Αγγελική Σχοινά
εμένα. Να μη στα πολυλογώ, ερωτεύτηκαν με τον Γάλλο, αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν και με πολλές δυσκολίες έκαναν έναν γιο, ο οποίος τώρα μένει μόνιμα με την οικογένεια του στην Κέρκυρα. Η κυρία Αντιγόνη, έτσι τη λένε, αγαπά πολύ το Παρίσι, μα έχει μεγαλώσει, και από τότε που πέθανε ο άντρας της τη στεναχωρούσαν οι επισκέψεις εδώ. Της ανήκουν δύο όροφοι. Ο ένας είναι γραμμένος στο γιό της, όμως τη σοφίτα την είχε κρατήσει για τις λιγοστές επισκέψεις της. Γνώρισε τη Λιζ μια μέρα στη Cité, στην αγορά των λουλουδιών, και συζήτηση στη συζήτηση τη συμπάθησε. Αποφάσισε να της νοικιάσει τη σοφίτα και μάλιστα με ελάχιστα χρήματα! »Από τότε έρχεται σπάνια και βολεύεται στο κάτω διαμέρισμα. Χαίρεται να βάζει τη Λίζα να της μιλάει για διάφορα και σε αντάλλαγμα της δείχνει συνταγές. Την έχω γνωρίσει να φανταστείς κι εγώ. Είχε έρθει πριν από ένα μήνα, για δυο βδομάδες. Γλυκύτατος άνθρωπος. Μας έλεγε ιστορίες από το νησί, τα νιάτα της, τα εγγόνια της. Είναι ευχάριστοι οι μεγάλοι άνθρωποι, αποπνέουν μια ηρεμία, έχουν ξεφορτωθεί το δικό μας άγχος και βλέπουν τη ζωή πιο απλή. Μ’ αρέσει αυτή η οπτική, εύχομαι να μπορούσα να την υιοθετήσω». «Απολαμβάνω να σ’ ακούω να μιλάς Ζωή. Στη δουλειά δεν μου είχε δοθεί ποτέ αυτή η ευκαιρία, αν και πάντα είχα την περιέργεια. Φαίνεσαι άνθρωπος με πολύ έντονη προσωπικότητα». «Να σου πω, εσύ ψυχολόγος είσαι ή φωτογράφος;» «Θες να μάθεις για μένα;» «Εσύ προσφέρθηκες να μου αυτοπαρουσιαστείς. Σ’ ακούω λοιπόν». «Γεννήθηκα στο Παρίσι, αλλά μεγάλωσα στη Grasse και περνούσα τα καλοκαίρια μου στο Saint Jean Cap Ferrat, ένα μέρος που θυμίζει παράδεισο. Όταν ήμουν δέκα περίπου, οι γονείς μου τσακώθηκαν και ήρθα με τη μητέρα μου στο Παρίσι γιατί βρήκε δουλειά. Επιπλέον ήταν και οι παππούδες μου εδώ και θα μπορούσαν να της προσφέρουν κάποια βοήθεια». «Και ο πατέρας σου;»
- 152 -