wij alleen maar sterker van. Dan maar op tijd ons bed in zodat wij weer fris aan het vervolg van ons avontuur kunnen beginnen.

Maken deel uit van het Bolsterpeleton: Jo D, Veerle A, DS, Kathleen R, Karoline W, Leen L, Ilse B, Leen DDW, Michiel C, Frank F, Steven VL, Joke N, Ria G, Bart R, Veronique D, Lieven DB, Carla D, Hilde V, Els P, Jelena C, Trees C, Gerda S, Lynn G, Geert B, Lien V, Stefan DK, Anne-Marie V, Katrien C, An VD, Isabel S, Katrien M, Inge VDB, Leonie V, Bert G, Geert DW, Frederik DC, Ann D, Hilde V, Tom V, Evelyn P, Fien DV, Carine N, Mia F, Elise V, Lies M, Annelies K, Wendy VL, Kathy D, Miek DS, Tiny R, Griet D, Kenneth DR, Brigitte VDB, Ellen A, Vera VDB, Thymiane V, Sarah C, Wout Y, Gisela D.

Pieter Jouretz

illustratie: Wim Leys

Flandrien Jolien

Nu het wielerseizoen terug op gang werd gefloten, maken we kennis met een wel heel special coureurke. Nee, we hebben het niet over Wout Van Aert, maar over een ander raspaardje.

Al gehoord van de Ronde van De Bolster? Sinds enkele weken passeert er 3 maal per week voor onze huizen een zekere Jolien De Geyter. Met een vaste tred en stap voor stap werkt ze het parcours af. Vastberaden en met het nodige doorzettingsvermogen. Klasse! Op z’n Philip Gilberts. Geen ingewikkelde vermogenmeters of hartslagtoestanden, maar op gevoel. Temporiseren waar nodig, versnellen als het kan. Het wordt tijd dat we de kudu wat optimaliseren. Een bidonhouder is geen overbodige luxe. Een fietsbel? Nee, geen overbodig gewicht. Misschien nog een soigneur. Voelt iemand zich geroepen? Voorlopig zal die toch uit de bubbel van Huis 1 moeten komen.

De aanmoedigingen langs haar parcours doen toch deugd. Het zorgt voor wat extra ‘moraal’. De snelheid gaat er met enkele km/ uur op vooruit. Dus als je ze tegenkomt, houd je dan vooral niet in. Maar hou het veilig en respecteer de nodige afstand. Nog een laatste sprint, de laatste meters… en het zit er terug op. Bekomen en met een goed gevoel terug naar de groep. Zo, die meters hebben we toch maar mooi weer achter de rug.

Jolien en Huis 1 – vestiging

Kluisbergen.

BubbelBBQ huis 9/10

Naar jaarlijkse gewoonte wilden wij terug een clusterbarbecue organiseren. Kwestie van tradities in ere te houden. Wegens de bubbelwerking als gevolg van corona was er dus dit jaar sprake van een ‘BubbelBBQ’, dit binnen de bubbel van huis 9/10. Deze vond plaats op 11 augustus. Normaal hopen wij dan op warm en zonnig weer, maar door de hittegolf van de afgelopen dagen mocht het wat minder zijn.

Al een geluk dat Huguette heeft ‘gelezen’ voor perfect weer. Het was warm, maar bewolkt en droog (al was het reeds aan het regenen 6 km verder in Zingem).

De voorbereidingen van de BBQ werden vlot uitgevoerd. Famke ging om boodschappen waarna ze samen met enkele bewoners de groenten sneed. Daarna hielpen bewoners mee om de tafels te dekken en te versieren, vlaggen ophangen, eten afhalen in de keuken… Sinds de bubbelwerking verloopt de samenwerking tussen het team wonen en het dagbestedingsteam steeds beter. Ook tijdens de BBQ met al zijn voorbereidingen werd dit gevoel nog maar eens versterkt. Het was als een geoliede machine. Eigenlijk kunnen we spreken van ‘één team’, waar respect, flexibiliteit, collegialiteit en geduld sterk aanwezig zijn. In coronatijden is ook humor een grote troef. Er wordt wel wat geplaagd en afgelachen, wat de sfeer alleen maar ten goede komt.

En sfeer was er zeker die dag. Valérie zorgde voor heerlijke apero-tapas en een verfrissende Virgin Mojito. Ondertussen waren de eerste lekkere worsten klaar om in stukjes gesneden te worden. Deze werden mee opgediend samen met de tapas. Het werd een eerste keer stil. Zo te horen smaakte het. Terwijl er muziek op de achtergrond speelde werd er verder vlees gebakken door onze BBQ chef Frederik. Dit onder het toeziend oog van sous-chef Tommy (die graag proefde om te kijken of het vlees gaar was). De gemarineerde kip, de BBQworsten, hamburgers en groenten

hadden ondertussen de ideale cuisson bereikt. Het sein dat onze cliënten konden eten. Iedereen genoot ervan. Het werd voor een tweede keer stil. Toen de bewoners ’s middags hun rustmoment hadden, konden ook wij (de begeleiders) eten. Er werd nog eens getoast op de vriendschap, maar ondertussen dachten we ook aan de collega’s die er omwille van verlof of ziekte niet konden bij zijn. We vergaten ook de ‘Bubbel van H11/12’ niet. Het was maar een kleintje, maar we boden hen nog enkele vleesjes aan, die bij hen ook smaakten.

Toeval of niet, na het eten begon het even te regenen. Het signaal om op te ruimen. Veel afkoeling bracht de regen niet, maar dankzij een lekker ijsje konden we toch dat verfrissend gevoel wat vasthouden. Net als deze dag, terug eentje (om net als de vele andere) te koesteren.

Dagbesteding H9/10 Frederik De Clercq

Activiteit in corona-tijden

Van huis 2 uit Kluisbergen ontvingen we 2 verslagjes ten gehouden opdat ze voldoen

Sint-Amelberga

Volgens jarenlange traditie gaat Etienne in normale omstandigheden op 10 juli naar zijn geboortedorp Mater om de paardenprocessie bij te wonen. Wat we vreesden, was na wat inlichtingen inwinnen waarheid geworden: de processie ging niet door. Om de teleurstelling niet al te groot te laten worden, planden we om samen met Etienne die dag een wandeling te maken in Mater, de kapel te bezoeken, een optreden in de tuin te doen naar analogie met andere artiesten. Jerome vond dit een goed idee. En de eerstvolgende zaterdag was het zover: de technische dienst zorgde voor het nodige materiaal en het prieeltje werd omgetoverd tot een podium. De cliënten keken vanop hun eigen

een bloemetje naar het kerkhof te dragen en in het café iets te gaan drinken.

Maar de dag ervoor hoorden we via een roddel dat een 20-tal ruiters van Mater toch mochten uitrijden, echter zonder hier ruchtbaarheid aan te geven. Etienne en de begeleidster haasten zich met het ontbijt om richting Mater te gaan. Ze werden beloond want toen ze aankwamen, stonden de ruiters vertrekkensklaar. Ze reden 3 keer rond de kerk en werden gezegend toeschouwers werden in de gade afstand hielden. Etienne was een zeer tevreden man.

Zangstonde

In huis 2 woont Jerome. Hij is een echte artiest die heel graag zingt. Af en toe treedt hij ook op. In normale tijden doet hij dit in het buurthuis, maar door het coronavirus mag Jerome daar geen optreden geven.

Telkens hij Lut tegenkomt stelt hij de vraag: ‘hoe lang nog?’. En toen kwam Lut met het idee om door meneer pastoor. De weinige

terras, in hun eigen bubbel, en gaven hem een daverend applaus. Jerome bracht Vlaamse hits van Will Tura, Willy Sommers tot Noordkaap. Hij genoot er zelf nog het meest van …

Een zomer in ons kot …

Willen of niet, het is zo en dus maken we er hier het beste van. Tenslotte hebben we tuin, terras, schommel, banken, parasols, water en veel spelletjes voor binnen én buiten. We maken het feestelijk met muziek en met lekkernijen: een ijsje om af te koelen, een pannenkoek op sombere dagen, een fris en gezond slaatje …

De tuin is opgevrolijkt met vlaggen en molentjes. We zetten de boxen buiten en zingen en dansen. Wandelen met begeleider of met een bezoeker tussen de zonnebloemen, de pompoenen, fluitende vogels; even halt houden in de gezellige serre of een drankje nuttigen aan het tafeltje onder de notelaar. Genieten op een ‘veilige’ manier.

Huizen 11 - 12 vestiging Zwalm

Een nieuw terras

Op 9 juni kwamen de 3 werkmannen Philippe, Geert en Pascal onze terrasdeur op slot doen en braken het oude en versleten terras helemaal af. Met als gevolg dat we niet meer konden genieten van het mooie weer van op ons terras. Jammer!

Maar onze cliënten waren wel SUPER enthousiast om de werkmannen aan het werk te zien. Zodra ze konden zaten ze aan de vensters klaar, om het werk dat ze deden gade te slaan en natuurlijk commentaar te geven.

We hoorden vaak “goh ze kunnen goed werken”, ’t is nen braven”, “oh ’t zal mooi zijn”…

Op 23 juni was ons nieuw terras eindelijk klaar. De dag erop was een stralende dag en we genoten met z’n allen van het ontbijt op het nieuwe terras. Smaken dat het deed. En op vrijdag 3 juli hebben we het terras plechtig ingezegend met een lekker aperitief. Jammer maar het weer viel wat tegen. Hopelijk kunnen we er deze zomer nog veel van genieten.

Bedankt aan de werkmannen voor het werk!

Huis 6 vestiging Kluisbergen

De zomer van huis 1 Op naar zee!

Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde huis 1 ook dit jaar in de vakantieperiode een kampweek aan zee. Jammer genoeg kon deze niet doorgaan maar we probeerden een zo goed mogelijk alternatief te vinden. Naast tal van andere vakantie-activiteiten planden we een daguitstap naar zee!

Gewapend met zonnecrème, petjes maar ook mondmaskers en handontsmetting laadden we de bus vol. We trokken naar Wenduine waar het rustig wandelen was op de dijk.

Johanna moest toch even wennen aan dat lapje voor mond en neus, dat kriebelt toch een beetje. Dirk genoot van de zon op een bank met zicht op zee. Monique en Sylvia waagden zich zelfs even op het strand! ’s Middags genoten we in een restaurant en ook een ijsje mocht in de namiddag niet ontbreken. Frieda vond haar perfecte zonnehoed in een winkeltje op de dijk.

Moe en uitgewaaid trokken we terug naar Beerlegem. Sylvia vatte onze dag op haar manier samen: “Gent, bier en boten!”

Verjaren in tijden van Corona

Sylvia werd dit jaar 60! Normaal gezien wordt dit met een groots feest gevierd. Uitgebreid aperitieven met mensen die voor de jarige speciaal zijn: natuurlijk de familie, vrienden, medebewoners, mensen uit dagbesteding waarmee ze een unieke band heeft, … lekker eten en taart.

Dit jaar moest dit allemaal net even anders…

Het feest vond in iets intiemere kring plaats en we moesten ons strikt aan onze bubbel houden. Maar dit kon het plezier niet bederven! Broer Peter leverde de dag zelf een uitgebreid aperitiefpakket en schreef de krant een berichtje met de vraag om zoveel mogelijk kaartjes te schrijven. Die kwamen dan ook massaal onze richting uit. Ook haar tweede thuisweekend stond in het teken van haar verjaardag: bezoek aan papa in het rusthuis, aperitieven, lekker eten bij broer Peter en zijn gezin.

Aan het begin van de vakantie organiseerden we een

barbecue waarbij Sylvia in het midden van de belangstelling stond. Onze coronabuddy’s van de dagbesteding zorgden voor aperitiefhapjes en de groentjes. De keuken stak de barbecue aan en aandachtbegeleidster Annick ontpopte zich tot een ware grillmaster.

Ook bloemen en cadeautjes mochten niet ontbreken en de lievelingsmuziek van Sylvia schalde door de box. We sloten onze namiddag af met lekkere aardbeientaart en koffie.

Ons Sylvia had een fantastisch feest, haar ogen fonkelden! Ze werd er 60 maar voelt zich nog maar 48 en heeft dus nog vele feestjes te goed!

Huis 1 - vestiging Zwalm

Vakantie in huis 5: Activiteit rond het thema de zee

Iedere woensdag komt Karien onze leefgroep vergezellen met activiteiten. Laatst was het thema “de zee”. Onze cliënten werden ondergedompeld in verschillende aspecten van de zee. Eerst maakten we kennis met de zee aan de hand van de film Nemo. Daarrond werkten we verder door middel van verhaaltjes, snoezelen met o.a. sponsen, watergeluiden, voetbadjes… De cliënten beslissen zelf of ze willen deelnemen… Anderen genieten van sfeer en gezelligheid. Ons doel is om iedere cliënt iets aan te bieden, zo werkten we iedere week samen om een mooi resultaat te behalen.

We zullen één activiteit voor jullie toelichten:

Stap 1: We beginnen met het hout te schuren. Van links naar rechts… op en neer… kriskras. We zorgen dat alles mooi glad is om te kunnen verven.

Stap 2: verven. We geven de geschuurde balkjes een mooi kleurtje. Stap 3: opkuis: Na het harde werk, komt de opkuis. Splonsen in het bekken… jaja… water trappelen met de borstels. Pets pats… borstels proper en alles nat.

Stap 4: Versieren… worstjes maken met vilt, schelpjes kiezen, …. Alles plakken.

Stap 5: Tada… Bewonder het resultaat!

Huis 5 - vestiging Kluisbergen

Cultureel weerzien

Het is snikheet. Met ons busje rijden we, raampjes nog even open, airco aan, richting Lokeren. Het gezelschap bestaat uit enthousiaste oud-medewerkers, cliënten, van Rik Roobroeck. Tot zijn pensioen in 2017 werkte Rik als ergotherapeut in het hout- en tuinatelier van De Bolster. In zijn vrije tijd hield hij zich bezig met steenkappen waaronder het kappen van letters. “Een huis met vele kamers”, een werk van Rik, siert de muur van de polyvalente ruimte in De Gaverkant.

Vandaag is dit nog steeds een passie. Met enkele medestudenten van de kunstacademie van SintNiklaas stelde hij deze zomer tentoon in de Beeldfabriek, Kasi Loco in een stadstuin te Lokeren. Rik was zelf aanwezig op enkele dagen waaronder 7 augustus. Een geschikte datum om eens langs te gaan. Voor Rik en de cliënten, maar ook voor mijn collega Lieven en mezelf was het een fijn weerzien. Rik gaf een korte duiding en loodste ons doorheen de kunst-

werken. Hij volgt de opleiding kunstambacht SteenHout. Van zijn hand waren twee arduinen beeldhouwwerken ‘Ontluiken’ en ‘Ontmoeten’ te zien naast andere beelden, tekeningen, schilderijen en installaties van medestudenten. Rik bood ons nadien een glaasje zelfgemaakte limonade aan op het geïmproviseerde terras op de stoep voor zijn appartement. Indien we écht niet terug moesten, zaten we er nog!

Ellen Arens Atelierbegeleidster team 2

BBQ

Om de vakantie goed in te zetten, namen we onze mooiste servetten! We dekten de tafel als voor een feest En zorgden voor een gezond lichaam én geest! De barbecue werd aangestoken Met lekkere kruiden zodat de buren het roken.

Voor ieder een vleesje naar zijn zin En het ging er vlotjes in! Uiteraard met een hele hoop groenten erbij, Zo blijft ook de diëtiste blij  Om af te sluiten aten we een lekker ijsje En luisterden we naar een zomers wijsje. Er werd al eens een klein danske ‘geplaceerd’, Zo wordt ook dat niet verleerd...

We hopen met z’n allen op nog zo van die dagen, Maar dan zonder storm of wind en regenvlagen. Maar met heel veel zonneschijn Zo mag het nog héél lang zomer zijn!!

Huis Gavere – vestiging Zwalm

BINGO!!

Mooi weer, een gezellig terras, een kopje koffie en een doos met geschenkjes erin… meer hadden de cliënten van huis 4 niet nodig om op een mooie vakantiedag een bingonamiddag te beleven.

Michiel en Wendy staken de sfeer erin en allen waren enthousiast! Wie als eerste zijn bingobord vol had mocht luidkeels BINGO roepen en een geschenkje kiezen. Een dvd, een armband, een radioo tje, enz.

Niet gewonnen? Geen nood want daarna volgde de tweede bingo en op het einde hebben alle cliënten een prijs in ontvangst mogen nemen. Yvan zat op hete kolen want zijn bingobord was pas als laatste

vol maar zijn miniradio maakte het wachten meer dan goed. Rosine, Yvan, Patricia, Liesbeth, Jaklien, Sylvie, Dirk en Christine genoten van hun namiddag en de begeleiders genoten mee !

Huis 4 - vestiging Kluisbergen