Opvallend
F o t o : J ean - P i erre J ans
!
Plastisch chirurg Mikko Larsen heeft de wetenschapsprijs gewonnen van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie (nvpc). Larsen ontving de prijs voor zijn onderzoek dat aantoont dat bot- of gewrichtstransplantaties kunnen worden uitgevoerd zonder dat de patiënt de rest van zijn of haar leven antiafstotingsmedicijnen nodig heeft. Dit is mogelijk door het inbrengen van nieuwe bloedvaten afkomstig van de ontvanger zelf voor de doorbloeding van het getransplanteerde weefsel. De methode waarbij levend bot wordt getransplanteerd zal naar verwachting over vijf tot tien jaar klinisch worden toegepast. De wetenschapsprijs, bestaande uit een geldbedrag van 2.000 euro, wordt door het bestuur van de nvpc tweejaarlijks uitgereikt aan het beste fundamentele onderzoek voor de ontwikkeling van klinische toepassingen, waardoor de kwaliteit van de zorg wordt verbeterd.
Erkenning voor inzet tijdens masterfase Van links naar rechts: Cees Rustemeijer (beste coschap, interne geneeskunde, Ziekenhuis Amstelland), Tjakko Blaauw (beste arts-assistent, heelkunde, VUmc; inmiddels werkzaam bij Medisch Centrum Alkmaar), Jan Heijlman (eerste winnaar Jan Heijlman Prijs in 1995), Saskia Oosterbaan (beste begeleider junior coschappen, kindergeneeskunde/gynaecologie, Sint Lucas Andreas Ziekenhuis), Hanneke Wennink (beste junior coschap, kindergeneeskunde, Sint Lucas Andreas Ziekenhuis) en Kitty Heins (beste specialist, verloskunde en gynaecologie, VUmc).
Op 20 april was de jaarlijkse uitreiking van de Jan Heijlman Prijs door de Co-Raad VUmc. De prijs gaat naar artsen en afdelingen die zich inzetten voor het onderwijs in de masterfase. De coassistenten kiezen met deze prijs voor de beste specialist, de beste artsassistent en het beste coschap. Dit jaar konden ze ook stemmen op de beste begeleider junior coschappen en het beste junior coschap. Een belangrijk criterium bij het stemmen is: van wie heb ik het meest geleerd? Volgens de Co-Raad gaat het bij de prijs vooral om de erkenning van collega’s in spé, de coassistenten. Tjakko Blaauw (31) won de prijs voor beste arts-assistent. ‘Ik ben er erg blij mee. Het is het enige moment waarop
Bloemengala 2011 voor KIDS Zuid-Afrika
je erkenning krijgt voor je bijdrage aan het onderwijs. Onderwijs lijkt meer iets voor softies, het is onduidelijk wat je ermee wint. Terwijl het nota bene gaat om onze collega’s in spe.’ Waaraan heeft hij de prijs te danken? ‘Ik sta net één stapje boven de coassistenten, dat scheelt misschien. Natuurlijk hoop ik ook dat mensen zien dat ik oprecht geïnteresseerd ben. Ik besef dat de druk op de co’s groot is. Ons vak is loeizwaar en studenten zijn vaak zenuwachtig. Als er tijd is, probeer ik ook te praten over de emotionele kanten van het werk.’ Meer weten over de Jan Heijlman Prijs? Kijk voor de winnaars van de tweede en derde prijs per categorie op www.co-raad.nl.
Roel van Leerdam van de Lions Club Noordwijk overhandigt de cheque aan kinderarts-infectioloog Marceline van Furth
Henriette van der Horst
Conflicterende principes Deze week had ik het genoegen deel te nemen aan een conferentie die Eric van der Burg, de Amsterdamse wethouder voor zorg en welzijn, organiseerde om zijn beleidsbrief ‘Gedeelde zorg, gedeelde verantwoordelijkheid’ te bespreken. Uitgangspunt is niet verrassend: de zorg kan en moet beter, efficiënter, meer toegankelijk, en minder complex worden. Meer aandacht voor preventie, voor gezond gedrag, voor welzijn en voor zelfredzaamheid. In de ideale wereld is ‘Amsterdam een stad met gezonde, zelfstandige en betrokken Amsterdammers die tijdig anticiperen op het ouder worden. Een stad waar mensen die een voorziening nodig hebben, in hun eigen buurt terecht kunnen (…). Een stad waar mensen die geen regie meer kunnen voeren over hun leven, de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.’ Mmm…, waarom hebben we dat nog steeds niet gerealiseerd, het is zo eenvoudig: meer
samenwerken, minder hokjesdenken, zorg niet als doel maar als middel zien. Ooit hadden we dat in Amsterdam goed geregeld. In een aantal wijken waren er hometeams: huisarts, buurtmaatschappelijk werker, wijkverpleegkundige die samen dicht bij huis zorg leverden en die niet te beroerd waren om af en toe wat sociale misstanden aan de kaak te stellen. Ik sprong op de fiets om samen met de wijkverpleegkundige met een Amsterdams oudje te bespreken welke zorg er nodig was en dat dan te regelen, niks Centrum Indicatiestelling Zorg. Na een tijdje vielen de hometeams uiteen omdat de deelnemende organisaties besloten dat alles anders en natuurlijk beter moest, grotendeels om financiële redenen. Samenwerken werd steeds ingewikkelder en sinds een aantal jaren bemoeit de Nederlandse Mededingingsautoriteit, NMa, zich daar ook stevig tegenaan. Samenwerken en afspraken maken is,
Tr a c e r 9 – 5 m e i 20 11 – O r g a n i s a t i e – O n d e r z o e k – O n d e r w i j s – P a t i ë n t e n z o r g
als we niet uitkijken, kartelvorming en dat is uit den boze. Als we om de kwaliteit te verhogen besluiten dat we specialistische ingrepen alleen maar in een paar centra uitvoeren dan heft de Nederlandse Zorgautoriteit, NZa, het vingertje en roept dat ze dat niet toestaan, want de keuzevrijheid van de patiënt komt in gedrang. Allemaal fraaie (nou ja, bijna allemaal fraaie) principes, samenhangende zorg dicht bij huis, marktwerking, keuzevrijheid, topkwaliteit, met hun eigen voorvechters. Helaas conflicteren die principes nogal eens en de discussie over wanneer welk principe moet prevaleren, wordt nauwelijks gevoerd. Soms is keuzevrijheid ondergeschikt aan kwaliteit, en marktwerking ondergeschikt aan samenhangende zorg. Omgaan met conflicterende principes vereist reflectie en af en toe afstand doen van je principes. Dat is verrekte lastig, maar wel een mooie uitdaging voor Van den Burg en ons allemaal. Henriette van der Horst is hoogleraar huisar tsgeneeskunde
Het jaarlijkse Bloemengala van de Lions Club Noordwijk heeft een zeer mooi bedrag voor kids Zuid-Afrika opgeleverd: hoogleraar kindergeneeskunde Marceline van Furth kan namens de Lions maar liefst 60.000 euro gaan inzetten voor haar project in Zuid-Afrika. Op deze gezellige avond in Grand Hotel Huis ter Duin, waar niet alleen heerlijk gedineerd werd, maar de gasten onder andere ook op een modeshow en een kunstveiling getrakteerd werden, stond kids Zuid-Afrika centraal. kids ZuidAfrika – een samenwerkingsverband tussen VUmc en het Desmond Tutu tb-centrum in Kaapstad – gaat de strijd aan met tuberculeuze meningitis in de townships van Kaapstad. Deze ernstige ziekte vormt vooral voor jonge kinderen onder de vijf uit de townships een grote bedreiging. Honderden kinderen per jaar worden ziek, één op de tien overlijdt en de helft van hen ontwikkelt blijvende handicaps. kids Zuid-Afrika heeft speciaal voor deze kinderen een thuisbehandeling ontwikkeld: in plaats van een half jaar opgenomen te worden in een ziekenhuis, hoeven de kinderen nu maar een keer per maand naar een polikliniek voor controle en komt een gespecialiseerd medisch team regelmatig op huisbezoek. Met de donatie van de Lions Club Noordwijk kunnen er nog meer kinderen worden geholpen en kan er gezorgd worden voor meer en betere voorlichting en nazorg. n CH
Benoemingen Per 1 juli wordt Kathy van Veerdegem, momenteel nog directeur po&o bij ggz inGeest, bij de dienst p&o VUmc benoemd als manager expertise. Van Veerdegem is sinds 2001 als hoofd po&o ggz Buitenamstel en daarna als directeur po&o van ggz inGeest werkzaam. Met het voornemen tot de fusie tussen beide organisaties werken Kathy van Veerdegem en Yolande Schaeffer samen aan verschillende opdrachten die de integratie en straks de fusie tussen ggz inGeest en VUmc verder vormgeven. 3