15 minute read
OPLEIDING
personeelstekort • opleiding
Wijzigende taakverdeling impliceert aanpassingen in het onderwijs en de opleidingen in welzijn en zorg. Wanneer functies, taken en rollen tussen zorgprofessionals verschuiven, dient zowel bij de instroom en zijstroom als bij de actieve zorgprofessionals de nodige kennis en expertise te worden bijgespijkerd.
4. Opleiding
Een leerladder voor zorgkundigen, zorgprofessionals en verpleegkundigen
Vandaag kan een BSO-uitstromer zonder middelbaar diploma in 3 jaar een HBO5-opleiding tot verpleegkundige voltooien. Een leerling uit een TSO- of ASO-opleiding die voor een bacheloropleiding kiest, moet er 4 jaar over doen om in hetzelfde beroep te starten. Het is meteen duidelijk dat wie een zwakkere vooropleiding genoot én een kortere opleiding volgt, niet over dezelfde competenties en vaardigheden kan beschikken als wie vanuit een sterkere vooropleiding vervolgens 4 jaar bacheloropleiding genoot. De competenties van een verpleegkundige opgeleid op HBO5-niveau zijn dus anders dan die van een verpleegkundige opgeleid op bachelorniveau. De Europe Commissie is er bovendien niet van overtuigd dat de HBO5opleiding voldoet aan de Europese richtlijn rond opleidingen tot verpleegkundige en stelde de Belgische – de facto Vlaamse – overheid in gebreke. Dat heeft verregaande consequenties want de “Gecoördineerde wet betreffende de Uitoefening van de Gezondheidszorgberoepen” (WUG) vereist congruentie met die Europese richtlijn als voorwaarde om het beroep van verpleegkundige te mogen uitoefenen. Bovendien is de HBO5-opleiding, in tegenstelling tot andere, niet als graduaat ingekanteld in het hoger onderwijs.
Zowel voor studenten die een studierichting kiezen of volgen als voor de werkvloer is er nood aan een duidelijke differentiatie tussen en rechtszekerheid voor de verschillende opleidingsniveaus. De Vlaamse Hogescholenraad ontwikkelde een interessante position paper rond een leerladder die zorg- en verpleegkundigen differentieert volgens het Europese Kwalificatiekader EKK of EQF. De Vlaamse Hogescholen kiezen voor 3 duidelijk onderscheiden maar complementaire opleidingsniveaus:
Ɂ een opleiding tot zorgkundige in het secundair onderwijs (niveau 4);
Ɂ een opleiding graduaat zorgprofessional (niveau 5);
Ɂ een opleiding bachelor verpleegkunde (niveau 6).
De opleidingsniveaus in deze leerladder kunnen gekoppeld worden aan de functieprofielen die de Federale Raad in haar toekomstnota uitwerkte (cfr. hierboven). Daarin zullen bachelor verpleegkundigen (niveau 6) zich meer en beter kunnen toeleggen op verpleegkundige kerntaken. Die focus
VKS niveau Onderwijskwalificaties
8 Universiteit - Doctor
7 Universiteit / hogeschool - Master
6 Universiteit / hogeschool - Bachelor
5 Hogeschool - Gegradueerde
4 Secundair onderwijs - ASO
personeelstekort • opleiding
zal de attractiviteit voor sterke studenten verhogen, waardoor zowel het instroom- én uitstroomniveau als het aantal verpleegkundigen zal toenemen. Dat is positief voor de opleidingsmix aan het bed van de zorgvrager en zal leiden tot betere kwaliteit en minder veiligheidsproblemen.
Er zijn ook voordelen voor de gegradueerde zorgprofessional die een brede rol kan spelen in diverse settings van de zorgsector: dit functieprofiel trekt wellicht heel wat jongeren aan die ‘iets met mensen willen doen’. De brede zorgopleiding, met inbegrip van een aantal gedelegeerde verpleegkundige handelingen, biedt de gegradueerde zorgprofessional de kans om een interessante carrière in verschillende richtingen uit te bouwen. De brede opleiding geeft ook meer mogelijkheden om gedurende de loopbaan van sector te wisselen.
De verschillende opleidingsniveaus moeten met elkaar verbonden worden met duidelijke overgangstrajecten. Dat is niet enkel nodig om doorstroom van het ene opleidingsniveau naar het andere te voorzien, maar ook om duidelijkheid en kansen te geven aan de vele HB05- verpleegkundigen die vandaag in verschillende rollen en functies aan de slag zijn in de zorg.
Levenslang leren
Door de technologische revolutie, digitalisering en snelle vooruitgang in de zorg, zullen de jobs snel en continu veranderen. Levenslang leren maakt zorgprofessionals en hun ondernemingen wendbaar. Ook het streven naar kwaliteit maakt permanent bijscholen noodzakelijk.
Er gaat veel geld naar levenslang leren. Werkgevers betalen per jaar gemiddeld 1.405 euro opleidingskosten per medewerker. Toch lopen we volgens de OESO ver achter op het vlak van impact van levenslang leren.
Van basisopleiding tot vervolgopleiding in een vakgebied Het Europese Kwalificatiekader telt 8 niveaus en is een kader voor alle soorten diploma’s en certificaten op basis van leerresultaten. Het zorgt voor transparantie, vergelijkbaarheid en overdraagbaarheid van kwalificaties binnen de Europese Unie. Het is belangrijk dat het EKK nauw aansluit bij de nationale kwalificatiekaders. In Vlaanderen is dat de Vlaamse Kwalificatiestructuur, die de gekende opleidingsniveaus volgt. Het is mogelijk om eerdere studies te laten meetellen in het systeem van eerder verworven kwalificaties (EVK). Diploma’s, creditbewijzen, getuigschriften, studiebewijzen en attesten van opleidingen waarvoor een examen werd afgelegd, kunnen vrijstellingen of aangepaste trajecten opleveren. Dat kan ook op basis van eerdere praktijkervaring. In dat geval spreken we over een eerder verworven competentie (EVC). Die professioneel verworven competenties kunnen overeenkomen met de competenties die aangeleerd worden in (bepaalde opleidingsonderdelen van) de bachelor- of masteropleidingen. De hogescholen en universiteiten volgen een duidelijke systematiek in het beoordelen van EVC en EVK bij kandidaat-studenten en matchen die met domeinspecifieke leerresultaten uit het opleidingsprogramma. Een gelijkaardige methode zou gehanteerd kunnen worden om dergelijke kwalificaties en competenties mee te nemen in de beoordeling en zelfs verloning van zorgprofessionals.
Naast de verschillende kwalificatieniveaus bestaan beroepsbekwaamheden en beroepstitels in verpleegkunde en geneeskunde. Het gaat om welomschreven programma’s via postgraduaten (vroeger BanaBa’s) of ManaMa-programma’s. Die programma’s kunnen leiden tot erkenning of accreditering en geven zo toegang tot extra of specifieke vergoedingen. Veelal staat tegenover die extra financiering de voorwaarde om een minimum aan permanente bijscholing in een bepaalde periode te volgen. Ook in andere gezondheidsberoepen zijn een reeks beroepsbekwaamheden, beroepstitels of uitstroomrichtingen mogelijk, zoals kinesitherapie, tandartsen, geestelijke gezondheidszorg. Vooral in de uitgebreide reeks paramedische beroepen
Modulair levenslang leren aan UCLL
Bij het herwerken van de Bachelor Verpleegkunde van 3 naar 4 jaar dienden de verschillende BanaBa’s omgevormd te worden naar postgraduaten. Aan UCLL werden verschillende modulaire postgraduaten opgericht. Gerichte postgraduaten – van geestelijke gezondheidszorg voor kinderen over spoed en intensieve verpleegkunde tot neonatologie en pediatrie – zorgen voor verdieping. Elk postgraduaat bestaat uit 4 modules van elk 5 studiepunten rond een specifiek topic. Binnen een topic kunnen studenten de modules kiezen, helemaal op maat van eigen interesses en noden. Om in aanmerking te komen voor de beroepstitels is een programma voorzien dat oploopt tot de nodige 60 studiepunten.
Naast de gerichte postgraduaten is er ook verbreding via het postgraduaat “advanced health”. Hier komt het modulair systeem volledig tot zijn recht, want het programma van 20 studiepunten valt volledig vrij samen te stellen uit alle beschikbare modules. Dergelijk modulair opleidingsaanbod speelt erg flexibel in op opleidingsbehoeften, maar biedt wel garanties rond kwaliteit en impact op de kennis en vaardigheden.
personeelstekort • opleiding
Interdisciplinair opleiden in de praktijk
Het opleidingsonderdeel Interprofessioneel Samenwerken in de Gezondheidszorg (IPSIG) wordt al sinds 2003 ingericht voor studenten van de Faculteit Geneeskunde, Farmacie en Revalidatiewetenschappen en kinesitherapie van de Universiteit Antwerpen, de opleidingen uit de domeinen gezondheidszorg en sociale agogiek van de AP Hogeschool en de Karel de Grote Hogeschool, Sociaal werk van de Hogeschool Zeeland en de opleidingen Bachelor in de Toegepaste Psychologie en Bachelor in de Logopedie en Audiologie van Thomas More Antwerpen. Meer dan 1.000 studenten uit verschillende opleidingen worden ingedeeld in leer- en studiegroepen die het equivalent van een interdisciplinair team vormen. De teams van maximaal 16 studenten werken rond specifieke praktijkgerichte casussen. IPSIG I richt zich op laatstejaars in een gezondheidszorgopleiding. IPSIG II richt zich op studenten in een master-na-master-opleiding die al iets meer ervaring hebben op de werkvloer.
Het BENEFIT Health Innovation Fellowship van KU Leuven en TU Delft brengt interdisciplinaire trainingen in innovatie en ondernemerschap samen in een klinische setting. Het programma volgt de Biodesign-methodologie die door Stanford University werd ontwikkeld. Kandidaten werken in interdisciplinaire teams om oplossingen voor echte klinische behoeften te onderzoeken en te ontwikkelen. De teams worden gecoacht door experts op het gebied van business, geneeskunde, design en engineering en doorlopen een volledige innovatiecyclus tot implementatie. De meest urgente behoefte wordt geselecteerd om een oplossing te ontwikkelen om op de markt te brengen. – niet zelden met zowel bachelor- als masteropleidingen – is het niet steeds makkelijk om te differentiëren.
Die bijkomende opleidingen focussen bijna uitsluitend op een specifieke (klinische) niche in welzijn of gezondheidszorg. In het kader van taakverschuiving of -differentiatie tussen verschillende beroepen of beroepsniveaus, is het noodzakelijk om ook andere kennis en vaardigheden bij te scholen. Er is rond onder andere leiderschap, communicatie, management en digitalisering een enorme opleidingsmarkt met ontelbaar veel opleidingen en instrumenten die aanzetten tot levenslang leren. Te weinig zorgprofessionals nemen eraan deel en we hebben geen zicht op de impact of het rendement ervan. Veelal opereren die opleidingen buiten het officiële opleidingsaanbod, wat een opportuniteit biedt voor hogescholen en universiteiten. Dat kan via een aangepast financieringsmodel, een ruimere inzetbaarheid van het leerkrediet, meer gebruik van educatieve technologie en digitale leervormen en een flexibel of modulair opleidingsaanbod.
CanMEDS voor iedereen? CanMEDS is een Canadees kader dat oorspronkelijk de vaardigheden voor artsen beschreef die noodzakelijk waren om effectief te voldoen aan de behoeften van hun patiënten. Het overkoepelende doel van CanMEDS is het verbeteren van de patiëntenzorg via performantiestandaarden. Intussen wordt het CanMEDS-model wereldwijd toegepast, voor verschillende beroepsgroepen zowel binnen als buiten de zorg. CanMEDS omvat 7 verschillende rollen: Ɂ zorgverlener Ɂ communicator Ɂ samenwerkingspartner Ɂ professional Ɂ gezondheidscoach Ɂ organisator Ɂ kwaliteitsbevorderaar
In elk CanMEDS-gebied moet de zorgverlener beschikken over bepaalde competenties: een set aan kennis, vaardigheden en bijhorende attitude. In tegenstelling tot klassieke opleidingskaders gaat CanMEDS verder dan enkel het vakinhoudelijk handelen. Het model legt uitdrukkelijk de link naar bewust organiseren van zorg in interdisciplinair teamwerk.
Interdisciplinair opleiden Interdisciplinair teamwerk is noodzakelijk omdat de zorg voor patiënten/cliënten steeds meer gelaagd en complex is geworden. Complexe, chronische zorg voor patiënten met meerdere aandoeningen kan slechts beperkt worden ondervangen door eenvoudige, straightforward uitgestippelde zorgpaden. Ze vergen coördinatie en overleg tussen verschillende zorgberoepen. Verschillende zorgberoepen dragen vaak uiteenlopende inzichten en expertise bij, waardoor gezamenlijk afstemmen noodzakelijk wordt. De noodzaak wordt verder versterkt door taakverschuiving: ook hier zullen tussen de verschillende leden van het interdisciplinair zorgteam afspraken over rollen en taken gemaakt moeten worden.
Teamwerk is niet alleen een noodzaak geworden, maar het vormt ook een veelal aantrekkelijke uitdaging: hoe realiseren we met elkaar en voor elkaar, en vooral voor de zorgvragers die aan onze medewerkers toevertrouwd worden, de inhoudelijke en menselijke meerwaarde die een interdisciplinair team kan creëren?
Opleiding op het werk
Zorg en welzijn is dé sector waar leren op het werk al tijdens de basisopleiding start. Stages zijn een gekende methodiek om theoretische kennis om te zetten in praktische vaardigheden. Voor vervolgopleidingen is er, naast het formele onderwijs, een ruim aanbod aan congressen en wetenschappelijke seminaries. Die starten vaak vanuit vak- of beroepsgroepen en zijn nodig om bij te blijven met de evolutie in het vak. Veelal zijn de opleidingen theoretisch of worden ze passief ondergaan.
De focus op het eigen vak en kennis zorgt voor een spanningsveld tussen de leeromgeving en de werkvloer. Dat spanningsveld neemt toe omdat
personeelstekort • opleiding
Scenariotrainingen op de werkvloer
Vanuit een onderzoek rond een expertiseproject over het nieuwe bachelorcurriculum startte de Karel de Grote Hogeschool met scenariotrainingen op de werkvloer. De trainingen starten eenvoudig in een kleine groep rond vaak voorkomende problemen. Geleidelijk aan wordt de problematiek gelaagder en complexer. Steeds meer zorgverleners worden betrokken, tot een interdisciplinair team aan de slag is om het probleem op de werkvloer aan te pakken.
De scenariotrainingen worden gestart op vraag van de teams op de werkvloer. Vooraf worden vooral spelregels afgesproken die een open kader creëren. De scenario’s draaien niet om de technische aspecten van zorg, wel om communicatie, luistervaardigheden en leiderschap.
vaardigheden – zowel de harde technische als de zachte interpersoonlijke – aan belang zullen winnen in meer gedifferentieerde interdisciplinaire teams. Bovendien zorgen de snelle evolutie en soms erg specifieke niches ervoor dat enkel de zorgondernemingen zelf erin slagen om hun professionals op te leiden. Zo bestaat er een sterke sector rond cel- en gentherapie, maar biedt geen enkele universiteit daarrond opleidingen.
De zorgondernemingen en professionals moeten daarom strategisch nadenken over de nodige vaardigheden en competenties die ze van hun zorgverleners verwachten. De opleiding rond die vaardigheden vergt een mix tussen werk en opleiding. Opleiding op de werkvloer krijgt daarom het best een plaats bovenaan op de agenda: zowel in het werknemers-werkgeversoverleg als tussen zorgorganisaties en de zorgverleners op de werkvloer.
Opleiding stimuleren
Om de instroom in zorgberoepen te verbeteren, blijft het noodzakelijk om te werken aan het imago en de denkbeelden die het grote publiek heeft van de welzijns- en zorgsector. De differentiatie van de verschillende niveaus in het verpleegkundig spectrum biedt de mogelijkheid om het niveau en de veelzijdigheid ervan in beeld te brengen.
Gezien het nijpende en toenemende tekort aan zorgberoepen pleiten we voor een gerichte screening van alle opleidingen in het secundair onderwijs op potentiële zorgverleners. Een gelijkaardige oefening bij werkzoekenden en langdurig zieken zou de (zij)instroom kunnen vergroten. Daar horen ook middelen bij. De Voka paper “Levenslang leren” vraagt onderzoek naar de mogelijkheden van een doordachte individuele leerrekening. Een leerrekening is een virtueel portaal waarop zowel de werkgevers, de werknemers als de overheid middelen kunnen storten. De middelen worden zo een stuk explicieter en kunnen ingezet worden voor het financieren van levenslang leren. Het expliciet maken van middelen voor opleiding – in plaats van ze te verstoppen in VIA6 – zal zorgverleners stimuleren om er gebruik van te maken en onze achterstand in te halen.
Tot slot ontbreekt een koppeling tussen IFIC en de bijhorende loonschalen met het competentieportfolio van zorgverleners. Het vergoeden of inwisselen van een portfolio – analoog aan het systeem van eerder verworven kwalificaties en competenties in het onderwijs – kan een duidelijke link leggen tussen de verwachte kwalificaties en competenties en levenslang leren.
Aanbevelingen
1. VOER DE ZORGLADDER IN
Een duidelijk onderscheid in functie en verloning tussen verschillende types en niveaus van zorgverleners is noodzakelijk om de verwachting van de zorgvrager, teamleden en zorgondernemingen helder te stellen. Dat zorgt voor meer basiszorg én meer specialisatie.
2. VOER DE LEERLADDER IN
De wijzigende taakverdeling impliceert aanpassingen in het zorgonderwijs. Verschillende opleidingsniveaus volgen transparant het Europees kwalificatiekader en zijn met elkaar verbonden met duidelijke overgangstrajecten.
3. SUPPORT VOOR ADMINISTRATIE, LOGISTIEK, HYGIËNE EN HUISHOUDELIJKE TAKEN
Zorgprofessionals kunnen focussen op hun kerncompetenties door administratie, logistiek en basiszorgen uit hun takenpakket te halen. Zo kunnen zorgprofessionals efficiënt ingezet worden in het realiseren en organiseren van gezondheidsdoelen voor hun zorgvragers.
Doorgedreven interdisciplinair teamwerk is essentieel om de taak- en rolverdeling rondom een patiënt of cliënt te organiseren. Dankzij doorgedreven teamwerk wordt holistische zorgbenadering gecombineerd met betere zorgresultaten.
De grenzen van zorglijnen en sectoren vervagen omdat zorgvragers, toenemende specialisatie én technologie doorheen de muren van zorgondernemingen opereren. Flexibele carrièrepaden en hybride jobs voorzien variatie en leggen bruggen tussen zorgsectoren.
6. VERSOEPEL WETTEN EN CAO’S
De link tussen de WUG en de financiering moet versoepeld worden, zodat zorgpersoneel op een efficiëntere manier kan worden ingezet. Eén enkel paritair comité voor de volledige welzijns- en zorgsector zal intersectorale concurrentie wegwerken en hiaten tussen sectoren opvullen.
7. VERSTERK BEDRIJFSVLOER MET FLEXIBILITEIT
Onderhandelen op de bedrijfsvloer creëert evenwicht tussen wetgeving, functieprofielen en de ideale competentiemix. Onderhandelingen tussen professionals op de werkvloer zijn essentieel voor de adoptie en afstemming tussen verschillende functies, taken en rollen.
8. LEID INTERDISCIPLINAIR OP (OP SCHOOL EN OP DE WERKVLOER)
Complexe, chronische zorg voor patiënten vergt coördinatie en overleg tussen verschillende zorgberoepen die uiteenlopende inzichten en expertise bijdragen. Breng zorgverleners samen via interdisciplinaire vorming in basisopleidingen en scenariotrainingen op de werkvloer.
9. VOORZIE MODULAIR EN COMPETENTIEGERICHT LEREN
Modulair opleiden speelt flexibel in op opleidingsbehoeften en biedt garanties rond kwaliteit en impact op de kennis en vaardigheden. CanMEDS biedt een model voor kennis, vaardigheden en attitude rond het bewust organiseren van interdisciplinaire teamzorg.
10. STIMULEER OPLEIDING EN LEVENSLANG LEREN
Via een individuele leerrekening kan een kwalificatie- en competentieportfolio rond harde en zachte vaardigheden uitgebouwd worden, dat gekoppeld kan worden aan de IFIC-functieclassificaties en de bijhorende loonschalen van zorgverleners.
personeelstekort • bedankt
Met de medewerking van
De inhoud van deze paper kwam tot stand dankzij de samenwerking tussen de leden van Health Community in 2 verschillende werkgroepen. We willen alle leden danken voor de openheid en het enthousiasme waarmee ze deelnamen. Daarnaast werd informatie verzameld tijdens verschillende individuele gesprekken met leden van onze Health Community en beleidsmakers. We danken uitdrukkelijk Stefaan Callens, Ann Cleerbout, Lon Holtzer, Koen Balcaen, Erik Schokkaert, Gianoulla Tsakitzidis en Stefan Van Eeckhout voor de inspiratie, aanvullingen en suggesties.
Namen deel aan de werkgroepen: AMAB - Goedele L’Ecluse AP Hogeschool - Ingrid Sanders AP Hogeschool - Nele Michels AP Hogeschool - Richard Sleeckx AP Hogeschool - Sarah Van Hoof AP Hogeschool - Silke Léonard Arteveldehogeschool - Sabrina Nachtergaele Asster - Evi Schroyen Attentia - Saskia Vermeiren AZ Delta - Ahlam Essadki AZ Diest - Joeri Dejaeger AZ Glorieux - Linde Verhulst AZ Groeninge - Eline Baert AZ Maria Middelares - Kristel Vandenbossche AZ Mol - Peter Schaerlaekens AZ Sint-Lucas Brugge - Nele Verlaecke AZ Sint-Lucas Brugge - Nancy Kimpe AZ Vesalius - Eric Christiaens AZ Vesalius - Jean-Paul Van Baelen AZ Vesalius - Katrien Slechten AZ Voorkempen - Veerle Bogaert Conecto - Leen Baert De Lovie - Geert Vannieuwenhuyze De Vlaspit - Stefan Rutten Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin - Lon Holtzer Domus Medica - Stijn Vanholle Emmaüs - Ilse Janssens Europa Ziekenhuizen van Brussel - Saskia Liessens Federatie van Wit-Gele kruisverenigingen van Vlaanderen - Hilde Lemmens Groep Ubuntu - Leen Vandenhende Hof van Schoten - Mario Salvartes I-Diverso - Wim Van Ammel Imeldaziekenhuis Bonheiden - Tamara Vranckx i-mens - Sandra Heleyn Infano - Tom Dekempeneer Jan Yperman Ziekenhuis - Ilke Montag Jane - Thomas Tyteca Jessa Ziekenhuis - Anita Jans Jessa Ziekenhuis - Paul Dendale Karel De Grote Hogeschool - Dietlinde Willockx Karel de Grote Hogeschool - Ann Cleerbout Kliniek St.-Jan - Katleen Bogaerts Kom op tegen Kanker - Ward Rommel KU Leuven - Herman Nys Mané - Benny Biets Martine Van Camp - Anita Kelchtermans MCP Terbank - Iebeke Delauré Mederi - Raf Bronselaer Motena - Trui Vandecasteele Odisee Hogeschool - Robin Decoster Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum Rekem - Monique Capiot Orelia Zorg - Gie Stremersch Broeders van Liefde - Nancy Van Landegem Partena - Inne De la Ruelle Post Verba Verbera - Cindy Bogaert Protex Healthcare - Dominiek Viaene Regionaal Ziekenhuis H. Hart Leuven - Jan Ampe Regionaal Ziekenhuis H. Hart Leuven - Rita de Laat Regionaal Ziekenhuis H. Hart Leuven - Katrien Van Gerven STAF - Hilde Omblets Thomas More - Carl Foulon Thomas More - Peter De Graef Tolbo vzw - Mark Van Assche tRede - Marc Bormans Universiteit Antwerpen - Peter Van Bogaert UZ Brussel - Jozef Pissierssens UZ Brussel - Sally Van Hege Vivalto Home - Anthony Cafmeyer Vlaamse Hogescholenraad - Dirk Vandeweyer Vlozo - Jeroen Andries Vlozo - Siegfried Jaecques Voka - Daan Aeyels Voka - Helena Muyldermans Voka - Ria Binst Voka - Sonja Teughels Wit-Gele Kruis Oost-Vlaanderen - Ilse Heylens Wit-Gele Kruis Antwerpen - Veronique Grossi Wit-Gele Kruis Vlaams Brabant - Sofie De Ceuster Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen - Marlot Dheere WZC Witte Meren - Jan Smolders Zorgbedrijf Antwerpen - Stefan Van Eeckhout Zorgcentrum Sint-Jozef - Peter Reynaert
