Seniorweb

WAT CORONA MET ONS DOET

Terwijl ik dit artikel schrijf zie ik op het journaal een teleurgestelde Aleid Wolfsen, voorzitter van Autoriteit Persoonsgegevens (AP), vertellen over het datalek bij een GGD-instelling in Nederland. De instelling waar u zich misschien hebt laten testen op besmetting met het virus. De beveiliging van de systemen van de GGD is op orde maar corrupte medewerkers verkopen uw persoonsgegevens aan criminelen.

Die gaan u en mij wellicht lastigvallen met de inmiddels bekende vormen van oplichting via telefoon en computer. Om eerst uw vertrouwen te winnen door zich voor te doen als medewerkers van instellingen waar u klant bent. En vervolgens uw gegevens te misbruiken. U denkt dat de persoon die u benadert een medewerker is van de bank, uw zorginstelling, de loterij waarbij u aangesloten bent of…. noem maar op. U wordt benaderd omdat zij uit zijn op uw geld. U wordt bang en vreest het digitale medium misschien meer dan voorheen. U vraagt zich af hoe u zich moet wapenen tegen, mogelijk, een nieuwe vorm van fraude die u nog niet kent. Toch is er geen nieuwe oplossing voor al deze mogelijke problemen. U wordt opgelicht omdat u waarschijnlijk niet weet dat u misleid wordt.

Wees achterdochtig!

Toch zijn al deze oplichterspraktijken een halt toe te roepen als u blijft nadenken bij het gebruik van uw computer. Vertrouw onbekende afzenders nooit. Check het adres waar mailtjes vandaan komen, controleer de ‘echtheid’ van een website die u bezoekt, vertrouw telefoongesprekken en mooipraterij niet en aarzel niet - als u twijfelt - om het telefoongesprek af te breken. Wees achterdochtig bij iedere activiteit die u onderneemt als u uw computer op internet gebruikt. Als u dit consequent doet dan zult u niet gemakkelijk opgelicht worden. Neem de tijd en ga nooit in op tijdsdruk.

Juist in deze coronatijd moet uw computer, tablet of smartphone uw vriend zijn en u helpen in het onderhouden van contacten met familie, vrienden en dierbaren. Maar ook gewoon om u te kunnen informeren of ontspannen een spelletje te spelen. SeniorWeb Rosmalen (www.seniorwebrosmalen. nl) kan vanwege corona momenteel niet veel voor u doen maar is altijd telefonisch te bereiken om u persoonlijk of met beeldbellen te ondersteunen bij uw digitale communicatie. Daarvoor kunt u bellen met Gerard Burggraaf, onze Inloop en Leren aan huis-coördinator: 06 – 20 37 27 76.

Aarzel niet onze hulp in te roepen. Houd de informatie op onze site bij. We laten het snel weten als we weer mogen en vooral ook heel graag weer willen.

Bert van Strien

FRANK EN ZIJN OPA

Na fascinerende reizen naar Rusland in de Na zijn pensionering heeft Frank Langelaan afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiszich bij HEVO als vrijwilliger aangemeld: hij commissie, op verzoek van een aantal bezoekt HEVO-leden die hun partner hebleden, besloten in het voorjaar van 2020 ben verloren of die om allerlei andere renaar Israël te gaan. denen hun verhaal kwijt willen; hij luistert naar hen en probeert hun een hart onder de riem te steken. Uit getuigenissen blijkt veel dankbaarheid voor zijn werk: ze bevestigen Franks grote empathische vermogen.

Bij die gesprekken vertelt Frank soms ook iets over de wederwaardigheden van zijn eigen familie. Die kleine geschiedenis van de eigen familie vormt een blauwdruk van de grote geschiedenis van de eerste helft van de 20e eeuw, die qua gewelddadigheid haar weerga niet kent.

Daarbij springen de lotgevallen van zijn Joodse opa van moederszijde in het oog: Georg Gumpel had in de jaren ‘30 van de vorige eeuw in Berlijn een onderneming die was gespecialiseerd in de fabricage en verkoop van damesmantels. Voor zijn militaire activiteit in de Eerste Wereldoorlog had de Duitse staat Georg beloond met een onderscheiding. Hij was een gegoede burger en een succesvol ondernemer, die voor zijn gezin en 3 kinderen een appartement in Berlijn-Wilmersdorf had verruild voor een eengezinswoning in Berlijn-Dahlem. Zijn bedrijf was toen een van de 2.700 Joodse bedrijven in Berlijn die na 1933 door de nazi’s systematisch onteigend werden.

‘Onteigening’ is daarbij een eufemisme voor ‘broodroof’ of ‘beroving’; het geld dat de nazistaat daarmee verdiende, werd geïnvesteerd in Hitlers militaire plannen: de financiering en uitbouw van de Duitse militaire macht als voorbereiding op de oorlog, waar ook de bouw van de ‘Autobahnen’ een onderdeel van was. De techniek van het ‘uitmelken’ van Joodse bedrijven bestond in een eerste fase in het hinderen van hun handelsactiviteiten en het concentreren van Joodse ondernemin-

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal leden, besloten in het voorjaar van 2020 naar Israël te gaan.

gen in één stadsdeel. In een tweede fase werden voor de Joodse ondernemers speciale extra-zware belastingen geheven. Later werden er per bedrijf niet-joodse zaakwaarnemers aangesteld, die als stroman kwamen en de beslissingsbevoegdheid geleidelijk overnamen; de oorspronkelijke eigenaar werd daarbij gedwongen zijn bedrijf zwaar onder de prijs te verkopen. Begin 1939 overkwam dat Georg Gumpel; omdat het bedrijf noodgedwongen van hogerhand van eigenaar was gewisseld, moest hij bovendien ook nog aan alle personeelsleden een extra-heffing uitkeren.

Met de ’Kristallnacht’ in het achterhoofd moet Gumpel hebben voorvoeld wat de Joden boven het hoofd hing. Hij nam de drastische beslissing tot emigratie naar Ecuador, het enige Zuid-Amerikaanse land dat in 1939 zijn grenzen nog niet voor Europese vluchtelingen had gesloten. Het gezin, bestaande uit hemzelf, zijn vrouw en 3 kinderen, vertrok met de trein op 2 juni 1939 vanaf het ‘Anhalter Bahnhof’ naar Hamburg en scheepte daar in op de ‘Cordillera’ van de Hamburg-Amerika Linie; na allerlei omvaringen kwamen ze op 10 juli aan land in Guayaquil. Gumpel had een groot deel van zijn bezittingen kunnen meenemen, hetgeen niet zonder risico was geweest. De film ‘An unknown country’ geeft een indruk van de (aanpassings)problemen die Joodse immigranten ervoeren bij hun emigratie naar Ecuador: https://www.youtube.com/watch?v=x6pK6hFF2Fg.

In 1943 richtte hij in Ecuador een hotel op. Rond 1946 had Franks moeder zijn vader leren kennen die als Nederlander in Ecuador een baan had gekregen bij een textielbedrijf. Na zijn geboorte reisde het jonge paar in 1956 terug naar Nederland. Frank: “Ik besta doordat mijn opa heeft kunnen vluchten.” Het genealogisch onderzoek van Frank naar zijn voorouders berust op de vraagstelling: ‘Wie ben ik en op wiens schouders mag ik staan?’. In 1960 heeft de Bondsrepubliek aan de erfgenamen van Georg, in het kader van de ‘Wiedergutmachung’, alsnog een vergoeding uitgekeerd voor het onrecht dat hun was aangedaan.

Guido Robbens