พุทธทาสธรรม(๑๖) 140 ก า ร ทํ า ง า น
ยิ่งชอบการทำการงาน หรือชอบหนาที่นั่นเองก็เลยทำหนาที่ สนุ ก คื อ ทำการงานสนุ ก ไม ว า จะเป น หน า ที่ ป ระเภทไหน หนาที่ทางกายก็สนุก , หนาที่ทางจิตก็สนุก , หนาที่ทางวิญญาณ คือสติปญญาก็สนุก ; เขาจะบริหารกายสนุก , เขาจะ บริหารจิตสนุก, หรือเขาจะศึกษาฝกฝน ใหมีสติปญญาหรือ ทิฎฐิความเชื่ออะไรตางๆ ถูกตอง มันก็ยิ่งสนุก ก็ยิ่งสนุก. สรุป ความวา ยิ่ง รู จั กธรรมะ จะยิ่งรักหนาทึ่ รักการงาน ไมวาจะ เป น การงานประเภทไหน ทางกายก็ ไ ด ทางจิ ต ก็ ไ ด ทาง วิญญาณก็ไดดังที่กลาวแลว.
พระพุทธเจากับหนาที่ ขอนีอ้ ยากจะขอชักชวนใหพจิ ารณา ใหเกีย่ วกับพระพุทธ องคกันใหถึงที่สุด วาพระพุทธองคกับหนาที่นั้น มันมีเรื่องอะไร บาง ทีเ่ ราจะถือเอาเปนหลัก จะไดงา ยในการทีจ่ ะปฏิบตั ธิ รรมะ หรือปฏิบตั หิ นาที่ จนหลุดพนจากความทุกขทวั้ ปวง. อาตมาจะสรุปเปนใจความสั้นๆ เพื่อจำงายเขาใจงาย วา พระพุทธเจาทานทรงทำหนาที่ครบวงจร ทั้งวันทั้งคืน วัน หนึ่งคืนหนึ่งเปนหนึ่งวง ทานทำหนาที่ครบทั้งวงจร, แลวทานก็ ทำหนาที่ครบวงจรนี้จนวินาทีสุดทาย จนวินาทีสุดทาย คือดับ ขันธปรินิพพาน. เราไมทำหนาที่ครบวงจร อยากจะนอน อยาก