Energielabel duurder

Als u een eigen woning heeft, dan moet u bij verkoop een energielabel overleggen. In dat document staat hoe energiezuinig uw woning is. Tot 31 december 2020 kunt u het energielabel zelf online aanvragen. Vanaf 2021 moet het energielabel vastgesteld worden door een deskundige, die bij u aan huis de gegevens komt opnemen. De kosten van het label stijgen daardoor.

Het energielabel voor woningen is sinds 2015 verplicht. De overheid heeft toen een voorlopig energielabel van uw woning afgegeven. Dat label is gemaakt op basis van bouwjaar, in dat jaar geldende bouwregels, grootte en soort van de woning. Uw voorlopige energielabel kunt u vinden op: zoekuwenergielabel.nl. Dit voorlopige label heeft geen rechtsgeldigheid.

Aanvraag definitief energielabel

Voor de verkoop van een huis is een definitief energielabel nodig. Daarin worden ook de energiebesparende maatregelen meegenomen die na de bouw zijn getroffen, zoals dubbelglas, zonnepanelen of spouwmuurisolatie. Het definitief energielabel kunt u tot 31 dec. 2020 aanvragen via: www.energielabelvoorwoningen.nl. U logt in met uw DigiD. U krijgt dan een vragenlijst met een handleiding. U kunt aangeven welke energiebeperkende voorzieningen zijn genomen. Soms worden bewijsdocumenten gevraagd. Denk aan een foto van uw cv ketel of een factuur van het isolatiebedrijf. Daarna stuurt u, via datzelfde programma, de aanvraag door naar een erkend deskundige. Deze beoordeelt de gegevens, registreert het label en stuurt het u toe. Dit definitieve label blijft 10 jaar

geldig.

Na 31 december meer kosten

Nieuwe Europese regels vereisen een andere manier om het energielabel te berekenen. Vanaf 1 januari 2021 komt een deskundige bij u langs om de woning te beoordelen. Dit brengt extra kosten met zich mee. Tot januari kost de aanvraag voor een definitief energielabel minder dan twee

tientjes. Daarna bent u al snel € 190 kwijt.

Denkt u, dat u uw woning binnen 10 jaar gaat verkopen en heeft u nog geen of een verouderd definitief energielabel? Vraag dan nu een (nieuw) definitief energielabel aan. Doorgaans ontvangt u dit label binnen enkele weken na de aanvraag. Dit is afhankelijk van het type woning, de staat van de woning en het door u aangeleverde bewijs van de maatregelen die u heeft genomen.

Mocht u een label willen aanvragen en komt u er niet uit, neem dan contact op met een ouderenadviseur 06 – 53 27 90 98 of met Wim Hendriks 06 – 43 08 25 39.

Wim Hendriks en Marjan Vonk

HARTINFARCT

Na fascinerende reizen naar Rusland in de Het is een onvergetelijke dag 16 april 2020. afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal Op donderdag 16 april, vroeg hebben we de caravan leden, besloten in het voorjaar van 2020 in Berlicum uit de stalling gehaald. We waren op naar Israël te gaan.weg naar Leiden voor een onderhoudsbeurt van de caravan. Onderweg zei ik al tegen Anne Marie: ‘ik voel wat pijn op mijn borst’ . Verder hebben we er geen aandacht aan besteed. De caravan afgeleverd en naar onze dochter in Boskoop gegaan. Daar kwam de pijn op mijn borst weer opzetten. Wederom verder geen aandacht aan besteed. Ter hoogte van Zaltbommel werd de pijn heftiger en hebben toch maar de huisarts gebeld. Hij stelde voor om de volgende dag een hartfilm te laten maken. Wanneer de pijn erger werd, adviseerde hij 112 te bellen. Rond 18.00 uur hebben we uit voorzorg toch maar 112 gebeld.

De kleine doktersauto kwam voorrijden. De verpleegkundige maakte een hartfilm en constateerde dat het een zwaar hartinfarct was. Gelijk de ambulance gebeld die met loeiende sirene naar het JBZ reed. Daar stond iedereen al gereed. Er zijn 3 hartkatheterisaties gedaan. Uiteindelijk hebben ze om 03.00 uur via de lies 2 stents geplaatst. De zorg op dit nachtelijk uur was uitstekend.

Ik heb daarna 2 dagen op de IC gelegen. Ook hier liepen de verpleegsters af en aan. Niets was te veel. Alles wat ik vroeg werd met zorg uitgevoerd. Hierna werd ik ‘op zaal’ gelegd.

De verpleegsters liepen bijna allemaal in ‘maanpakken’. De verzorging, het eten, de glimlach van de verpleegsters, daar word je al beter van.

Dat het coronatijd was, kon je wel merken. Regelmatig ging op de gang het alarm af en dan zag je verpleegsters en artsen over de gang rennen. Alles zeer gedisciplineerd. Ook kwam de begrafenisondernemer over de gang om overleden coronapatiënten op te halen. Vanuit mijn kamer was dit een naar gezicht. In de tijd dat ik in het JBZ lag heb ik geen bezoek mogen ontvangen. Wel was er de mogelijkheid om ‘van buiten’ bezoek te zien. Per mobiel uitgelegd in welke kamer en achter welk

IN CORONA TIJD

Na fascinerende reizen naar Rusland in de raam ik lag. Wel moeilijk uit te leggen: welk raam afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisin zo’n grote gevel. Maar het is toch gelukt en dan commissie, op verzoek van een aantal maar zwaaien door de kinderen en kleinkinderen leden, besloten in het voorjaar van 2020 vanuit het bushokje. naar Israël te gaan. Het thuisfront werd door de verpleging goed op de hoogte gehouden. Wederom alle lof voor de verpleging. Op 23 april mocht ik naar huis. Men zei tegen mij dat ik voorlopig niet zwaar mocht tillen. Maar in deze coronatijd was de afdeling op slot, dus ik moest alleen naar beneden met mijn toch redelijk zware tas. Buiten zat ik op de bank te wachten tot Anne Marie mij kwam ophalen. Volgens haar zag ik er uitgemergeld uit. Ik had wel 2 jassen uitgedaan. Maar goed, wel naar huis, niet wetende dat ik op 25 april met vocht achter de longen weer werd opgenomen. ‘s Morgens om 06.00 uur weer 112 gebeld en met de ambulance naar het JBZ. Tot mijn verbazing kwamen verplegers in ‘maanpakken’ mij ophalen.

Uit voorzorg werd ik meteen op corona onderzocht. Met het materiaal in neus en keel de coronatest gedaan en dan maar afwachten. ‘s Avonds om 18.00 uur de uitslag: gelukkig negatief. Op de coronaafdeling was de verzorging van het verplegend personeel naar mijn idee zeker niet optimaal. Maar wat wil je? Terug naar de ‘oude’ afdeling. De verpleging kwam mij al weer begroeten met ‘nu alweer terug, was het hier zo gezellig?’. Met veel zorg werd ik weer uitstekend verzorgd. Op de laatste dag mocht Anne Marie een uurtje op bezoek komen. Van 17.00 tot 18.00 uur en geen minuut langer. Dit werd als proef gedaan. Op 29 april weer naar huis. Weer alleen naar buiten door de coronatent bij de uitgang. Wederom alle lof voor de totale verpleging. Op 6 juni opnieuw met de ambulance naar het ziekenhuis. Had te weinig bloeddruk met als gevolg flauwvallen. Gelukkig was het een dagopname op de Eerste Hulp. ‘s Avonds weer opgehaald door onze kleinzoon in opa’s auto.

Door de corona was er geen revalidatie in het JBZ. Ik werd om de week gebeld hoe de therapie thuis verliep. Door corona heb ik een achterstand van 4 weken opgelopen omdat er geen begeleiding vanuit het JBZ was. Na het ontslag uit het ziekenhuis ben ik nu bij de fysiotherapie in Rosmalen. Uiteindelijk zal het eind van het jaar zover zijn dat ik weer kan gaan tennissen. Dat is mijn doel. Alles bij elkaar ben ik dan 9 maanden bezig geweest om weer de ‘oude Sjef’ te worden. Ik heb zeer veel kaarten, bloemen, telefoon, mails en bezoek ontvangen. Dat doet een mens goed. Dank daarvoor.

Via de media heb ik vernomen dat het volledige zorgpersoneel van verpleegkundige tot schoonmakers een premie krijgt van € 1.000 netto. Zij hebben het dik verdiend.

Sjef Peters

“IK BEN EEN VERBINDER”

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal leden, besloten in het voorjaar van 2020 naar Israël te gaan.

Foto: Jan Forman

Carel van den Heuvel woont ruim 50 jaar in Rosmalen, was vorig jaar 50 jaar getrouwd en is nu ruim 3 jaar voorzitter van HEVO. Iemand die je, met zijn bijna 2 meter, niet over het hoofd ziet. Handig als je hem zoekt in een groot gezelschap. En handig als hij een toespraak houdt in de grote zaal en de geluidsinstallatie laat het afweten: dan kan hij over de hoofden heen praten. Maar ook zittend aan een vergadertafel is het vanzelfsprekend dat iedereen naar hem luistert. Want wat hij te zeggen heeft doet ertoe. En, heel belangrijk, hij is een aimabel mens, altijd opgeruimd en goed gehumeurd. Hij is bereid nog 3 jaar voorzitter te blijven. Daarover beslist de ALV op 11 november. Een goed moment om terug te blikken en ook alvast vooruit te kijken.

Klopt het dat je een aanhanger bent van het harmoniemodel?

Dat klopt. Ik probeer altijd verschillen te overbruggen en gemeenschappelijkheden uit een geNa fascinerende reizen naar Rusland in de sprek te halen. Ik hoor ook altijd het eerst waar afgelopen maanden, heeft de HEVO-reismensen het wel over eens zijn. Komt vooral omdat commissie, op verzoek van een aantal ik in mijn werk als onderwijskundige tot taak had leden, besloten in het voorjaar van 2020 te zorgen voor verbinding, dat de mensen het eens naar Israël te gaan.werden. Dat is een attitude geworden.

Je begon je loopbaan als onderwijzer?

Mijn eerste baan was op de Laurentiusschool, nu De Troubadour, hier in Rosmalen. Ik was toen 22. In die tijd ontmoette ik ook mijn vrouw Anny, een autochtone Rosmalense. Na 5 jaar lesgeven werd ik directielid op een school voor beroepsonderwijs en daarna ben ik in de advieswereld terechtgekomen.

Hoe is 3 jaar HEVO-voorzitterschap je bevallen?

Heel goed. HEVO is een goeie club. Ik trof toen ik begon een dynamische vereniging aan. Zeker voor een vrijwilligersvereniging heel goed georganiseerd. Met betrokken en aardige mensen. In 2018 vierden we het 65-jarig bestaan, een leuk jaar met veel feestelijkheden, een mooie manier om veel mensen te leren kennen. Maar toen werd de kwestie KBO-Brabant actueel.

Dat was minder leuk?

Uittreden uit KBO-Brabant vond ik lastig, maar wel noodzakelijk. De wereld staat niet stil, soms moet er iets veranderen. Op de jaarlijkse hei-dag van het bestuur waar het onderwerp KBO-Brabant al jaren op de agenda stond zei de notulist: ik hoor het al, ik kan hetzelfde opschrijven als vorig jaar. Toen re- aliseerde ik me dat we moesten doorpakken. We hebben een breed traject uitgezet van informatieavonden, notities, gesprekken bij KBO-Brabant en 2 Algemene Ledenvergaderingen. Ik hoorde daar ook leden die dit echt heel erg vonden, meer dan ik had verwacht. Daar moet je dan doorheen, dat hoort erbij. Als je geliefd wil zijn bij iedereen moet je ijsco’s gaan verkopen.

Die kant van het voorzitterschap, dat je niet altijd iedereen kan plezieren, is voor jou lastig?

Ja, ik heb een grote behoefte aan consensus. En die consensus was hier niet te halen. Het was een kleine minderheid, maar die roerde zich flink en deed een emotioneel appel op mij als persoon. Ik vond dat moeilijk, want onze leden moeten hier toch voor hun genoegen zijn. De beslissing zou moeten worden uitgesteld, zeiden ze. Maar laten kabbelen kan ik niet. Vanuit mijn vak weet ik dat je bij een ingewikkeld dossier gewoon de knoop door moet hakken.

En nu functioneren we dus gewoon zonder KBO-Brabant

We kregen eerst nog de transitie: nieuwe ledenadministratie en -pasjes, boekhouding, verzekeringen. Veel werk. Maar we hebben zulke goeie mensen in het bestuur: Peter de Leeuw en Ton van de Liefvoort hadden dit snel voor elkaar. Belangrijk was ook dat het Magazine een upgrade kreeg, dat is door Tonny van Raaij opgepakt. Daarna heb ik, op een enkeling na, niet veel meer over KBO-Brabant gehoord. Maar het kan goed dat ze dat niet met mij hebben gedeeld, ik was door mijn rol als voorzitter voor tegenstanders vanzelfsprekend het gezicht bij dit besluit. Voor mij persoonlijk is er in elk geval een hele last van mijn schouders.

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal leden, besloten in het voorjaar van 2020 naar Israël te gaan.

Er is nog een tweede traject dat je veel tijd en energie heeft gekost: de ombouw van Seniorenraad naar Seniorenplatform

Dat was niet zo zichtbaar voor de leden, maar ook belangrijk. In 2017, toen ik net begon, bleek de Seniorenraad, die de gemeente Den Bosch moet adviseren over ouderenvraagstukken, niet te functioneren. De gemeente had al 3 jaar geen advies meer gevraagd. Dat is ernstig, want de belangenbehartiging van ouderen ligt op gemeenteniveau, de provincie doet dit niet meer en op het Rijk heb je geen grip. Ik zag een goed functionerende Seniorenraad in Den Bosch als belangrijk voor HEVO, zeker na losmaking van KBO-Brabant. Er zijn 8 seniorenverenigingen in Den Bosch, HEVO is daarvan op afstand de grootste. Naar mijn mening moet zo’n Seniorenraad worden bemand met bestuurders van die 8 seniorenclubs, dan pas heb je recht van spreken richting gemeente. Dat vonden de leden van de Raad ook wel, maar zelf weggaan om plaats te maken voor die bestuurders was voor een aantal lastig. Uiteindelijk is dat toch gebeurd. Het heet nu het Seniorenplatform ‘s-Hertogenbosch, een veel betere naam.

En het Seniorenplatform functioneert goed?

Het bestaat nog geen jaar, maar het gaat best goed. We hebben een onafhankelijke voorzitter. Ik ben secretaris en daarmee lid van het Dagelijks Bestuur. Het kost me wel veel tijd aan vergaderen, adviezen en projecten.

Al met al heb je de afgelopen 3 jaar hard gewerkt Dat is ook wat ik wilde. Ik heb tot mijn 70e bijna geen vrijwilligerswerk gedaan, ik had er geen tijd voor. Terwijl toch het adagium is: learn, earn and return: leren, verdienen en teruggeven. Het voorzitterschap van HEVO doet precies een beroep op

de dingen die ik kan. En ik kan er op de fiets naar toe. Als ik aan kom rijden en ik zie al die fietsen voor het gebouw staan dan ben ik daar trots op. Ik ben heel trots op onze vrijwilligers. En op de Na fascinerende reizen naar Rusland in de bestuursleden. Gouwe mensen. Jos van Raak afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisbijvoorbeeld kan razendsnel nieuwe dingen uit commissie, op verzoek van een aantal de grond stampen: het Repair Café, de fotoclub, leden, besloten in het voorjaar van 2020 de discussiemiddagen, de tekenclub. Ook ben ik naar Israël te gaan.trots op het feit dat HEVO nog steeds groeit. We hebben nu 2.692 leden. We blijven groeien, ondanks corona, ondanks de maatschappelijke trend om geen lid te willen worden van een vereniging, ondanks dat bijna alle seniorenverenigingen krimpen en ondanks dat veel senioren vinden dat ze er nog niet aan toe zijn.

Is er ook iets wat je de afgelopen 3 jaar niet is gelukt?

Het aansluiten bij een landelijke koepel: de verdeeldheid onder de landelijke bonden wordt zelfs alleen maar groter. Ik heb daar net een stukje over geschreven (zie blz 8). Verder onze huisvesting. Ruimtegebrek is het grootste probleem op het ogenblik. Het lijkt erop dat we er straks 50 m2 bij kunnen huren op de begane grond van het gebouw op de plek van de oude school ‘t Ven. We zijn nog in gesprek over meer.

Wat staat er op je to-do-lijstje voor de komende 3 jaar?

We hebben een conceptbeleidsplan vol mooie ideeën. Dat is geschreven los van corona. Het virus is een flinke spelbreker want alles schuift maanden op. Belangrijk vind ik vooral dat we ons aanbod blijven aanpassen aan de senioren van nu. Qua activiteiten, maar bijvoorbeeld ook op het gebied van zingeving. Omdat mensen minder kerkelijk zijn, is er meer behoefte aan een plek waar je kunt praten over actuele maatschappelijk vraagstukken en over levensvragen zoals leven zonder beroep, leven zonder partner, het levenseinde. Verder willen we een talentscout zetten op nieuwe leden: wat kunnen ze en wat willen ze doen voor HEVO, structureel of op projectbasis. En we willen als tegenprestatie meer doen aan deskundigheidsbevordering van onze vrijwilligers. Nog meer dan genoeg te doen!

Lidy Verdegaal

CAREL VAN DEN HEUVEL (Sint-Michielsgestel, 1945) was werkzaam in en rond het onderwijs. Hij was onder meer onderwijzer, directielid, bestuurder en adviseur bij onderwijs-instellingen. Hij was directeur van KPC Groep en speelde een hoofdrol bij de oprichting van de VO-raad. De laatste jaren had hij een eigen adviesbureau. Na de kweekschool behaalde hij in de avonduren de Akte MO-A Sociale Pedagogiek, MO-B Onderwijskunde en tenslotte een doctoraal in de Sociale Wetenschappen. Hij heeft 2 kinderen en 4 kleinkinderen. Carel is sinds 2017 voorzitter van HEVO en heeft zich voor nog eens 3 jaar herkiesbaar gesteld.